Φίλτατε, τα σκυλιά όπως σ είπανε θέλουνε κάθε μέρα βόλτα, ότι και αν είναι..
Μιας και από ότι κατάλαβα δεν έχεις κήπο για να πεις για μέρα παρά μέρα...
Θέλει πολύ κοινωνικοποίηση, για να έχεις έναν φυσιολογικό χαρακτήρα σκύλου και κατά την γνώμη μου και εκπαίδευση, μιας και θα έχεις ένα φίλο δίπλα σ για αρκετά χρόνια και θα πρέπει να μπορείς να συνενοηθείς, να επικοινωνείς κλπ.
Θέλει πολύ περισσότερο χρόνο από όσο νομίζεις... Δεν θυμάμαι αν το έχω δει εδώ ή κάπου αλλού, ότι πρέπει να περιμένεις τα χειρότερα και έχοντας αυτά κατά νου να τολμήσεις (τροποποιημένο αρκετά..)..
Τα Τζακ Ράσσελ.. Αν και είχαμε λίγα χρόνια πριν Πάρσονς Ράσσελ τεριέ.. Είναι ζόρικα σκυλιά.. Όχι μία ώρα παιχνίδι την ημέρα δεν θα του φτάνει, αλλά το δει σαν προθέρμανση ή διατάσεις κλπ...
Είναι νευρικά.. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στάνταρ γαυγίζουνε πολύ... Αν ο σκύλος κοινωνικοποιηθεί καλά, και εξαλυφθούν ή έστω μειωθούνε (γνωρίζοντάς τα και αντιμετωπίζοντάς τα), όσα τον στρεσάρουν. τον τρομάζουνε κλπ, θα είναι πολύ λιγότερο το γαύγισμα..
Στο ημίαιμο δεν ξέρεις αν θα είναι πιο ήρεμο και αν θα σπάσει η νευρικότητα.. Μπορεί να γίνει το οτιδήποτε...
Πρέπει να υπολογίσεις πολύ περισσότερο χρόνο από όσο λες και νομίζεις. Ειδικά αν είναι κουτάβι.. Αλλά αν είναι διστροπο ενήλικο ακόμα χειρότερα από κουτάβι...
Πρέπει να ξέρεις τι αντιμετώπιση θα έχει από τους δικούς σου.. Ξέρουνε από σκυλιά;;; Πώς θα αντιδράνε κλπ; Ή θα ζει έντονες καταστάσεις σπίτι, π.χ. πάει να τα κάνει στο χαλί (κουτάβι είναι όπου θέλει τα κάνει) και η μητέρα σ φωνάζει.. Ο πατέρας σ αφού τα έχει κάνει πάει και του τρίβει την μούρη στα κακά κλπ κλπ κλπ.......... Και γενικά το κουτάβι μεγαλώνει σε κλίμα εχθρικό, χαοτικό, γεμάτο αρνητικότητα γύρω του, προκαλώντας του ανασφάλειες κ χίλια δυό ακόμα...
τεσπα, έχω βγει λίγο εκτός, αλλά ίσως και να είμαι ακόμα εντός θέματος..
Γενικά σκέψου το πολύ καλά πρώτα... Και μετά δες τι μπορεί να σου ταιριάξει...
Μιας και από ότι κατάλαβα δεν έχεις κήπο για να πεις για μέρα παρά μέρα...
Θέλει πολύ κοινωνικοποίηση, για να έχεις έναν φυσιολογικό χαρακτήρα σκύλου και κατά την γνώμη μου και εκπαίδευση, μιας και θα έχεις ένα φίλο δίπλα σ για αρκετά χρόνια και θα πρέπει να μπορείς να συνενοηθείς, να επικοινωνείς κλπ.
Θέλει πολύ περισσότερο χρόνο από όσο νομίζεις... Δεν θυμάμαι αν το έχω δει εδώ ή κάπου αλλού, ότι πρέπει να περιμένεις τα χειρότερα και έχοντας αυτά κατά νου να τολμήσεις (τροποποιημένο αρκετά..)..
Τα Τζακ Ράσσελ.. Αν και είχαμε λίγα χρόνια πριν Πάρσονς Ράσσελ τεριέ.. Είναι ζόρικα σκυλιά.. Όχι μία ώρα παιχνίδι την ημέρα δεν θα του φτάνει, αλλά το δει σαν προθέρμανση ή διατάσεις κλπ...
Είναι νευρικά.. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στάνταρ γαυγίζουνε πολύ... Αν ο σκύλος κοινωνικοποιηθεί καλά, και εξαλυφθούν ή έστω μειωθούνε (γνωρίζοντάς τα και αντιμετωπίζοντάς τα), όσα τον στρεσάρουν. τον τρομάζουνε κλπ, θα είναι πολύ λιγότερο το γαύγισμα..
Στο ημίαιμο δεν ξέρεις αν θα είναι πιο ήρεμο και αν θα σπάσει η νευρικότητα.. Μπορεί να γίνει το οτιδήποτε...
Πρέπει να υπολογίσεις πολύ περισσότερο χρόνο από όσο λες και νομίζεις. Ειδικά αν είναι κουτάβι.. Αλλά αν είναι διστροπο ενήλικο ακόμα χειρότερα από κουτάβι...
Πρέπει να ξέρεις τι αντιμετώπιση θα έχει από τους δικούς σου.. Ξέρουνε από σκυλιά;;; Πώς θα αντιδράνε κλπ; Ή θα ζει έντονες καταστάσεις σπίτι, π.χ. πάει να τα κάνει στο χαλί (κουτάβι είναι όπου θέλει τα κάνει) και η μητέρα σ φωνάζει.. Ο πατέρας σ αφού τα έχει κάνει πάει και του τρίβει την μούρη στα κακά κλπ κλπ κλπ.......... Και γενικά το κουτάβι μεγαλώνει σε κλίμα εχθρικό, χαοτικό, γεμάτο αρνητικότητα γύρω του, προκαλώντας του ανασφάλειες κ χίλια δυό ακόμα...
τεσπα, έχω βγει λίγο εκτός, αλλά ίσως και να είμαι ακόμα εντός θέματος..
Γενικά σκέψου το πολύ καλά πρώτα... Και μετά δες τι μπορεί να σου ταιριάξει...