Υιοθεσία ενήλικου αδέσποτου "οδηγίες χρήσεως"

[Orilis]

Νομίζω, όμως, ότι λίγα νέα μέλη διαβάζουν τα stickies των τομέων που τους απασχολεί...

 

[NefRen]

- Ενας ενήλικος, πρώην αδέσποτος σκύλος, έχει το πλεονέκτημα ότι το τελικό του "σχέδιο", μέγεθος και βασική συμπεριφορά, δεν αποτελεί έκπληξη. Αυτό που βλέπουμε, αυτό παίρνουμε. Γλυτώνουμε την μαρτυρική συνήθως κουταβίσια περίοδο, με όλα τα συνεπακόλουθά της, αλλά έχουμε να πορευτούμε, με έναν ήδη διαμορφωμένο χαρακτήρα. Τα σκυλιά του δρόμου, ζουν συνήθως μέσα στο άγχος και την ανασφάλεια. Αν και που και πότε, θα βρουν κάτι να φάνε, ή νεράκι να ξεδιψάσουν και αν θα καταφέρουν να κλείσουν για λίγο τα ματάκια τους, χωρίς να πετάγονται σε κάθε θόρυβο, από τον φόβο ενός επερχόμενου κινδύνου.
Γι'αυτό, το πρώτο που κάνουμε, μόλις το βάλουμε στο σπίτι μας, είναι να...το "ξεχάσουμε" για λίγες μέρες. Του δείχνουμε την γωνιά που θα είναι η δική του. Το ησυχαστήριό του. Με το κρεβάτι του ή το crate του και το αφήνουμε να ξεκουραστεί. Να χορτάσει, όσο ύπνο έχει ανάγκη και να εγκλιματιστεί με τους ρυθμούς του, χωρίς εμείς να πιέζουμε, ούτε καν για χάδια ή παιχνίδια. Αν υπάρχουν στο σπίτι, μικρά παιδιά, καλό είναι να προσέχουμε πάρα πολύ, ώστε τον πρώτο καιρό και μέχρι να βεβαιωθούμε για την ψυχοσύνθεση του σκύλου μας, να έχουν όσο λιγότερη επαφή γίνεται. Εννοείται βέβαια, πως ακόμη και ισοβίως της ζωής οποιουδήποτε σκύλου, ΔΕΝ ΤΟ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΜΟΝΟ ΜΕ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ. Ποτέ και πουθενά και σε καμμία περίπτωση, ότι μεγέθους και ηλικίας σκύλος και να είναι. Πάντα, με την απόλυτη επίβλεψή μας.

Και όταν αντί για παιδιά,υπάρχει θεότρελη παιχνιδιάρα σκυλίτσα με αστείρευτη όρεξη για παιχνίδια,τι κάνουμε;;;;

 

[Lara_kouklara]

Καλό είναι να μην αφήνουμε εξ αρχής 2 σκυλιά που πρωτογνωρίζονται ολομόναχα χωρίς επίβλεψη, όσο καλά κι αν φαίνεται να τα πηγαίνουν. Βλέποντας, κρίνοντας και κάνοντας

 

[mareco]

Οταν στο υποψήφιο σπίτι, υπάρχει ήδη ενήλικος σκύλος, χρειάζεται λίγη έξτρα προσοχή. Υποθέτω, χάριν της συζήτησης, ότι μιλάμε για την περίπτωση αρχάριου ιδιοκτήτη, που δεν έχει την εμπειρία της ερμηνείας της γλώσσας σώματος, του νέου σκύλου. Σίγουρα όμως, οφείλει να γνωρίζει τις συμπεριφορικές αντιδράσεις, του δικού του σκύλου. Θα γνωρίζει ήδη δηλαδή, αν είναι γενικά φιλικός προς άλλους σκύλους, ή αν είναι λίγο επιφυλακτικός. Αν είναι ξεκάθαρα επιθετικός, δεν συζητάμε καν, το ενδεχόμενο νέας υιοθεσίας, τουλάχιστον όχι, στο επίπεδο της γενικής συζήτησης, που κάνουμε σ'αυτό το θέμα. Είναι μάθημα, μεγαλύτερης τάξης αυτό

