...Εγώ πάλι παίρνω τον επαγγελματισμό σαν δεδομένο κ μετά θέλω κ άλλα για να είμαι ευχαριστημένη... Θέλω να υπάρχει αμοιβαία συμπάθεια για να τον αφήσω να ασχοληθεί με τον σκύλο μου γιατί δεν είναι ένα μάτσο χαρτιά! Ζητάω πολλά? ... Μπορεί να είμαι λίγο περίεργη κ απαιτητική. Ισως γι' αυτό κ με τον δικό μου γιατρό περιμένω μέεεεεεερες για να κλείσω ραντεβού, σε άλλον δν πάω.
Έ, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε? Σαφώς και ζητάς πολλά!!!
Δεν σε αδικώ, όμως, μιάς κι εγώ τα ίδια ζητάω... Ισως και κάτι περισσότερο, μιάς και δεν χρειάζεται να περιμένω μέρες για να κλείσω ραντεβού... ότι κι αν έχει, εκτός αν χειρουργεί...
Υ.Γ. Πως φαίνεται ότι δεν έχεις
πραγματικά μεγάλη ανάγκη το Λογιστή σου...
Eίναι φίλος σας ο γιατρός; Γιατί στον δικό μας γιατρό αν τον πήγαινα για εκπαιδευτικούς λόγους την ώρα που έχει 100 άτομα απ'έξω να περιμένουν δεν νομίζω ότι θα με έπαιρνε με πολύ καλό μάτι. Από τις δύο κουβέντες που μας λέει τώρα θα πέφταμε στην μισή!
Οχι, δεν είναι φίλος μας... ή, για να το πω σωστά, δεν ξεκίνησε σαν φίλος μας... η πρώτη φορά που τον γνωρίσαμε, το 2006, ήταν σα να λέμε "blind date"... όταν αντικαθιστούσε κάποιον άλλο γιατρό, που είχαμε τότε και πήγε στο ιατρείο του βαθιά μεσάνυχτα... Είχε φάει ένα πετσετάκι η μακαρίτισα η Νίνα μας και, σχεδόν, αργοπέθαινε...
Αλλά, κάτι έμεινε από την πρώτη εκείνη συνάντηση, τόσο από τη σοβαρότητά του, όσο και από την "
περιρρέουσα σημειολογία", που ήταν τρομακτικά θετική για μας!!!
Να μην ξεχάσω: Οσο και για την αποτελεσματικότητά του!
Και τα χρόνια πέρασαν και η μοίρα το έφερε να ξανασυναντηθούμε... αφού με είχαν ψιλοαπογοητεύσει ενδιάμεσα άλλοι 3 γιατροί... εγώ, τότε, σαν "φίλος" κάποιου φιλοζωικού σωματείου, όπου έβλεπα τη συνέπεια, την αφοσίωση στο "σκύλο", την ευθυκρισία και την δεξιοτεχνία, σε πολλές περιπτώσεις σακατεμένων ή/και βαριά άρρωστων σκυλιών...
Και, στη συνέχεια, πάλι η Νίνα μου... Αυτός ο γιατρός την έσωσε το 2006...
Αυτός ο γιατρός μας έβλεπε να έχουμε εγκαταλείψει (για 4 μήνες) σχεδόν τις δουλειές μας και να είμαστε εκεί, πρωί-βράδυ, για τον ενδοφλέβιο ορό της...
Αυτός ο γιατρός την "κοίμησε", μέσα στο σπίτι της, τα Χριστούγεννα του 2009...
Μέσα από το ιατρείο αυτό, υιοθετήσαμε το γατούλη μας, τον Zidane...
Και, μετά, η Μόκα... και, μετά, ο Casper... και διάφοροι φίλοι που άκουσαν τη γνώμη μου και δεν μετάνιωσαν (ακόμα)...
Οπως καταλαβαίνεις, σιγά-σιγά, η σχέση αυτή έγινε σχέση φιλίας θα μπορούσες να πεις...
