Το ξύλο της αρκούδας

[tasos malinoua]

Αφου λες για παιδι....
Λιγοι ειναι αυτοι που ενω δε προσεχουν το παιδι τους αυτο παει να περασει τον δρομο και τσαφ,τρωειι την φαπα του επειδη εμεις ειμαστε......λαλακες;;
Γινετε απο φοβο,απο λαλακια,για να μαθει;;;;.....η φαπα πεφτει παντως.


Δεν τα λεωνγια εμας εται,εμεις εδω δεν κανουμε τετοια.

 

[Mandy.D.A.S]

Δεν ξερω αν καταλαβα καλα, παντως το παιδι που ξεφευγει δεν δικαιουται τη φαπα, αλλα εμεις που μας ξεφυγε ισως τη χρειαζομαστε.
Δεν τα βλεπω ασπρα-μαυρα, η φαπα δεν ειναι σαπισμα..

 

[Μαρια&Ηρα]

Το "σαπισμα" (μαθαινω γρηγορα εε) κ αυτο υποκειμενικο ειναι...
εξαρταται πως το αντιλαμβανεται ο καθενας!
Προφανως (οχι κ τοσο αποτι φανηκε στην πορεια) κ οταν το χρησιμοποιησα σαν λεξη (γιατι η λεξη μας ενοχλησε) θελησα να υποδηλωσω κατι "ανώτερο" της απλης "φαπας" (που αποτι καταλαβα-διορθωστε με αν κανω λαθος- πανω κατω ολοι την εχουμε ριξει), ενα διαφορετικο επιπεδο "έντασης"...
Κ επαναλαμβανω (η δυσμοιρη) σε αλλους ετυχε σε αλλους οχι (μακαριοι οι 2οι) σε μενα ΔΕΝ ετυχε να φτασω μεχρι εκει (κ αμα τυχαινε δεν ξερω καν αν θα ειχα τα ψυχικα αποθεματα -οσο σιχαινομαι να επαναλαμβανομαι...-) αυτο ομως δεν παει να πει οτι ειμαι σε θεση να δηλωσω καθετα αντιθετη (κ πως θα μπορουσα αλλωστε οταν αυτος ηταν ο χειροτερος μου φοβος καποτε) ή να (δικασω και) καταδικασω οποιον του τυχε!
Αλλα ειλικρινα...οσοι δηλωνουν με τοση σιγουρια "ΕΓΩ? ΠΟΤΕ!" ποσο σιγουροι είναι?
Γιατι προφανως (ειναι? εε απτην στιγμη που ημαστε σε κυνοφιλικο φορουμ θα λεγα ναι...αλλα εχει φοβηθει το ματι μου...) κ για να φτασεις μεχρι εκει (κ οχι απλα επειδη μπορεις) πρεπει να εχεις βρεθει σε μια καποια extreme κατασταση (αλλη παρερμηνεια αυτη...δεν ξερω πως αλλα καπως βγαλατε επισης το συμπερασμα οτι ειπα καπου καποτε να χρησιμοποιουμε το σαπισμα για διορθωση-εγω το ξυλο ειπα, το οποιο ξυλο μπορει ναναι 1002 πραματα...-αλλο υποκειμενικο αυτο...μπλεξαμε τα μπουτια μας...)
Πχ εγω ειμαι σε θεση να δηλωσω οτι εαν μου πεταχτει σκυλι/γατι στον δρομο ειναι πιο πιθανο να ριξω ταμαξι στον γκρεμο παρα να το πατησω...το ειδα στην πραξη κ το εμπεδωσα...κ το δηλωνω με περίσσια σιγουρια κ ας διατηρούσα τις επιφυλαξεις μου μεχρι εκεινη την στιγμη...
ποσοι απο σας ειστε σε θεση να δηλωσετε ευθαρσώς ότι εαν κινδυνευσει η σωματικη σας ακεραιοτης ( ή οποιουδήποτε συνανθρωπου σας) δε θα το "σαπισετε" το σκυλι?

