Να συστηθούμε κι εμείς...
- Thread starter mareco
- Ημερομηνία δημιουργίας
85 σελίδες θέμα so far. Οι περίπου 80 του Μάρκου. Και λίγες είναι. Εντεκα χρόνια!!! Θα μπορούσα να γράφω για πάντα, γι' αυτό το μοναδικό περιστατικό μου! Προσπαθούσα να βρω, ποιός μου είχε πει τότε για να με παρηγορήσει, να κάνω υπομονή μέχρι τα...5 του νομίζω. Οπου θα ηρεμήσει και θα coolάρει και η ζωή μου. Διαβάζω τα τότε ποστ. Πόσο έχουμε αλλάξει όλοι μας. Ολοι, εκτός ενός. Του πρωταγωνιστή του θέματος, της καρδιάς και της ζωής μου. Που δεν άλλαξε ποτέ του μέχρι σήμερα. Ούτε στο παραμικρό. Που δεν κατάλαβε ποτέ, ότι στην άλλη μεριά του λουριού του, υπάρχει κάποιος. Οτι τα κλουβιά, είναι για να τον κρατάνε μέσα. Οτι χρήσιμο είναι, να περνάς και απαρατήρητος που και που.
Υπεράντρα μου, ευτυχώς που δεν άλλαξες ποτέ. Που δεν έγινες "άνθρωπος". Που με τυραννάς τόσα χρόνια. Που δεν μου έχεις αφήσει υγειή άρθρωση και που με έχεις κάνει, ακόμη πιο αντικοινωνική απ' ότι ήμουν. Καθόλου δεν με νοιάζει, που δεν μπόρεσα ποτέ, να σε έχω μαζί μου σε σκυλοπαρέες, για καφέ, για φαγητό. Ούτε καν, να κάτσουμε έτσι μαζί, σε μια ανθρωποπαρέα, όμορφα και ήσυχα για λίγο. Αγαπώ τον γιατρό μας, που με τρολάρει όποτε νομίζω ότι κάτι έχεις και τον ψάχνω...έλα πες μου...τι έπαθε το αγόρι σου...ο έρωτάς σου...η καψούρα σου... Αγαπώ τους σκυλοφίλους μας, που στην εμφάνισή σου και μόνο, ξέρουν ότι πρέπει να απομακρύνουν τους άμαχους πληθυσμούς τους και να πιάσουν τοίχο. Που το κάνουν ασυναίσθητα πια, με χαμόγελο και χωρίς μουρμούρα. Σε καμαρώνω απεριόριστα. Αγαπώ τα πάντα σου! Και θα τα αγαπώ για πάντα!!!
Πόσα μπορώ να γράψω. Ξεκίνησα για δυό λέξεις και μου βάζω κόφτη, γιατί δεν θα σταματήσω να γράφω
Οι φωτό (πολύ καιρό είχα να βάλω_άτιμε covid ) είναι περίπου του τελευταίου χρόνου. Τέλη 2021 και μέσα 2022. Από ένα κουτάβι, full energy, 11 Μαίων and...counting
Θα είσαι για πάντα, η ομαδάρα μου! Το άλλο μου μισό!
Υπεράντρα μου, ευτυχώς που δεν άλλαξες ποτέ. Που δεν έγινες "άνθρωπος". Που με τυραννάς τόσα χρόνια. Που δεν μου έχεις αφήσει υγειή άρθρωση και που με έχεις κάνει, ακόμη πιο αντικοινωνική απ' ότι ήμουν. Καθόλου δεν με νοιάζει, που δεν μπόρεσα ποτέ, να σε έχω μαζί μου σε σκυλοπαρέες, για καφέ, για φαγητό. Ούτε καν, να κάτσουμε έτσι μαζί, σε μια ανθρωποπαρέα, όμορφα και ήσυχα για λίγο. Αγαπώ τον γιατρό μας, που με τρολάρει όποτε νομίζω ότι κάτι έχεις και τον ψάχνω...έλα πες μου...τι έπαθε το αγόρι σου...ο έρωτάς σου...η καψούρα σου... Αγαπώ τους σκυλοφίλους μας, που στην εμφάνισή σου και μόνο, ξέρουν ότι πρέπει να απομακρύνουν τους άμαχους πληθυσμούς τους και να πιάσουν τοίχο. Που το κάνουν ασυναίσθητα πια, με χαμόγελο και χωρίς μουρμούρα. Σε καμαρώνω απεριόριστα. Αγαπώ τα πάντα σου! Και θα τα αγαπώ για πάντα!!!
