Tι ακριβως περιλαμβανε η επανεξεταση ? Κλινικη εξεταση ? Ακτινογραφιες ?Πριν από λίγες μέρες έγινε η επανεξέταση. (περάσαν 2 μήνες) .Ο γιατρός απόλυτα ευχαριστημένος. Είδε μεγάλη βελτίωση. Και στην ουσία μου είπε "Είσαι OK".
Juvenile Pubic Symphysiodesis (JPS)
- Thread starter tsimakgr
- Ημερομηνία δημιουργίας
Σήμερα θα ασχοληθώ με την σαθρότητα της στατιστικής.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεχόμαστε το 85% επιτυχίας της επέμβασης δηλαδή
πρόληψη της εκδήλωσης δυσπλασίας του ισχίου. Αναρωτιέμαι τι ακριβώς εννοούμε
πρόληψη; Σήμερα είχα μια δύσκολη μέρα, οπότε προληπτικά έφαγα μια γερή δώσει
αναλγητικού πριν κοιμηθώ γιατί ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι θα με πονέσει το κεφάλι
μου. Το ίδιο έκανα και το πρωί που ξύπνησα καθώς πάλι με περίμενε μια δύσκολη
μέρα! Πρόληψη!
Η δίκη μου αντίληψη το μεταφράζει ως εξής: έχοντας ένα δείγμα από νήπια με
ενδείξεις δυσπλασίας τα υποβάλουμε όλα σε αυτήν την επέμβαση χωρίς να υπάρχει
καθαρή εικόνα για το πώς θα εξελίσσονταν. Ένα μεγάλο ποσοστό στην
πραγματικότητα θα τα είχε καταφέρει και χωρίς το χειρουργείο αλλά πλέον δεν θα το
μάθουμε ποτέ και τα εύσημα τα παίρνει φυσικά η επέμβασή θεωρώντας την επιτυχία
δική της. Στο υπόλοιπο ποσοστό φάνηκε όντος χρήσιμη, ενώ εκεί οπού υπήρξε
σοβαρότατο πρόβλημα δηλαδή στο 15% τελικά απέτυχε!
Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεχόμαστε το 85% επιτυχίας της επέμβασης δηλαδή
πρόληψη της εκδήλωσης δυσπλασίας του ισχίου. Αναρωτιέμαι τι ακριβώς εννοούμε
πρόληψη; Σήμερα είχα μια δύσκολη μέρα, οπότε προληπτικά έφαγα μια γερή δώσει
αναλγητικού πριν κοιμηθώ γιατί ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι θα με πονέσει το κεφάλι
μου. Το ίδιο έκανα και το πρωί που ξύπνησα καθώς πάλι με περίμενε μια δύσκολη
μέρα! Πρόληψη!
Η δίκη μου αντίληψη το μεταφράζει ως εξής: έχοντας ένα δείγμα από νήπια με
ενδείξεις δυσπλασίας τα υποβάλουμε όλα σε αυτήν την επέμβαση χωρίς να υπάρχει
καθαρή εικόνα για το πώς θα εξελίσσονταν. Ένα μεγάλο ποσοστό στην
πραγματικότητα θα τα είχε καταφέρει και χωρίς το χειρουργείο αλλά πλέον δεν θα το
μάθουμε ποτέ και τα εύσημα τα παίρνει φυσικά η επέμβασή θεωρώντας την επιτυχία
δική της. Στο υπόλοιπο ποσοστό φάνηκε όντος χρήσιμη, ενώ εκεί οπού υπήρξε
σοβαρότατο πρόβλημα δηλαδή στο 15% τελικά απέτυχε!
Ενδιαφέρουσα προσέγγιση και ίσως και σωστή...
Η επιλογή ή όχι ενός "νηπίου" για μια χειρουργική επέμβαση, κατά τη γνώμη, μου θα πρέπει να είναι μια πολύ σοβαρή απόφαση και συγκεντρώνοντας όσο το δυνατό τα περισσότερα δεδομένα. Μη ξεχνάμε πως μία χειρουργική επέμβαση σε ένα νήπιο < 6 μηνών σου δίνει και 1 στις 1000 πιθανότητες να πάρεις πίσω το σκύλο σου σε μαύρη σακούλα... :-( (εξαιτίας της ολικής νάρκωσης).. Πάλι στατιστικά...
Θα μιλήσω για τη δική μου περίπτωση, γιατί δεν μπορώ να εκφέρω σφαιρική άποψη επί του θέματος.
Δυστυχώς δεν έχω σε ψηφιακή μορφή τις ακτινογραφίες που είχα σε ηλικία 4 μηνών και 6,5 μηνών....
