Δεύτερος σκύλος? Τη γνώμη σας!

[kat201161]

Πέτρο μου καλημέρα και σ΄ευχαριστώ για το θέμα που θέτεις
Ο μικρός μου είναι ιδιαίτερα φιλικό σκυλάκι και, για το μεγεθός του πολύ καλά κοινωνικοποιημένος. Με τους ανθρώπους δεν το συζητάω, μόνο τους φίλους των παιδιών μου να βάλεις, είναι το μισό παιδομάνι της Αγ.Παρασκευής!
Με τα άλλα σκυλιά, στη βόλτα είναι άψογος. Πάντα κουνάει ουρίτσα, σέβεται τα μεγαλύτερα, έχει πολύ καλές ΄σχέσεις γενικά. Στο σπίτι όμως, ειλικρινά δεν ξέρω και εκεί θέλω τη γνώμη σας. Είναι το μοναδικό μας κατοικίδιο (ο κούνελος δεν πιάνεται), τον λατρεύουμε και τον νταντεύουμε όλοι και δεν έχει κανεναν ανταγωνισμό. Οπότε δεν ξέρω πως θα αντιδράσει με ένα σκύλο ακόμα, όσο κι αν προσανατολίζομαι σε "ήρεμη" φυλή. Τάσεις κυριαρχίας θα υπάρχουν φαντάζομαι. Θα είναι πιο δύσκολο το κουτάβι ή ο ενήλικος σκύλος, έστω και στειρωμένος? Και, είναι καλύτερα να τον αποκτήσω τώρα που είναι μικρός ακόμα (είναι εννέα μηνών), ή να περιμένω να μεγαλώσει λιγάκι?
Δεν ξέρω ειλικρινά. ΄Εχω αρχίσει να ψάχνω δειλά δειλά, δεν έχω βρει κάτι ακόμα και φυσικά δεν το βιάζομαι...αυτή τη φορά θέλω να το κάνω σωστά!
Μέχρι τότε μαθαίνω.
Και, οι δικές σας γνώμες, που έχετε ήδη δύο σκυλιά, μου΄είναι ιδιαίτερα χρήσιμες!

 

[harryf3]

Κατερινα, εγω όπως ξερεις εχω δυο σκυλια.

Η ομοιοτητα του πρωτου μας σκυλου με το δικο σου είναι ότι κι εμεις την εχουμε σαν μωρο και βασιλισσα.ταυτοχρονα.
Δεχτηκε πολύ ασχημα το δευτερο σκυλι και ακομα δεν εχουμε προσαρμοστει τελειως.
Απλά τα παμε πολύ καλυτερα.

Η διαφορά είναι ότι ο δικος σου είναι σαφως πιο ισορροπημενος και κοινωνικοποιημενος από την Ζηνα και λιγοτερο καχυποπτος.

Αν περιμενεις πολύ, ισως να εδραιωθει περισσοτερο η θεση του μεσα στο σπιτι και να μην δεχτει ευχαριστα τον δευτερο. Τωρα που είναι μικρος τα δεχεται όλα πιο ευκολα και δεν εχει διαπλαστει πληρως.

Από την άλλη, ισως αν ωριμασει κι άλλο, μπορει να τον δεχτει πιο σωστα και να τον δει και σαν παρεα.

Αλλά ισως η ταση για κυριαρχια υπερισχυσει της επιθυμιας για παρεα.