Η πρώτη σωστή κίνηση, είναι τα σκυλιά να γνωριστούν εκτός σπιτιού. Εκτός χώρου, του παλιού. Ιδανικά, ζητάμε από κάποιον φίλο να μας βοηθήσει και να μας συνοδεύσει σε μια μεγάλη σκυλοβόλτα και με τα δύο σκυλιά, όπου ο καθένας θα κρατάει από ένα. Πάντα δεμένα, σε απλούς οδηγούς. Προτιμάμε ήσυχες διαδρομές, ώστε σ'αυτή την πρώτη συνάντηση να μην υπάρχουν έξτρα πειρασμοί ή αντιπερισπασμοί και απλώς περπατάμε. Δεν χρησιμοποιούμε παιχνίδια ή λιχουδιές, για να μην δημιουργήσουμε περιττές έριδες. Περπατάμε χαλαρά, χωρίς άγχος και χωρίς να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στα σκυλιά. Παρακολουθούμε μόνο διακριτικά και επιβραβεύουμε την καλή τους συμπεριφορά, με κανένα ήρεμο "μπράβο" που και που.

Αφού κάνουμε αυτή την μεγάλη βόλτα και όλα έχουν πάει κατ'ευχήν, γυρνάμε σπίτι μας, μπαίνουμε όμορφα, ήσυχα κι ωραία, και τα αφήνουμε να τριγυρίσουν στον χώρο, με τους οδηγούς να κρέμονται ακόμη στον λαιμό τους [καλού-κακού] αλλά χωρίς να τα κρατάμε και χωρίς να ασχολούμαστε μαζί τους. Καλώς εχόντων, όλα θα κυλίσουν ομαλά και ο καθένας θα βρει από μια γωνιά να αράξει. Καλό είναι, να έχει ο καθένας το δικό του κρεβάτι και το δικό του πιάτο, για να μην χρειαστεί να έρθουν σε αντιπαράθεση, διεκδικώντας το ίδιο αντικείμενο πόθου.

Από την στιγμή, που θα αποφασίσουμε να βάλουμε δεύτερο σκύλο στην ζωή και στο σπίτι μας, θα πρέπει στο εξής, να πράττουμε εξίσου και για τους δύο. Οτι θα ισχύει για τον έναν, θα ισχύει και για τον άλλο. Αν στο πρώτο σκυλάκι μας, είχαμε μέχρι τώρα παθολογική αγάπη, θα πρέπει στο εξής, να την μοιράσουμε και στους δύο. Δεν καλλιεργούμε αισθήματα προτίμησης στον έναν, έναντι του άλλου. Ολα θα πρέπει να τα απολαμβάνουν από κοινού και ισομερώς. Αν δεν είμαστε διατεθιμένοι, να νοιώσουμε έτσι, η συνταγή δεν θα δέσει. Κάπου στην πορεία, θα χαλάσει.

Εννοείται, στο ενδεχόμενο υιοθεσίας δεύτερου σκύλου αντίθετου φύλου, η στείρωση ενός εκ των δύο ή και των δύο, είναι μονόδρομος. Συνήθως, αυτό ισχύει και στην περίπτωση που είναι ιδίου φύλου τα σκυλιά.

Τέλος, αν ο ήδη υπάρχων σκύλος, είναι ιδιαίτερα ζωηρός και..."ενοχλητικός", αφήνουμε τον νέο, να μας δείξει, πως το εισπράττει αυτό. Αν ανταποκρίνεται θετικά, πρόβλημα κανένα. Αν ενοχλείται, εξαρτάται από τα μεγέθη και τις δυναμικότητές τους, πως αυτό θα εξελιχθεί. Σε ισοδύναμα και ισορροπημένα σκυλιά, λύνεται αυτομάτως από μόνο του, καθώς σίγουρα θα τα βρουν μεταξύ τους. Σε αντίθετη περίπτωση, καλό θα ήταν να το συζητήσουμε πολύ συγκεκριμένα και αναλόγως του περιστατικού.

Πάντα βέβαια, αν υπάρχει η δυνατότητα να συμβουλευθούμε έναν καλό εκπαιδευτή, είναι ότι σωστότερο μπορούμε να κάνουμε, για να μας βοηθήσει σ'αυτό το νέο ξεκίνημα.

