εγώ αφού με κατέκλυσαν προειδοποιήσεις πολλών άλλων ανθρώπων "δεν μου το είχε πεί κανείς και την πάτησα"
εννοείται πως δεν την άφησα να περπατάει στο χιόνι με τις ώρες και ανα τακτά χρονικά διαστήματα την έπαιρνα αγκαλιά και της σκούπιζα τα πόδια
και
δεν κάηκαν τα πατουσάκια της -αλλά δεν περπάτησε και πολύ στο χιόνι
πιστεύω πως έπραξα σωστά ακόμα κι αν τελικά δεν απέκτησα την "γνώση"
για την μορφολογική διαφορά πίστευα πως απάντησα όταν αναφέρθηκα στην επιλεκτική εκτροφή του λαμπραντόρ η οποία είχε σαν κέντρο της το κολύμπι στα παγωμένα νερά. Πιστεύω πως το λαμπραντόρ όντας φτιαγμένο για να αντεχει στο κρύο νερό σίγουρα αντέχει και το χιόνι καλυτερα απο έναν σκυλο ιθαγενές της Ελλάδας όπου το χιόνι δεν είναι και τόσο συχνό φαινόμενο και όπου το επίκεντρο της όποιας εκτροφής του έγινε ποτέ ήταν ο συμπαθητικός χαρακτήρας και οι συμπαθητικές τουφίτσες στα αυτάκια
το ζευγάρωμα και τα μυαλά του σκύλου συγκρινόμενα προς τα πέλματα σε μακρόχρονη επαφή με το παγωμένο χιόνι πιστεύω πως δεν είναι και πολύ κοντινά
το ένα είναι ψυχολογικό/ορμονολογικό δηλαδή υποκειμενικό κατα κάποιο τρόπο
το άλλο είναι αντικειμενικότατο
το κρύο προκαλεί κρυοπαγήματα γενικά
και σε ένα θέμα με αγώνες ελκήθρου εδώ στο φόρουμ θυμάμαι να διαβάζω ότι τα χάσκυ δεν έχουν ανάγκη απο ειδικά παπουτσάκια
ενώ όλα τα υπόλοιπα σκυλιά που τρέχουν φοράνε
άρα υπάρχει μορφολογικό στοιχείο στο πέλμα του σκύλου που προσθέτει ή αφαιρεί αντοχή στο κρύο