Πόσα μπορώ να γράψω. Ξεκίνησα για δυό λέξεις και μου βάζω κόφτη, γιατί δεν θα σταματήσω να γράφω
Οι φωτό (πολύ καιρό είχα να βάλω_άτιμε covid
) είναι περίπου του τελευταίου χρόνου. Τέλη 2021 και μέσα 2022. Από ένα κουτάβι, full energy, 11 Μαίων and...counting Θα είσαι για πάντα, η ομαδάρα μου! Το άλλο μου μισό!
Ποτε εφτασε 11 ο αναρχοαλήτης ρε φιλε!!! Και παραμενει το ιδιο κουκλος και ψυχακιας Σαν χθες μου φαινεται που του φορουσαμε ρουχαλακια glam ροζουλια με γουνακια .. και τωρα του εβαλες την μπλούζα team crinch του υπερθεου
Σαν χθες μου φαινεται που του φορουσαμε ρουχαλακια glam ροζουλια με γουνακια .. και τωρα του εβαλες την μπλούζα team crinch του υπερθεου
Τι αδυναμία έχω στη μαύρη λαίλαπα από τις πρώτες περιγραφές! Γι'αυτον το μο-να-δι-κό χαρακτήρα που ξεδιπλώθηκε σ' αυτό το θέμα και που ΕΥΤΥΧΩΣ δεν άλλαξε!
Κι ας μ'εφτυσες Μάρκο μου όλες τις φορές που σε έφερε ο δρόμος σου κατά δω, που μόνο κοιτάς τη μανούλα στα μάτια, παλιομαμακια!
Κι ας μ'εφτυσες Μάρκο μου όλες τις φορές που σε έφερε ο δρόμος σου κατά δω, που μόνο κοιτάς τη μανούλα στα μάτια, παλιομαμακια!
Aχ ρε @mareco τώρα καταλαβαίνω, γιατί καταλαβαίνεις.85 σελίδες θέμα so far. Οι περίπου 80 του Μάρκου. Και λίγες είναι. Εντεκα χρόνια!!! Θα μπορούσα να γράφω για πάντα, γι' αυτό το μοναδικό περιστατικό μου! Προσπαθούσα να βρω, ποιός μου είχε πει τότε για να με παρηγορήσει, να κάνω υπομονή μέχρι τα...5 του νομίζω. Οπου θα ηρεμήσει και θα coolάρει και η ζωή μου. Διαβάζω τα τότε ποστ. Πόσο έχουμε αλλάξει όλοι μας. Ολοι, εκτός ενός. Του πρωταγωνιστή του θέματος, της καρδιάς και της ζωής μου. Που δεν άλλαξε ποτέ του μέχρι σήμερα. Ούτε στο παραμικρό. Που δεν κατάλαβε ποτέ, ότι στην άλλη μεριά του λουριού του, υπάρχει κάποιος. Οτι τα κλουβιά, είναι για να τον κρατάνε μέσα. Οτι χρήσιμο είναι, να περνάς και απαρατήρητος που και που.
