Κάθε αναγνωρισμένη φυλή, έχει ένα πρότυπο τελειότητας - όπως ονομάζεται - που περιγράφει τον "τέλειο" σκύλο της φυλής.Ο σκύλος, ο εκτροφικος σκύλος δηλαδή, είναι προϊόν. Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, ακολουθεί μόδες, εμφάνισης ή εργασίας. Οι εκτροφείς που το έχουν σαν επάγγελμα ακολουθούν την μόδα. Οι ιδεολόγοι ακόλουθουν το δικό τους ιδεατό πρότυπο θυσιάζοντας βάθρα και διακρίσεις και έχουν τους δικούς τους φανατικούς οπαδούς.
Με βάση αυτό το πρότυπο γίνεται η εκτροφή.
Από κει και πέρα υπάρχουν σημεία στα πρότυπα που μπορούν να ερμηνευτούν υποκειμενικά και ο κάθε εκτροφέας να βάλει την δικιά του "πινελιά" - αρκεί όμως να είναι μέσα στα πλαίσια που ορίζονται από το εκάστοτε πρότυπο, να ανταποκρίνονται στον ΤΥΠΟ της κάθε φυλής και κατ'επέκταση να είναι ΤΥΠΙΚΟΙ για την φυλή τους. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο μπορείς να δεις σκυλιά της ίδιας φυλής αλλά με διαφορετικό "στυλ".
Είναι φορές που συμβαίνει αυτές οι "πινελιές" να είναι τέτοιες που να επεμβαίνουν στον ΤΥΠΟ* και δυστυχώς να επιβραβεύονται από κριτές, εκτροφείς αλλά και κοινό.
Κάτι που είναι πέρα για πέρα λάθος. Το οτι γίνεται από κάποιους δεν σημαίνει πως είναι ο κανόνας και πως γίνεται από όλους. .
*Τύπος για να θυμίσω, είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών εκείνων που κάνουν μια φυλή αυτό που είναι και την κάνουν να ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες.
Περίγραμμα, κεφάλι, τρίχωμα, χαρακτήρας, κίνηση.
Οσον αφορά το "προϊόν" που ανέφερες, υπάρχουν εκτροφείς και €κτροφείς (όπως είχε γραφτεί παλιότερα).
Αλλοι εκτρέφουν επειδή το γουστάρουν και έχουν την σφυριά, άλλοι για να καλύψουν την ζήτηση.
Οι πρώτοι εκτρέφουν, οι άλλοι παράγουν.
Δεν θα ξεχάσω μια €κτροφέα γιόρκι που μου είχε πει πως αν ο κόσμος αρχίσει να ζητάει πράσινα γιόρκι, πράσινα θα εκθρέψω.
Είναι καθαρά στο χέρι του κάθε ενδιαφερόμενου το που θα απευθυνθεί.
Βάζεις στο ίδιο καζάνι τα bullies με τα αμσταφ, ένα έκτρωμα από τη μία και μια φυλή αναγνωρισμένη από την άλλη, με τα ολόδικά της χαρακτηριστικά.Παράδειγμα τα bullies που είναι της μοδος στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Βατράχια με ανατομία γαλλικού και δεν πάνε βήμα. Θεωρούνταν και θεωρούνται pitbull και δεν έχουν καμία σχέση με αυτά ανατομικά. Ακόμα και η "δική μου" φυλή τα AmStaff, είναι μεν pitbull αλλά fak me sideways αν έχουν καμία σχέση με αυτα. Είναι καθαρά μπαλαρίνες σε σχέση με τα Pitbulls, μπορεί να χορεύουν ωραία στον στίβο αλλά gameness minus zero.
Άρα ποιος είναι σωστός και ηθικός εκτροφέας, αυτός που έφτιαξε τα bullies και τα AmStaff η αυτός που συνεχίζει να βγάζει gamedogs?
Σωστός και ηθικός κατά την άποψή μου είναι αυτός που σέβεται την ιστορία και το πρότυπο της φυλής που ασχολείται και εκτρέφει με βάση το τρίπτυχο υγεία - χαρακτήρας - μορφολογία.
Αν το gameness είναι χαρακτηριστικό που υπάρχει στη φυλή και θέλουν να διατηρηθεί, είναι καθαρά θέμα μητρικού ομίλου αρχικά ώστε να δώσει τις κατευθυντήριες γραμμές και εκτροφέων από την άλλη, ώστε να το εφαρμόσουν.
Αν όχι, αυτή είναι η φυλή. Αν δεν μας αρέσει, υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές.
Οι κρίσεις σαφώς και είναι υποκειμενικές, ακριβώς όμως για αυτό το λόγο επιζητάς πολλές και όχι μόνο μία.Και ο εκτροφέας είναι σωστός και ηθικός επειδή προσπαθεί για το πρότυπο ή επειδή έχει ένα σκυλί που έχει πάρει με το σπαθί του μεν αλλά ανάμεσα σε μέτριας ποιότητας σκυλιά την πρώτη θέση με κριτή τον μπατζανακι του ξαδέρφου της γυναίκας;
Ή με μια γύρα στις βαλκανικές χώρες με ένα διασυνδεδεμένο χειριστή που θα σου φέρει σε 2 μηνες το σκυλί με τίτλους φορτωμένο;
Όπου παίζει υποκειμενική κρίση, υποκειμενικό θα είναι το αποτέλεσμα. Και η ιστορία έχει δείξει ότι όταν ένα σκυλί φορτωθεί με τίτλους μετά γίνεται γραμμή παραγωγής και έχει απογόνους από εδώ μέχρι την Αλάσκα (πχ Don King of Rings) γιατί είναι πολλά τα λεφτά Αρη.
Τα παραπάνω όταν μιλάμε για διαγωνισμούς μορφολογίας.
Κι εδώ υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στους εκθέτες.
Αλλοι αρκούνται στα βασικά (ένα CH ή απλά μια κρίση να πούμε πως πήγαμε και σε έκθεση) και καθαρίσαμε βουρ για γέννα. Οπως υπάρχουν και άλλοι που δεν αρκούνται σε αυτά, αλλά κυνηγάνε όσες περισσότερες κρίσεις μπορούνε.
Από όλα έχει ο μπαξές.
Οπως συμβαίνει παντού, έτσι κι εδώ, είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας.
Από κει και πέρα είναι δεδομένο πως το πλήθος των συμμετοχών αλλά και η ποιότητα αυτών αυξάνει τον βαθμό δυσκολίας. Πολύ πιο εύκολα ένας σκύλος θα γίνει CH σε μια φυλή με 1-2 συμμετοχές (ή και καμία) στην κατηγορία του, από ότι σε μια φυλή με 15 και 20 συμμετοχές.
Οπως αντίστοιχα παίζει ρόλο και η ποιότητα των συμμετοχών.
Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος.
Παρόλα αυτά, δεν πρέπει να βασιζόμαστε αποκλειστικά στα παραπάνω για να βγάλουμε συμπέρασμα για την αξία ενός σκύλου. Χρειάζεται να γνωρίζουμε πολύ καλά την φυλή ώστε να είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε τον ίδιο τον σκύλο που διακρίνεται.
Εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα.Και η ιστορία έχει δείξει ότι όταν ένα σκυλί φορτωθεί με τίτλους μετά γίνεται γραμμή παραγωγής και έχει απογόνους από εδώ μέχρι την Αλάσκα (πχ Don King of Rings) γιατί είναι πολλά τα λεφτά Αρη.