Παρολαυτα , οταν βρισκομαστε σε κοσμο με σκυλια κλπ θελει χαδια απο ΟΛΟΥΣ. Ειναι χαλαρος, χαρουμενος κατι που δεν ισχυει οταν βγαινουμε βολτα οι δυο μας και πλησιασει καποιος αγνωστος.
Σημαντικο να διαβαζει το σκυλο του καποιος... εξαιρετικα σημαντικο!
Να τον χαιρεσαι τον "Ελληνα" σου
Θενκς Αμαλία.
Το να τον "διαβάζω" μου έχει γίνει δεύτερη φύση σχεδόν. Απλώς κάποιες φορές είναι και λίγο μπερδεψούρα...Ταυτόχρονα να παρατηρώ αυτιά, τρίχα στον αυχένα, ουρά και πώς κουνιέται, χείλη...
Ε, δεν είμαι κι ο Σίζαρ...

Ορισμένες φορές είμαι και υπερβολική. Το άγχος θα με φάει.
Παράδειγμα: δυο μέρες μετά συνάντησα μια φίλη μου, στη βραδινή μας βόλτα. Ο Άρης την ξέρει, αλλά δεν είναι και κολλητοί ένα πράμα. Την πλησίασε, τη μύρισε (όπως κάθε φορά).
Εγώ να της λέω "μακριά το χέρι σου, την έπεσε παρά πέντε σε άνθρωπο".
Αυτή να απαντά "ξεκόλλα, εσύ έχεις το πρόβλημα, όχι ο σκύλος!!!". Ε, μέχρι που της ανέβηκε πάνω της και κάνανε χαρούλες!!! (τι συγκίνηση για τη δόλια σκυλομάνα).
Να δω τον Αρη με σωβρακοφανέλλα!!!!!!!!!!!!!!
Αδυνατώ να καταλάβω, αλλά δε θα'ναι και η πρώτη φορά!