 

[kat201161]

A μπράβο, μία από τις απαντήσεις που "περίμενα' ήταν η δική σου!
Και εγώ, καλώς κακώς έχω αρσενικό και θέλω αρσενικό!
Για τα παιδιά, που εγώ όλο σε ανάλογους συνειρμούς φτάνω, έδωσε ο Θεός και 'έγιναν" κοντά κοντά και μάλιστα ήταν και αντίθετου φύλου. Οπότε δεν αντιμετώπισα ζήλιες και ανταγωνισμούς, ήταν μωρά και τα δύο, ήταν και ΄κορίτσι - αγόρι, το καθένα με το δικό του δωμάτιο, δικά του ρούχα, δικά του παιχνίδια...
Με τα σκυλιά τι θα παίξει?
Δεν θέλω να νοιώσει 'παραμελημένος" ο Αρούλης. ΄Ηταν το πρώτο μας σκυλί, ήμουν και φορτισμένη συναισθηματικά λόγω της υγείας του Νίκου όταν τον αποκτήσαμε...
Η λογική της "νοοτροπίας μαμάς" ΄λέει, όσο νωρίτερα τόσο πιό ευκολο να μπει και κάποιος άλλος καινούργιος στην "ομάδα" μας. Ισχύει όμως αυτό και για τα ζουζούνια μας?
Η Ζήνα ας πούμε, ακομα δεν έχει αποδεχτεί πλήρως την ΄Ηρα. Φαντάσου για μένα όπου, έξ ορισμού , θα είναι και τα δύο μέσα στο σπίτι, με τους ίδιους όρους? Σαν σκυλιά συντροφιάς?
Rottie τι λες?

 

[kat201161]

...Και Dr.Zhivago που είστε και εκπαιδεύτρια
Και Blackheart ΄που έχετε δύο αρσενικά ενήλικα!

 

[galazio]

κι εγω εχω τρια σκυλια (δυο αρσενικα, γκριφονακι και γερμανικο ποιμενικο) ..δεν αντιμετωπισα κανενα σοβαρο προβλημα, παρα μονο οταν το θηλυκο μου ηταν στις μερες του..εκει γινοταν σφαγειο ανελεητο.δεν υποχωρουσε με τιποτα ο μικρος .
ο γερμανικος ηρθε σπιτι , οταν το γκριφονακι ηταν περιπου 3 ετων.
ειχα και παλαιοτερα δυο αρσενικα,το νεο σκυλι ηρθε σπιτι οταν ο αλλος ηταν 10 ετων. παλι δεν ειχα προβλημα και ανακατευομουν μονο σε πολυ λιγες φασεις..ουσιαστικα, τα αφησα να τα βρουν μονα τους.

 

[kat201161]

Που σημαίνει να περιμένω να μεγαλώσει λίγο ακόμα ο ΄Αρης μας?
Μετά το χρόνο δηλαδή? Κάτι που με βολεύει, γιατί θα ήταν έυχής έργον να ξεκινούσα φθινόπωρο τη "συγκατοίκηση", που θα έχουμε μαζευτεί όλοι και θα έχουμε τελειώσει από κατασκηνώσεις και διακοπές...
Thanks a lot anyway

 

[harryf3]

Κατερινα, από ο,τι φαινεται κάθε περιπτωση είναι διαφορετικη και εξαρτάται από ένα σωρο παραγοντες, με πολύ βασικο τον ιδιο τον ιδιοκτητη.

Η δικια μας περιπτωση είναι ισως ιδιαζουσα και τα σκυλια μου τελειως διαφορετικα και στο μεγεθος και στον τροπο ζωης.

Η Ζηνα είναι της κορης μου κι εγω μπορω να επεμβω μεχρι ένα σημειο.
Δεν είναι μικρο σκυλι στην ηλικια, είναι πλεον κοντα 3 χρονων και εχει διαμορφωθει πληρως. Οι διορθωσεις είναι πλεον πολύ δυσκολες, ειδικα αν εισαι απειρος και εχεις και μονιμη αντιπολιτευση την κορη.
Για τη Ζηνα το σπιτι είναι το βασιλειο της οπου περνα την περισσοτερη μερα της.

Η Ηρα ζει λιγες ωρες μεσα στο σπιτι, μια και ολη μερα είναι μαζι μου.
Αλλά και όταν είναι μεσα, ειμαι σχεδον παντα κι εγω εκει και τριγυρναει δίπλα μου.
Επισης, μια και μονο εγω ειμαι το «αφεντικο» της, ξερει ότι δεν την παιρνει για πολλα πολλα γιατι είναι αμεσα ελεγχομενη από μενα που ειμαι δίπλα.