 

[mechsilk]

Προσωπικά έχω φτάσει σε σημείο που να θέλω να ρίξω κλωτσιά σε σκύλο. κλωτσιά ...κλωτσιά όχι τον σπρώχνω.
Μέτραγα σε ένα σπίτι κάτι σοβάδες, τέλοσπάντων ήταν εκεί δεμένο ένα που έμοιαζε με γερμανικό ποιμενικό, δεν είδα καλά πόσο μεγάλη είναι η αλυσίδα και έχω ήδη μπεί στον χώρο που με έφθανε, ο ιδιοκτήτης δίπλα βοήθαγε με την μετροταινία. Κάποια στιγμή έχω μείνει παραπίσω και μαζεύω την μετροταινία, εκεί που γυρνάω με το χέρι τον μηχανισμό έρχεται ο σκύλος και μου τραβάει δάγκα στο δεξί χέρι. Για καλή μου τύχη ήταν χειμώνας, οπότε φόραγα πουλόβερ και χοντρό μπουφάν και την γλύτωσα μόνο με μελανιές, το ανάλογο πρήξιμο και πόνο. Θόλωσα... πως είναι δυνατόν σκύλος να θεωρεί ότι μπορεί να με πειράξει...πόσο μάλλον ενώ δεν τον απειλούσα... δεν ξέρω αν σας είναι καθόλου λογικό ή γνώριμο αυτή η πρώτη σκέψη που έκανα. Δεν τρόμαξα ή φοβήθηκα, με πλημμύρισε ένας απίστευτος θυμός, σκύλος αμφισβήτησε με τον χειρότερο τρόπο την δικιά μου ανωτερότητα και κυριαρχία.
Κρατήθηκα όπως όπως γιατί επικράτησε η λογική ότι το σκυλί δεν είναι δικό μου, δεν το ξέρω κλπ κλπ... οπότε απλά είχαμε μια συζήτηση με τον ιδιοκτήτη... ελαφριά διότι ήταν και πελάτης οπότε ούτε εκεί ξέσπασα... έριχνα παναγίες μέσα στο αυτοκίνητο μετά.

 

[Μαρια&Ηρα]

Όταν λές "την δικιά μου ανωτερότητα και κυριαρχία" το λες ειρωνικά...εε?!?
Γιατι ημαστε δλδ εμεις "ανώτεροι"?
Λυπαμαι...αλλα προσωπικα την Ηρα τουλαχιστον δεν την βλεπω σαν υποδεέστερη...για μενα ειναι ισοτιμο κ ισοδυναμο μελος της μικρης μας οικογενειας κ οπως εχει λέγειν ο σύντροφος μου ετσι εχει κ η Ηρα..παμπολλες φορες μαλιστα επικρατεί της Ήρας (απλα εγω λεω την τελευταία κουβέντα αφου "ακούσω" κ τους 2)
Στο περιστατικο τωρα...απτην πλευρα σου αδικο δεν ειχες, οσο ναναι δεν ειναι οτι καλυτερο να στην "σκαει" στα καλα καθουμενα κ χωρις ναχεις δωσει δικαιωμα!
Απτην αλλη ομως...ουτε ο σκυλος ειχε αδικο...εαν το σκεφτεις εσύ ήσουν η ξενη που εισέβαλε στον χωρο του στα καλα καθουμενα!
Αυτος που ευθυνοταν ηταν ο ιδιοκτητης του, δεν μπορεί να ΜΗΝ ηξερε οτι ο σκυλος του εχει τέτοιες "ευφάνταστες ιδέες"!
Εσυ ομως θυμωσες με τον σκυλο κ η αρχική σου αντιδραση (ΘΑ) ηταν αυτη που περιεγραψες εαν δεν σε συγκρατουσαν...άλλα...
Εαν αυτο στο εκανε ο δικος σου σκυλος (για τον οποιονδηποτε λογο) πιστευεις οτι παλι θα ειχες την ιδια αντιδραση ή επειδη ο αλλος ηταν ξενος σου βγηκε λιγο πιο "αβιαστα"?
Οποτε...εγω λεω...οτι μεχρι να πεσουμε στα βαθια...στην πραγματικοτητα δεν ξέρουμε...εαν τελικα θα κολυμπησουμε σαν δελφίνια σαν φωκιες (ή θα βουλιαξουμε μια κ εξω)

