Γεια σας και πάλι μετά από πολύυυυυυυυυυυυ καιρό.
Έχοντας ν’ αντιμετωπίσουμε διάφορα θεματάκια, δίποδα και τετράποδα, χαθήκαμε από προσώπου γης.
Μια γρήγορη – γρήγορη ενημέρωση για να έρθουμε στα ίσια μας λοιπόν.
Η κόντρα Αλήτη Ερμή – Θεάς Ίρις καλά κρατεί. Νομίζω ότι ο ένας δεν θα συνηθίσει τον άλλον στον αιώνα τον άπαντα.
Το τρελό είναι ότι όταν θέλουν «συνεργάζονται» !!!! Ναι και χωρίς να κάνω πλάκα.
Ήταν η Θεά Ίρις στο δωμάτιο με μισόκλειστη την πόρτα και δεν μπορούσε να βγει. Κάνει λοιπόν έναν χαρακτηριστικό ήχο σαν γουουουουφφφφ. Μέχρι να πάω ν’ ανοίξω την πόρτα ο Αλήτης Ερμής την σπρώχνει την ανοίγει, περνάει από δίπλα της με ύφος 1.000.000 καρδιναλίων (ξέρετε το στυλ… «σ’ έσωσα πάλι χαζό λευκό swiffer») και στρογυλοξαπλώνει στο κρεβάτι στην πλευρά που κοιμάται η Θεά Ίρις.
Σας μιλώ ειλικρινά ώρες ώρες θέλω να τα κλείσω και τα δυο μέσα σ’ ένα δωμάτιο να βάλω ωτασπίδες και να δω τι θα γίνει.
Εκτός όλων των άλλων μας επισκέφτηκαν κι ψύλλοι !!! Ω…ναι !!! Με αμπούλες και αντιπαρασιτικό κολάρο παρακαλώ !! Ποιος τους έφερε δεν γνωρίζει κανείς… Υπήρχαν ψύλλοι παντού. Τώρα μπορεί να ήταν και της φαντασίας μου το ότι υπήρχαν παντού. Δώσαμε τα χαλιά ξανά μανά για πλύσιμο, μόλις τα είχα στρώσει, ξανά μανά γενική στο σπίτι, ο ατμοκαθαριστής πήρε φωτιά κι έφτασα στο σημείο να ξεψυλλιάζω γατί, σκυλί εναλλάξ. Το θέμα είναι ότι η Θεά Ίρις έπαθε μια γερή αλλεργία και παιδευτήκαμε αρκετά με υποαλλεργική τροφή και μπάνιο με hibitane.
Εντάξει. Θα σταματήσω την μουρμούρα και θα πω ότι όσο κι αν γρινιάζω είναι ό,τι ποιο απολαυστικό να γυρίζεις στο σπίτι κομμάτια και να μπλέκονται στα πόδια σου νιαουρογαυγίζοντας ζητώντας και δίνοντας αγκαλίτσες και χαδάκια.