Η αληθεια χωρις πολλα λογια ....

[Δάφνη]

Κατά βάση συμφωνώ πολύ με την προσέγγισή σου (άσχετα που εγώ τον κλείνω στο κρέιτ όταν έρχονται επισκέπτες γιατί είναι παλιόσκυλο ο ίδιος)
Θέλω, όμως, να ρωτήσω αν για σένα μπαίνει στην ίδια κατηγορία αυτός που σιχαίνεται με αυτόν που φοβάται και γιατί.
Υπάρχει αυτός που ψευτοφοβάται και ψιλοσιχαίνεται και δεν είναι και πολύ εξοικειωμένος και δεν πολυθέλει βρε παιδί μου, για μένα αυτός -εφ'όσον δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο και το ξέρω- θα πρέπει είτε να προσπαθήσει να έρθει σε επαφή, είτε να το υποστεί είτε να κάτσει σπίτι του.

Τι γίνεται, όμως, με την περίπτωση αυτού που όντως φοβάται δραματικά, όχι μόνο τον δικό σου σκύλο που είναι μεγαλόσωμος και "λύκος" αλλά όλα όλα τα σκυλιά? Κάποτε, άνηκα κι εγώ σε αυτή την κατηγορία και ακόμα θυμάμαι πως είναι αυτή η αίσθηση. Και, ναι, όταν ήμουν 20 και είχα την εναλλακτική να πάω ή να μην πάω, διάλεγα το δεύτερο καθώς δεν μπορούσα να υποβάλλω τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία (ήταν πραγματικά πολύ πολύ στρεσογόνο όλο αυτό, κι ας μου φαίνεται τώρα "αστείο"). Όταν, όμως, ήμουν παιδί και πήγαινα υποχρεωτικά με τους γονείς μου επίσκεψη σε φίλους που είχαν σκύλο, δεν μπορείς να διανοηθείς πόσο αγχωτικό και επίπονο ήταν όταν αποφάσιζαν ότι ήμουν αστεία και παρανοϊκή και ότι αφού "ο σκύλος δεν δαγκώνει" να "μην φοβάμαι καλέ".
Σε αυτή, λοιπόν, την περίπτωση τι θεωρείς ότι πρέπει να γίνεται? Δεν έχω, προφανώς, αντικειμενική ματιά καθώς για μένα αυτές οι στιγμές ήταν εφιαλτικές.

Ξαναλέω, συμφωνώ με την προσέγγισή σου επί του θέματος και, αν είχα σκύλο που ήξερα ότι δεν θα έκανε τίποτα απολύτως (εννοώντας να δαγκώσει/βλάψει) έτσι θα έπραττα γενικότερα. Όταν ακόμα ο δικός μου ήταν "καλό" σκυλί και ήξερα πως δεν θα αντιδρούσε άσχημα σε κανέναν, οι επισκέπτες είχαν ακριβώς αυτές τις επιλογές: να τον υποστούν με ό,τι αυτό συνεπάγεται -γλυψίματα, χοροπηδητά, τρίχες και λοιπά- ή να κάτσουν σπίτι τους. Τρεις από τους φίλους μου ανήκαν στην κατηγορία που περιέγραψα παραπάνω: δεν πολυθέλανε πολλά πολλά, δεν ήταν εξοικειωμένοι και πολύ, σιχαίνονταν και λίγο. Ήξεραν εξ αρχής ότι στο σπίτι υπάρχει σκύλος ο οποίος περιφέρεται ελεύθερα. Ο ένας από τους τρεις στο τέλος έγινε και φίλος με τον μικρό μου.
Αν, όμως, κάποιος μου έλεγε "ξέρεις Δάφνη, πραγματικά έχω πρόβλημα, ξέρω ότι δεν θα με φάει, αλλά δεν μπορώ καθόλου" τότε -εγώ- θα τον μάζευα.

Παρασύρθηκα και έγραψα πολλά, αλλά θα ήθελα πραγματικά και άλλες γνώμες και οπτικές επί του θέματος.

 

[ghelly]

Δαφνη 2η φορά σημερα τον λες παλιοσκυλο το Μαρλευ και σε βλέπω να τρως μηνυση για συκοφαντικη.....

