Σύμφωνο απόλυτα μαζι σας.ειχε τον χρονο και μπορούσε,αλλα δεν ήθελε.το σκυλί δεν ειναι παιχνίδι να το πετάξεις....γιατι χάλασε.
ΘΕΛΩ ΕΜΠΕΙΡΗ ΓΝΩΜΗ
- Thread starter Archo
- Ημερομηνία δημιουργίας
Μπορει και να μην μπορουσε,να φοβοταν,να μην ηξερε πως να το χειριστει το θεμα ο ανθρωπος,αυτα δεν ειναι κατακριτεα.
Κατακριτεα ειναι η ολιγωρια των χρονων μετα την γεννηση των παιδιων.
Κατακριτεα ειναι η δηλωση....αποφασισα να τον αλλαξω και να παρω αλλον που να μου κανει...
Σιγουρα ενας σωστος εκτροφεας ειναι μονοδρομος απλα σκεφτομαι...αν ημουν στη θεση του και ακουγα την ιστορια αν θα του εδινα κουταβι μου.
Με το χερι στην καρδια?Οχι
Κατακριτεα ειναι η ολιγωρια των χρονων μετα την γεννηση των παιδιων.
Κατακριτεα ειναι η δηλωση....αποφασισα να τον αλλαξω και να παρω αλλον που να μου κανει...
Σιγουρα ενας σωστος εκτροφεας ειναι μονοδρομος απλα σκεφτομαι...αν ημουν στη θεση του και ακουγα την ιστορια αν θα του εδινα κουταβι μου.
Με το χερι στην καρδια?Οχι
Να ξεκαθαρίσω κι εγώ (επειδή είμαι από τα νέα μέλη που γράψαν χθες το βράδυ), πως συμφωνώ απόλυτα με το ποστ του @Beyond Wonderland : επιχειρήματα τύπου ας βρει κάποιον καλό γνωστό που θα εντάξει στην οικογένειά του το σκύλο και θα του δώσει όσα αξίζει, είναι όνειρα θερινής νυκτός για ένα σκύλο 7μισι χρονών που έχει ήδη κάποια προβλήματα χαρακτήρα, το θεωρώ αυτονόητο... Ειδικά εάν σκεφτούμε και τις μέσες συνθήκες διαβίωσης σε χωριά, τότε, εμένα σφίγγεται η καρδιά μου. Όταν αποφασίζεις να δώσεις σκύλο τέτοιας ανθρωποκεντρικής φυλής, τόσων χρόνων, το πιο πιθανό είναι πως του πληγιάζεις την καρδούλα, για να μην έχεις εσύ την καθημερινή ανάμνηση των δικών σου λαθών.
Εγώ θεωρώ πως πριν από αυτό το στάδιο, λύσεις υπάρχουν, για να μπορεί να έχει ο Φοίβος μια άνετη ζωή μαζί τους, απλά περιλαμβάνουν χρόνο, χρήμα, αρκετή θέληση, και τη συνειδητοποίηση ότι θα πρέπει πλέον να προσαρμοστούν κατά το δυνατό στις ανάγκες του σκυλιού, χωρίς να περιμένουν θαύματα. Εάν τα έχει όλα αυτά, τότε δεν τον εμποδίζουν πολλά στο να κρατήσει το Φοίβο, και αργότερα ενδεχομένως να εμπλουτίσει την οικογένεια του με κάποιο καλόβολο, family-friendly κουτάβι (γιατί, και τι ωραίο, να μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά με τη συντροφιά ενός σκύλου!). Δυστυχώς, τα παραπάνω όλα μαζί, δύσκολα τα βρίσκεις, οπότε...
