Επιτρέψτε μου να σας συστηθώ..

[Anniegr]

Dnassib κάθε μέρα επιφυλάσσει και μια καινούργια έκπληξη, δεν έχω παράπονο.. χαχα

Για το crate δεν είμαι ακόμα σίγουρη, θα δώσω ακόμα ένα μικρό περιθώριο, γιατί βλέπω αλλαγή στην συμπεριφορά της στην βόλτα και θα αποφασίσω εγκαίρωε και αναλόγως..

Σχετικά με τον κήπο, ίσως δεν το διευκρίνισα σωστά. Δεν την αφήνω στον κήπο (περιφραγμένος, μόνο αν της ανοίξει κάποιος την πόρτα φεύγει), φεύγω και είναι τελείως μόνη της, ανεξέλεγκτη όλη μέρα. Υπάρχει άνθρωπος του σπιτιού που μπαινοβγαίνει συχνά, την έχει παρέα και γενικά την έχει τον νου του, δεν είναι μόνη της, απλά εγώ είμαι υπεύθυνη για την εκπαίδευσή της, για αυτό είπα οτι δεν λερώνει στο σπίτι μέσα αλλά στον κήπο και όχι στην βόλτα.

Annie μου τι να πω, τυχερά είναι αυτά.. και αν μου έλεγαν έχει τα τάδε ιατρικά προβλήματα θα έλεγα αααα όχι τότε δεν την θέλω ή πάρτε την πίσω δεν πληρεί τις προϋποθέσεις μου;; Οι συνθήκες εκεί που ήταν... άσε!!

Τύψεις δεν έχω, ίσα ίσα το καλό της θέλω και όπως και να έχει από εκεί που ήταν καλύτερα είναι. Στα ώπα ώπα την έχω!! Δεν σκέφτομαι δλδ μην την αφήσω μόνη της, ή μην την μαλώσω θα στενοχωρηθεί κλπ κλπ. Της θέτω όρια όταν μου δίνεται η ευκαιρία, μαθαίνει τους κανόνες και τους ρυθμούς του σπιτιού. Δεν είμαι πρωτάρα σκυλομάνα, απλά οτι είναι ενήλικη και απο καταφύγιο είναι το καινούργιο.

Μέσα στο σπιτι είναι άνετη, δεν είναι κολλιτσίδας. Κάθεται στο μαξιλάρι της, πάει από δω από κει, δεν έχει θέμα. Παιχνίδια? Τι είναι αυτό? Δεν έχει μάθει να παίζει, δεν ξέρει σιγά σιγά πιστεύω θα το μάθει κι αυτό..

Mareco ευχαριστώ για το manual, θα το διαβάσω πριν σβήσω το φως..

Ευχαριστώ και πάλι για τις συμβουλές, μου αρέσει να διαβάζω και τις δικές σας εμπειρίες.

A.

Εμ δεν είναι πάντα θέμα τύχης, γι'αυτό το ανέφερα. Όταν ήρθε ο Iggy, τον κοιτούσα, τον ξανακοιτούσα, δεν μου έβγαζες από το μυαλό ότι είχε ερλιχίωση. Εντέλει τον ξεψαχνίσαμε με εξετάσεις, υγιέστατος, απλά είναι λίγο .. "αραλίκης". Δεν θα άλλαζε κάτι αν είχε θέμα υγείας, αλλά δεν θα μου έκανε και εντύπωση με 50+ σκυλιά σε ένα σπίτι, ποιο να πρωτοτσεκάρεις;

Υπομονή έχεις, διάθεση έχεις, εμπειρία και ωριμότητα έχεις, αγάπη και συγκρότηση επίσης, ε τι μας θες ρε κοπελιά;; Το καλύτερο του κόσμου έκανες και το ξέρεις ήδη, με λίγη προσπάθεια θα την δεις να ανθίζει και μην ξεχνάς να το μοιράζεσαι μαζί μας (όπως και τις φωτογραφίες που λέγαμε ), να μαθαίνουμε κι εμείς

 

[stamatia]

Είναι πολύ όμορφο κορίτσι ..να σου ζήσει και μπράβο σου. Όλα θα έρθουν με την ώρα τους.

 

[LaCat]

Καλώς ήρθατε <-- Τέτοιο μεγάλο χαμόγελο έσκασα με την παρουσίασή σας, πραγματικά.

Με μεγάλο ενδιαφέρον θα ήθελα να μάθω νέα καθώς συνηθίζει τη νέα της ζωή και ξεδιπλώνει την πραγματική προσωπικότητά της εκτός κλουβιού.

Καλή ζωή μαζί!

