Τελικά ο Τιτανικός είχε κι άλλα ζώα: 3 κότες, 30 κοκόρους, ένα κατοικίδιο γουρούνι, ένα καναρίνι και η γάτα του πλοίου, ονόματι Τζένη, που την είχαν για προφανείς λόγους. Κανένα από αυτά δεν επέζησε. Υπάρχουν πάντως μαρτυρίες ότι το γαλλικό μπουλντόγκ που άκουγε στο όνομα Γκαμόν ντε Πυκόμπ, κολύμπησε για αρκετή ώρα και μάλιστα δίπλα σε έναν τύπο που ήταν τυχερός διότι τον περιμάζεψε μια βάρκα από το νερό. Δεν ξέρει κανείς αν ήταν δίπλα του ακόμα το σκυλί και αν σώθηκε. Το σκυλί αυτό το θαύμαζε πολύ η τελευταία επιζώσα του Τιτανικού, η Εύα Χάρτ, η οποία ήταν 7 χρονών την εποχή του ναυαγίου και από τότε υιοθετούσε μόνο γαλλάκια προς τιμήν του Γκαμόν ντε Πυκόμπ. Αυτηνής ήταν μάλιστα που της δώσανε το ρολόι του πατέρα της που πνίγηκε στο ναυάγιο και το οποίο βρήκε ο Μπάλλαρντ κρεμασμένο ακόμα στην καμπίνα του.
Μια και δεν επιτρέπονταν τα σκυλιά στις βάρκες και πολλά ήταν κλειδωμένα στις εγκαταστάσεις για τους σκύλους, κάποιος τα λυπήθηκε και τους άνοιξε την πόρτα, ώστε να μην πνιγούν κι να τους δώσει μια ευκαιρία να σωθούν. Τα δυο σκυλάκια που σώθηκαν, το Pomeranian και το Πεκινουά ονόματι Σουν Γιατ Σεν, τα πήραν κρυφά οι ιδιοκτήτες τους. Ο Ράιγκελ σώθηκε κολυμπώντας πάνω από τρεις ώρες όπως έγραψα και πριν και τον υιοθέτησε τελικά ο Jonas Brigg, ναυτικός του Carpathia.
Τέλος, στα ζώα του Τιτανικού συγκαταλέγονταν φυσικά και κείνοι οι φρικτοί αρουραίοι που λυμαίνονται τα πλοία. Σόρυ, αλλά τους φοβάμαι πάρα πολύ που είναι και ένας από τους λόγους που απεχθάνομαι τη Νέα Υόρκη ως πόλη.