Εγώ θεωρώ πως πριν από αυτό το στάδιο, λύσεις υπάρχουν, για να μπορεί να έχει ο Φοίβος μια άνετη ζωή μαζί τους, απλά περιλαμβάνουν χρόνο, χρήμα, αρκετή θέληση, και τη συνειδητοποίηση ότι θα πρέπει πλέον να προσαρμοστούν κατά το δυνατό στις ανάγκες του σκυλιού, χωρίς να περιμένουν θαύματα. Εάν τα έχει όλα αυτά, τότε δεν τον εμποδίζουν πολλά στο να κρατήσει το Φοίβο, και αργότερα ενδεχομένως να εμπλουτίσει την οικογένεια του με κάποιο καλόβολο, family-friendly κουτάβι (γιατί, και τι ωραίο, να μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά με τη συντροφιά ενός σκύλου!). Δυστυχώς, τα παραπάνω όλα μαζί, δύσκολα τα βρίσκεις, οπότε...
Το θλιβερό είναι ότι σίγουρα δεν θα το μάθει ο εκτροφέας μια που τώρα πια στην εποχή του διαδικτύου οι επίδοξοι κηδεμόνες των κουταβιών είναι πολύ καλά διαβασμένοι και ξέρουν ποιες είναι politically correct απαντήσεις στις ερωτήσεις του εκτροφέα. Πρέπει να διαθέτεις ένστικτο και πτυχίο ψυχολόγου για να επιλέξεις σωστά.
Και να τους καλέσεις, με ολόκληρη την οικογένεια, να σε επισκεφτούν... και να μείνουν μισή ώρα μαζί σου...
Μιά εικόνα, χίλιες λέξεις...
Υ.Γ. Εκεί, θα καταλάβεις γιατί "μετακόμισε" ο γέρο-σκύλος...
Αχ, τι μου θύμισες... είχα μια τέτοια οικογένεια. Ήθελαν κουτάβι αλλά η μαμά και μία από τις κόρες είχαν "σκυλοφοβία". Πήγαιναν τα σκυλιά μου να χαϊδευτούν και σήκωναν ψηλά τα πόδια από φόβο.Και να τους καλέσεις, με ολόκληρη την οικογένεια, να σε επισκεφτούν... και να μείνουν μισή ώρα μαζί σου...
Μιά εικόνα, χίλιες λέξεις...
Υ.Γ. Εκεί, θα καταλάβεις γιατί "μετακόμισε" ο γέρο-σκύλος...
Δεν χρειάζεται να πω ότι δεν πήραν κουτάβι από μένα.
Αγαπητέ Jonk! Επέτρεψε μου να διαφωνήσω μαζί σου! Το να πάρεις απόφαση να δώσεις τον αγαπημένο σου σκύλο για λόγους όπως δεν έχεις πλεον χρόνο ασχοληθείς μαζί του όσο του αξίζει, δεν έχεις τα λεφτά να του προσφέρεις όσα χρειάζεται, τον έβαλες στη ζωή σου και η ζωή σου άλλαξε τόσο πολύ είτε γιατί απέκτησες οικογένεια και συνειδητοποιείς πως είναι ψιλο επικίνδυνος για τα παιδιά σου, επομένως αρχίζεις να τον βάζεις αναγκαστικά στο περιθώριο, καθώς πάνω από όλους και από όλα βάζεις τα παιδιά σου και την ασφάλεια τους και όταν παίζετε οικογενειακώς στην αυλή τον βάζεις πιο πέρα και δε συμμετέχει στο παιχνίδι σας, δε νιώθει την απόλυτη χαρά και ευτυχία μένοντας στην ''απ' έξω''. Είτε γιατί μετακομισες και ο σκύλος που είχε συνηθίσει να είναι στην αυλαρα του καταλήγει σε ένα μπαλκόνι 2 επι 2 και ταυτόχρονα λείπεις και 15 ώρες λόγω δουλειάς από το σπίτι άρα δεν έχεις πάλι τον χρόνο να τον βγάλεις μια μεγάλη βόλτα για να ξεπιαστει, να ασκηθεί να παίξει όσο χρειάζεται και όσο θα ήθελες και γνωρίζεις πως αυτή η κατάσταση δε θα αλλάξει είναι φιλοζωία να δίνεις τον αγαπημένο σου σκύλο σε ανθρώπους που εννοείται πως γνωρίζεις καλά και είσαι σίγουρος πως θα έχει όλα όσα εσύ δε μπορείς πια να του προσφέρεις απο το να σκέφτεσαι εγωιστικά δίνοντας του τα μισά από όσα αξίζει γιατί μόνο και μόνο τον θεωρείς δικό σου!!