Υπεράντρα μου, ευτυχώς που δεν άλλαξες ποτέ. Που δεν έγινες "άνθρωπος". Που με τυραννάς τόσα χρόνια. Που δεν μου έχεις αφήσει υγειή άρθρωση και που με έχεις κάνει, ακόμη πιο αντικοινωνική απ' ότι ήμουν. Καθόλου δεν με νοιάζει, που δεν μπόρεσα ποτέ, να σε έχω μαζί μου σε σκυλοπαρέες, για καφέ, για φαγητό. Ούτε καν, να κάτσουμε έτσι μαζί, σε μια ανθρωποπαρέα, όμορφα και ήσυχα για λίγο. Αγαπώ τον γιατρό μας, που με τρολάρει όποτε νομίζω ότι κάτι έχεις και τον ψάχνω...έλα πες μου...τι έπαθε το αγόρι σου...ο έρωτάς σου...η καψούρα σου... Αγαπώ τους σκυλοφίλους μας, που στην εμφάνισή σου και μόνο, ξέρουν ότι πρέπει να απομακρύνουν τους άμαχους πληθυσμούς τους και να πιάσουν τοίχο. Που το κάνουν ασυναίσθητα πια, με χαμόγελο και χωρίς μουρμούρα. Σε καμαρώνω απεριόριστα. Αγαπώ τα πάντα σου! Και θα τα αγαπώ για πάντα!!!
Πόσα μπορώ να γράψω. Ξεκίνησα για δυό λέξεις και μου βάζω κόφτη, γιατί δεν θα σταματήσω να γράφω
Οι φωτό (πολύ καιρό είχα να βάλω_άτιμε covid
View attachment 76323
View attachment 76324View attachment 76325View attachment 76326View attachment 76328View attachment 76329View attachment 76330View attachment 76331
Θα είσαι για πάντα, η ομαδάρα μου! Το άλλο μου μισό!
View attachment 76332
Να τον χαίρεσαι τον άντρακλα - υπέροχος!
@Moussie δεν ξέρω αν διάβασες όλες τις σελίδες. Ετσι κι αλλιώς, δεν απεικονίζουν ούτε στο ελάχιστο, την καθημερινότητά μας, όλα αυτά τα χρόνια. Ειδικά τα πρώτα δύο, ήταν καταστροφικά. Απέκτησα πίεση (κυριολεκτώ) και ακόμη χαμηλότερο αιματοκρίτη, εξαιτίας του. Ωστόσω, εδώ και πολύ καιρό, λέω...χαλάλι του! Ειναι μοναδικός. Εχει ολόδική του, εκκωφαντική προσωπικότητα. Δεν θα ήθελα να ήταν διαφορετική, ούτε έστω και μια τρίχα του! Είμαι πάρα πολύ περήφανη γι' αυτόν και τον καμαρώνω απεριόριστα. Οταν δεν τσακωνόμαστε και δεν με βγάζει εκτός εαυτού
Αυτό, προσπαθώ να σου περάσω κι εσένα. Ξέρω ότι δεν μπορείς ακόμη, να το δεις έτσι. Είναι πάρα πολύ νωρίς. Δεν έχετε γράψει τα απαραίτητα χιλιόμετρα, στην κοινή σας ζωή Θα στο ξαναπώ πάντως, άλλη μία. Ξεαγχώσου. Ασχολήσου με την υγεία της και μόνο. Ολα τα άλλα, θα έρθουν στην ώρα τους και με τον τρόπο τους. Ενα σκυλάκι είναι, στο κάτω κάτω της γραφής. Οχι πυρηνική φυσική. Μόνο κατανόηση και αγάπη χρειάζεται. Τίποτα άλλο. Θα με θυμηθείς. Σε κάποια χρόνια
Αυτό, προσπαθώ να σου περάσω κι εσένα. Ξέρω ότι δεν μπορείς ακόμη, να το δεις έτσι. Είναι πάρα πολύ νωρίς. Δεν έχετε γράψει τα απαραίτητα χιλιόμετρα, στην κοινή σας ζωή