Δεν είμαι κανένας ειδικός στις ακτινογραφίες... Απλά, έχοντας "μελετήσει", μέσω διαδικτύου κατά κύριο λόγο, κάμποσες ακτινογραφίες, μπορώ να πω, πως τα πράγματα δεν θα ήταν "καλά" όσον αφορά τη δική μας περίπτωση....
Συγκεκριμένα είδα ακτινογραφία αντίστοιχης ηλικίας στο διαδίκτυο το οποίο είχε από κάτω τίτλο "κουτάβι με δυσπλασία βαριάς μορφής"...
Έμοιαζε αρκετά με τη δικιά μας.... :-(
Επίσης όταν μέχρι 4,5 μηνών, βγαίνεις βόλτα και σε ρωτάνε μέχρι και γιαγιούλες την ερώτηση : "Έχει κάποιο πρόβλημα πίσω? Περπατάει λίγο περίεργα....." Ε, εκεί αρχίζεις να ανησυχείς και να το ψάχνεις λίγο παραπάνω.....
Τα συμπτώματα που αναφέρονται σε διάφορα Site τα είχαμε ΟΛΑ....
Από εκεί και πέρα έχεις 2 επιλογές:
1) Αδιαφορείς για ότι σου λένε, δεν πας σε γιατρό, αρχίζεις και βράζεις βότανα, δίνεις μαντζούνια και κάνεις ξόρκια για να περάσει η δυσπλασία. Που μπορεί στη τελική να μην εμφανιστεί και ποτέ.
2) Ακολουθείς τις επιλογές και τις μεθόδους που σου δίνει η Διεθνής επιστημονική κοινότητα....
Σίγουρος δεν μπορείς να είσαι ποτέ...Βλέπεις, κρίνεις, αποφασίζεις, παίρνεις τα ρίσκα σου και προχωράς...
Δυστυχώς είμαστε "δούλοι" της στατιστικής....
Έτσι είναι η ζωή...Αν ήταν να παίρναμε μόνο εύκολες αποφάσεις, δεν θα είχε ενδιαφέρον...
grekos από ότι έχω καταλάβει διαφωνείς με χειρουργικές επεμβάσεις σε κουτάβια...
Αν είχες εσύ κάποιο κουτάβι, με ενδείξεις δυσπλασίας, (που δε στο εύχομαι) τι θα έκανες??
Θα περίμενες να ενηλικιωθεί? Για να δεις πως θα εξελιχθεί... ή θα δρούσες ποιο νωρίς....
Η επιλογή ή όχι ενός "νηπίου" για μια χειρουργική επέμβαση, κατά τη γνώμη, μου θα πρέπει να είναι μια πολύ σοβαρή απόφαση και συγκεντρώνοντας όσο το δυνατό τα περισσότερα δεδομένα. Μη ξεχνάμε πως μία χειρουργική επέμβαση σε ένα νήπιο < 6 μηνών σου δίνει και 1 στις 1000 πιθανότητες να πάρεις πίσω το σκύλο σου σε μαύρη σακούλα... :-( (εξαιτίας της ολικής νάρκωσης).. Πάλι στατιστικά...
Θα μιλήσω για τη δική μου περίπτωση, γιατί δεν μπορώ να εκφέρω σφαιρική άποψη επί του θέματος.
Δυστυχώς δεν έχω σε ψηφιακή μορφή τις ακτινογραφίες που είχα σε ηλικία 4 μηνών και 6,5 μηνών....
Δεν είμαι κανένας ειδικός στις ακτινογραφίες... Απλά, έχοντας "μελετήσει", μέσω διαδικτύου κατά κύριο λόγο, κάμποσες ακτινογραφίες, μπορώ να πω, πως τα πράγματα δεν θα ήταν "καλά" όσον αφορά τη δική μας περίπτωση....
Συγκεκριμένα είδα ακτινογραφία αντίστοιχης ηλικίας στο διαδίκτυο το οποίο είχε από κάτω τίτλο "κουτάβι με δυσπλασία βαριάς μορφής"...
Έμοιαζε αρκετά με τη δικιά μας.... :-(
Επίσης όταν μέχρι 4,5 μηνών, βγαίνεις βόλτα και σε ρωτάνε μέχρι και γιαγιούλες την ερώτηση : "Έχει κάποιο πρόβλημα πίσω? Περπατάει λίγο περίεργα....." Ε, εκεί αρχίζεις να ανησυχείς και να το ψάχνεις λίγο παραπάνω.....
Τα συμπτώματα που αναφέρονται σε διάφορα Site τα είχαμε ΟΛΑ....
