Κρινα, πολύ σοφη απαντηση.
Εάν μου επιτραπεί να κατεθεσω την δικια μου εμπειρια με την πινσερινα μας που ηταν δωρο στην κορη μου.
Είναι το πρωτο σκυλι που ειχαμε ποτέ, ηρθε ξαφνικα και φυσικα ημασταν τελειως απροετοιμαστοι.
Δεν την ηθελα στην αρχη, λογω της δέσμευσης και ευθυνης, γιατι ήμασταν σε περιοδο ανακατατάξεων σε δουλειες και διαμονή, ενώ η γυναικα μου και η κορη μου ξετρελλαθηκαν από την πρωτη στιγμη.
Σε λιγους μήνες την αγαπησα ισως περισσοτερο από ολους και τωρα πλεον, μετα από τρεισήμισι χρονια, η ιδια η Ζηνα είναι ισως περισσοτερο δεμενη μαζι μου παρά με τους αλλους ή τουλαχιστον εξίσου.
Αυτό βεβαια μπορει να οφειλεται στο ότι ειμαι ο μονος που της κανει 100% όλα τα χατίρια και δεν την μαλωνει ποτέ ό,τι και να κανει.
Προσπαθω να πω ότι παρόλο που ημουν εντελως απροετοιμαστος, ακαταλληλος και κακοπροαίρετος, εγινε η Ζήνα ενας μεγαλος ερωτας και δεν μπορω με τιποτα να πω ότι περασε εστω και μια μερα ασχημα μαζι μας.
Μακάρι να δεθώ κάποτε ετσι και με την Ηρα, που ηταν και αυτή δωρο αλλά όχι ξαφνικο και την ειχα ζητησει εγω ο ιδιος, αλλά εδώ μιλαμε για άλλη περιπτωση, άλλη συμπεριφορα, αντιμετωπιση, άλλο σκυλι και άλλη σχεση.