Αν τα αγαπάω; Είναι η ζωή μου! Όλα μου τα σκυλάκια τα αγαπώ! Τα έχω σαν παιδιά μου! Τα δύο τα αγαπώ λίγο παραπάνω από το ντογκο μας γιατί το γιορκ σαιρ μου και την μποξερινα μου τα βρήκαμε στον δρόμο! 10.01.16 έχασα το μποξερακι μου γιατί είχε λυσμανιωση! Την είχα 2 χρόνια και 39 ημέρες! Δεν μπορείτε αγαπητέ Jonk να καταλάβετε πόσο την αγαπώ και πόσο πολύ πονάω που δεν την έχω κοντά μου! Μάλιστα με κάνατε να κλάψω με αυτό που αναρτήσατε παραπάνω, τη στιγμή που το σκυλάκι λέει για το σκοτεινό δωμάτιο διότι μου θύμισε τη στιγμή που ήμουν με το κοριτσάκι μου και πήρα τη δύσκολη απόφαση για μενα την εύκολη για αυτήν να την απαλλάξω από την ταλαιπωρία και τον πόνο της καθώς η νεφρική ανεπάρκεια επηρέασε το νευρικό της σύστημα και προς το τέλος δε μπορούσε καλά καλά να περπατήσει και θέλω να πιστεύω πως της χάρισα ένα γλυκό τέλος!! Εγώ ποτέ μα ποτέ δε θα έδινα τα παιδιά μου! Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που το να τα δώσεις είναι για το καλό τους!
Δε θα πω ψέματα. Δεν γνωρίζω την ακριβή έννοια των λέξεων που με ρωτήσατε! Το μόνο που μπορώ να σου απαντήσω είναι πως τα παιδιά μου (σκυλιά μου) είναι η ζωή μου! Και ένα κομμάτι της ξεριζώθηκε όταν έχασα ένα από αυτά!!
Για μένα αν εφόσον υπάρχει άλλη οικογένεια που θα φροντίσει όπως ακριβώς του αξίζει, ο συγκεκριμένος σκύλος είναι καλύτερα να το δώσει! Και αυτή την φορά με τεράστια ευθύνη και αποφασιστικότητα κ. Haris Drazen να πάρεις ένα σκυλάκι που όλη η οικογένεια θα μάθει να το φροντίζει, να το περιποιείται, να το αγαπά και έτσι να έχει μια οικογένεια που θα του δίνει τα πάντα και θα ναι δίπλα του για ΠΑΝΤΑ!! Με αυτόν τον τρόπο δύο σκυλάκια θα έχουν φροντίδα, στέγη και απέραντη αγάπη! Δύο ζωές θα έχουν σωθεί....
Αν τα αγαπάω; Είναι η ζωή μου! Όλα μου τα σκυλάκια τα αγαπώ! Τα έχω σαν παιδιά μου! Τα δύο τα αγαπώ λίγο παραπάνω από το ντογκο μας γιατί το γιορκ σαιρ μου και την μποξερινα μου τα βρήκαμε στον δρόμο! 10.01.16 έχασα το μποξερακι μου γιατί είχε λυσμανιωση! Την είχα 2 χρόνια και 39 ημέρες! Δεν μπορείτε αγαπητέ Jonk να καταλάβετε πόσο την αγαπώ και πόσο πολύ πονάω που δεν την έχω κοντά μου! Μάλιστα με κάνατε να κλάψω με αυτό που αναρτήσατε παραπάνω, τη στιγμή που το σκυλάκι λέει για το σκοτεινό δωμάτιο διότι μου θύμισε τη στιγμή που ήμουν με το κοριτσάκι μου και πήρα τη δύσκολη απόφαση για μενα την εύκολη για αυτήν να την απαλλάξω από την ταλαιπωρία και τον πόνο της καθώς η νεφρική ανεπάρκεια επηρέασε το νευρικό της σύστημα και προς το τέλος δε μπορούσε καλά καλά να περπατήσει και θέλω να πιστεύω πως της χάρισα ένα γλυκό τέλος!! Εγώ ποτέ μα ποτέ δε θα έδινα τα παιδιά μου! Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που το να τα δώσεις είναι για το καλό τους!
