ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 3
Πηγαίνοντας να φροντίσουμε τα αδεσποτάκια μας, σε ένα στενό αθέατο στα περισσότερα μάτια, μεταξύ τοίχων αυλών και εργοστασίου - βιομηχανίας βρήκαμε ένα κλουβί γύρω στα 10 - 12 τετραγωνικά μέτρα (το πολύ) που "φιλοξενούσε" μάλλον καθαρόαιμο πόιντερ. Γύρω γύρω περίφραξη, ανοιχτό από πάνω. Μέσα είχε ένα σκυλόσπιτο ξύλινο χωρίς οροφή (η οροφή ήταν δίπλα πεσμένη χάμω) και μια ξύλινη μπαγκέτα (αν λέγεται έτσι, αυτό που ανεβοκατεβάζουν τα κλαρκ), μια ταίστρα με 15 κροκέτες το πολύ, την οποία μάλλον πρέπει να πιέσει ο σκύλος για να βγάλει τροφή, ένα δοχείο νερού θεοβρώμικο με ελάχιστο πράσινο νερό που δεν μπορούσε να αδειάσει γιατί ήταν κολλημένο στην περίφραξη και ένα δάπεδο ζωγραφισμένο από ακαθαρσίες τουλάχιστον εβδομάδας.
Ο σκύλος μέσα τα είχε ψιλο-παίξει απ' τη μοναξιά και έφαγε δύο μεγάλες, του κιλού κονσέρβες κρέας που του βάλαμε κάτω απ' την κλούβα. Έκανε σαν να είχε μέρες να φάει (π.χ έπεσε σάλτσα πάνω σε περιττώματά του και τα έφαγε κι αυτά). Ήπιε ένα λίτρο νερό απ' το μπουκάλι.
Είχε λυσσάξει για χάδι και γαύγιζε με απελπισία μόλις κάναμε να απομακρυνθούμε.
Εκεί που σκεφτόμασταν τι θα κάνουμε σκάνε μύτη μια γιαγιά με τα δύο εγγόνια (παιδιά γύρω στα 10 το ένα, στα 13-14 το άλλο), η οποία μας ρώτησε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε. Βέβαια, αυτό αφού τη ρωτήσαμε ποιανού είναι ο σκύλος κι αν ειναι δικός της. Της είπαμε για το φαί και το νερό που του δώσαμε κι εκείνη μας έδωσε να ΤΟΥ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ μια πλαστική σακούλα λαϊκής 1/3 γεμάτη (γιατί ΦΟΒΟΤΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙ) η οποία περιείχε αποφάγια ήτοι 8 τηγανιτές πατάτες, τρεις το πολύ κουταλιές ρύζι, κάτι από γεμιστά λογικά με πιπεριά και μια φέτα ψωμί. Ο σκύλος ανήκει στο γιο ή στο γαμπρό της, ο οποίος είναι κυνηγός απ' ό,τι μας είπαν τα παιδιά του. Για το χάλι αυτό η δικαιολογία για τα περιττώματα ήταν πως σήμερα ήταν Κυριακή και δεν τον είχαν καθαρίσει (!!!) και για την εικόνα του σπιτιού που ήταν πίσω απ' την πόρτα κατεστραμένο ότι ο σκύλος το πήγε εκεί. Σε κάποια φάση ήρθε ένα αγροτικό που μάλλον ήταν ο ιδιοκτήτης του σκύλου (Μαξ στο όνομα) μέσα, μίλησε με τη γιαγιά και επειδή είχαμε πει πως είμαστε από φιλοζωική (δεν έκαναν κουβέντα αλλιώς) έφυγε επί τόπου κάνοντας όπισθεν απ' το στενό.
Τους είπαμε πως ένας σκύλος που ζει έτσι είναι λογικό να αναπτύξει επιθετική συμπεριφορά ακόμα και προς τον ιδιοκτήτη του (θα τρελαθεί σε κάποια φάση) και πως έχει / θα δημιουργηθεί εστία μόλυνσης αν συνεχιστεί αυτό το χάλι.
Τους είπα ότι είναι παράνομο και θα ενημερωθεί η αστυνομία, αν και δεν ξέρω. Είναι???
ΚΑΜΙΑ ΙΔΕΑ ΔΡΑΣΗΣ?
edit: Ακόμη, το κολάρο του ήταν δεμένο πάρα πολύ σφιχτά στο λαιμό του (το χαλάρωσα) και το σκάλιμπορ δεν ήταν κομμένο στην άκρη λίγο μετά την αγκράφα, αλλά δεμένο, πράγμα που φανερώνει το πόσο άσχετος ήταν ο ιδιοκτήτης.
