Καλησπέρα και από εδώ! Όπως ανέφερα στο θέμα μου, λόγω περιπέτειας υγείας που είχαμε με τη μικρή, σκέφτηκα να ανοίξω ένα σχετικό θέμα με το όλο στόρυ, πώς φτάσαμε στη διάγνωση και ειδικές πληροφορίες, σε περίπτωση που φανεί σε κάποιον χρήσιμο ή ενδιαφέρον! Το θέμα θα εμπλουτίζεται όσο μαθαίνω περισσότερο για τη νόσο!
Το θέμα μας ξεκίνησε 25 Ιουλίου όταν η Άμπυ έφαγε κάπως δύσκολα το μαγειρευτό της ημέρας (από το Φλεβάρη η διατροφή της είναι αποκλειστικά μαγειρευτό με συμπληρώματα, αυγό κλπ). Είπα, οκ τυχαίο θα είναι, μπορεί κάτι να είχε το κοτόπουλο. Δευτέρα 26 έφαγε οκ το πρωινό, όχι οκ το βραδυνό. Τρίτη 27 δεν ήθελε να φάει τίποτα. Αν έτρωγε ακόμα ξηρά, καθότι ήταν πολύ δύσκολη από μικρή, κατά πάσα πιθανότητα θα το είχα αγνοήσει και δεν θα είχα θορυβηθεί ακόμα. Αλλά με το μαγειρευτό χτύπησαν όλα τα καμπανάκια μου, μικρά και μεγάλα. Τη βούτηξα και πήγαμε αμέσως κτηνίατρο. Της πήραν αίμα και περιμέναμε τα αποτελέσματα τα οποία βγήκαν 3 μέρες μετά. Στο μεταξύ η μικρή κάτι ψιλοέτρωγε, κιμά κυρίως.
Και φτάνουμε στη μέρα των αποτελεσμάτων. Κρεατινίνη, ουρία και φώσφορος όλα αυξημένα. Τα υπόλοιπα μια χαρά (συμπεριλαμβανομένων καλαζάρ, λεπτοσπείρωσης κλπ), εκτός από ηλεκτρολύτες που, αν και ήταν φυσιολογικών πλαισίων, είχαν μια περίεργη κατεύθυνση. Η πρώτη εκτίμηση ήταν νεφρική ανεπάρκεια. Είπαμε να δώσουμε δεσμευτικό φωσφόρου και βλέπουμε. Τα αποτελέσματα τα έστειλα την ίδια μέρα στην κτηνίατρό μας στην Ελλάδα, την οποία και εμπιστεύομαι πάρα πολύ, για τη δική της εκτίμηση. Μας είπε να ζητήσουμε να γίνει άμεσα διερεύνηση για Addison. Έπρεπε όμως να περιμένουμε αναγκαστικά μέχρι Δευτέρα, λόγω Σαββατοκύριακου. Αμ δε. Μέσα στο ΣΚ, η Άμπυ είχε τεράστια κατάπτωση. Κυριακή πλέον δεν μπορούσε καλά-καλά να σηκωθεί (καλά για φαγητό δεν το συζητάμε). Δεν έχω φοβηθεί ποτέ τόσο πολύ στη ζωή μου.
Ευτυχώς υπήρχε κοντά μας εφημερεύουσα κλινική. Οπότε κάλεσα ταξί, την έχωσα μέσα και πήγαμε. Νέες εξετάσεις από την αρχή. Οι τιμές των νεφρών συνέχιζαν να είναι πάνω από το φυσιολογικό. Μόνο που είχαμε πλέον νέο εύρημα. Οι ηλεκτρολύτες της ήταν πλέον τελείως διαταραγμένοι. Νάτριο και χλωρίδιο πολύ πιο κάτω από το φυσιολογικό, κάλιο πολύ πιο πάνω. Η Άμπυ ήταν πλέον επισήμως ύποπτη για Addison. Ξεκινήσαμε άμεσα ενδοφλέβιους ορούς και παράλληλα της έκαναν το ειδικό διαγνωστικό τεστ και περιμέναμε αποτελέσματα, ευχόμενοι όλοι να βγει θετική στο Addison.
Τα αποτελέσματα βγήκαν Τετάρτη πρωί (μέχρι τότε συνεχίζαμε κανονικά ορούς). Ευτυχώς η διάγνωση για Addison ήταν θετική- η Άμπυ πλέον δεν παράγει καθόλου κορτιζόλη. Τα επινεφρίδιά της είναι πια τελείως κατεστραμμένα. Για να καταλάβετε, στο τεστ το κατώτερο φυσιολογικό όριο κορτιζόλης είναι 24.8 nmol/l. Η Άμπυ έχει κάτω από 2.8... Ξεκινήσαμε άμεσα θεραπεία με ενέσιμο στεροειδές, και κατόπιν καθημερινά χάπια (θα πω τα της αγωγής παρακάτω). Η Άμπυ, 10 μέρες μετά τη διάγνωσή της, είναι πια πάλι καλά. Έχει πάλι όρεξη και διάθεση για παιχνίδι, και εφόσον ακολουθεί την αγωγή της, θα είναι μια χαρά.