Ανεξελεγκτη δεν την αφηνω ποτέ τις ελαχιστες φορες που θα λειψω μονος μου.
Την δενω με τροπο που να μπορει να κυκλοφορει και στο καθιστικο και στο μπαλκονι.
Δεν εχει εκπαιδευτει ακομα και χωρις εμενα στο σπιτι θα είναι σαν φορτηγο χωρις φρενα.
Το «μη», το «εδώ» κλπ από το δικο μου στομα εχει άμεση απηχηση. Από της γυναικας μου και της κορης μου ελαχιστη.

 

[galazio]

Που σημαίνει να περιμένω να μεγαλώσει λίγο ακόμα ο ΄Αρης μας?
Μετά το χρόνο δηλαδή?

οχι, εγω δεν προτεινα τιποτα τετοιο, σου ειπα απλα πως ετυχε στην δικη μου περιπτωση..και λεω "ετυχε", διοτι εαν ηθελα και δευτερο αρσενικο, δεν θα σκεφτομουν ποτε πρεπει να το παρω σε σχεση με την ηλικια του πρωτου..απλα, θα το επαιρνα
τωρα εσυ , για να καταλαβω,αγχωνεσαι για 2-3 μηνες?
το σκυλι που θα θελησεις να αποκτησεις, μπορει να το βρεις αυριο, μπορει να το βρεις και σε εναν χρονο..δεν ειναι εκει το θεμα

 

[kat201161]

εκεί είναι το θέμα γιατί εγώ είμαι το κυρίως αφεντικό!
Ο σύζυγος δεν συμπαθεί τα σκυλιά, τα ανέχεται γιατί είμαστε 3 προς 4!
Φυσικά δεν είναι αρνητικός, όμως μένουμε σε διαμέρισμα και τα σκυλιά είναι το δικό μας πρόβλημα!
Τα παιδιά φυσικά και συνεργάζονται, είμαστε μαζί, φροντίζουν τη βολτα, την καθαριότητα, το παιχνίδι.
΄Ομως, τα παιδιά όσο πάνε είναι και λιγότερο στο σπίτι, εγώ μένω και αναγκάζομαι να σκέπτομαι σε βάθος χρόνου...και το σκυλί δεν είναι για τώρα , είναι για τα επόμενα 10-15 χρόνια!
Για εμένα, το ξέρω πως θα είμαι εδώ, θα έχω πάρει και σύνταξη και θα είμαι δική τους...
Οπότε, το "φιλοσοφικό" ερώτημα είναι... τώρα ή αργότερα?

 

[Gizmo]

Kατερινα , τους φιλους σου που κανετε παρεα , με ραντεβου τους γνωρισες;;;;
Ετσι και ο σκυλος ....θα ηθελα να τον παρω τον Φθινωπορο , αλλα αμα δεις κανενα σκυλακι που θα σου αρεσει ή εχει γεννα ο εκτροφεας τωρα !!! Εσυ θα πεις Ο Χ Ι το φθινοπωρο!!

 

[harryf3]

Νομιζω ότι δεν εχει ιδαιτερη σημασια το τι λεμε εμεις.
Στηριζομαστε στην προσωπικη μας εμπειρια ή στη γενικότερη εμπειρια, οσοι διαθετουν τετοια.

Παρε τον σκυλο της αρεσκείας σου όταν τον βρεις, που θα τον βρεις συντομα αν το δεις ζεστά.

Γρηγορα θα κρινεις τι πορεια πρεπει να ακολουθησεις και τι εκπτώσεις θα χρειαστει να κανεις (γιατι θα κανεις) στον κάθε σκυλο αλλά κυριως στον εαυτο σου μια και εσυ θα εισαι το αφεντικο.