Αυτά μου 'ρθαν στο μυαλό, έτσι πρόχειρα...

 

[GiantLara]

Τι sorry καλέ! Κι εγώ δεν μπορώ να ξέρω για όλες τις φιλοζωικές φυσικά. Μακάρι να κάνω λάθος.
Μπορείς να πεις ότι είναι εξαιρετικά χαμηλές όταν για στείρωση δεσποζόμενου θηλυκού πληρώνεις 200 ευρώ και για αδεσποτούλα πληρώνεις 80.
Για εξετάσεις, ειδικά σε εργαστήριο και όχι μέσα στο κτηνιατρείο, οι τιμές δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να πέσουν τραγικά. Εκτός κι αν τα βάλει από την τσέπη του ο κτηνίατρος (χαχαχα)

Δεν ξέρω τι παίζει με φιλοζωικές που ο δήμος τους έχει πρόγραμμα για τα αδέσποτα.

ώπα! Προφανώς κι εγώ δν ξέρω τι παίζει με άλλες φιλοζωικές.. Εδώ ο δήμος δεν βοηθάει και πολύ.. δλδ καθόλου. Και τα παιδιά τρέχουν μόνα τους εδώ χωρίς καμια βοήθεια.. Η κοπέλα που μίλησα και μου είπε μονης της οτι θα αναλάβουν το αδέσποτο.. Μου είπε οτι ο Σύλλογος έχει έκπτωση... Αν η στείρωση είναι 180 ευρώ.. Μπορεί να γλιτώσουν 30-40 ευρώ..

 

[NefRen]

Οταν στο υποψήφιο σπίτι, υπάρχει ήδη ενήλικος σκύλος, χρειάζεται λίγη έξτρα προσοχή. Υποθέτω, χάριν της συζήτησης, ότι μιλάμε για την περίπτωση αρχάριου ιδιοκτήτη, που δεν έχει την εμπειρία της ερμηνείας της γλώσσας σώματος, του νέου σκύλου. Σίγουρα όμως, οφείλει να γνωρίζει τις συμπεριφορικές αντιδράσεις, του δικού του σκύλου. Θα γνωρίζει ήδη δηλαδή, αν είναι γενικά φιλικός προς άλλους σκύλους, ή αν είναι λίγο επιφυλακτικός. Αν είναι ξεκάθαρα επιθετικός, δεν συζητάμε καν, το ενδεχόμενο νέας υιοθεσίας, τουλάχιστον όχι, στο επίπεδο της γενικής συζήτησης, που κάνουμε σ'αυτό το θέμα. Είναι μάθημα, μεγαλύτερης τάξης αυτό

Η πρώτη σωστή κίνηση, είναι τα σκυλιά να γνωριστούν εκτός σπιτιού. Εκτός χώρου, του παλιού. Ιδανικά, ζητάμε από κάποιον φίλο να μας βοηθήσει και να μας συνοδεύσει σε μια μεγάλη σκυλοβόλτα και με τα δύο σκυλιά, όπου ο καθένας θα κρατάει από ένα. Πάντα δεμένα, σε απλούς οδηγούς. Προτιμάμε ήσυχες διαδρομές, ώστε σ'αυτή την πρώτη συνάντηση να μην υπάρχουν έξτρα πειρασμοί ή αντιπερισπασμοί και απλώς περπατάμε. Δεν χρησιμοποιούμε παιχνίδια ή λιχουδιές, για να μην δημιουργήσουμε περιττές έριδες. Περπατάμε χαλαρά, χωρίς άγχος και χωρίς να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στα σκυλιά. Παρακολουθούμε μόνο διακριτικά και επιβραβεύουμε την καλή τους συμπεριφορά, με κανένα ήρεμο "μπράβο" που και που.

