Οι διακοπές μου φέτος για πρώτη φορά δεν έγιναν σε νησί ή στο χωριό μου, αλλά στο χωριό του συντρόφου μου στα κεντρικά Τζουμέρκα. Φοβερό μέρος, φύση κτλ... Αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να το ευχαριστηθείς: παντού αδέσποτα, αδύνατα, γεμάτα τσιμπούρια σκυλιά. Τα περισσότερα νεαρά σε ηλικία (λογικό, ποιο αδέσποτο μπορεί να επιβιώσει τον χειμώνα εδώ πάνω?), τα κοιτάς και είναι σαν να βλέπεις μελλοθανατο. 5 μέρες εδώ ζήτημα να έχω κοιμηθεί 10 ώρες συνολικά. Βλέπω κάθε βραδυ εφιάλτες, με νεκρά τα ζώα που συνάντησα μεσα στη μέρα στα γύρω χωριά... Τους έδωσα λίγο φαί, ε και? Κάνεις δεν ενδιαφέρεται να προσέξει ένα αδέσποτο εδώ. Όλοι τα φοβούνται, τα κλωτσάνε... Ακόμα και στις ταβέρνες δεν τα ταΐζουν.. Και αυτά γυρνάνε απο χωριό σε χωριό, μήπως βρουν τον άνθρωπο που θα τους βαλει φαι.
Στο χωριό που μένουμε, στο σπίτι της γιαγιάς του συντρόφου μου, βρίσκονται 4 κουτάβια. Ο Παύλος μας είπε η γιαγιά έχει το μεγάλο σκυλί (αρσενικό-θηλυκό δεν ξέρουμε) αλλά τα κουτάβια δεν τα κοιτάει, τα έδιωξε. Και αυτά ενοχλούν, και κάνεις δεν τα θέλει γιατί κατουράνε και χεζουν τις αυλές. Και τα λυπάται η γιαγιά (90 χρόνων) αλλά δεν θέλει να τα ταιζει γιατί μετά δεν θα φεύγουν. Μέσος όρος ηλικίας το χωριό:75 και παραπάνω....
Μάταια προσπάθησα να μιλήσω στη κοπέλα που κρατάει το καφενείο. Αυτή δε τα θέλει τα σκυλιά, έχει και παιδί δεν μπορεί να τα ταιζει.
Από Τετάρτη ταιζω εγώ. Φυσικά με φοβούνται, πάνε να φανε αφού φύγω. Δεν προσπαθώ να το αλλάξω. Καλύτερα μακριά απο τους ανθρώπους, εδώ κλωτσάνε και τα κυνηγάνε. Μίλησα με την υπεύθυνη της φιλοζωικης Άρτας, ελπίζω κάτι να καταφέρει. Επίσης να σημειώσω ότι συγκινήθηκα από το ενδιαφέρον που έδειξε, παίρνοντας δεν περίμενα πολλά, τώρα έχω μια ελπίδα.
Εδώ είναι το πιο γενναίο, αφήνει να πλησιάσουμε στο 1 μέτρο
Στο χωριό που μένουμε, στο σπίτι της γιαγιάς του συντρόφου μου, βρίσκονται 4 κουτάβια. Ο Παύλος μας είπε η γιαγιά έχει το μεγάλο σκυλί (αρσενικό-θηλυκό δεν ξέρουμε) αλλά τα κουτάβια δεν τα κοιτάει, τα έδιωξε. Και αυτά ενοχλούν, και κάνεις δεν τα θέλει γιατί κατουράνε και χεζουν τις αυλές. Και τα λυπάται η γιαγιά (90 χρόνων) αλλά δεν θέλει να τα ταιζει γιατί μετά δεν θα φεύγουν. Μέσος όρος ηλικίας το χωριό:75 και παραπάνω....
Μάταια προσπάθησα να μιλήσω στη κοπέλα που κρατάει το καφενείο. Αυτή δε τα θέλει τα σκυλιά, έχει και παιδί δεν μπορεί να τα ταιζει.
Από Τετάρτη ταιζω εγώ. Φυσικά με φοβούνται, πάνε να φανε αφού φύγω. Δεν προσπαθώ να το αλλάξω. Καλύτερα μακριά απο τους ανθρώπους, εδώ κλωτσάνε και τα κυνηγάνε. Μίλησα με την υπεύθυνη της φιλοζωικης Άρτας, ελπίζω κάτι να καταφέρει. Επίσης να σημειώσω ότι συγκινήθηκα από το ενδιαφέρον που έδειξε, παίρνοντας δεν περίμενα πολλά, τώρα έχω μια ελπίδα.
Εδώ είναι το πιο γενναίο, αφήνει να πλησιάσουμε στο 1 μέτρο