Το «ένα ίσον κανενα» δεν ισχυει με τον σκυλο και η διαφορά του ένα από το δυο μπορει να είναι από μια μοναδα μεχρι γη και ουρανος.

 

[galazio]

Ο σύζυγος δεν συμπαθεί τα σκυλιά, τα ανέχεται γιατί είμαστε 3 προς 4!

ωραια, το ανεχτηκε, πρεπει ομως να του βγαλετε και την ψυχη αναποδα?
σεβαστειτε κι αυτον, που ενω δεν τα συμπαθει, ζει ηδη με ενα για να νιωθετε εσεις καλυτερα.
μηπως δεν ειναι σωστο να τον επιβαρυνετε και με ενα ακομη?

 

[Gizmo]

XMMMMM....Γαλαζιο....Τσιουαουα ειναι....ΔΕΝ το βλεπει!!!!!

 

[galazio]

αχοαοχοαοχοαοχοαοχοαοχοα

 

[kat201161]

Ναι βρε γαλαζια μου, τσιουάουα είναι, ούτε δυόμιση κιλα πράμα!!!
Και τα συμπαθεί ο έρμος, απλά ότανλέω "αγάπη μου τι θέλεις" με ρωτάει, "εμένα εννοείς?" και του λέω "όχι, τον ΄Αρη!"...

 

[Gizmo]

ωχ...ωχ...ωχ....Γνωμη μου , οτι τον σκυλο που θα παρεις να τον διαλεξει ο αντρας σου!!!


Προταση: Ενα Νιουφι, και να το βγαλετε ΣΤΑΛΙΤΣΑ !!!!

 

[Loukia]

Να πω κι εγώ τί κατάλαβα;
Ότι είναι το πρώτο σου σκυλί.
Ότι σε έχει συνεπάρει η συμβίωση μαζί του.
Ότι συμμετέχοντας στο φόρουμ μαθαίνεις όλο και περισσότερα πράγματα. Ένα από αυτά πως μπορείς επιλέγοντας με γνώση και προσοχή φυλή, μπορείς να βρεις σκύλο που να πλησιάζει κατά το δυνατόν στις προδιαγραφές σου. Προδιαγραφές που απέκτησες/συνειδητοποίησες/επιλέγεις πλέον να θέσεις, χάρη στην εμπειρία που έχεις ζώντας πια με σκύλο και στις γνώσεις που έχεις αποκτήσει πλέον σε ότι αφορά τα τετράποδα.

Και έρχεσαι και σκέφτεσαι κάπου βαθιά μέσα σου (ίσως όχι και τόσο βαθιά) ότι αν η γνώση και οι προδιαγραφές υπήρχανε πριν αποκτήσεις τον μπόμπιρα, ίσως να είχες κάνει διαφορετική επιλογή. Και λες οκ, θα πάρω ένα δεύτερο. Με (άλλα) κριτήρια αυτή τη φορά.

Μην πάρεις 2ο σκύλο. Όχι ακόμη.
Ζήσε αυτόν που έχεις, φτάστον στο σημείο που θέλεις να είναι (από πλευράς χαρακτήρα, υπακοής, δραστηριοτήτων, επικοινωνίας κλπ). Και μετά σκέψου για 2ο.