Αφού κάνουμε αυτή την μεγάλη βόλτα και όλα έχουν πάει κατ'ευχήν, γυρνάμε σπίτι μας, μπαίνουμε όμορφα, ήσυχα κι ωραία, και τα αφήνουμε να τριγυρίσουν στον χώρο, με τους οδηγούς να κρέμονται ακόμη στον λαιμό τους [καλού-κακού] αλλά χωρίς να τα κρατάμε και χωρίς να ασχολούμαστε μαζί τους. Καλώς εχόντων, όλα θα κυλίσουν ομαλά και ο καθένας θα βρει από μια γωνιά να αράξει. Καλό είναι, να έχει ο καθένας το δικό του κρεβάτι και το δικό του πιάτο, για να μην χρειαστεί να έρθουν σε αντιπαράθεση, διεκδικώντας το ίδιο αντικείμενο πόθου.

Από την στιγμή, που θα αποφασίσουμε να βάλουμε δεύτερο σκύλο στην ζωή και στο σπίτι μας, θα πρέπει στο εξής, να πράττουμε εξίσου και για τους δύο. Οτι θα ισχύει για τον έναν, θα ισχύει και για τον άλλο. Αν στο πρώτο σκυλάκι μας, είχαμε μέχρι τώρα παθολογική αγάπη, θα πρέπει στο εξής, να την μοιράσουμε και στους δύο. Δεν καλλιεργούμε αισθήματα προτίμησης στον έναν, έναντι του άλλου. Ολα θα πρέπει να τα απολαμβάνουν από κοινού και ισομερώς. Αν δεν είμαστε διατεθιμένοι, να νοιώσουμε έτσι, η συνταγή δεν θα δέσει. Κάπου στην πορεία, θα χαλάσει.

Εννοείται, στο ενδεχόμενο υιοθεσίας δεύτερου σκύλου αντίθετου φύλου, η στείρωση ενός εκ των δύο ή και των δύο, είναι μονόδρομος. Συνήθως, αυτό ισχύει και στην περίπτωση που είναι ιδίου φύλου τα σκυλιά.

Τέλος, αν ο ήδη υπάρχων σκύλος, είναι ιδιαίτερα ζωηρός και..."ενοχλητικός", αφήνουμε τον νέο, να μας δείξει, πως το εισπράττει αυτό. Αν ανταποκρίνεται θετικά, πρόβλημα κανένα. Αν ενοχλείται, εξαρτάται από τα μεγέθη και τις δυναμικότητές τους, πως αυτό θα εξελιχθεί. Σε ισοδύναμα και ισορροπημένα σκυλιά, λύνεται αυτομάτως από μόνο του, καθώς σίγουρα θα τα βρουν μεταξύ τους. Σε αντίθετη περίπτωση, καλό θα ήταν να το συζητήσουμε πολύ συγκεκριμένα και αναλόγως του περιστατικού.

Πάντα βέβαια, αν υπάρχει η δυνατότητα να συμβουλευθούμε έναν καλό εκπαιδευτή, είναι ότι σωστότερο μπορούμε να κάνουμε, για να μας βοηθήσει σ'αυτό το νέο ξεκίνημα.

Αυτά μου 'ρθαν στο μυαλό, έτσι πρόχειρα...

Ωραία! Ήδη πρότεινα ραντεβού στην κοπέλα που έχει την σκυλίτσα που υιοθετείται.Για να καταλάβετε, η Νεφέλη μου είναι ένα πλάσμα που, δεν ζηλεύει καθόλου,μυρίζει τους πάντες και τους γλείφει (σκυλιά,γατιά,παιδιά, κανέναν κλέφτη αν μπει ποτέ σπίτι μας....), είναι πολύ περίεργη και εξετάζει τα πάντα, βάζει στο στόμα της ότι βρει (ευτυχώς έχει αρχίσει να μαθαίνει το "φτύσ'το") χοροπηδάει σαν τρελή και έχει ενέργεια λες και έχει πέσει σε μαρμίτα με σπιντ.... Με όλους αυτούς τους παράγοντες υπόψιν φανταζόμουν ότι θα πρέπει να πάρω κάποια σαν αυτή, η σκυλίτσα όμως που θέλω έχει μία μικρή αναπηρία στο πίσω πόδι της αλλά μου είπε η κοπέλα ότι δεν της κάνει κάποιο πρόβλημα ούτε στη κίνηση ούτε στο παιχνίδι με άλλα σκυλάκια. Έχω αγχωθεί πάρα πολύ με την υπόθεση της υιοθεσίας, αλλά όταν βάζω κάτω τα υπέρ και τα κατά, τείνω προς την υιοθεσία.Επειδή την μικρή μου την αγόρασα από pet shop και εκ των υστέρων έμαθα ότι υπάρχουν τα λεγόμενα puppy mills και τι κάνουν,φρίκαρα και δε θέλω πάλι να αγοράσω. Καλύτερα να γλιτώσω μία ψυχούλα από την δυστυχία....Αλλά σε αυτήν τη περίπτωση δεν ξέρω αν είμαστε η καλύτερη επιλογή.