Δε θα πω ψέματα. Δεν γνωρίζω την ακριβή έννοια των λέξεων που με ρωτήσατε! Το μόνο που μπορώ να σου απαντήσω είναι πως τα παιδιά μου (σκυλιά μου) είναι η ζωή μου! Και ένα κομμάτι της ξεριζώθηκε όταν έχασα ένα από αυτά!!
Για μένα αν εφόσον υπάρχει άλλη οικογένεια που θα φροντίσει όπως ακριβώς του αξίζει, ο συγκεκριμένος σκύλος είναι καλύτερα να το δώσει! Και αυτή την φορά με τεράστια ευθύνη και αποφασιστικότητα κ. Haris Drazen να πάρεις ένα σκυλάκι που όλη η οικογένεια θα μάθει να το φροντίζει, να το περιποιείται, να το αγαπά και έτσι να έχει μια οικογένεια που θα του δίνει τα πάντα και θα ναι δίπλα του για ΠΑΝΤΑ!! Με αυτόν τον τρόπο δύο σκυλάκια θα έχουν φροντίδα, στέγη και απέραντη αγάπη! Δύο ζωές θα έχουν σωθεί....
Δεν μου αρέσει να γράφω σεντόνια. Το μόνο που θα πω συμπληρώνοντας την παραπάνω φράση είναι: "...ή δύο ζωές θα έχουν χαθεί..."
@martzouli η αναφορά σε μένα για ποιο λογο; συμφωνώ απόλυτα με την τοποθέτηση σου...τα ίδια πράγματα έγραψα.
Τα παιδιά είναι παιδιά και τα σκυλιά σκυλια οκ συμφωνω αλλα στη φάση που είμαι εγω προσωπικά ο χιουι μου με προσφέρει την συντροφιά και ολα αυτα που τα παιδια πλεον δεν μπορούν διοτι είναι φευγατα αλλα και μικρα που ηταν και με ολα τα προβλήματα που ειχε ο γιος μου το κατοικιδιο ποτε δεν σκεφτηκα να το δωσω επειδη δεν ηταν βολικος στην καθημερινότητα μου...ναι κάνεις δεν είναι πιο πολύτιμος απο τα παιδια αλλα αν όλα γίνονται με σωστες βασεις και σωστη σκεψη δεν θα χρειαζόταν να υπάρχει μετρο συγκρισης...
Το ξέρω Haris Drazen! Απλώς επισήμανα το όνομα σου γιατί τα υπόλοιπά τα έγραψα για τον jonhk! Αυτό που θέλω να πιστεύω είναι πως τον αγαπάς τον σκυλάκο σου και όπως θέλεις κάτι καλύτερο για την οικογένεια σου έτσι να έχεις βρει και ένα καλύτερο σπίτι για εκείνον!
Κατα αρχήν αν ειχε συμβεί κατι σοβαρό ο σκυλος δεν θα ηταν εκει
απο καιρό. Με ενα προγραμμα με μια επανατοποθέτηση αρχών
συμπεριφορών τωρα που τα παιδια ειναι μεγαλητερα και καταλαβαίνουν πιος να προσέχει τι, ποτε ο σκυλος ειναι έξω
λίγο περισσότερη προσφορά στον σκυλο πχ βόλτες, ενα κένελ;
οταν λείπει ο μπαμπάς, ή δεν ασχολούμαστε με τον σκυλο οταν
λείπει ο μπαμπάς, γιατι δεν νομίζω οταν λείπει ο σκυλος κυνηγάει
να τα φαει κ.α.