 

[Δάφνη]

Δαφνη 2η φορά σημερα τον λες παλιοσκυλο το Μαρλευ και σε βλέπω να τρως μηνυση για συκοφαντικη.....

Βρε, είναι με αγάπη! Πρέπει να ακούσεις πως τον χαϊδολογώ, έχει συνηθίσει το βρισίδι (με αγάπη)

πωπω κατεβατό που έγραψα!

 

[Ira73]

Δαφνη μου , δεν εχω χειροτερο πραγμα απο αυτους που σαδιστικα υποχρεωνουν καποιον να ερθει αντιμετωπος με τους φοβους του . Για μενα η φοβια , οσο αστειο κι αν ειναι αυτο που μπορει να την προκαλει , ειναι κατι σεβαστο . Κι εγω εχω φοβιες , ειμαι κλειστοφοβικη , εχω προβλημα αν βρεθω σε πολυ κλειστο χωρο η καπου που δεν εχω τροπο να διαφυγω . Σεβομαι οποιονδηποτε φοβαται το σκυλο μου , η τα σκυλια γενικοτερα , και δεν θα τον υποχρεωσω σε καμια περιπτωση να ειναι στον ιδιο χωρο με τον πριγκιπα , οπως σεβομαι και οποιον σιχαινεται . Δεν αναγκαζω κανεναν να ερθει με το ζορι σπιτι μου , απλα τον συναντω εξω η στον χωρο του , τοσο απλα . Οσοι με ξερουν , ξερουν οτι μαζι μου ζει και το σκυλι μου , κι αν τυχει καποιος να θελει να φερει εναν γνωστο του η φιλο του για πρωτη φορα σπιτι μου , του μιλαω εγω προσωπικα στο τηλεφωνο πρωτα , και του εξηγω οτι ο σκυλος ζει μεσα , μαζι μου , δεν εφυσηχαζω με το να μου πεις εσυ π.χ. οτι θα ερθει και μια φιλη μαζι μου , μην ανησυχεις της εχω πει οτι το σκυλι θα ειναι μεσα στο σπιτι , επιμενω να της μιλησω εγω η ιδια , και οχι μονο για το σκυλο , αλλα επειδη το σπιτι μου ειναι το ασυλο μου , ο ναος μου , το ποιος θα μπει στο σπιτι μου το οριζω εγω αποκλειστικα , δεν ειναι καφετερια εδω μεσα να μπαινοβγαινει οποιος να ναι ....

Ετσι λοιπον , αν καποιος μου πει , ξερεις , εχω προβλημα , δεν θα πω οκ τον μαζευω , αλλα οκ , κερναω καφε εξω . Μπορει να ακουστει παραλογη η συγκριση , αλλα αν καποιος απ τους φιλους μου δεν γουσταρε τον συντροφο μου , θα τον εδιωχνα απ το σπιτι ? οχι βεβαια .... το ιδιο ισχυει για τον πριγκιπα , γιατι για μενα δεν ειναι απλα ο σκυλος μου , ειναι ο καλυτερος φιλος μου , ο συγκατοικος μου , ειναι μελος της οικογενειας μου . Οπως σεβομαι τους παντες , εχω απαιτηση να με σεβονται , και ποσο μαλλον μεσα στο ιδιο μου το σπιτι

 

[l.Kyveli]

Εγώ πάντως δεν θεωρώ τρομερό να απομονώσω τα σκυλιά μου για μιά δυό ώρες αν κάποιος τα φοβάται. Παλιά η κολλητή μου, πριν υιοθετήσει σκύλο, είχε μεγάλη φοβία και απλά καθόμασταν σε δωμάτιο που δεν ήταν τα σκυλιά όταν ερχόταν. Δεν έβαζαν καημό που έμεναν μιά δυό ώρες μόνα τους.
Αγαπάω τα σκυλιά μου και δεν θα τα άφηνα σε ένα μέρος που νοιώθουν άβολα ή κινδυνεύουν ποτέ, αγαπάω και τους φίλους μου όμως και αν έχουν πρόβλημα θα βρω λύση.