 

[mechsilk]

όχι δεν το λέω ειρωνικά, ο άνθρωπος είναι ανώτερος από τον σκύλο. Αυτό δεν σημαίνει ασυδοσία ή κάτι άλλο προς τον σκύλο αλλά πρόσθετη ευθύνη ώστε να του παρέχουμε προστασία, τροφή, εκπαίδευση κλπ. Ο Δίας είναι μέλος της οικογένειας μου, και σκυλοπαιδί μου, αλλά αν κάνω ένα πραγματικό παιδί δεν θα είναι ίσος με το παιδί μου.
Το περιστατικό το ανέφερα γιατί παρόλο που η λογική μου μου έλεγε ότι μου λες και εσύ και ότι γνώριζα ήδη, ότι ήμουν ξένη, είχα εισβάλει στον χώρο του, δεν ξέρω αν το κακοποιούσαν και έκανα κάτι που το τρόμαξα κλπ υπήρχε ένα πρωτόγονο αίσθημα ότι αμφισβητούν την κυριαρχία μου, ότι τόλμησε να δαγκώσει άνθρωπο και ότι ο σκύλος πρέπει να μάθει την θέση του.
Επισημαίνω ξανά ότι η λογική επικράτησε αλλά όλο αυτό βγήκε απίστευτα αυθόρμητα.

 

[l.Kyveli]

Τελικά πρέπει να έχω πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση γιατί αν με δάγκωνε ένας σκύλος το μόνο που δεν θα σκεφτόμουν είναι πώς τόλμησε και αμφισβήτησε την κυριαρχία μου. Μάλλον θα σκεφτόμουν ευτυχώς παναϊα μου που δεν μου κόψε κανένα κομμάτι
Απαράδεκτος όμως αυτός που το είχε εφόσον ήξερε τον σκύλο του να μη σε προστατεύσει @mechsilk

Btw έχεις ένα από τα "αντρικά" επαγγέλματα από ότι καταλαβαίνω ε; (να μη ξεχάσουμε και τα στερεότυπα που λέγαμε πριν

 

[betty coltrane]

όχι δεν το λέω ειρωνικά, ο άνθρωπος είναι ανώτερος από τον σκύλο. Αυτό δεν σημαίνει ασυδοσία ή κάτι άλλο προς τον σκύλο αλλά πρόσθετη ευθύνη ώστε να του παρέχουμε προστασία, τροφή, εκπαίδευση κλπ. Ο Δίας είναι μέλος της οικογένειας μου, και σκυλοπαιδί μου, αλλά αν κάνω ένα πραγματικό παιδί δεν θα είναι ίσος με το παιδί μου.
Το περιστατικό το ανέφερα γιατί παρόλο που η λογική μου μου έλεγε ότι μου λες και εσύ και ότι γνώριζα ήδη, ότι ήμουν ξένη, είχα εισβάλει στον χώρο του, δεν ξέρω αν το κακοποιούσαν και έκανα κάτι που το τρόμαξα κλπ

Μεχρι εδω συμφωνουμε. Like

υπήρχε ένα πρωτόγονο αίσθημα ότι αμφισβητούν την κυριαρχία μου, ότι τόλμησε να δαγκώσει άνθρωπο και ότι ο σκύλος πρέπει να μάθει την θέση του.
Επισημαίνω ξανά ότι η λογική επικράτησε αλλά όλο αυτό βγήκε απίστευτα αυθόρμητα.