Ολα αυτα βεβεα μονο με την γνώμη εμπηρου επεδευτη αφου ερθει και σας "διαβάσει" δει τις συνθήκες και κανει τις ανάλογες υποδηξεις
Και αν δεν μπορείς να βρεις-εμπιστευθείς στης Σέρρες ψάξε και
Θεσσανονικη δεν ειναι και δύσκολο να ερθει να σας δει 2-3 φορές
για να εκτιμήσει την κατάσταση να δώσει οδηγίες.
Αν δεν κανεις μια τελική ορθή προσπάθεια να ψάξεις εκπεδευτη
για να βάλεις μια τάξη ΜΗ προχωράς σε Καυκάσιο.
απο καιρό. Με ενα προγραμμα με μια επανατοποθέτηση αρχών
συμπεριφορών τωρα που τα παιδια ειναι μεγαλητερα και καταλαβαίνουν πιος να προσέχει τι, ποτε ο σκυλος ειναι έξω
λίγο περισσότερη προσφορά στον σκυλο πχ βόλτες, ενα κένελ;
οταν λείπει ο μπαμπάς, ή δεν ασχολούμαστε με τον σκυλο οταν
λείπει ο μπαμπάς, γιατι δεν νομίζω οταν λείπει ο σκυλος κυνηγάει
να τα φαει κ.α.
Ολα αυτα βεβεα μονο με την γνώμη εμπηρου επεδευτη αφου ερθει και σας "διαβάσει" δει τις συνθήκες και κανει τις ανάλογες υποδηξεις
Και αν δεν μπορείς να βρεις-εμπιστευθείς στης Σέρρες ψάξε και
Θεσσανονικη δεν ειναι και δύσκολο να ερθει να σας δει 2-3 φορές
για να εκτιμήσει την κατάσταση να δώσει οδηγίες.
Αν δεν κανεις μια τελική ορθή προσπάθεια να ψάξεις εκπεδευτη
για να βάλεις μια τάξη ΜΗ προχωράς σε Καυκάσιο.
Πω πωωωω!! Συγγνώμη φίλε μου για την αναστάτωση! Προφανώς μπέρδεψα τα ονόματα!! Τον Archo ήθελα να αναφέρω και όχι εσένα! Με συγχωρείς!! Είμαι καινούρια!! Φαίνεται...
Μία μου σκέψη αν και δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή είναι η κλασσική των γερμανικών ποιμενικών. Και εδώ θα ήθελα να θέσω ένα ακόμη ερώτημα. Θα ήταν λάθος να πάρω ένα αρσενικό και ένα θηλυκό και θα έπρεπε να πάω στη λύση που μου πρότειναν από τον ΟΦΕΠ όταν ρώτησα για ελληνικό ποιμενικό δηλαδή πρώτα ένα θηλυκό και μετά από 2-3 χρόνια αρσενικό?
Καταλαβαίνω τι λες , και σε ένα μεγάλο ποσοστό έχεις δίκιοΈλα να παίρνουν σειρά οι "επικριτές"...
Κατερίνα μου,
1) Έτσι ακριβώς είναι, με το παιδί... και άλλα, πολλά!
Και, ναι, υπάρχουν αρκετοί γονείς που σε καταλαβαίνουν... όμως, μην διανοηθείς ποτέ ότι σε καταλαβαίνουν όλοι...
Γιατί, εκτός από όλα τα ανωτέρω, το παιδί σου είναι η προέκτασή σου στο μέλλον... στην "αιωνιότητα"... είναι το γονίδιό σου, το οποίο θα "δωρήσεις" στον κόσμο μας... for the better or for the worse (για τον κόσμο μας)...