Θα στο ξαναπώ πάντως, άλλη μία. Ξεαγχώσου. Ασχολήσου με την υγεία της και μόνο. Ολα τα άλλα, θα έρθουν στην ώρα τους και με τον τρόπο τους. Ενα σκυλάκι είναι, στο κάτω κάτω της γραφής. Οχι πυρηνική φυσική. Μόνο κατανόηση και αγάπη χρειάζεται. Τίποτα άλλο. Θα με θυμηθείς. Σε κάποια χρόνια
Τα πρώτα δέκα χρόνια είναι δύσκολα κοινώς χαχα@Moussie δεν ξέρω αν διάβασες όλες τις σελίδες. Ετσι κι αλλιώς, δεν απεικονίζουν ούτε στο ελάχιστο, την καθημερινότητά μας, όλα αυτά τα χρόνια. Ειδικά τα πρώτα δύο, ήταν καταστροφικά. Απέκτησα πίεση (κυριολεκτώ) και ακόμη χαμηλότερο αιματοκρίτη, εξαιτίας του. Ωστόσω, εδώ και πολύ καιρό, λέω...χαλάλι του! Ειναι μοναδικός. Εχει ολόδική του, εκκωφαντική προσωπικότητα. Δεν θα ήθελα να ήταν διαφορετική, ούτε έστω και μια τρίχα του! Είμαι πάρα πολύ περήφανη γι' αυτόν και τον καμαρώνω απεριόριστα. Οταν δεν τσακωνόμαστε και δεν με βγάζει εκτός εαυτού
Αυτό, προσπαθώ να σου περάσω κι εσένα. Ξέρω ότι δεν μπορείς ακόμη, να το δεις έτσι. Είναι πάρα πολύ νωρίς. Δεν έχετε γράψει τα απαραίτητα χιλιόμετρα, στην κοινή σας ζωή
Νιώθω ότι είμαι σε αυτόν τον δρόμο και χαίρομαι. Έχει λιγότερο θυμό ή απόγνωση. Την πίεση μου να προσέχω κι όλα καλά χαχα
ΠεθαίνωΣενάρια τρόμου, αμφότερα
Το Δώρο [η γατούλα] είναι φίλης, στο μαγαζί της οποίας, πήγα τον γύφτο για ένα μπάνιο.
Ο οποίος, αφού:
Απλές καθημερινές καταστάσεις, της ταλαίπωρης ζωής μου, με το ρουμανάκι.
- Εχεσε μεγαλόπρεπα στην είσοδο του μαγαζιού, μόλις φτάσαμε
- Εκλαιγε non stop, όση ώρα τον στέγνωναν
- Κάρφωσε την κοπέλλα που τον έφερνε όταν τελειώσανε, στην ενδιάμεση πόρτα [χαλκομανία την έκανε την καημένη]
- Εφαγε χωρίς να προλάβουμε καν να αντιδράσουμε, ένα πελώριο κρεμαστό φαγώσιμο, σαν σουβλάκι, που βρήκε μπροστά του, από αυτά που βάζουν σε κλουβιά παπαγάλων [δεν ξέρω πως λέγονται]
- Στο τέλος έκανε ντου στο γατί, γκρεμίζοντας τα πάντα γύρω, που καθόταν ήσυχο-ήσυχο στην γωνίτσα του και δεν ενοχλούσε κανέναν. Αστραπιαία. Ευτυχώς πρόλαβα και τον κράτησα και της τσαλάκωσε λίγο την ουρά. Τους πήρε ώρα να την βρουν, εκεί που ήταν κρυμμένη από την τρομάρα της, για να διαπιστώσουμε ότι ήταν καλά.
- Στο τέλος, αφού τον πέταξα στο αμάξι μπας και πέσουν οι σφυγμοί μου, δεν άφηνε την κοπέλλα να πλησιάσει, να με καθησυχάσει για την γάτα. Από μακριά μου έκανε νοήματα.