Νομιζω οτι το χεις δει στραβα. Η κυριαρχια, αν αυτο ειναι το ζητουμενο, δεν ειναι birthright. Δεν τη δικαιουσε απλως επειδη ανηκεις σε ενα ειδος και οχι σε αλλο. Δεν είχες καμια κυριαρχια ουτε πανω στο σκυλο ουτε στο χωρο. Εγινε μ@λ@κια.
Εντυπωση μου κανει αυτο που λες. Ποτε δε θα αισθανομουν ετσι για εναν αγνωστο σκυλο.

 

[vas]

Για το σκύλο δεν υπάρχει ισότητα, αδυνατεί να την αντιληφθεί (εδώ που τα λέμε πολλές φορές συμβαίνει και με τους ανθρώπους αυτό..), ως εκ τούτου κάποιος είναι ανώτερος και κάποιος κατώτερος στα μάτια του σκύλου. Αυτό εγω το θεωρώ τουλάχιστον αναγκαίο όταν ο σκύλος ζει σε μια ανθρώπινη αγέλη και έχω φροντίσει να δείξω στο σκύλο μου ποιος βάζει κανόνες. Αν δεν είχε προηγηθεί αυτό, το πιθανότερο θα ήταν στο περιστατικό που ανέφερα μερικές σελίδες πριν να μου είχε αρπάξει το χέρι άμεσα. Αυτό βέβαια ισχύει και για δεκάδες αλλα περιστατικά που συμβαίνουν στην καθημερινότητα, αν πάω να περάσω απο κάπου και τον ενοχλήσω, αν γαβγίζει σε σκύλο και τον διορθώσω, αν τρώει και περάσω απο κοντά... Όλα αυτά, αν ο σκύλος πιστεύει οτι είναι ανώτερος στην ιεραρχία, μάλλον επικίνδυνα θα τα έλεγα.

 

[mechsilk]

@betty coltrane ρε συ ποια κυριαρχία σε ξένο σκύλο σε ξένο σπίτι, λογικός άνθρωπος είμαι. Επειδή μου έκανε εντύπωση και εμένα που αισθάνθηκα έτσι το αναφέρω. Έχασες το νόημα.

@I.kyveli αυτό σκεφτόμουν πάντα και εγώ ότι θα έρθει πρώτα στο μυαλό και ακόμα το σκέφτομαι, την αυτοπροστασία. Δεν είμαι καμιά ψυχάκιας που κατουράει στις γωνίες για να μαρκάρω το μέρος μου. Από που προήλθε αυτή η σκέψη ότι "πως τόλμησε ένας σκύλος να με δαγκώσει" ιδέα δεν έχω

 

[ISKENDER]

Ρε είστε ολοι κρυφοφανερές

Και για πεστε μου πιάνου ψυχή δεν αγαλλίασε απο το χαστούκι
του Παπαμιχαήλ στην Βουγιουκλάκη στην ταινία "το ξυλο βγήκε
απο τον παράδεισο".

Και μονο τα ζωντανά εχουν δικαίωμα να εχουν υψηλό ντράιβ και
ταπεραμέντο.... εγω να μην εχω;

 

[johnk]

Καλά, έπρεπε νάσαστε εκεί... χτες, γύρω στις 12:30 το βράδυ... που έβγαιναν την βραδυνή τους βόλτα τα "βλαστάρια" μου...
Όταν η "συνεσταλμένη" και, σχεδόν, φοβική αδέσποτη σκυλίτσα της γειτονίας μας, πετάχτηκε από κάτι θάμνους (στα 10 μέτρα από εμάς), για να απομακρυνθεί η καημένη... μιά σκυλίτσα, που την έχουμε κιόλας συνηθίσει εδώ και 7-8 μήνες...