2) Και μέσα σε όλο αυτό το "Θείο Δώρο" που θα προσφέρεις (στον κόσμο μας) θα περιλαμβάνονται και οι αξίες και αρχές που θα του εμπιστευτείς για να μεταφέρει (στον κόσμο μας)...
Και, πάνω απ' όλα, θα πρέπει να μεταφέρεις ότι "σωστό" και "άδικο", ταυτόχρονα, δεν υπάρχει... τουλάχιστον, στην ανθρώπινη υπόστασή μας... ο Θεός (ή ο Αλλάχ, ο Βούδας, η μεγάλη έκρηξη κλπ.) ναι, μπορεί να λειτουργήσει "σωστά" και "άδικα"...
Και, ακόμα περισσότερο, θα πρέπει να μεταφέρεις (και να αφήσεις πολύτιμη παρακαταθήκη) ότι τα δικά ΜΟΥ λάθη, (οφείλω να) τα πληρώνω ΕΓΩ... και κανείς άλλος!
Υ.Γ. Και, ναι, θα ομολογήσω κι εγώ ότι αποδέχομαι ακόμα και τα (σπάνια) λάθη της "Μητέρας Φύσης"...
Αν έφτανα σε ένα σημείο (έχοντας εξαντλήσει, μέσα σε 8 χρόνια, ότι θα ήταν ανθρώπινα δυνατό - και κάτι παραπάνω!!!) να διαπιστώσω - συνειδητοποιήσω ότι ο σκύλος μου είναι ανεξέλεγκτος, ανισόρροπος και (προβλέψιμα!) επικίνδυνος... θα τον κρατούσα για μία τελευταία φορά στην τρυφερή αγκαλιά μου (σαν "Καλός Ποιμήν") και θα άφηνα τον γιατρό να τον ετοιμάσει για το ταξίδι, σε ένα μέρος όπου δεν θα υπέφερε πιά...
Και, από εκεί και πέρα, σε σχέση με τον εαυτό μου, the best that I could hope for, would be to die and to sleep...
ΟΜΩΣ, δεν θα τον "έδινα", για να τον "λουστεί" καποιος άλλος...
αλλά υπάρχει και αυτό το 1 % που πάντα θα πρέπει να μην το ξεχνάμε .Στο Θέμα σκύλος και λάθη ποτέ δεν υπάρχουν σκυλίσια λάθη, όλα τα λάθη είναι ανθρώπινα ο σκύλος είναι ένα τίμιο ζώο (αντίθετα από εμάς) και πάντα από τους πρώτους μήνες της ζωής του σου δείχνει τι θα "αντιμετωπίσεις" άσχετα αν μπορείς να το δεις η όχι , άσχετα αν μπορείς να το αντιμετωπίσεις η όχι .
Τώρα ανεξάρτητα από το παρελθόν του καθένας ή ακόμα και το μέλλον του όταν κάνει λάθη τα πληρώνει πρώτα ο σκύλος και σε κάποιες περιπτώσεις και αυτός και οι γύρω του , και τα λάθη ειναι το ίδιο σημαντικά για την ζωή ενός σκύλου ανεξάρτητα αν τα έκανε ένας "υπεύθυνος" 'η ένας "ανεύθυνος" ιδιοκτήτης.
Δεν μπορώ να μιλήσω για τον θεματοθέτη , δεν τον ξέρω , δεν ξέρω αν είναι ανεύθυνος , η υπεύθυνος αν μπορεί να γράψει αυτά που τον απασχολούν σωστά ή αν δίνει λάθος εικόνα.
Οπότε ας μιλήσω για εμένα...
Την κόρη προσπάθησα πάντα να την μεγαλώνω με έργα και όχι λόγια , να την μάθω να σέβεται όλες τις μορφές ζωής και την διαφορετικότητα , στο θέμα με τον σκύλο που ανέφερα απέτυχα, έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα στην σωματική ακεραιότητα και στο σωστό μάθημα.