 

[Δάφνη]

Ο διαχωρισμός, λοιπόν, δεν μπορεί να γίνεται σε δύο κατηγορίες (θέλουν τον σκύλο μου/δεν θέλουν τον σκύλο μου) αλλά σε παραπάνω, ακριβώς επειδή δεν είναι όλα άσπρο μαύρο.

Την κουβέντα, για να μην παρεξηγηθώ, την κάνω επειδή με ενδιαφέρει να δω και την απέναντι πλευρά, δεν διαφωνώ μαζί σου κατά βάση Ira73.

Αναφέρομαι στο ανιψάκι σου που το φέραν στο σπίτι σου και δεν έχει εναλλακτικές, στην θεία που φοβάται πολύ τα μεγαλόσωμα σκυλιά, στο παιδί φίλου που το έσυρε απροειδοποίητα και τα'χει κάνει πάνω του από την τρομάρα και πάει λέγοντας, όχι σε ανθρώπους που δεν ξέρουν τι τους ενοχλεί και απλά τους ενοχλεί η παρουσία του σκύλου. Εκεί τι γίνεται?

Αλήθεια, με την περίπτωση του υδραυλικού/μάστορα/τεχνικού κλπ τι κάνεις?

 

[Ira73]

Δεν εχεις αδικο , καμια φορα ερχεσαι σε δυσκολη θεση με τις απροειδοποιητες επισκεψεις . Μεχρι στιγμης (δοξα το θεο καλα εχει παει , μη το γρουσουζευω κι ολας ) , οσα πιτσιρικια ηρθαν καταφχαριστηθηκαν να παιζουν με το σκυλι . Μου ετυχε μονο μια φορα το πιτσιρικι να παιζει με το σκυλο και να χει φρικαρει η μανα που το παιδι της δεν φοβοταν , αλλα ευτυχως ηρεμησε γρηγορα οταν ειδε οτι δεν υπαρχει κινδυνος για το παιδι . Αν οστοσο ερθει καποιος απροειδοποιητα και Αν φοβαται , και Αν παρολο οτι βλεπει οτι το σκυλι απλα καθεται στη γωνια του και δεν ενοχλει δεν νοιωθει ανετα .... δεν μπορω να κανω και πολλα πραγματα γι αυτο .... Το σκυλι καθεται στο χαλακι του στην ακρη του δωματιου και δεν ερχεται αν δεν τον φωναξω , οποιος δεν το αντεχει , δεν τον αναγκαζω να ειναι σπιτι μου με το ζορι ,

 

[Δάφνη]

οποιος δεν το αντεχει , δεν τον αναγκαζω να ειναι σπιτι μου με το ζορι ,

Ξέρεις, ακόμα επιμένω γιατί σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο είναι που διαφέρουν οι απόψεις μας. Σου ανέφερα κάποιες περιπτώσεις που ο επισκέπτης δεν έχει εναλλακτικές (γι'αυτό είπα για παιδάκια που τα σέρνουν οι γονείς, επειδή δεν μπορούν να πουν "δεν έρχομαι" όχι επειδή θα φοβούνται λόγω ηλικίας).

Προφανώς, δεν προσπαθώ να σου αλλάξω γνώμη, εξάλλου κατά βάση συμφωνούμε, έτσι, κουβέντα να γίνεται, γι'αυτό το συνεχίζω.

 

[Ghostdoc]

Ωραιο θέμα, πολύ μ αρεσει. Φανταζομαι οτι ενα ρόλο θα παιζει και το μέγεθος, οσο μεγαλύτερο τόσο αυξάνονται τα κρούσματα φοβίας, χωρις βεβαιως να ειναι απόλυτο.
Για να επεκτείνω τη συζητηση και προς μια αλλη ενδιαφέρουσα κατευθυνση: καλα οι φίλοι, τα μαστόρια, οι συγγενείς και σία. Τι γίνεται με τους υποψηφιους ή ήδη υπάρχοντες-υπάρχουσες συντρόφους και συντρόφισσες ; Μου εχει τυχει κοπελιά που δεν ανεχόταν γενικά τα σκυλιά, άρα και ειδικά το σκύλο μου την εξέλιξη τη φαντάζεστε, εισέπραξε ενα περιποιημένο 'εμεις πάμε πακέτο" και "χαθηκε για πάντα στου κόσμου τη βουη".
Τι θα κάνατε σε αντιστοιχη περίπτωση; εννοω, περα απο το προφανες (ο σκυλος δε φευγει), σε ποιο βαθμο θα ήσασταν διατεθειμένοι να προσαρμόσετε-αλλάξετε-περιορίσετε τις συνήθειες σας ως προς το σκύλο. Για παράδειγμα, υπνος στο κρεββάτι , χαδια, ενασχόληση κλπ την ωρα της επισκεψης του-της συντρόφου κλπ;