Δεν θα ήθελα να το αφηγηθώ αυτό... αλλά, αν το έκανα, στο "ξύλο της αρκούδας" θα το ανέφερα...

 

[kasi]

σουρεαλ καταστασεις!!!

 

[reinmeister2]

ας γραψω λοιπον κι εγω ως ο "χειροτερος" εξ ολων υμων...

πονος...οταν αποκτω το σκυλι,ως κουταβι,φροντιζω να το προκαλεσω ετσι ωστε να καταστει απολυτως ξεκαθαρο ποιος εχει την πρωτοκαθεδρια...

οι τροποι που το κανω δεν αφορουν την συζητηση οποτε δεν τους αναφερω...η προκληση αφορα παντα μια μεταξυ μας "μαχη" επιβολης...ο σκυλος θα χρησιμοποιησει τα δοντια του και το σωμα του για να επιβληθει κι εγω αντιστοιχως τα χερια μου και το δικο μου σωμα...

οταν λοιπον χρησιμοποιησει το κουταβι τα δοντια του θα πονεσει και θα ακινητοποιηθει...η προκληση πονου θα γινει ειτε μεσω ελαφριας τσιμπιας στα καπουλια η αντιστοιχης ελαφριας ξυλιας στο ιδιο σημειο με παραλληλη ακινητοποιηση,ετσι ωστε να συνειδητοποιησει την διαφορα των δυναμεων μας υπερ εμου και τις συνεπειες της προσπαθειας του προς επιβολη...

ποτε δεν εχει χρειαστει περισσοτερη απο μια επαναληψη της παραπανω κινησης κι αυτη θα συμβει το πολυ μεχρι τον 4ο-5ο μηνα...

επισης κατα την διαρκεια των μεταξυ μας παιχνιδιων αφηνω τον σκυλο να χρησιμοποιει το στομα του δαγκωνοντας με μεχρι το σημειο που γινεται ενοχλητικο το δαγκωμα ,οποτε και κοβεται...

ο σκυλος εκφραζεται σε τεραστιο ποσοστο με το στομα του και το θεωρω απαραδεκτο να μην εχει αυτη την δυνατοτητα εκφρασης μαζι μου...παραλληλα με αυτον τον τροπο μαθαινει οτι η χρηση του στοματος του (δοντιων) με εμενα,οτι αφορα αυστηρα και μονον παιχνιδι κι οχι δυνατοτητα προκλησης ζημιας η τροπου επιβολης...


το αποτελεσμα του παραπανω συνδυασμου εδω και 23 χρονια που τον εφαρμοζω ειναι το εξης...

1)το σκυλι μου θεωρει οτι ειναι κατωτερο μου ,απο πλευρας ισχυος και παραλληλα φοβαται τις συνεπειες της ανυπακοης του...

2) ποτε και για κανεναν λογο,οσο και να δυσφορησει με οτιδηποτε του επιβαλω δεν θα γυρισει να με δαγκωσει...

3)καθολη την διαρκεια της ζωης του δεν χρειαζεται να φαει ξυλο ,διοτι η κατασταση εχει ξεκαθαρισει ευθυς εξαρχης...

4)δεν με φοβαται γενικοτερα ,παρα μονον τις συνεπειες της ανυπακοης του...αυτο αποδεικνυεται απο την καθημερινη του χαρα στην παρεα μου,την ανεση με την οποια παιζει μαζι μου,και το δραμα που ζουμε οποτε με αποχωριζεται εστω και για ελαχιστο χρονο...

γενικοτερα...σκυλια κυριαρχικα με βαρος που κυμαινεται απο 40-80 κιλα και δαγκωμα απο 150-500 κιλα,εαν το αποφασισουν, εχουν την δυνατοτητα να λιανισουν εναν ανθρωπο με συνοπτικες διαδικασιες...