Πολλές φορές σκεφτόμαστε για 2ο σκύλο όταν αυτός που ήδη έχουμε κάπως κάπου μας "απογοητεύει", δε μας καλύπτει.
Αντί λοιπόν να κάτσουμε να πούμε, τί θέλω εγώ ιδανικά από ένα σκύλο; Αυτά τα 5, 10, 15 πράγματα. Σε ποιά μπορεί αυτός που ήδη έχω να με καλύψει; ΟΧΙ όπως τον βλέπω/ξέρω/ζω αυτή τη στιγμή, αλλά όπως θα μπορούσε να εξελιχτεί το σκυλί αν ασχοληθώ μαζί του τόσο όσο να δω τις δυνατότητες και τις προοπτικές του και τις καλλιεργήσω με σωστή ενασχόληση/εκπαίδευση.
Αντί λοιπόν να το δούμε έτσι το θέμα, λέμε ότι αυτό που έχουμε είναι "έτσι" και θα πάρουμε και ένα που να είναι "αλλιώς". Κι όμως, αυτό που ήδη έχουμε κατά πάσα πιθανότητα μπορεί να γίνει και "αλλιώς" αν του δείξουμε τον τρόπο. Και κατά πάσα πιθανότητα ούτε και το 2ο δε θα γίνει ποτέ "αλλιώς" γιατί πολύ απλά δε θα έχουμε το χρόνο/κουράγιο που απαιτείται για να το κάνουμε έτσι όπως ονειρευτήκαμε. Και καταλήγουμε με δυο σκυλιά που δεν είναι αυτό που τώρα ξέρουμε ότι θέλουμε.

Μην πέσεις στην παγίδα να αντιμετωπίζεις το τσιουάουα σας σα σκυλί των παιδιών και όχι της οικογένειας, όχι δικό σου. Δεν είναι λιγότερο σκύλος. Η σκυλοσύνη, όπως είπε κάποτε μια φίλη, δεν πάει με το κιλό.

Κάνε μας μια λίστα με όσα (σοβαρά και χαζά) περιμένεις από το 2ο σκύλο που ο Άρης δεν μπορεί να σου τα δώσει. Και κάτι μου λέει ότι συζητώντας το θα δεις ότι μπορείς να κάνεις τη μινιατούρα σου να πετάει.

 

[ROTTIE]

Η Ζήνα ας πούμε, ακομα δεν έχει αποδεχτεί πλήρως την ΄Ηρα. Φαντάσου για μένα όπου, έξ ορισμού , θα είναι και τα δύο μέσα στο σπίτι, με τους ίδιους όρους? Σαν σκυλιά συντροφιάς?
Rottie τι λες?

Ότι εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από εσένα (χώρος, χρήμα, χρόνος).

 

[kat201161]

Xίλια ευχαριστώ παιδιά!
Κάθομαι ήσυχα και περιμένω για την ώρα.
Λουκία, η ανάλυσή σου εξαιρετική, ψυχογράφημα ήταν και με εξέφρασε απόλυτα. ΄Εχεις δίκιο σε όλα

 

[harryf3]

Κι εγω συμφωνω με την αναλυση της Λουκιας αλλά νομιζω η πραξη συνηθως είναι πολύ διαφορετικη οσον αφορα τα σκυλια μινιατουρες.

Με τα μεγαλα ειμαστε «υποχρεωμένοι» να αφιερωσουμε καποιον σημαντικο χρονο στην εκπαιδευση και συμπεριφορα.

Με τα «μίνι» συχνα κρινουμε (λαθος βεβαια) ότι αυτή η αναγκαιοτητα δεν υπαρχει.
Γιατι τραβανε στη βολτα με ελαχιστη δυναμη, κάνουν ζημιες σχετικα ασημαντες, ελαχιστη ποσοτητα ακαθαρσιων, πιανουν ελαχιστο χωρο στον καναπέ κλπ κλπ.

Είναι μερικοι από τους λογους που θεωρουνται λιγοτερο σκυλοι.
Οι αλλοι φανταζομαι είναι ότι δεν γεμιζουν το ματι, δεν εμπνεουν φοβο ακομα και όταν ωρύονται κλπ.

Και παρολο που καλυπτουν με το παραπανω τις συναισθηματικες μας αναγκες, δεν καλυπτουν το κόμπλεξ να εχουμε δίπλα μας έναν σκύλαρο που θα τον θαυμαζουν και κρυφα θα τον φοβουνται.
Πολύ τα αδικουμε όμως γιατι συχνα είναι απιστευτα εξυπνα και τρομεροι φύλακες/προστάτες με όσα μεσα διαθετουν (φωνη, δοντάκια, ευκινησια).