Όπως τα λέει η Estranged και για το χαμόγελο και για τα καλά σας νέα που περιμένουμε!
Μπράβο!
Να τη χαίρεσαι!

 

[Pitsinaki]

Ανεβάζω δύο φωτό ακόμα για τους θαυμαστές μας!!!

 

[Pitsinaki]

Όλοι μου λέγανε - λέγατε να κάνω υπομονή και δεν το πίστευα, 3 μήνες και κάτι και συνεχίζουμε..
Άλλο σκυλί (άλλος άνθρωπος που λέμε)!!
Μοιραζόμαστε μαζί σας χαλαρές στιγμές από βόλτα μας στην παραλία!!

 

[Aunt Mary]

Κοιτα χαμογελο.....!!!

 

[Pitsinaki]

Χαμόγελο τα χω φτύσει αλλά γουστάρω!!

 

[Amaliaz]

Κουκλιτσα ειναι!
Να εχετε μια υπεροχη ζωη! Μπραβο που της εδωσες την ευκαιρια να ζησει σε ενα σπιτι με αγαπη και προσοχη

 

[Deleted member 14614]

Μπράβο βρε συ! Σώθηκε το κακόμοιρο.
Για πες διαφορές συμπεριφοράς στην αρχή με τώρα... Άρχισε να δένεται και με τους υπόλοιπους του σπιτιού?

 

[betty coltrane]

Αστεράκια και οι δυο σας!

 

[Ghostdoc]

ΚΟΥΚΛΑΚΙ , μπραβο !!

 

[Pitsinaki]

Rick και να φανταστείς όσο καιρό έψαχνα, κοιτούσα τελείως άλλο τύπο σκύλου.. Πως κατέληξα να βουτήξω αυτήν εκείνη τη μέρα και όχι κάποιο άλλο, ακόμα δεν μου το χω εξηγήσει.. Anyway, τυχερή και αυτή και εγώ!!

Βασικά στην αρχή σαν χαμένη ήταν και πολύ φοβισμένη (ακόμα φοβάται όταν βλέπει κάποιον πρώτη φορά, όχι τόσο βέβαια), μέχρι να συνηθίσει το πρόγραμμα του σπιτιού, ωράρια και τέτοια.. Την φώναζα να έρθει, δεν ίδρωνε το αυτί της, τώρα λέω το όνομα της και με ένα σφύριγμα και το έλα εδώ σηκώνεται να δει τι τη θέλω.

Στο σπίτι, δεν πολύ πλησίαζε κανέναν άλλον, μόνο αν κάποιος της μίλαγε για να την χαϊδέψει ή να της δώσει λιχουδιά.. Τώρα χτυπάει το κουδούνι, σηκώνει αυτιά και ενδιαφέρεται να δει ποιος θα μπει στην πόρτα και πλησιάζει κουνώντας την ουρά στους πολύ κοντινούς. Με τη μητέρα μου που μένουμε μαζί δεν έχει πολλά πολλά ως τώρα, όταν δεν είμαι σπίτι και την ψάχνει να την ανεβάσει από τον κήπο, κρύβεται δεν εμφανίζεται αλλά τώρα που έλλειπε η μάνα μια εβδομάδα και γύρισε της έκανε χαρούλες. Αντιδράει σιγά σιγά όλο και περισσότερο. Στα αγοράκια γρυλίζει, δεν δαγκώνει, γρυλίζει. Ο κτηνίατρος μου είπε επειδή είναι στειρωμένη αλλά δεν το κατάλαβα γιατί..

Στις βόλτες αρχικά όταν με έβλεπε με το λουρί, δεν χαμπάριαζε. Τώρα της λέω πάμε βόλτα και πετάγεται να πάει στην πόρτα. Φοβότανε σκαλοπάτια και ασανσέρ, τώρα όχι μόνο μπαίνει, ξέρει και σε κάθε όροφο από πια μεριά θα ανοίξει η πόρτα (δεξιά ή αριστερά) η Μαντάμ.. Στο δρόμο περπάταγε πίσω μου, φοβότανε τα πάντα (ήχους, περαστικούς, αυτοκίνητα, άλλα σκυλιά) μύριζε και δεν λέρωνε. Τώρα πάει μια χαρά, συνεχίζει να μυρίζει τα πάντα και να ανακαλύπτει, λερώνει έξω (ένα θαύμα πως έγινε αυτό!!). Σε συνάντηση με άλλα σκυλιά στην βόλτα άλλες φορές κρύβεται στα πόδια μου και άλλοτε θέλει να παίξει. Δεν την έχω ψυχολογήσει σε αυτό, έχει να κάνει με το state of mind το δικό της και του σκυλιού που την πλησιάζει νομίζω. Μετά την πρωινή βόλτα και πριν φύγω για δουλειά μπαίνοντας στην είσοδο, της βγάζω το λουρί για να την αφήσω στον κήπο και τρέχει από μόνη της προς αυτή την κατεύθυνση. Όταν γυρίζω σπίτι το απόγευμα κάνει σαν τρελή, η χαρά της είναι συγκινητική. Στις αρχές η αντίδραση της είχε παράπονο, τώρα ξέρει και απλά χαίρεται υπερβολικά.