 

[NefRen]

Καλό είναι να μην αφήνουμε εξ αρχής 2 σκυλιά που πρωτογνωρίζονται ολομόναχα χωρίς επίβλεψη, όσο καλά κι αν φαίνεται να τα πηγαίνουν. Βλέποντας, κρίνοντας και κάνοντας

Αυτό θα κάνω όταν το πάρω απόφαση... Σε ευχαριστώ

 

[NefRen]

Καλό είναι να μην αφήνουμε εξ αρχής 2 σκυλιά που πρωτογνωρίζονται ολομόναχα χωρίς επίβλεψη, όσο καλά κι αν φαίνεται να τα πηγαίνουν. Βλέποντας, κρίνοντας και κάνοντας

Και κάτι άλλο που μου ήρθε τώρα....Την πρώτη φορά που θα πρέπει να φύγω και να τα αφήσω μόνα τους λογικά θα τα βάλω σε χωριστά δωμάτια, πότε θα μπορώ να τα αφήσω μαζί και να φύγω άνετα χωρίς να φοβάμαι μην γίνει κανένα κακό;

 

[Lara_kouklara]

Εξαρτάται από τα σκυλιά.

 

[GiantLara]

Καλημέρα.. Έχω ένα σωρό ερωτήσεων.. Σχετικά με την υιοθεσία του αδέσποτάκου που θα αποκτήσω..
Έχω αγχωθεί λίγο.. Στο θεωρητικό κομμάτι τα παω καλά.. Στο πρακτικό.. Δν έχω σκεφτεί ακόμη!
Ο σκυλάκος,το στέκι του είναι εδω και μηνες,έξω απο το σουπερ μάρκετ (βερόπουλος) που βρίσκεται λιγότερο απο ένα χιλιομετρο απο το σπίτι μου.. Εκει συχνάζει,κοιμάται,παίζει ισως και τρώει,και απλά μερικές φορές κανει την βόλτα του τριγυρω..
Μεσα στο Σαβ/κο,θα γίνει η στείρωση του,εμβολιασμοί και οτι άλλο χρειάζεται σε θέματα υγείας.
Το πρόβλημα είναι το εξής.
Πως θα τον πάρω εγώ; Δλδ..Ειδικά μετά την στείρωση,θα θέλει και λιγο χρονο να επανέλθει..
Εγώ που θέλω να τον έχω μεσα στο σπίτι.. Πως να το κανω; Είπαμε για έναν περίπατο,μαζί με την Λάρα..χαλαρά.. Και μετά να γυρίσουμε σπίτι.. να βρει το καθένα την γωνιά του..
Πως θα του φανεί αν ξαφνικά βρεθεί με ένα λουρί μεσα σε 4 τοίχους,μαζί με ένα άλλο σκυλι; Όσο φιλικό κι αν είναι..
Κάποια φίλη μου είπε,οτι όταν υιοθέτησε ένα σκυλο,ήταν απλά στα σκαλιά της κάθε μέρα και την ταιζε,την κυνηγούσε πίσω απο το αυτοκίνητο.. και μετά απο καιρό την έβαλε στο μπαλκόνι,και μετά απο εναν χρόνο στο σπίτι..
Λιγη βοήθεια :???:

 

[mareco]

Κακώς αγχώνεσαι τόσο πολύ.

Καλύτερο θα ήταν βέβαια, να τον έχεις ήδη μαζέψει, πριν την στείρωση. Αλλά δεν χάλασε κι ο κόσμος, εφόσον λες ότι είναι και αυτός και η δικιά σου, φιλικοί και γενικώς καλοί χαρακτήρες.

