Αυτό το σεντόνι το έγραψα όσο μιλούσατε αλλά δε νομίζω ότι απέχει και πολύ από αυτά που λέτε, πέραν του γεγονότος ότι όλοι συμφωνούμε πώς η αποφυγή είναι η καλύτερη λύση βεβαιότατα. Πώς προφανώς δε μπορείς να περιμένεις να είσαι το τέρας ψυχραιμίας και δεν θα κανες το ίδιο με τον ποδηλάτη του πρώτου βίντεο. Αλλά επικεντρώνομαι σε δύο θέματα: 1) κάποιες λύσεις του βίντεο εφόσον βρεθείς στην κακιά θέση είναι η καλύτερη λύση που έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να πετύχει (καλά αυτό με το να λύσεις το σκύλο άμα έχει αρχίσει η επίθεση άντε εσύ βάλε χέρι στο κολάρο αλλά τεσπά) + ότι ρε παιδιά το βίντεο είναι αναπαράσταση, όχι πραγματικές συνθήκες, 2) το ότι είσαι άνθρωπος και κάνεις κάτι λάθος από άγχος δεν είναι κάτι κακό, καλό είναι να το μελετήσεις, να αναγνωρίσεις τα σωστά και τα λάθη και να μάθεις από το λάθος σου
Για να συμπληρώσω στα τελευταία λεχθέντα και να συνηγορήσω κυρίως με το Φοίβο.. Ρε παιδιά να σας ρωτήσω κάτι? Από πότε οι συμβουλές για την καλύτερη πρακτική είναι πανάκεια και σίγουρη εξασφάλιση για το οτιδήποτε? Και η λογική σχετικά με τη γενική συμπεριφορά απέναντι στα πάντα γιατί στην περίπτωση των σκυλιών, guard dogs και μη, πρέπει να αλλάζει? Δηλαδή από πότε όταν βλέπεις κάτι επικίνδυνο το λογικό είναι να μην το αποφύγεις αλλά να προχωρήσεις με τα μούτρα προς τα πάνω του? Ή σε περίπτωση που το επικίνδυνο το συνάντησες ξαφνικά αδυνατώντας να το αποφύγεις από πότε το λογικό είναι να το ερεθίσεις παραπάνω αντί να καλμάρεις και να προσπαθήσεις και πάλι όσο το δυνατόν να το αποφύγεις/ξεφύγεις και ναι, να κάνεις την προσευχή σου να πετύχει? Δηλαδή τι άλλο μπορείς να κάνεις? Από πότε έχει πιθανότητες ο ένας εναντίον πολλών να αντεπιτεθεί για άμυνα και να τη βγάλει καθαρή?
Να υπενθυμίσω ότι η συζήτηση και οι διαφωνίες ξεκίνησαν από το αρχικό βίντεο το οποίο δεν περιελάμβανε άνθρωπο συνοδεία σκύλου. Ομολογώ ότι προσωπικά δυστυχώς είμαι άλλος άνθρωπος όταν είμαι μόνη μου και άλλος όταν συνοδεύω σκύλο. Στη δεύτερη περίπτωση δεν έχω κατορθώσει να δαμάσω τους φόβους μου όταν νιώθω ότι κινδυνεύει ο σκύλος μου καθώς η εξίσωση αλλάζει με ένα στοιχείο το οποίο είναι απόλυτα εξαρτημένο από μένα και τις επιλογές μου. Απορώ αν οι υπόλοιποι μόνο στις περιοχές που πιθανόν να υπάρχουν τσοπανόσκυλα έχετε το νου σας να μην πέσετε σε αγέλη σκύλων όταν είστε με τα σκυλιά σας. Γιατί εγώ και στην πόλη στις "αχαρτογράφητες" περιοχές είμαι μόνιμα σε επιφυλακή για τέτοιες συναντήσεις καθώς ποτέ δεν ξέρω τις διαθέσεις μιας αγέλης. Και όπως σωστά προείπε κάποιος, ένας σκύλος αρκεί για να παρασύρει τους άλλους σε επίθεση. Δηλαδή δεν είναι λογικό η καλύτερη προφύλαξη να είναι να μη βρεθείς ένας εναντίον πολλών?