Σόρρυ για το μεγάλο κείμενο αλλά δεν ήξερα τι να πρωτογράψω. Με εκπλήσσει θετικά πολύ συχνά!!

Και κάτι άσχετο που θέλω να πω: όποιος νομίζει ότι τα σκυλιά δεν γελάνε ας προσέξει λίγο καλύτερα πείτε του. Τα συναισθήματά τους αποτυπώνονται πολύ έντονα στο πρόσωπό τους..

 

[ghost girl]

Να την χαιρεστε και να εχετε μια απροβληματιστη συμβιωση!

 

[Deleted member 14614]

Rick και να φανταστείς όσο καιρό έψαχνα, κοιτούσα τελείως άλλο τύπο σκύλου.. Πως κατέληξα να βουτήξω αυτήν εκείνη τη μέρα και όχι κάποιο άλλο, ακόμα δεν μου το χω εξηγήσει.. Anyway, τυχερή και αυτή και εγώ!!

Βασικά στην αρχή σαν χαμένη ήταν και πολύ φοβισμένη (ακόμα φοβάται όταν βλέπει κάποιον πρώτη φορά, όχι τόσο βέβαια), μέχρι να συνηθίσει το πρόγραμμα του σπιτιού, ωράρια και τέτοια.. Την φώναζα να έρθει, δεν ίδρωνε το αυτί της, τώρα λέω το όνομα της και με ένα σφύριγμα και το έλα εδώ σηκώνεται να δει τι τη θέλω.

Στο σπίτι, δεν πολύ πλησίαζε κανέναν άλλον, μόνο αν κάποιος της μίλαγε για να την χαϊδέψει ή να της δώσει λιχουδιά.. Τώρα χτυπάει το κουδούνι, σηκώνει αυτιά και ενδιαφέρεται να δει ποιος θα μπει στην πόρτα και πλησιάζει κουνώντας την ουρά στους πολύ κοντινούς. Με τη μητέρα μου που μένουμε μαζί δεν έχει πολλά πολλά ως τώρα, όταν δεν είμαι σπίτι και την ψάχνει να την ανεβάσει από τον κήπο, κρύβεται δεν εμφανίζεται αλλά τώρα που έλλειπε η μάνα μια εβδομάδα και γύρισε της έκανε χαρούλες. Αντιδράει σιγά σιγά όλο και περισσότερο. Στα αγοράκια γρυλίζει, δεν δαγκώνει, γρυλίζει. Ο κτηνίατρος μου είπε επειδή είναι στειρωμένη αλλά δεν το κατάλαβα γιατί..

Στις βόλτες αρχικά όταν με έβλεπε με το λουρί, δεν χαμπάριαζε. Τώρα της λέω πάμε βόλτα και πετάγεται να πάει στην πόρτα. Φοβότανε σκαλοπάτια και ασανσέρ, τώρα όχι μόνο μπαίνει, ξέρει και σε κάθε όροφο από πια μεριά θα ανοίξει η πόρτα (δεξιά ή αριστερά) η Μαντάμ.. Στο δρόμο περπάταγε πίσω μου, φοβότανε τα πάντα (ήχους, περαστικούς, αυτοκίνητα, άλλα σκυλιά) μύριζε και δεν λέρωνε. Τώρα πάει μια χαρά, συνεχίζει να μυρίζει τα πάντα και να ανακαλύπτει, λερώνει έξω (ένα θαύμα πως έγινε αυτό!!). Σε συνάντηση με άλλα σκυλιά στην βόλτα άλλες φορές κρύβεται στα πόδια μου και άλλοτε θέλει να παίξει. Δεν την έχω ψυχολογήσει σε αυτό, έχει να κάνει με το state of mind το δικό της και του σκυλιού που την πλησιάζει νομίζω. Μετά την πρωινή βόλτα και πριν φύγω για δουλειά μπαίνοντας στην είσοδο, της βγάζω το λουρί για να την αφήσω στον κήπο και τρέχει από μόνη της προς αυτή την κατεύθυνση. Όταν γυρίζω σπίτι το απόγευμα κάνει σαν τρελή, η χαρά της είναι συγκινητική. Στις αρχές η αντίδραση της είχε παράπονο, τώρα ξέρει και απλά χαίρεται υπερβολικά.