Θα του φτιάξεις μια καθαρή και ζεστή γωνιά -φρόντισε να την έχεις ετοιμάσει μέχρι να έρθει- και άστον να ησυχάσει. Πιθανόν θα χρειαστεί να φοράει και κολλάρο ελισάβετ για μερικές μέρες, οπότε φρόντισε επίσης, να μην τον ενοχλεί η σκύλα σου, μέχρι να αναρρώσει πλήρως και να εγκλιματιστεί συγχρόνως, γιατί πράγματι θα του πέσουν όλα μαζί. Πιθανόν όμως, η αντίδρασή του, να είναι εξαιρετική.

Βλέποντας και κάνοντας. Εκ των προτέρων μην αγχώνεσαι τόσο και μην προδικάζεις συμπεριφορές.

 

[GiantLara]

Κολάρο Ελισάβετ;;:???:
Θα τον είχα μαζέψει.. Αλλα η Λάρα ήταν σε οίστρο λίγες μέρες πριν.. Και δεν θα ηταν καλή ιδέα να κάνουν πολλή παρέα
Η σκύλα μου.. Είναι τόσο φιλική... Αλλά.. Και πολυ ήσυχη,γενικώς δν ενοχλεί,δν προκαλεί.. Δεν,δεν! Πιστεύω πως θα είναι πολύ καλή μαζί του..
Το κακό είναι πως Σαββατο-Κυριακή.. Εγώ θα δουλεύω νύχτα,1 το βράδυ με 8 το πρωί.. (Ρεσεψιό-φύλακας).. ΑΝ δν έχω κόσμο.. σκοπεύω να τον πάρω μαζί μου την νύχτα.. και να τον έχω μαζί μου ήρεμο.. Αν όχι.. Θα πρέπει να μείνουν μόνα τους 7 ώρες..
ΑΓΧΩΝΟΜΑΙ!! :-k

 

[mareco]

ΑΓΧΩΝΟΜΑΙ!! :-k

Sorry αλλά...αυτό είναι συζήτηση για άλλο φόρουμ

 

[Nizinny]

Δεν μου αρεσει η ιδεα να κουβαλας φρεσκοστειρωμενο σκυλο μαζι σου στη δουλεια. Θα ειναι μετα απο ναρκωση και θα θελει την ησυχια του. Βαλε τη σκυλιτσα (σκυλαρα ) σου σε αλλο δωματιο αν αγχωνεσαι για την εκβαση των πραγματων.

 

[GiantLara]

Η αλήθεια είναι ότι δν γνωρίζω περι στειρώσεων και παρενέργεις κλπ κλπ... Μάλλον έχεις δίκαιο όμως.
Αν ανησυχήσω,μπορώ να πάρω την Λάρα μαζί στην δουλειά.. Και να αφήσω τον φρεσκοστειρωμένο να απολάυσει το σπίτι..
Ευχαριστώ πολύ παιδιά για της συμβουλές και της ερωτήσεις και την βοήθεια και.. Ευχαριστώ!

 

[gefil]

Μου είχε ξεφύγει αυτό το άρθρο...

Συγχαρητήρια Μαράκι! Εξαιρετική δουλειά...

 

[mareco]

Merci

Αν έχεις να προσθέσεις κάτι...be my guest
Οπως επίσης και σ'αυτό :wink:

 

[Alisachni]

Συνέχεια...

Και μερικά, κάπως γενικότερα θέματα, που εμένα μου φαίνονται απαραίτητα, να ακούγονται:

* Προσέχουμε πάντα, που κάνει ο σκύλος μας τις ανάγκες του. Προσέχουμε, να ξεκινάμε την βόλτα του, από το κοντινότερο δεντράκι της γειτονιάς και να μην περιμένουμε να φτάσει σε κάποια εξώπορτα σπιτιού ή μαγαζιού, για να τα κάνει. Και πάντα, μα πάντα, φροντίζουμε να έχουμε μαζί μας σακουλάκια, για να τα μαζεύουμε. Απαραιτήτως.