Και για να επιστρέψω στην αρχική διαφωνία σχετικά με το πρώτο βίντεο. Δεν υπάρχει επιχείρημα που να μπορεί να με πείσει ότι η συμπεριφορά του ποδηλάτη δεν ήταν κακό προϊόν άγχους και πανικού. Δεν αντιλέγω ότι μπορεί και εγώ να αντιδρούσα έτσι. Αλλά αν έφευγα αλώβητη για να ξανασκεφτώ την εμπειρία και δη αν την είχα σε βίντεο θα έβριζα τον εαυτό μου που αντέδρασε έτσι. Αποκόψτε τη σκέψη σας από το συγκεκριμένο βίντεο και σκεφτείτε πιο γενικά. Θα το περιγράψω γραφικά. Σκεφτείτε ότι είστε περιπατητές σε έναν κάμπο σε μια ξένη χώρα μπόλικα χρόνια πριν που τα πράγματα ήταν πιο πρωτόγονα όπου ούτε εσείς μιλάτε τη γλώσσα των κατοίκων ούτε αυτοί τη δικιά σας. Από λάθος περνάτε από τα κτήματα ενός χωριού και ξαφνικά σκάνε μπροστά σας 10-15 χωρικοί που νομίζουν ότι ήρθατε να τους κλέψετε και κατευθύνονται αλαφιασμένοι πάνω σας φωνάζοντας στη γλώσσα τους "πού πας, τι κάνεις εδώ, φύγε από την περιουσία μας". Εσείς δεν καταλαβαίνετε τι λένε αλλά καταλαβαίνετε την εχθρική διάθεση. Αν πανικοβλήθείτε και αρχίσετε να γκαρίζετε όσο πιο δυνατά μπορείτε "ήσυχααα, δεν ήρθα να σας απειλήσω, ήσυχα μαμώτο, φύγετε" σε μια γλώσσα που οι χωρικοί δεν καταλαβαίνουν και να κραδαίνετε κάτι που βρέθηκε στα χέρια σας κατά το μέρος τους τι φαντάζεστε ότι θα γίνει στη συνέχεια της ιστορίας? Ότι θα πουν οι ξένοι "εντάξει μωρέ, αστονα να φύγει, πώς κάνει έτσι πια?" "Τα χρειάστηκα, τι θαρραλέος ξένος?". Αν από την άλλη με ήρεμο και σταθερό τόνο πείτε "εντάξει δεν τρέχει τίποτα, φεύγω" και ήρεμα αρχίσετε να απομακρύνεστε από την αντίθετη, ποιος έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να μην τον τσουβαλιάσουν? Μεγαλύτερες πιθανότητες έτσι? Όχι guarantee λύση.