Πάμε τώρα λίγα λόγια για τη νόσο:
Το θέμα μας ξεκίνησε 25 Ιουλίου όταν η Άμπυ έφαγε κάπως δύσκολα το μαγειρευτό της ημέρας (από το Φλεβάρη η διατροφή της είναι αποκλειστικά μαγειρευτό με συμπληρώματα, αυγό κλπ). Είπα, οκ τυχαίο θα είναι, μπορεί κάτι να είχε το κοτόπουλο. Δευτέρα 26 έφαγε οκ το πρωινό, όχι οκ το βραδυνό. Τρίτη 27 δεν ήθελε να φάει τίποτα. Αν έτρωγε ακόμα ξηρά, καθότι ήταν πολύ δύσκολη από μικρή, κατά πάσα πιθανότητα θα το είχα αγνοήσει και δεν θα είχα θορυβηθεί ακόμα. Αλλά με το μαγειρευτό χτύπησαν όλα τα καμπανάκια μου, μικρά και μεγάλα. Τη βούτηξα και πήγαμε αμέσως κτηνίατρο. Της πήραν αίμα και περιμέναμε τα αποτελέσματα τα οποία βγήκαν 3 μέρες μετά. Στο μεταξύ η μικρή κάτι ψιλοέτρωγε, κιμά κυρίως.
Και φτάνουμε στη μέρα των αποτελεσμάτων. Κρεατινίνη, ουρία και φώσφορος όλα αυξημένα. Τα υπόλοιπα μια χαρά (συμπεριλαμβανομένων καλαζάρ, λεπτοσπείρωσης κλπ), εκτός από ηλεκτρολύτες που, αν και ήταν φυσιολογικών πλαισίων, είχαν μια περίεργη κατεύθυνση. Η πρώτη εκτίμηση ήταν νεφρική ανεπάρκεια. Είπαμε να δώσουμε δεσμευτικό φωσφόρου και βλέπουμε. Τα αποτελέσματα τα έστειλα την ίδια μέρα στην κτηνίατρό μας στην Ελλάδα, την οποία και εμπιστεύομαι πάρα πολύ, για τη δική της εκτίμηση. Μας είπε να ζητήσουμε να γίνει άμεσα διερεύνηση για Addison. Έπρεπε όμως να περιμένουμε αναγκαστικά μέχρι Δευτέρα, λόγω Σαββατοκύριακου. Αμ δε. Μέσα στο ΣΚ, η Άμπυ είχε τεράστια κατάπτωση. Κυριακή πλέον δεν μπορούσε καλά-καλά να σηκωθεί (καλά για φαγητό δεν το συζητάμε). Δεν έχω φοβηθεί ποτέ τόσο πολύ στη ζωή μου.
Ευτυχώς υπήρχε κοντά μας εφημερεύουσα κλινική. Οπότε κάλεσα ταξί, την έχωσα μέσα και πήγαμε. Νέες εξετάσεις από την αρχή. Οι τιμές των νεφρών συνέχιζαν να είναι πάνω από το φυσιολογικό. Μόνο που είχαμε πλέον νέο εύρημα. Οι ηλεκτρολύτες της ήταν πλέον τελείως διαταραγμένοι. Νάτριο και χλωρίδιο πολύ πιο κάτω από το φυσιολογικό, κάλιο πολύ πιο πάνω. Η Άμπυ ήταν πλέον επισήμως ύποπτη για Addison. Ξεκινήσαμε άμεσα ενδοφλέβιους ορούς και παράλληλα της έκαναν το ειδικό διαγνωστικό τεστ και περιμέναμε αποτελέσματα, ευχόμενοι όλοι να βγει θετική στο Addison.
Τα αποτελέσματα βγήκαν Τετάρτη πρωί (μέχρι τότε συνεχίζαμε κανονικά ορούς). Ευτυχώς η διάγνωση για Addison ήταν θετική- η Άμπυ πλέον δεν παράγει καθόλου κορτιζόλη. Τα επινεφρίδιά της είναι πια τελείως κατεστραμμένα. Για να καταλάβετε, στο τεστ το κατώτερο φυσιολογικό όριο κορτιζόλης είναι 24.8 nmol/l. Η Άμπυ έχει κάτω από 2.8... Ξεκινήσαμε άμεσα θεραπεία με ενέσιμο στεροειδές, και κατόπιν καθημερινά χάπια (θα πω τα της αγωγής παρακάτω). Η Άμπυ, 10 μέρες μετά τη διάγνωσή της, είναι πια πάλι καλά. Έχει πάλι όρεξη και διάθεση για παιχνίδι, και εφόσον ακολουθεί την αγωγή της, θα είναι μια χαρά.
Πάμε τώρα λίγα λόγια για τη νόσο: