Έχω ακούσει πάντωςότι αν θέλεις να τα βοηθήσεις (τα κόκκαλα) να βγουν πιο ανώδυνα, ταίζεις μακαρόνια ή ξινό λάχανο. Εγώ εφήρμοσα το ξινό λάχανο στη μικρή που είχε στουμπώσει μια φορά και την βοήθησε.
Λοιπόν, εδώ είμαστε κι' εμείς και μάλλον είμαστε καλά.
Πιστεύω ότι αν ήταν να γίνει κάτι, θα είχε γίνει μέχρι τώρα.
Γύρισα από το γραφείο, το ζουζούνι είναι μια χαρά, πήγαμε και την μεσημεριανή μας βόλτα, κάναμε και τα κακάκια μας. Δεν ξέρω πότε θα βγουν τα κόκκαλα, πάντως σήμερα δεν αντιμετώπισε καμία δυσκολία.
Μακαρόνια, ρύζια και γενικά μαγειρευτό φαγητό δεν παίζει ούτε με σφαίρες. Το μοσχαναθρεμμένο μου είναι πολύ εκλεκτικό.
Μια φορά που είχε γαστρεντερίτιδα, μου είπε ο γιατρός "βραστό κοτόπουλο με ρύζι να δώσεις...". Το έδωσα. Και μπήκα μετά από λίγο στην κουζίνα να δω αν το τρώει. Και μου ήρθε να πέσω "στα σκληρά"....
Έπιανε ένα-ένα κομματάκι κοτόπουλο με τα δόντια, τίναζε το κεφάλι του δεξιά-αριστερά σαν τρελλός για να πέσουν τα ρύζια και μετά έτρωγε σκέτο κοτόπουλο.
Τα ρύζια? παντού.... στα πλακάκια, στα ντουλάπια, στο ψυγείο, στο πλυντήριο πιάτων, στους τοίχους, μέχρι και στη βρύση επάνω είχε. Κολλημένα ρύζια παντού.
Δοκίμασα και ρύζι με γιαούρτι. ΄Εγλυψε όλο το γιαούρτι και έμεινε όλο το πιλάφι στο πιάτο. Είμαι σίγουρη ότι δεν έφαγε ούτε ένα σπυρί.
Το ρύζι βγήκε οριστικά από το διαιτολόγιο.
Το ξινό λάχανο δεν το συζητώ καν. Τον έχω ικανό να σηκώνει με το μπροστινό ποδαράκι το πιάτο και να μου το πετάει στα μούτρα.
Για να φάει λαχανικό, πρέπει να το βράσω στον ατμό, να το περάσω από το multi και να το ανακατέψω με γιαούρτι. Ιδιαίτερη προτίμηση στα καρότα.
Πάντως, σας ευχαριστώ πολύ όλους για την συμπαράσταση και τις συμβουλές.
Εχθές το βράδυ είχα πραγματικά πανικοβληθεί. Ίσως να μην είναι καλό να ακούς όλες τις "συμβουλές" από φίλους και γνωστούς. Ο πανικός μου οφείλεται σε συμβουλή "γνώστη" που μου είπε "μην φάει ποτέ κόκκαλο κοτόπουλου, θα καρφωθεί στο έντερο και θα πεθάνει με φρικτούς πόνους".
Βασιζόμενη σ' αυτό τρελλάθηκα εχθές το βράδυ.
Και πάλι ευχαριστώ.
Να είστε καλά.