Θα σας φαίνεται απίστευτο, είναι από τα πράγματα που συμβαίνουν μόνο σ'εμένα (στο σκυλάκι για να ακριβολογώ).
Το σκυλάκι για το οποίο μιλώ είναι πάνω από 8 ετών. Μια μέρα το βρήκα να κάθεται περίεργα ήσυχα και έκανα μια κίνηση να δω τι έγλυφε ανάμεσα στα πόδια του. Κρατηθείτε, όσο είναι το μήκος της παλάμης ενός ανθρώπινου χεριού, τόσο άνοιγμα (σκίσιμο) είχε στο δέρμα του με ορατά τα "εντόσθια", όπως μου είπε η κτηνίατρος επρόκειτο "απλά" (ευτυχώς) μόνο για "κρέας" και όχι κάποιο ζωτικό όργανο, ευτυχώς όχι "κρεμάμενα" αλλά σφικτά στο σώμα (δηλαδή όταν σηκώνεται το σκυλί δεν "πέφτουν").
Θα νιώσατε από λύπη έως ανακάτεμα. Το πρόβλημα είναι ότι προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε με την κτηνίατρο αλλά υπάρχει ένα περίεργο (για εμένα) πρόβλημα:
Θυμάμαι ότι ανέκαθεν το σκυλάκι αυτό είχε σε εκείνο το σημείο τεντωμένο δέρμα, χωρίς δηλαδή την νορμάλ ελαστικότητα του δέρματος. Αυτό το θυμήθηκα και το είπα στην γιατρό μετά την επέμβαση καθαρισμού του νεκρικού ιστού που είχε δημιουργηθεί (ήταν πολλές μέρες έτσι μέχρι να το πάρω χαμπάρι), και κατόπιν ραφής με 40 ράμματα για δήθεαν σιγουριά + τοποθέτηση κολλάρου στο κεφάλι γι ανα μην τα βγάλει.
Ε λοιπόν όλη μου η χαρά πήγε περίπατο, ούτε 2 μέρες άντεξαν τα ράμματα. Είμαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται για νέο καβγά με άλλο σκύλο, μια και δεν υπάρχουν τραύματα ούτε το κολλάρο είναι πουθενά τσαλακωμένο-σπασμένο. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι έγινε απλά με το λίγο περπάτημα που κάνει και το κάτσε-σήκω. Και θυμίζω ότι σε εκείνο το σημείο που έγινε η ραφή το δέρμα του ήταν από την φύση του τσιτωμένο (χωρίς ελαστικότητα).
Τι να κάνουμε τώρα; Απίστευτο. Νιώθω ανήμπορος. Με την αντιβίωση που του δίνω πιστεύω είναι μια καλή προσωρινή λύση, όμως το άνοιγμα είναι πολύ μεγάλο για να κλείσει μόνο του!!!
Προφανώς θα γίνει νέα επέμβαση ραφής αλλά έχω την εντύπωση ότι τα ράμματα φύγανε γιατί πολύ απλά το δέρμα του είναι πολύ λεπτό και "διαλύεται".
Απίστευτο και τρομερό ταυτόχρονα. Θέλω άμεσα να ρωτήσετε όποιους γιατρούς ξέρετε! Τι λύσεις υπάρχουν; Χθες είδα εφιάλτη ότι άνοιγε όλο και περισσότερο και δεν μπορούσαμε να το σταματήσουμε! Το δέρμα κοβόταν σε κάθε νέο ράμμα και όλο και άνοιγε περισσότερο!
Παρακαλώ τις σκέψεις σας, την βοήθειά σας.
Το σκυλάκι για το οποίο μιλώ είναι πάνω από 8 ετών. Μια μέρα το βρήκα να κάθεται περίεργα ήσυχα και έκανα μια κίνηση να δω τι έγλυφε ανάμεσα στα πόδια του. Κρατηθείτε, όσο είναι το μήκος της παλάμης ενός ανθρώπινου χεριού, τόσο άνοιγμα (σκίσιμο) είχε στο δέρμα του με ορατά τα "εντόσθια", όπως μου είπε η κτηνίατρος επρόκειτο "απλά" (ευτυχώς) μόνο για "κρέας" και όχι κάποιο ζωτικό όργανο, ευτυχώς όχι "κρεμάμενα" αλλά σφικτά στο σώμα (δηλαδή όταν σηκώνεται το σκυλί δεν "πέφτουν").
Θα νιώσατε από λύπη έως ανακάτεμα. Το πρόβλημα είναι ότι προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε με την κτηνίατρο αλλά υπάρχει ένα περίεργο (για εμένα) πρόβλημα:
Θυμάμαι ότι ανέκαθεν το σκυλάκι αυτό είχε σε εκείνο το σημείο τεντωμένο δέρμα, χωρίς δηλαδή την νορμάλ ελαστικότητα του δέρματος. Αυτό το θυμήθηκα και το είπα στην γιατρό μετά την επέμβαση καθαρισμού του νεκρικού ιστού που είχε δημιουργηθεί (ήταν πολλές μέρες έτσι μέχρι να το πάρω χαμπάρι), και κατόπιν ραφής με 40 ράμματα για δήθεαν σιγουριά + τοποθέτηση κολλάρου στο κεφάλι γι ανα μην τα βγάλει.
Ε λοιπόν όλη μου η χαρά πήγε περίπατο, ούτε 2 μέρες άντεξαν τα ράμματα. Είμαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται για νέο καβγά με άλλο σκύλο, μια και δεν υπάρχουν τραύματα ούτε το κολλάρο είναι πουθενά τσαλακωμένο-σπασμένο. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι έγινε απλά με το λίγο περπάτημα που κάνει και το κάτσε-σήκω. Και θυμίζω ότι σε εκείνο το σημείο που έγινε η ραφή το δέρμα του ήταν από την φύση του τσιτωμένο (χωρίς ελαστικότητα).
Τι να κάνουμε τώρα; Απίστευτο. Νιώθω ανήμπορος. Με την αντιβίωση που του δίνω πιστεύω είναι μια καλή προσωρινή λύση, όμως το άνοιγμα είναι πολύ μεγάλο για να κλείσει μόνο του!!!
Προφανώς θα γίνει νέα επέμβαση ραφής αλλά έχω την εντύπωση ότι τα ράμματα φύγανε γιατί πολύ απλά το δέρμα του είναι πολύ λεπτό και "διαλύεται".
Απίστευτο και τρομερό ταυτόχρονα. Θέλω άμεσα να ρωτήσετε όποιους γιατρούς ξέρετε! Τι λύσεις υπάρχουν; Χθες είδα εφιάλτη ότι άνοιγε όλο και περισσότερο και δεν μπορούσαμε να το σταματήσουμε! Το δέρμα κοβόταν σε κάθε νέο ράμμα και όλο και άνοιγε περισσότερο!
Παρακαλώ τις σκέψεις σας, την βοήθειά σας.