Δες το αλλιώς...πάντα σε θαύμαζα για τις γνώσεις σου...τώρα σε θαυμάζω πραγματικά γιατί...ζηλεύω τα σκυλιά που έχουν περάσει τόοοοοοοσο όμορφα μαζί σου...και ΞΑΝΑ νιώθω τόσο λίγη ...
Σ' ευχαριστώ!
Δεν βρίσκω πρέπον φατσάκι από τα διαθέσιμα, να χαρακτηρίσει τα λόγια σου!
Δεν είναι κάθε μέρα μας όμορφη. Εχουμε και κακές μέρες. Πολλές
Αυτό, δεν πρέπει να το λες. Ολα, θέμα εμπειρίας είναι. Τίποτα παραπάνω, ή πιο εντυπωσιακό!
Εγω ενα εχω να πω... η ζωη με ενα ΒΛΑΚΕνουα είναι πιο ενδιαφερουσα. Δεν νιωθουν αυτα απο ηλικία. Να σε τρελαίνει ευχομαι πολλα πολλα χρονια!
ΥΣ. Βγαζει ματι ποσο αδυναμια του έχεις ...οτι και να του σερνεις δε μας πείθεις.
Δεν νιωθουν αυτα απο ηλικία. Να σε τρελαίνει ευχομαι πολλα πολλα χρονια!ΥΣ. Βγαζει ματι ποσο αδυναμια του έχεις ...οτι και να του σερνεις δε μας πείθεις.
Να ξερες κοπελα μου τι κλαμα εριχνα οταν το εγραφα...
Σημερα μετα απο τοσα χρονια εχουμε αναμνησεις ανεκτιμητες @mareco
Παρεπιπτοντως , ο Μαρκος στο κειμενο ειναι "ο μαλακας με τη γαλλικη μυτη "
Και κάθε φορά, που το διαβάζουμε
Σημερα μετα απο τοσα χρονια εχουμε αναμνησεις ανεκτιμητες @mareco
Παρεπιπτοντως , ο Μαρκος στο κειμενο ειναι "ο μαλακας με τη γαλλικη μυτη "
Ετσι, γιατί ήθελα να βάλω όλα συγχρόνως τα φατσοσυναισθήματα που νοιώθω.[/QUOTE]
Απαντάω κάπως αργοπορημένα αλλά…
Να τον χαίρεσαι!
Διαβάζοντας αυτό το thread, νιώθω σαν να ζω και εγώ την ιστορία σας, σαν να την βλέπω να εκτυλίσσεται μπροστά μου. Σε θαυμάζω πολύ. Αλήθεια. Η αγάπη που τους έχεις (και σου έχουν) είναι τόσο, μα τόσο ξεκάθαρη.
Όσο για το κείμενο πιο πάνω… Έριξα γερό κλάμα.
Να τον χαίρεσαι!
Διαβάζοντας αυτό το thread, νιώθω σαν να ζω και εγώ την ιστορία σας, σαν να την βλέπω να εκτυλίσσεται μπροστά μου. Σε θαυμάζω πολύ. Αλήθεια. Η αγάπη που τους έχεις (και σου έχουν) είναι τόσο, μα τόσο ξεκάθαρη.
Όσο για το κείμενο πιο πάνω… Έριξα γερό κλάμα.
Θα έριχνες ακόμη περισσότερο κλάμα, αν γνώριζες και προσωπικά τους πρωταγωνιστές. Ολα τους "δικά μας" σκυλιά. Και πόσα ακόμη, έχουν ταξιδέψει για εκεί, από τότε
Κι ένας...σκυλάς ανάμεσά τους. Δικός μας κι αυτός Και λυπάμαι που δεν πρόλαβα να τους γνωρίσω…Θα έριχνες ακόμη περισσότερο κλάμα, αν γνώριζες και προσωπικά τους πρωταγωνιστές. Ολα τους "δικά μας" σκυλιά. Και πόσα ακόμη, έχουν ταξιδέψει για εκεί, από τότε
