Εννοείται τα φιλάω και τα δύο, δεν το συζητώ.
Ο αγαπημένος μου όμως είναι η περιπτωσάρα... που σιχαινόταν τα φιλιά με τα σκυλιά, και Α) δεν άφησε ΠΟΤΕ το παιδι να τον φιλήσει

Β) όταν τύχαινε να αρχίσω "περιπτύξεις" με άλλο σκύλο με έστελνε για γενική καθαριότητα Γ) την έλεγε και σε φίλους μας "ΚΑΛΑ θα σταματήσετε ποτέ να φιλάτε το σκύλο????"
έλα που με το που ήρθε το κουτάβι στο σπίτι και γύρισε τη μουρίτσα του να τον γλύψει άρχισαν τα γλωσσόφιλα

. Κι όταν τον ρωτήσαμε "τι κάνεις???? φιλάς το σκύλο???", απάντησε "μυρίζει μωρουδίλα, έχει κι αυτή την αθωότητα δε μπορώ να του αντισταθώ...". Μετά δήλωσε ότι πάει... ο μικρός τον έκανε ευτυχισμένο για τα επόμενα 10 χρόνια... τουλάχιστον
Ειπε βέβαια ότι τα φιλιά ήταν μόνο για λίγες μέρες κι ότι θα τα έκοβε. Του είπε η φίλη μας ότι αυτά δεν κόβονται και είχε δίκιο, φυσικά. Τώρα, έχει και στυλ στο φιλί. Αρπάζει το μουσούδι του Φλόιντ, του ρίχνει ένα ρουφηχτό και μετά κάνει "ΑΑΑ!"