* Δεν αφήνουμε ΠΟΤΕ τον σκύλο μας, δεμένο μόνο και ανεπίβλεπτο, έξω από κατάστημα, εντός του οποίου, κάνουμε τα ψώνια μας, με την ησυχία μας. Ούτε ακόμη, κι αν έχουμε συνεχή οπτική επαφή ή αν έχουμε στο μυαλό μας, να κάνουμε 2-3 λεπτά. Υπάρχουν ιστορίες απερίγραπτης φρίκης, ως συνέπεια τέτοιας τακτικής, όπου αυτός που πάντα την πληρώνει, είναι ο σκύλος μας.


* Δεν αφήνουμε ΠΟΤΕ τον σκύλο μας, στο αυτοκίνητο, καλοκαιρινούς μήνες με υψηλές θερμοκρασίες, ούτε ακόμη και με λίγο ανοιχτά παράθυρα, ούτε για τον ελάχιστο χρόνο. Είναι εντελώς απαγορευτικό. 10 μόλις λεπτά είναι αρκετά, για να πάθει θερμοπληξία. Σε άλλα 10 -αν δεν λάβει επείγουσα ιατρική περίθαλψη- θα αποτελεί μια γλυκιά ανάμνηση. Επίσης, έχει παρατηρηθεί κύμα κλοπής, συνήθως μικρόσωμων σκυλάκων, που αφήνονται στα αυτοκίνητα των ιδιοκτητών τους, μέχρι αυτοί να διεκπεραιώσουν διάφορες εξωτερικές τους εργασίες. Γυρνάνε και βρίσκουν τα τζάμια τους σπασμένα και τα σκυλάκια τους, στην καλύτερη των περιπτώσεων, αντικείμενο αγοραπωλησίας, σε παράνομα παζάρια.


* Φροντίζουμε να τηρείται το πρόγραμμα εμβολιασμού, σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού μας. Δύο φορές τον χρόνο, τέλος Μαίου και τέλος Νοεμβρίου, κάνουμε οπωσδήποτε εξετάσεις αίματος για ερλίχεια [που προκαλείται από τσιμπούρια] και λεισμάνεια [που προκαλείται από σκνίπες]. Καλό θα ήταν, αν το επιτρέπουν τα οικονομικά μας, και μια γενική αίματος και μια φορά τον χρόνο, βιοχημικές με τις οποίες ελέγχουμε την υγεία, κάποιων βασικών ζωτικών οργάνων. Δεν παραλείπουμε την συστηματική αποπαρασίτωση με αμπούλες σχεδόν όλο τον χρόνο, αντιπαρασιτικά κολλάρα και χάπια για τα σκουλήκια του εντέρου. Συζητήστε τα με τον γιατρό σας, να σας καθοδηγήσει σχετικά.



* Καλό είναι, να έχουμε κάνει την έρευνά μας, και να έχουμε σε εμφανές σημείο, εκτός από το τηλέφωνο του δικού μας γιατρού [επιβεβαιώνουμε ότι απαντάει στο κινητό του όλο το 24ωρο, σε περίπτωση ανάγκης] και ακόμη 2-3 τηλέφωνα γιατρών σε κοντινή εμβέλεια και κλινικών που είναι ανοιχτές όλο τον χρόνο.


* Φροντίζουμε να έχουμε στο σπίτι, ένα φαρμακείο με όλα τα απαραίτητα για ώρα ανάγκης. Για περίπτωση ελαφρύ τραυματισμού, ή αδιαθεσίας, ή υποψίας δηλητηρίασης, ώστε να είμαστε σε θέση να παρέχουμε τις πρώτες βοήθειες, μέχρι να λάβουμε ιατρική περίθαλψη.



* Επιλέγουμε να ψωνίζουμε τα απαραίτητα του σκύλου μας, από καταστήματα που δεν εμπορεύονται ζώα. Ούτε εμφανώς στις βιτρίνες τους, αλλά ούτε και στα κρυφά, κατόπιν συνεννοήσεων. Είναι ευτυχώς, όλο και περισσότερα, τα pet shop που δεν πωλούν ζώα και οφείλουμε να τα στηρίζουμε.



**** Εννοείται, ότι δεν ζευγαρώνουμε ποτέ τον σκύλο μας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Ειδικά με τέτοιο υπερπληθυσμό αδέσποτων στην χώρα μας, είναι έγκλημα.