Πήρα μια απόφαση , άδικη και για τον σκύλο μου και για την κόρη μου.... αν έχω μετανιώσει ?
δεν κάνω άλλη δουλειά τόσα χρόνια, έχω μετανιώσει για την επιλογή , έχω μετανιώσει για τον τρόπο που τον μεγάλωσα , για το ότι για κάποιον καιρό ενώ έβλεπα το πρόβλημα το έχωνα κάτω από το χαλί κοιτώντας μόνο αν με βλέπει κανένας αλλά δεν έχω μετανιώσει για την απόφαση που πήρα, ήταν Σωστή λόγο της κατάστασης...όπως εγώ έκρινα και αξιολόγησα εκείνη την στιγμή της ζωής μου με τα δεδομένα που είχα εκείνη την στιγμή της ζωής μου.
Τώρα φίλε μου Γιάννη το Σωστό και το άδικο ίσως να μην έπρεπε να πηγαίνουν μαζί, αλλά στον πραγματικό κόσμο τα έχω δει πολλές φορές χεράκι χεράκι.
Τα λάθη μας πρέπει να πληρώνουμε εμείς αλλά συνήθως και αυτά πληρώνονται και από τους γύρω μας , ποτέ μα ποτέ δεν πληρώνει κάποιος χωρίς να έχει δώσει και τον οβολό του τουλάχιστον ένα κοντινό του πρόσωπο, τώρα το θέμα είναι πως θα μοιράσεις τον λογαριασμό, και αν τα έχεις σκατώσει τελείως ίσως δεν είναι και στο χέρι σου να τον μοιράσεις.
Τώρα για την τελευταία σου παράγραφο ναι θεωρητικά έχεις και σε αυτό δίκιο, οφείλω να ομολογήσω ότι το σκέφτηκα πολλές φορές αλλά δεν είχα την ψυχή να το κάνω (αλλιώς είναι να το λες όταν ειναι για το σκυλί του διπλανού σου αλλιώς για το δικό σου )και πραγματικά δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν παρουσιαζόταν ο φίλος μου και εκτροφέας μου και δεν δήλωνε πρόθυμος να "λουστεί " το πρόβλημα...
Να ξεκαθαρίσω ότι ο σκύλος είναι συνέχεια έξω. Δεν τον έχω δέσει ποτέ φυσικά. Έχει ένα κλουβί κοντά στα 30-35 τετραγωνικά που τον βάζω μέσα όταν χρειάζεται. Ο κήπος διαμορφώθηκε από χωράφι σε κήπο πέρυσι και αυτός είναι ένα από τους λόγους που δεν υπήρχε συχνή επαφή με τα παιδιά πιο πριν. Το περιστατικό του ¨δαγκώματος" του ενός από τα παιδιά έγινε το καλοκαίρι, ενώ όταν έρχεται στη μπαλκονόπορτα συχνά αγριεύει στα παιδιά που είναι από μέσα. Τώρα έρχεται η περίοδος που θα αρχίσω να ξαναχρησιμοποιώ τον κήπο για να καθόμαστε και να παίζουν τα παιδιά γιαυτό και ψάχνομαι να δω πως θα μπορέσω να λύσω το πρόβλημα.
