α' περίπτωση: Δεσποζόμενος, κακοποιημένος από το προηγούμενο αφεντικό του. Ενώ τον χάιδευα και ήταν χαρούμενος κι όλα μια χαρά, κάποια στιγμή πήρα, εν αγνοία μου, τη στάση που η σημερινή κηδεμόνας υποθέτει ότι τον κακοποιούσε ο παλιός. Το σκυλί δεν είχε πρόβλημα με τη στάση μου, όμως και η κοπέλα με προειδοποίησε (και καλά έκανε) ώστε να μην κάνω κάποια λάθος κίνηση. Το λάθος μου ήταν ότι φοβήθηκα κι ανέβηκε η αδρεναλίνη μου. Οπότε δέχτηκα και μια διερευνητική/διορθωτική και αναίμακτη δαγκωνίτσα.
β' περίπτωση: Σε σπίτι όπου υπάρχει αρσενικός γάτος και αρσενικός σκύλος. Ο σκύλος μικρός σε μέγεθος, μεγαλούτσικος σε ηλικία και με ατύχημα στα νιάτα του, οπότε δεν του αρέσει να τον σηκώνουν όπως έμαθα αργότερα. Έχουμε πιάσει την κουβέντα για την συμβίωση γατιού και σκυλιού και η κοπέλα πάει σε άλλο δωμάτιο και συνεχίζουμε την κουβέντα, εγώ στο σαλόνι. Κάποια στιγμή μου λέει:
-Αχ, τον φέρνεις λίγο?(Εννοούσε το γάτο)
-Ναι, βέβαια! (και πιάνω το σκύλο)
Εμ, διόρθωση πριν προλάβω να πώ κύμινο. Και γερή μάλιστα, από τόσο μικρόσωμο σκυλάκι... Αποτέλεσμα? Αντιβίωση για τρεις μέρες και αντιτετανικό.
Σε καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν έφταιγε το εκάστοτε σκυλί. Το λάθος ήταν δικό μου και στις δύο περιπτώσεις.