λοιπόν..
δεμοδηκτική ψώρα....
είτε κληρονομικά είτε κι απλά κατά την περίοδο ανάπτυξης ενός σκύλου.
στη δεύτερη περίπτωση είναι περιορισμένης έκτασης και συνήθως ο σκύλος το ξεπερνάει μόνος του με καλύτερη ποιότητα τροφής και μια απλή αλοιφή.
οφείλεται και στις δύο περιπτώσεις από υπερβολικό αριθμό ανάπτυξης ακάρεων στο δέρμα του ζώου.
Τα ακάρεα αυτά, τα κουτάβια τα προσλαμβάνουν κατά την περίοδο του θηλασμού από την μητέρα.
είναι απαραίτητα στο σκύλο κι όλα τα σκυλιά τα έχουν σε συγκεκριμένες συγκεντρώσεις.
ο ίδιος ο οργανισμός φροντίζει ώστε αυτός ο αριθμός να παραμένει σταθερός μέχρι ένα σημείο το οποίο δεν βλάπτουν το ζώο.
Η αδυναμία του οργανισμού να κρατήσει σε χαμηλά επίπεδα τον αριθμό αυτόν είναι είτε κληρονομικό κι οφείλεται στον πατέρα ή στην μητέρα, είτε οφείλεται λόγω αρρυθμίας του ανοσοποιητικού του σκύλου κατά την περίοδο της ανάπτυξης του.
στη δεύτερη περίπτωση ο σκύλος απλά με καλύτερη διατροφή βιταμίνες και μία αλοιφή στην προσβληθήσα περιοχή είναι αρκετό και ο σκύλςο το ξεπερνάει από μόνος του.
στη κληρονομική περίπτωση είναι μεγαλύτερης έκτασης η προσβολή και δύσκολο να ξεπεραστεί χωρίς φαρμακευτική αγωγή. Η ιβερμεκτίνη είναι η καλύτερη θεραπεία και σε ένα μήνα μέσα θεραπεύονται και οι πολύ σοβαρές περίπτώσεις.
Η ασθένεια μπορεί να αναγνωριστεί αν από την προσβληθείσα περιοχή ο γιατρός πάρει ξύσμα και με μικροσκοπική ανάλυση ανιχνεύεται επιτόπου.
τα σημεία στον αγκώνα του σκύλου στις συγκεκριμένες φωτογραφίες δεν παραπέμπουν σε δεμοδήκωση, αλλά γύρω από τα μάτια δεν μπορώ να καταλάβω και να διακρίνω αν υπάρχει κάποια δερματική πάθηση ή κάτι άλλο.
το σκυλί δεν είναι στη καλύτερη δυνατή κατάσταση και δεν γνωρίζω αν αυτό οφείλεται σε αδυναμία του οργανισμού να αναπτυχθεί σωστά είτε σε λάθος διατροφή.
αυτό μόνο κλινικές εξετάσεις θα μπορούσαν να το δείξουν και να σιγουρέψουμε ότι το ζώο είναι υγιές σε κάθε άλλη περίπτωση.
Πάμε τώρα στο θέμα της εκτροφής.
αν στη συζήτηση με τον εκτροφέα είχε συζητηθεί ο σκοπός της απόκτησης της σκύλας για εκθεσιακούς κι εκτροφικούς λόγους, και η σκύλα αποδειχθεί ακατάλληλη γι αυτό το σκοπό από θέματα κληρονομικής φύσης κι όχι υπαιτιότητας λάθους του ιδιοκτήτη, (παράδειγμα μη σωστή διατροφή) τότε εξαρτάται το τι είχε συζητηθεί κι αν υπάρχει κάποιο γραπτό συμβόλαιο, ατύπως σε τέτοιες περιπτώσεις δεν τίθεται ζήτημα επιστροφής του σκύλου, αλλά ηθικά ο εκτροφέας είναι υποχρεωμένος να δώσει ένα άλλο κουτάβι που να πληρεί τις προϋποθέσεις τις οποίες ζήτησε και γι αυτό τον εμπιστεύθηκε ο εν λόγω ιδιοκτήτης. Σε αυτή τη βάση συζήτησης θα έπρεπε να στραφεί η όλη κουβέντα με τον εκτροφέα.
προσοχή πάντα στους γιατρούς που επιλέγουμε που πολλές φορές μας καθοδηγούν λάθος και καταστρέφουμε ένα ζώο.