Να αγαπάτε και να σέβεστε το νέο μέλος της οικογένειάς σας, μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Είναι απόλυτα εξαρτώμενο από εσάς, για όλη την ζωή του, αλλά έχει γίνει πλέον πολύ της μόδας, η εγκατάλειψη λόγω...κρίσης και λόγω...μετακόμισης. Αν είναι δυνατόν. Λες και αφήνουν πίσω τους...καρέκλες. Και αφήνουν, μια ψυχούλα, που μένει ξαφνικά ΠΑΛΙ στο δρόμο, σαν κούτσουρο. Και που δεν πρόκειται να επιβιώσει μοναχό. Ο σκύλος, είναι μια πολυέξοδη επιλογή. Θα πρέπει να το ξέρουμε εκ των προταίρων. Αν πιστεύουμε ότι δεν θα μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας, είναι πιο τίμιο και αντρίκιο, να φροντίσουμε να του βρούμε εξ'αρχής, ένα καλό σπίτι, που θα μπορεί να το φροντίσει, καλύτερα από εμάς. Δεν είναι ντροπή, όσο πολύ κι αν θα θέλαμε να το κρατήσουμε. Ντροπή, θα είναι, να το εγκαταλείψουμε, όταν θα μας χρειάζεται περισσότερο στην ζωούλα του. Δυστυχώς, η αγάπη που νομίζουμε ότι μας περισσεύει, δεν είναι αρκετή να ταίσει και να γιατρέψει το ζωάκι μας.

 

[Alisachni]

καλησπέρα σε όλους! διαβάζω πολύ ωραίες πληροφορίες εδώ και μου αρέσει πολύ, αλλά θα ήθελα τα φώτα σας στο θέμα της φοβίας του σκύλου! σήμερα έφερα στο σπίτι τη σκυλίτσα που πήρα από το καταφύγιο, είναι περίπου 3 ετών και ενώ το ταξίδι μέχρι την Αθήνα ήταν μια χαρά, για να ανέβουμε από το γκαράζ στο διαμέρισμα μας πήρε μία ώρα περίπου. κατεβασμένα αυτιά και μαζεμένη ουρά. δεν έχει καταδεχτεί να φάει και να πιεί, ενώ την βλέπω που πεινάει και μου γλύφει την παλάμη που είχε πιάσει την τροφή, όχι όμως να φάει την τροφή. πιστοποιημένος εκπαιδευτής μου είπε πως το πρώτο διάστημα να τρώει μονάχα από το χέρι μου, ώστε να δημιουργηθεί οικειότητα. το να φάει θεωρώ πως θα συμβεί κάποια στιγμή, εφόσον το ένστικτο της επιβίωσης κυριαρχεί σε όλα τα πλάσματα. αυτό που βλέπω όμως είναι ότι θα δυσκολευτώ πολύ να την βγάλω βόλτα, δεν καταδέχεται ούτε τις λιχουδιές! πως λοιπόν να την δελεάσω; και πως να την πάω αύριο για λούσιμο, την στιγμή που δεν έχει πλυθεί ποτέ; οεο;

 

[sis]

Καλησπέρα, καλώς μας ήρθες και να σου ζήσει το κορίτσι! Άνοιξέ της κι ένα θέμα αν θέλεις να μας τη συστήσεις!

Η σκύλα βρέθηκε ξαφνικά σε ένα άγνωστο μέρος, με ξένους ανθρώπους, μετά από ένα ταξίδι... ήδη αρκετές συγκινήσεις μαζεμένες, μην της κολλάς την ταμπέλα της φοβίας με το καλημέρα! Άφησέ τη να εξερευνήσει το νέο περιβάλλον και να προσαρμοστεί με τους ρυθμούς της. Βάλε σε μπωλ νερό και φαγητό και ξέρει να τα χρησιμοποιήσει. Η οικειότητα και το δέσιμο θα έρθουν με τις καθημερινές δραστηριότητες, χωρίς να την πιέσεις. ούτε να την κυνηγάς με φαγητό. Επίσης δε χρειάζεται να κάνει μπάνιο αύριο, ένα ένα τα τραύματα

Οι άνθρωποι που τη φρόντιζαν στο καταφύγιο τι σου είπαν για τον χαρακτήρα της;