Και στο ειδικότερο θέμα αγέλης σκυλιών, αν και όχι τσοπανόσκυλων. Θα παραθέσω μια σχετικά ανάλογη εμπειρία, μη μου πείτε ότι δεν είναι το ίδιο, όντως δεν είναι αλλά δεν απέχει και έτη φωτός. Πριν χρόνια, έβγαινα από το σπίτι μιας φίλης που κατέβαζε και η ίδια το σκύλο της βόλτα. Κάτω βλέπουμε 10 βήματα παραπέρα μια αγέλη 7-8 αδέσποτων. Μου λέει ωχ θα μας πάρουν χαμπάρι και θα ρθουν να επιτεθούν στο σκύλο μου, γιατί τους ήξερε και ο αρχηγός ήταν ένα δύσκολο και πολύ τραυματισμένο ψυχικά και σωματικά σκυλί που είχε επιτεθεί σε σκυλιά και ανθρώπους μέχρι που έμαθα ότι αργότερα δυστυχώς το μάζεψαν και του κάναν ευθανασία
λόγω των επανειλλημένων επεισοδίων. Της λέω με σιγουριά άσε θα τα διώξω εγώ όπως φεύγω προς την άλλη κατεύθυνση - τρομάρα μου. Προχωράω σα βλάκας προς το μέρος τους, όπου πλέον αυτά είχαν τεντώσει και με κοιτούσαν και πλησιάζοντας μπροστά τους ανοίγω ελαφρώς τα χέρια μου και τους λέω με ήρεμη αλλά επιβλητική φωνή (ότι και καλά μπορούσα να επιβληθώ...) άντε φτάνει, πίσω τώρα, πάμε να φύγουμε απ'την άλλη. Ο αρχηγός τεντώνεται πιο μπροστά σε στάση επίθεσης και μου γρυλλίζει. Δε μπορώ να περιγράψω τη στάση του σώματός του, πραγματικά πρώτη φορά ένιωσα απειλή από σκύλο καθώς γενικά τα πάω καλά με τη συμπεριφορά μου ανάλογα την περίσταση και με τα πιο προστατευτικά σκυλιά. Είμαι όμως σίγουρη ότι μισό βήμα, μισή κίνηση του σώματος, μισή κίνηση του χεριού, ένα "ε" να είχα κάνει με είχε πιάσει από το λαιμό και τα άλλα είχαν ακολουθήσει. Δεν είχα πολλές επιλογές. Το μόνο που βρήκα να κάνω ήταν να χαλαρώσω το σώμα μου, να κατεβάσω τα χέρια μου εντελώς και να αλλάξω εντελώς τόνο φωνής λέγοντας κατευθείαν στον αρχηγό με τον πιο καθησυχαστικό και αγαπησιάρικο τρόπο "αγάπη μου τι όμορφος που είσαι (καλά ήταν καλλονός, απίστευτο σκυλί), πόσα έχεις τραβήξει για να συμπεριφέρεσαι έτσι, δεν πρόκειται να σου επιτεθώ" και να γείρω το σώμα μου λίγο προς τα πίσω. Αμέσως αυτός έκανε επίσης το σώμα του προς τα πίσω αν και παρέμεινε στη θέση του. Τους λέω ένα "άντε γειά σας" και αρχίζω μαλακά να τους προσπερνάω από το πλάι. Τότε κι αυτός αφού με ακολούθησε λίγο με το βλέμμα του στα πρώτα 1-2 βήματα γύρισε το κεφάλι και τους πήρε και έφυγαν από την άλλη. Αν είχα αρχίσει να τους γκαρίζω "ήσυχα" ή είχα κουνήσει κάτι προς το μέρος τους είμαι 1000% σίγουρη ότι στην καλύτερη θα ήμουν εδώ να σας περιγράφω τι κακό έπαθα και πόσα ράμματα έκανα.
Για να συμπληρώσω στα τελευταία λεχθέντα και να συνηγορήσω κυρίως με το Φοίβο.. Ρε παιδιά να σας ρωτήσω κάτι? Από πότε οι συμβουλές για την καλύτερη πρακτική είναι πανάκεια και σίγουρη εξασφάλιση για το οτιδήποτε? Και η λογική σχετικά με τη γενική συμπεριφορά απέναντι στα πάντα γιατί στην περίπτωση των σκυλιών, guard dogs και μη, πρέπει να αλλάζει? Δηλαδή από πότε όταν βλέπεις κάτι επικίνδυνο το λογικό είναι να μην το αποφύγεις αλλά να προχωρήσεις με τα μούτρα προς τα πάνω του? Ή σε περίπτωση που το επικίνδυνο το συνάντησες ξαφνικά αδυνατώντας να το αποφύγεις από πότε το λογικό είναι να το ερεθίσεις παραπάνω αντί να καλμάρεις και να προσπαθήσεις και πάλι όσο το δυνατόν να το αποφύγεις/ξεφύγεις και ναι, να κάνεις την προσευχή σου να πετύχει? Δηλαδή τι άλλο μπορείς να κάνεις? Από πότε έχει πιθανότητες ο ένας εναντίον πολλών να αντεπιτεθεί για άμυνα και να τη βγάλει καθαρή?