 

[Ira73]

καλησπερα gostdog , ολα καλα ? Δαφνη μου νομιζω οτι παιζει βασικο ρολο στο οτι πια ζω σπιτι μου , διπλα στο πατρικο μου , και προφανως και η ηλικια μου . Στο σπιτι μας ειχα παντα σκυλι , δεν ειναι το πρωτο μου αυτο , οποτε και συγγενεις και φιλοι ηξεραν παντα οτι στο σπιτι μας υπαρχει σκυλι . Οπως καταλαβαινεις , το οτι ζω σε δικο μου χωρο , μου δινει την πολυτελεια αν θελεις να οριζω εγω τα περιθωρια μου . Οι φιλοι μου λοιπον , οπως καταλαβαινεις , με ξερουν καμια 35αρια χρονια , και οι περισσοτεροι η αχουν κι αυτοι σκυλο , η ειναι φιλοζωοι , οποτε , δεν εχω θεμα εκει .
Αυτο που εθιξε ο γκοστ ( δεν την ξαναπαταω , αχαχαχα ) , το αντιμετωπισα κι εγω καποτε , καποια σχεση μου , ενω οταν γνωριστηκαμε ξεκαθαρισα οτι το σκυλι ζει μαζι μου , ειπε οτι δεν υπαρχει προβλημα , και για λιγο καιρο δεν ειχαμε προβλημα , οταν αποφασισε να ερθει να μεινουμε μαζι , ειπε το αμιμητο οτι το σκυλι θα πρεπει να βγει εξω για να μεινει αυτος .... φανταζομαι καταλαβες ποιος τελικα βγηκε απ το σπιτι σε χρονο ρεκορ ....

 

[Δάφνη]

Ήθελα κι εγώ να το αναφέρω αυτό, Ghostdoc, το θέμα του συντρόφου.
Ένας παλιός φίλος μου είχε 3 σκυλιά στο σπίτι, μέναν γονείς, αυτός και η αδερφή του σε διάφορους ορόφους και είχαν από 1 σε κάθε σπίτι. Κάποιες ώρες κυκλοφορούσαν στην αυλή, γενικά μπαινόβγαιναν... Εκεί να δεις, τότε φοβόμουν και το πιο μικροσκοπικό σκύλο, έκανε ο καημένος ολόκληρη διαδικασία για να μπω/βγω στο σπίτι του... Τότε δεν το αντιλαμβανόμουν, τώρα που τα σκέφτομαι του βγάζω το καπέλο του χριστιανού, χαρά στην υπομονή του...

Σε σχέση με τον δικό μου σκύλο, τον Μάρλεϋ τον πήραμε αφού είχα σχέση με τον τελευταίο φίλο μου και μεγάλωσε συνηθισμένος με τον φίλο μου στο σπίτι συνέχεια, τον έπαιρνα σπίτι του και λοιπά... Τώρα που έγινε πιο δύστροπος (ο σκύλος εε), είναι ο πέμπτος άνθρωπος που ανέχεται να τον πασπατέψει ελεύθερα (μετά τους τέσσερις του σπιτιού) και τέλος -και μάλλον ο πρώτος σε σειρά προτίμησης, του έχει τρομερή αγάπη. Το τι θα γίνει με τους επόμενους είναι μεγάλο θέμα, δυστυχώς, γιατί ο μικρός δεν τα πάει γενικά καλά, ούτε με τους ξένους, ούτε με τους άντρες, ούτε με τους άγνωστους στο σπίτι ούτε ούτε... (μετά με μαλώνει η ghelly που τον λέω παλιόσκυλο, κατάλαβες??)