προσωπικα,θεωρω οτι τετοιο ρισκο δεν πρεπει να παιρνεται ποτε απο κανεναν,πραγμα που σημαινει οτι πρεπει η κατασταση να ειναι απολυτως ξεκαθαρη υπερ της ανθρωπινης υπερισχυσης ευθυς εξαρχης...

αυτα σε πολυ γενικες γραμμες...

υ.γ. δεν προκειται να ασχοληθω με σχολια που απτονται ηθικης,ψυχολογιας και πολιτικως ορθης συμπεριφορας...

οποιος θελει να επιχειρηματολογησει επι του πρακτεου και να αντικρουσει τα παραπανω,με χαρα να το κανουμε...

 

[epial]

Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν διαφωνώ εν γένει!
Ομως αυτο δεν είναι ξύλο της αρκούδας...
Άλλα κατάλαβα απ το αρχικό σου ποστ!

 

[ptf]

Καταλήξατε σε αυτή τη μέθοδο έχοντας διαπιστώσει πως τυχόν άλλες δεν δουλεύουν, ή απλά σας βγήκε με το πρώτο και συνεχίσατε;

 

[epial]

@ptf Ο πληθυντικός είναι ο της ευγενείας, ή αφορά κι εμένα;

 

[ptf]

Ευγενείας

 

[PXM-DANBULL]

Οφείλω να ομολογήσω ότι στην αρχή με ζώσανε τα φίδια. Όταν έφτασα στο τσίμπημα χαλάρωσα.

 

[reinmeister2]

Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν διαφωνώ εν γένει!
Ομως αυτο δεν είναι ξύλο της αρκούδας...
Άλλα κατάλαβα απ το αρχικό σου ποστ!

οχι...χειροτερο ειναι...το τσιμπημα η η ξυλια που προκαλει πονο σε ενα μωρο ειναι πολυ χειροτερη απο μια καλη φαπα σε ενηλικο μεγαλοσωμο,η οποια στο πλειστον των περιπτωσεων απλως του ειναι αδιαφορη απο πλευρας πονου...

τι καταλαβες?

Καταλήξατε σε αυτή τη μέθοδο έχοντας διαπιστώσει πως τυχόν άλλες δεν δουλεύουν, ή απλά σας βγήκε με το πρώτο και συνεχίσατε;

τιποτε απο τα δυο...ειναι καθαρα θεμα αποψης...
επιγραμματικα και χονδρικα,μια και το συγκεκριμενο ζητημα ειναι τεραστιο και δεν καλυπτεται απο δυο παραγραφους μιας απαντησης...

ο σκυλος εχει εφ'ενος μεν ευφυια που περιοριζεται σε ενα ευρος που αποτελειται απο εκμαθηση εντολων και συμπεριφορων,οπως επισης και μνημη και συναισθηση,αλλα ,αφ'ετερου δε, δεν παυει να ειναι αλογο ον...

αυτο σημαινει οτι δεν ειναι σε θεση να αντιληφθει εννοιες οπως αυτη του σεβασμου,παρα μονον κυριαρχιας μεσω μεγαλυτερης ισχυος η οποια παγιωνεται απο τον φοβο κυρωσεων-συνεπειων...

Οφείλω να ομολογήσω ότι στην αρχή με ζώσανε τα φίδια. Όταν έφτασα στο τσίμπημα χαλάρωσα.

εγω φιλαρακι,δυστυχως,δεν χαλαρωνω,διοτι η διαδικασια προκλησης πονου σε ενα κουταβι ειναι τρομερα ψυχοφθορα και δεν εννοω για τον σκυλο...ξανα δυστυχως,κατ εμε δεν υπαρχει αλλη λυση...

καλυτερα να πονεσει για λιγο ως μωρο παρα να χρειαστει να του ριξω κανα χρηματοκιβωτιο στο κεφαλι οταν μεγαλωσει και αποφασισει να δοκιμασει τις δυναμεις του πανω μου η σε οιοδηποτε αλλο μελος της οικογενειας...