Να υπενθυμίσω ότι η συζήτηση και οι διαφωνίες ξεκίνησαν από το αρχικό βίντεο το οποίο δεν περιελάμβανε άνθρωπο συνοδεία σκύλου. Ομολογώ ότι προσωπικά δυστυχώς είμαι άλλος άνθρωπος όταν είμαι μόνη μου και άλλος όταν συνοδεύω σκύλο. Στη δεύτερη περίπτωση δεν έχω κατορθώσει να δαμάσω τους φόβους μου όταν νιώθω ότι κινδυνεύει ο σκύλος μου καθώς η εξίσωση αλλάζει με ένα στοιχείο το οποίο είναι απόλυτα εξαρτημένο από μένα και τις επιλογές μου. Απορώ αν οι υπόλοιποι μόνο στις περιοχές που πιθανόν να υπάρχουν τσοπανόσκυλα έχετε το νου σας να μην πέσετε σε αγέλη σκύλων όταν είστε με τα σκυλιά σας. Γιατί εγώ και στην πόλη στις "αχαρτογράφητες" περιοχές είμαι μόνιμα σε επιφυλακή για τέτοιες συναντήσεις καθώς ποτέ δεν ξέρω τις διαθέσεις μιας αγέλης. Και όπως σωστά προείπε κάποιος, ένας σκύλος αρκεί για να παρασύρει τους άλλους σε επίθεση. Δηλαδή δεν είναι λογικό η καλύτερη προφύλαξη να είναι να μη βρεθείς ένας εναντίον πολλών?
Και για να επιστρέψω στην αρχική διαφωνία σχετικά με το πρώτο βίντεο. Δεν υπάρχει επιχείρημα που να μπορεί να με πείσει ότι η συμπεριφορά του ποδηλάτη δεν ήταν κακό προϊόν άγχους και πανικού. Δεν αντιλέγω ότι μπορεί και εγώ να αντιδρούσα έτσι. Αλλά αν έφευγα αλώβητη για να ξανασκεφτώ την εμπειρία και δη αν την είχα σε βίντεο θα έβριζα τον εαυτό μου που αντέδρασε έτσι. Αποκόψτε τη σκέψη σας από το συγκεκριμένο βίντεο και σκεφτείτε πιο γενικά. Θα το περιγράψω γραφικά. Σκεφτείτε ότι είστε περιπατητές σε έναν κάμπο σε μια ξένη χώρα μπόλικα χρόνια πριν που τα πράγματα ήταν πιο πρωτόγονα όπου ούτε εσείς μιλάτε τη γλώσσα των κατοίκων ούτε αυτοί τη δικιά σας. Από λάθος περνάτε από τα κτήματα ενός χωριού και ξαφνικά σκάνε μπροστά σας 10-15 χωρικοί που νομίζουν ότι ήρθατε να τους κλέψετε και κατευθύνονται αλαφιασμένοι πάνω σας φωνάζοντας στη γλώσσα τους "πού πας, τι κάνεις εδώ, φύγε από την περιουσία μας". Εσείς δεν καταλαβαίνετε τι λένε αλλά καταλαβαίνετε την εχθρική διάθεση. Αν πανικοβλήθείτε και αρχίσετε να γκαρίζετε όσο πιο δυνατά μπορείτε "ήσυχααα, δεν ήρθα να σας απειλήσω, ήσυχα μαμώτο, φύγετε" σε μια γλώσσα που οι χωρικοί δεν καταλαβαίνουν και να κραδαίνετε κάτι που βρέθηκε στα χέρια σας κατά το μέρος τους τι φαντάζεστε ότι θα γίνει στη συνέχεια της ιστορίας? Ότι θα πουν οι ξένοι "εντάξει μωρέ, αστονα να φύγει, πώς κάνει έτσι πια?" "Τα χρειάστηκα, τι θαρραλέος ξένος?". Αν από την άλλη με ήρεμο και σταθερό τόνο πείτε "εντάξει δεν τρέχει τίποτα, φεύγω" και ήρεμα αρχίσετε να απομακρύνεστε από την αντίθετη, ποιος έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να μην τον τσουβαλιάσουν? Μεγαλύτερες πιθανότητες έτσι? Όχι guarantee λύση.