Σόρρυ για το μεγάλο κείμενο αλλά δεν ήξερα τι να πρωτογράψω. Με εκπλήσσει θετικά πολύ συχνά!!

Και κάτι άσχετο που θέλω να πω: όποιος νομίζει ότι τα σκυλιά δεν γελάνε ας προσέξει λίγο καλύτερα πείτε του. Τα συναισθήματά τους αποτυπώνονται πολύ έντονα στο πρόσωπό τους..

Όμορφα πράγματα. Πώς να μην βλέπεις το χαμόγελό της...
Δώσε της λίγο χρόνο ακόμα, κανένα 3μηνο+, προκειμένου να ξεδιπλώσει πλήρως τον χαρακτήρα της. Το πιο πιθανό να γίνει πιο φιλική με όλους. Τώρα αυτό που σου είπε ο κτηνίατρος, καλά έκανες και δεν το κατάλαβες. χαχα Το πιο πιθανό, κατά τη γνώμη μου, να έχει κάποια κακιά εμπειρία. Προσπάθησε γενικά να την ψυχολογείς και με τα σκυλιά και με τους ανθρώπους. Θυμήσου, στηρίζεται πάνω σου για να ξεπεράσει τυχόν φόβους που έχει. Ενδεικτική η χαρά που αναφέρεις! Μου θυμίζει πάρα πολύ τον δικό μου στην αρχή, γι' αυτό στα λέω αυτά. Και γενικά, νομίζω, κάπως έτσι είναι πάνω κάτω οι αντιδράσεις των σκυλιών καταφυγίων.
Άντε, να κάνεις πιο συχνά update για τη σκυλίτσα σου! Και με φωτογραφίες, αλλά και με νεότερα για τη διαβίωσή σας!

 

[Pitsinaki]

Ανυπομονώ για τις διακοπές που θα μπορούμε να περάσουμε περισσότερο χρόνο μαζί..

Στην παραπάνω "έκθεση" ξέχασα να αναφέρω ότι κάποια στιγμή που πέρασα από το καταφύγιο να αφήσω κάτι φάρμακα και την είχα στο αυτοκίνητο, το βλέμμα της ήτανε έντρομο..

 

[Ran Tan Plan]

Ανυπομονώ για τις διακοπές που θα μπορούμε να περάσουμε περισσότερο χρόνο μαζί..

Στην παραπάνω "έκθεση" ξέχασα να αναφέρω ότι κάποια στιγμή που πέρασα από το καταφύγιο να αφήσω κάτι φάρμακα και την είχα στο αυτοκίνητο, το βλέμμα της ήτανε έντρομο..

Λογικό!! Οπως είναι στα περισσότερα που ήταν μέσα και ακόμη περισσότερο, σε αυτά που είναι έξω, στους δρόμους. Η τύχη της χαμογέλασε, χάρη σε σένα. Να περνάτε καλά!

 

[Deleted member 14614]

Στην παραπάνω "έκθεση" ξέχασα να αναφέρω ότι κάποια στιγμή που πέρασα από το καταφύγιο να αφήσω κάτι φάρμακα και την είχα στο αυτοκίνητο, το βλέμμα της ήτανε έντρομο..

Χα, τι μου θυμίζεις τώρα...
Είχα πάρει τον δικό μου μια φορά στο καταφύγιο, γιατί δεν είχα που να τον αφήσω. Με το που τον δένω εκεί, άρχισε τα ουρλιαχτά... Δεν κάνω πλάκα, μας κόπηκε το αίμα όλων. Ε, τον άρπαξα και τον έβαλα στο αμάξι μέχρι να τελειώσω (ευτυχώς ήταν χειμώνας).

 

[Pitsinaki]

Αυτό με την διαίσθηση που έχουν είναι φοβερό.. και με την μυρωδιά και την ακοή επίσης.. Παρκάρω 1,5 στενό μακρυά και όταν πλησιάζω στην είσοδο είναι ήδη στην πόρτα και κοιτάει, μην τυχόν και κάνω βήμα παρά πέρα χωρίς να της δώσω σημασία..!!

 

[Pitsinaki]

Στο χρόνο που πέρασε, που το σκυλοφόρουμ ήτανε κλειστό, ένα πράγμα που έχει μάθει σίγουρα καλά είναι να με κάνει ότι θέλει..

Απολαύστε φωτογραφικό υλικό..

 

[*Kiara*]

Μα τι κουκλίτσα!! Να τη χαίρεσαι και να σε χαίρεται!!