Όχι φίλε μου ούτε κατά διάνοια δεν σκέφτομαι να τον δώσω γιατί δεν μου κάνει πλέον μετά από τόσα χρόνια. Όταν τον βλέπω να αγριεύει στα παιδιά μου στεναχωριέμαι δεν θυμώνω γιατί βλέπω ότι τα παιδιά μου δεν μπορούν να έχουν σκύλο εξ'αιτίας των δικών μου λαθών. Ότι και να λένε κάποιοι εγώ ακόμη θυμάμαι τον Φοίβο μου εκεί που ορμούσε με τα πόδια πάνω στη σύζυγό μου όταν κατάλαβε ότι είναι έγγυος να πηγαίνει πλέον και να τρίβεται στην κοιλιά της.Και τώρα όσο και να φαίνεται ψεύτικο σε κάποιους μου έρχονται δάκρυα στα μάτια στη σκέψη. Θέλω να βρω έναν τρόπο ο Φοίβος το μωρό μου που με κοροιδεύουν πολλοί όταν τον λέω έτσι και βλέπουν ένα ¨σκύλο δολοφόνο που ακούν στις ειδήσεις ότι έφαγε κόσμο" να πεθάνει στα χέρια μου αλλά και τα βιολογικά μου παιδιά να μεγαλώσουν με την εμπειρία του να έχουν έναν σκύλο για μικρό τους αδελφό. Υπάρχει κανείς που να μου προτείνει πως θα μπορούσε να γίνει αυτή η συμβίωση δύο σκύλων?Δεν πιστεύω στο μαύρο -άσπρο , πιστεύω στις αποχρώσεις του γκρι, δεν μου αρέσει να δικάζω και να καταδικάζω. Έχω πει στο παρελθόν μεγάλες κουβέντες και αρκετές από αυτές αναγκάστηκα να τις καταπιώ
Το θέμα σκύλος για εμένα πολύτιμος , σύντροφος μεράκι , μέλος της οικογένειας μου , ένα "παιδί " που πρέπει να το προσέχω να το μαθαίνω μέχρι τα βαθιά του γεράματα και ότι και να κάνω παίρνω περισσότερα πίσω και ότι και να του δώσω στον απολογισμό έχω δώσει λιγότερα από αυτά που πήρα.
Το θέμα παιδί δεν μπορώ να το περιγράψω οι γονείς με καταλαβαίνεται... γίνεται η ανάσα σου , οι χτύποι της καρδιάς σου.
Στο παρελθόν αναγκάστηκα και πήρα μια απόφαση, όχι χωρίς ζόρι , όχι με ελαφριά καρδιά , μία απόφαση που έχουν περάσει 6 χρόνια την σκέφτομαι τα περισσότερα βράδια στον απολογισμό και πάντα καταλήγω ότι τα δικά μου λάθη πλήρωσε ο σκύλος ΜΟΥ. Αλλά ανεξάρτητα από τα λάθη σαν απόφαση ήταν σωστή , σκληρή, άδικη αλλά αναγκαία.
Αυτά για τους επικριτές .....
Τώρα για τον φίλο μας ..... δεν έχω καταλάβει αν δίνεις τον σκύλο γιατί φοβάσαι για την ακεραιότητα των παιδιών σου ή γιατί είδες τα λάθη σου (αν τα είδες ) και τώρα νιώθεις έτοιμος για έναν σκύλο που θα συντροφεύει την οικογένεια σου και θα συμμετέχει στις καθημερινές δραστηριότητες (κάτι σαν τις αμερικάνικες διαφημίσεις πρωινού)
Αν κινδυνεύουν τα παιδιά σου δεν έχω κάτι να πω , αν απλώς πιστεύεις ότι μπορείς και πρέπει να ζήσεις το όνειρο οικογενειακός σκύλος θα πρέπει να βρεις μια μέση λύση. Λύση που θα καλύπτει τον 8χρονο σκύλο σου, έστω και εκτός οικογένειας, στην ρουτίνα που έχει συνηθίσει.
Αν σου μένει χρόνος τότε πάρε ένα κουτάβι αλλά ξέχνα το 1,5 στρέμμα κήπος. Βάλτο στο σπίτι , μάθε το σωστά κανόνες, να είναι μέλος της οικογένειας σου και έτσι έχεις πιθανότητες να ζήσεις το " όνειρο" .
Απλώς να είσαι σίγουρος ότι έχεις εκτός από την διάθεση και τον χρόνο γιατί οι ηλικίες των παιδιών σου όχι μόνο απαιτούν τρελό χρόνο αλλά τα επόμενα χρόνια θα απαιτούν περισσότερο.