Και στο ειδικότερο θέμα αγέλης σκυλιών, αν και όχι τσοπανόσκυλων. Θα παραθέσω μια σχετικά ανάλογη εμπειρία, μη μου πείτε ότι δεν είναι το ίδιο, όντως δεν είναι αλλά δεν απέχει και έτη φωτός. Πριν χρόνια, έβγαινα από το σπίτι μιας φίλης που κατέβαζε και η ίδια το σκύλο της βόλτα. Κάτω βλέπουμε 10 βήματα παραπέρα μια αγέλη 7-8 αδέσποτων. Μου λέει ωχ θα μας πάρουν χαμπάρι και θα ρθουν να επιτεθούν στο σκύλο μου, γιατί τους ήξερε και ο αρχηγός ήταν ένα δύσκολο και πολύ τραυματισμένο ψυχικά και σωματικά σκυλί που είχε επιτεθεί σε σκυλιά και ανθρώπους μέχρι που έμαθα ότι αργότερα δυστυχώς το μάζεψαν και του κάναν ευθανασία
λόγω των επανειλλημένων επεισοδίων. Της λέω με σιγουριά άσε θα τα διώξω εγώ όπως φεύγω προς την άλλη κατεύθυνση - τρομάρα μου. Προχωράω σα βλάκας προς το μέρος τους, όπου πλέον αυτά είχαν τεντώσει και με κοιτούσαν και πλησιάζοντας μπροστά τους ανοίγω ελαφρώς τα χέρια μου και τους λέω με ήρεμη αλλά επιβλητική φωνή (ότι και καλά μπορούσα να επιβληθώ...) άντε φτάνει, πίσω τώρα, πάμε να φύγουμε απ'την άλλη. Ο αρχηγός τεντώνεται πιο μπροστά σε στάση επίθεσης και μου γρυλλίζει. Δε μπορώ να περιγράψω τη στάση του σώματός του, πραγματικά πρώτη φορά ένιωσα απειλή από σκύλο καθώς γενικά τα πάω καλά με τη συμπεριφορά μου ανάλογα την περίσταση και με τα πιο προστατευτικά σκυλιά. Είμαι όμως σίγουρη ότι μισό βήμα, μισή κίνηση του σώματος, μισή κίνηση του χεριού, ένα "ε" να είχα κάνει με είχε πιάσει από το λαιμό και τα άλλα είχαν ακολουθήσει. Δεν είχα πολλές επιλογές. Το μόνο που βρήκα να κάνω ήταν να χαλαρώσω το σώμα μου, να κατεβάσω τα χέρια μου εντελώς και να αλλάξω εντελώς τόνο φωνής λέγοντας κατευθείαν στον αρχηγό με τον πιο καθησυχαστικό και αγαπησιάρικο τρόπο "αγάπη μου τι όμορφος που είσαι (καλά ήταν καλλονός, απίστευτο σκυλί), πόσα έχεις τραβήξει για να συμπεριφέρεσαι έτσι, δεν πρόκειται να σου επιτεθώ" και να γείρω το σώμα μου λίγο προς τα πίσω. Αμέσως αυτός έκανε επίσης το σώμα του προς τα πίσω αν και παρέμεινε στη θέση του. Τους λέω ένα "άντε γειά σας" και αρχίζω μαλακά να τους προσπερνάω από το πλάι. Τότε κι αυτός αφού με ακολούθησε λίγο με το βλέμμα του στα πρώτα 1-2 βήματα γύρισε το κεφάλι και τους πήρε και έφυγαν από την άλλη. Αν είχα αρχίσει να τους γκαρίζω "ήσυχα" ή είχα κουνήσει κάτι προς το μέρος τους είμαι 1000% σίγουρη ότι στην καλύτερη θα ήμουν εδώ να σας περιγράφω τι κακό έπαθα και πόσα ράμματα έκανα.