Η περίπτωσή μου βέβαια είναι κάπως ιδιάζουσα, οπότε θα πω τι θα έκανα αν ο σκύλος μου ήταν μια χαρά και ο σύντροφος περίεργος.

Αν πραγματικά φοβόταν, θα προσπαθούσα να τον εξοικειώσω σιγά σιγά -εγώ δεν πίστευα ότι γινόταν (φοβόμουν σε ασύλληπτο βαθμό) και να που έγινε και με το παραπάνω- και θα έβρισκα μια ενδιάμεση λύση, ούτε ο σκύλος να καταπιεστεί, ούτε και ο άνθρωπος να πεθάνει από τον φόβο του.

Αν ήταν περίεργος που ψιλοσιχαίνεται, από την άλλη, δεν θα έκανα και πολλά, από τη στιγμή που ο σκύλος είναι καθαρός, το σπίτι καθαρό, ας το πάρει απόφαση...

Αν ήταν οκ με τους σκύλους και απλώς είχε κάποιους ενδοιασμούς στις λεπτομέρειες -πού θα κοιμάται, πού θα τρώει και τα λοιπά- και ήταν να μείνουμε όλοι μαζί, ε νομίζω θα τα βρίσκαμε.

Πάντως, πιστεύω πως αν ο ιδιοκτήτης είναι αποφασισμένος, ο σύντροφος που απλώς δεν θέλει πολλά πολλά -γιατί δεν ξέρει τι χάνει- θα λατρέψει τον σκύλο αμέσως και θα πει "δεν ήξερα τι έχανα" και θα είναι και οι τρεις χαρούμενοι :mrgreen:

 

[Δάφνη]

Καλέ, τι έχω πάθει, τι κατεβατά είναι τούτα...?!

το σκυλι θα πρεπει να βγει εξω για να μεινει αυτος .... φανταζομαι καταλαβες ποιος τελικα βγηκε απ το σπιτι σε χρονο ρεκορ ....

Αυτό, νομίζω, ακόμα και ανεξάρτητα από το θέμα "σκύλος" να το δεις, όταν κάποιος που αγαπάς σου λέει να διαλέξεις μεταξύ αυτού και κάποιου άλλου που αγαπάς... Ε μάλλον αγαπάς μόνος σου, κάτι δεν πάει καλά... (ωραία που τα λέω)
Κι εγώ, βέβαια, σε αυτή την περίπτωση αυτό θα έκανα, προφανώς και για τον ίδιο τον σκύλο αλλά και γιατί κάτι δεν θα πήγαινε καλά...

 

[Ira73]

Νομιζω οτι αν υπαρχει καλη διαθεση κι απο τις δυο πλευρες η λυση βρισκεται . Γιατι σου χει ξεφυγει ετσι η κατασταση με τον Μαρλει ?

 

[Chris75]

Μπορει να ακουστει παραλογη η συγκριση , αλλα αν καποιος απ τους φιλους μου δεν γουσταρε τον συντροφο μου , θα τον εδιωχνα απ το σπιτι ? οχι βεβαια .... το ιδιο ισχυει για τον πριγκιπα , γιατι για μενα δεν ειναι απλα ο σκυλος μου , ειναι ο καλυτερος φιλος μου , ο συγκατοικος μου , ειναι μελος της οικογενειας μου .

Βάζεις δλδ στην ίδια θέση τους ανθρώπους με τα ζώα (γιατί και ο σκύλος ζώο είναι αν σου διαφεύγει) ;
Μάλιστα.
Ευτυχώς δεν μου έχει τύχει τέτοια γνωστή-φίλη.
Δεν θα την πάλευα...

 

[Δάφνη]

Νομιζω οτι αν υπαρχει καλη διαθεση κι απο τις δυο πλευρες η λυση βρισκεται . Γιατι σου χει ξεφυγει ετσι η κατασταση με τον Μαρλει ?

