Η μικρη ειχε ενα πισωγυρισμα πολυ ασχημο!
Στις 26/12 το βραδυ ο Διονυσης πηγε να βγει απο το παραθυρο του δωματιου μας γιατι ειχε μπλοκαρει η μπροστινη πορτα.
Γλιστρησε,επεσε προς τα πισω και εμεινε ημιλιποθυμος.
Κατα την πτωση του παρεσυρε διαφορα αντικειμενα και γενικα εγινε ενας πανικος.
Καλεσα το ασθενοφορο,δεν ηρθε ποτε,περιμενα και την μητερα μου.
Στο μεταξυ συνηρθε,ξαπλωσε και εγω αρχισα να μαζευω το χαμο..
Βλεπω οτι η Αλισαχνη δεν ειναι στην αγκαλιτσα της και αρχιζω να ψαχνω,μετακινησα ολα τα επιπλα,ανοιξα ντουλαπες....πουθενα
Το παραθυρο ειχε μεινει ανοικτο...λεω βγηκε για πρωτη φορα εξω!
Αμ δε,εφαγα τον τοπο πουθενα!
Λεω την ωρα που μπηκε η μητερα μου βρηκε την ευκαιρια και εφυγε....
Βγαινω εξω,παω στο δασακι,στο βουνο,πανω κατω τους δρομους,γυρναω παιρνω το αυτοκινητο.....αφαντη!!
Απελπισια!!!Ποιος να την βρει και τι να κανει αφου δεν πλησιαζεται!
Απο τις 9 που εγινε το περιστατικο ειχε παει 4 τα ξημερωματα.
Γυρναω σπιτι να παρω αλλο φακο,ερημια και παγωνια και μαυρο σκοταδι!
Καθησα για δευτερολεπτα στο κρεββατι και ξαφνικα ακουω τσικ τσικ ποδαρακια,λεω κανα γατι θαναι,σκυβω και την βλεπω μεσα στην αγκαλιτσα,τηνοποια ειχε τραβηξει οσο πιο μακρια μπορουσε νατρεμει συγκορμη!
Το πρωι καταλαβα οτι ειχε μπει μεσα στην κλειστη λεκανη των γατιων γιατι η μιση αμμος ηταν εξω!
Ουτε εφαγε,ουτε νερο ηπιε,ουτε κουνηθηκε.
Παλι απο την αρχη και πολυ χειροτερα αυτη τη φορα!