Φίλε samsok, συμφωνώ γενικά με το σκεπτικό σου.
Εϊναι ένα θέμα που με απασχολεί κι εμένα, μιάς και, κάποια στιγμή, θα γεννηθούν ...εγγονάκια μας (τα παιδιά μας είναι αρκετά μεγάλα πλέον) και εγώ δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς σκυλί (ή σκυλιά, για την ακρίβεια).
Ετσι, από τώρα, φροντίζουμε και κοινωνικοποιούμε τη Μόκα με παιδάκια, νήπια, μωρά, όσο μπορούμε. Και μάλιστα, όσο τη βλέπω να "ψιλοαποφεύγει" τα παιδάκια (κυρίως τα αγοράκια 2-4 ετών), τόσο πιό πολύ προσπαθώ να την κάνω να τα συνηθίσει (και να κάνω και τον εαυτό μου να τα συνηθίσει, μαζί με τη Μόκα). Θεωρώ ότι η απάντηση είναι "κοινωνικοποίηση, όσο δεν πάει άλλο".
Συμφωνώ, επίσης, ότι πολλά από τα σκυλιά έχουν καταλήξει στο δρόμο για τους λόγους αυτούς και θεωρώ ότι κανένα σκυλί δεν πρέπει να μένει μόνο του με παιδί (ή παιδιά) προσχολικής ηλικίας τουλάχιστον, χωρίς επίβλεψη ενός ενήλικα που θα μπορεί να επέμβει μέσα σε 2-3 δευτερόλεπτα.
Παρόλα αυτά, εφόσον έχεις σκύλο, έχεις αναλάβει την ευθύνη ότι είναι μέλος της οικογένειάς σου (έστω, το τελευταίο) και δεν πρέπει να απομονώνεται.