Πηγαίνοντας να φροντίσουμε τα αδεσποτάκια μας, σε ένα στενό αθέατο στα περισσότερα μάτια, μεταξύ τοίχων αυλών και εργοστασίου - βιομηχανίας βρήκαμε ένα κλουβί γύρω στα 10 - 12 τετραγωνικά μέτρα (το πολύ) που "φιλοξενούσε" μάλλον καθαρόαιμο πόιντερ. Γύρω γύρω περίφραξη, ανοιχτό από πάνω. Μέσα είχε ένα σκυλόσπιτο ξύλινο χωρίς οροφή (η οροφή ήταν δίπλα πεσμένη χάμω) και μια ξύλινη μπαγκέτα (αν λέγεται έτσι, αυτό που ανεβοκατεβάζουν τα κλαρκ), μια ταίστρα με 15 κροκέτες το πολύ, την οποία μάλλον πρέπει να πιέσει ο σκύλος για να βγάλει τροφή, ένα δοχείο νερού θεοβρώμικο με ελάχιστο πράσινο νερό που δεν μπορούσε να αδειάσει γιατί ήταν κολλημένο στην περίφραξη και ένα δάπεδο ζωγραφισμένο από ακαθαρσίες τουλάχιστον εβδομάδας.
Ο σκύλος μέσα τα είχε ψιλο-παίξει απ' τη μοναξιά και έφαγε δύο μεγάλες, του κιλού κονσέρβες κρέας που του βάλαμε κάτω απ' την κλούβα. Έκανε σαν να είχε μέρες να φάει (π.χ έπεσε σάλτσα πάνω σε περιττώματά του και τα έφαγε κι αυτά). Ήπιε ένα λίτρο νερό απ' το μπουκάλι.
Είχε λυσσάξει για χάδι και γαύγιζε με απελπισία μόλις κάναμε να απομακρυνθούμε.
Εκεί που σκεφτόμασταν τι θα κάνουμε σκάνε μύτη μια γιαγιά με τα δύο εγγόνια (παιδιά γύρω στα 10 το ένα, στα 13-14 το άλλο), η οποία μας ρώτησε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε. Βέβαια, αυτό αφού τη ρωτήσαμε ποιανού είναι ο σκύλος κι αν ειναι δικός της. Της είπαμε για το φαί και το νερό που του δώσαμε κι εκείνη μας έδωσε να ΤΟΥ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ μια πλαστική σακούλα λαϊκής 1/3 γεμάτη (γιατί ΦΟΒΟΤΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙ) η οποία περιείχε αποφάγια ήτοι 8 τηγανιτές πατάτες, τρεις το πολύ κουταλιές ρύζι, κάτι από γεμιστά λογικά με πιπεριά και μια φέτα ψωμί. Ο σκύλος ανήκει στο γιο ή στο γαμπρό της, ο οποίος είναι κυνηγός απ' ό,τι μας είπαν τα παιδιά του. Για το χάλι αυτό η δικαιολογία για τα περιττώματα ήταν πως σήμερα ήταν Κυριακή και δεν τον είχαν καθαρίσει (!!!) και για την εικόνα του σπιτιού που ήταν πίσω απ' την πόρτα κατεστραμένο ότι ο σκύλος το πήγε εκεί. Σε κάποια φάση ήρθε ένα αγροτικό που μάλλον ήταν ο ιδιοκτήτης του σκύλου (Μαξ στο όνομα) μέσα, μίλησε με τη γιαγιά και επειδή είχαμε πει πως είμαστε από φιλοζωική (δεν έκαναν κουβέντα αλλιώς) έφυγε επί τόπου κάνοντας όπισθεν απ' το στενό.
Τους είπαμε πως ένας σκύλος που ζει έτσι είναι λογικό να αναπτύξει επιθετική συμπεριφορά ακόμα και προς τον ιδιοκτήτη του (θα τρελαθεί σε κάποια φάση) και πως έχει / θα δημιουργηθεί εστία μόλυνσης αν συνεχιστεί αυτό το χάλι.
Τους είπα ότι είναι παράνομο και θα ενημερωθεί η αστυνομία, αν και δεν ξέρω. Είναι???
ΚΑΜΙΑ ΙΔΕΑ ΔΡΑΣΗΣ?
edit: Ακόμη, το κολάρο του ήταν δεμένο πάρα πολύ σφιχτά στο λαιμό του (το χαλάρωσα) και το σκάλιμπορ δεν ήταν κομμένο στην άκρη λίγο μετά την αγκράφα, αλλά δεμένο, πράγμα που φανερώνει το πόσο άσχετος ήταν ο ιδιοκτήτης.