Γιατί είναι παλιόσκυλο (να με συγχωρείς ghelly μου )

Είναι μεγάλη ιστορία και πολλά τα θέματα -θα βγω και οφ-τόπικ- την παλεύουμε την κατάσταση αρκετά, αλλά δεν πιστεύω ότι θα φτάσουμε ποτέ στο σημείο να μπορεί να μείνει ξένος και μάλιστα άντρας στο σπίτι με τον σκύλο στον ίδιο χώρο ή εκτός κρέιτ...

Θα πω και σχετική ιστορία που είναι και ον-τόπικ:
Είχε η αδερφή μου σχέση με ένα παιδί που έμενε εκτός Αθήνας, οπότε ερχόταν Σαββατοκύριακα και τον φιλοξενούσαμε. Το κρέιτ του μικρού είναι στο σαλόνι, έμπαινε ο σκύλος στο κρέιτ για να μπει ο άνθρωπος σπίτι και τον έβγαζα μετά έξω.
Αντί να κλείνουμε, λοιπόν, τον σκύλο σε ένα δωμάτιο ή να τον βγάζουμε στο μπαλκόνι (όπως είναι το συνηθισμένο -όχι εδώ μέσα), είτε κλείνονταν αυτοί στο δωμάτιο είτε μέναν με τις ώρες στο μπαλκόνι του σαλονιού, και ο σκύλος από μέσα.

 

[Ira73]

Βάζεις δλδ στην ίδια θέση τους ανθρώπους με τα ζώα (γιατί και ο σκύλος ζώο είναι αν σου διαφεύγει) ;
Μάλιστα.
Ευτυχώς δεν μου έχει τύχει τέτοια γνωστή-φίλη.
Δεν θα την πάλευα...

Βαζω την ζωη που αποφασισα να προσεχω και να φροντιζω , τη ζωη που εξαρταται αποκλειστικα απο μενα για το φαι την ακπαιδευση την υγεια και την ισορροπια του , τη ζωη που θα μπει μπροστα για να με προστατεψει χωρις να υπολογισει κινδυνο , τη ζωη που μ αγαπαει γιατι ειμαι εγω , τη ζωη που με δεχεται ειτε ειμαι ομορφη ,ασχημη , ανεργη ,με δουλεια , ισα με την οικογενεια μου γιατι ειναι μελος της οικογενειας μου , , ισα με τους φιλους μου γιατι ειναι ο καλυτερος φιλος μου , και πανω απο μενα και οποιο τυχαιο ανθρωπαριο βρεθει στο δρομο μας

 

[Δάφνη]

Βάζεις δλδ στην ίδια θέση τους ανθρώπους με τα ζώα (γιατί και ο σκύλος ζώο είναι αν σου διαφεύγει) ;
Μάλιστα.
Ευτυχώς δεν μου έχει τύχει τέτοια γνωστή-φίλη.
Δεν θα την πάλευα...

Πιστεύω ότι δεν θα βρεις πολλούς να συμμερίζονται τις απόψεις σου εδώ...
Έχω κι εγώ την ίδια άποψη με την Ira73, ναι, αν κάποιος μου έλεγε "μπλιαχ πάρε το παλιόσκυλό σου από πάνω μου, ίου" θα έφευγε με κλωτσιά στον πισινό

μόνο εγώ δικαιούμαι να τον λέω παλιόσκυλο

 

[Ira73]

Ελα ρε Δαφνη , μη τον λες ετσι .... δεν ειναι δικαιο , εχει δικιο η gelly

 

[Δάφνη]

--Αρχή οφ-τόπικ--
Mα είναι το χαϊδευτικό του, το λέω για γλυκόλογο, αλήθεια...
Όταν ξαπλώνουμε και κάνουμε γλύκες είναι στάνταρ να του τσιμπάω τα μάγουλα και να λέω "αχ γιατί είσαι μαμάκιααας, γιατίιιι?" (έτσι, χαϊδευτικά -όπου μαμάκιας βάλε μαλακός )
Συνήθως πάει και αντίστροφα, δηλαδή "μα τι όμορφο που είναι το παλιόσκυλό μου" και "ωχ πάλι ζημιές κάνει ο γλυκούλης μου", κατάλαβες?
--Τέλος οφ-τόπικ--

 

[Ira73]

αχααχαχαχαχααααα , ενταξει τοτε , παω πασο , ειναι εκφραση τρυφεροτητας ,