Από εκεί και πέρα έχεις 2 επιλογές:
1) Αδιαφορείς για ότι σου λένε, δεν πας σε γιατρό, αρχίζεις και βράζεις βότανα, δίνεις μαντζούνια και κάνεις ξόρκια για να περάσει η δυσπλασία. Που μπορεί στη τελική να μην εμφανιστεί και ποτέ.
2) Ακολουθείς τις επιλογές και τις μεθόδους που σου δίνει η Διεθνής επιστημονική κοινότητα....
Σίγουρος δεν μπορείς να είσαι ποτέ...Βλέπεις, κρίνεις, αποφασίζεις, παίρνεις τα ρίσκα σου και προχωράς...
Δυστυχώς είμαστε "δούλοι" της στατιστικής....
Έτσι είναι η ζωή...Αν ήταν να παίρναμε μόνο εύκολες αποφάσεις, δεν θα είχε ενδιαφέρον...
grekos από ότι έχω καταλάβει διαφωνείς με χειρουργικές επεμβάσεις σε κουτάβια...
Αν είχες εσύ κάποιο κουτάβι, με ενδείξεις δυσπλασίας, (που δε στο εύχομαι) τι θα έκανες??
Θα περίμενες να ενηλικιωθεί? Για να δεις πως θα εξελιχθεί... ή θα δρούσες ποιο νωρίς....
εμείς βράζουμε στο ίδιο καζάνι της δυσπλασίας...
ο μικρός εμφάνισε τα πρώτα συμπτώματα εκεί περίπου στην ηλικία των 4 μηνών.
κάναμε ακτινογραφία και ήταν όπως τα υποψιαζόμασταν.
το αριστερό πόδι σε λίγο χειρότερη μορφή από το δεξί.
ο γιατρός μας πρότεινε διαφορες εναλλακτικές και πήρα την απόφαση να περιμένω...
κι εγώ δεν ξέρω αν έκανα καλά η όχι γιατί από την μια βλέπω βελτίωση (τα ποδαράκια μας έχουν δυναμώσει) και από την άλλη ακούω που και που αυτό το ανεπαίσθητο krak στα ισχία.
δεν το έκανα για οικονομικούς λόγους...
απλά πιστεύω ότι αν μπορούμε να αποφύγουμε ένα χειρουργείο...
δεν είναι δηλ. θέμα ζωής θανάτου το αποφεύγουμε...
έτσι πράττω και στην δικη μου ζωή και από την στιγμή που είμαι υπεύθυνη για το πλασματάκι μου έτσι έπραξα και για την δικη του.
οι λόγοι που με οδήγησαν προσωπικά να πάρω αυτή την απόφαση χωρίς να έχω αποκλείσει ένα πιθανό αναγκαίο μελλοντικό χειρουργείο
έχουν να κάνουν και με το γεγονός πως ήδη έχουμε στην οικογένεια ένα "δυσπλασικο" μέλος.
ο bobby είναι μποξεράκι byb έκλεισε τα 12 πριν 1 μηνα και καταλάβαμε ότι πάσχει από δυσπλασία όταν ήταν αν δεν κάνω λάθος 7 ετών...
και αρκετά μεγάλος για ένα τόσο βαρύ χειρουργείο.
ο γιατρός που είχαμε τότε ήταν και λίγο "βλαξ" (ο "χαρακτηρισμος είναι ήπιος) δεν ήταν και πολύ ενθαρρυντικός...
μας είχε πει όχι πολλές βόλτες..ktlp.
ο πατέρας μου δε συνέχισε την ρουτίνα του bobby ο οποιος έβγαινε από 2 - 5 βόλτες την ημερα.
νομίζω πως αυτό ήταν που τον βοηθησε να έχει την φυσική κατάσταση που έχει ακόμα και σήμερα και πολλά μποξεράκια ίσως και ζήλευαν.
φυσικά μπορείτε να μου πείτε πως είναι μια από τις περιπτώσεις που πήγε καλά και πως ένα άλλο σκυλί δεν tah τα είχε καταφέρει τόσο καλά.
δεν θα διαφωνήσω καθόλου...όλα είναι πιθανά και απίθανα.
εύχομαι να μην χρειαστούμε το τραπέζι του χειρουργείου.
παρόλα αυτά παρακολουθώ και διαβάζω κάθε μέρα τις ιστορίες όλων σας...
εύχομαι για το καλύτερο!!!
ο μικρός εμφάνισε τα πρώτα συμπτώματα εκεί περίπου στην ηλικία των 4 μηνών.
κάναμε ακτινογραφία και ήταν όπως τα υποψιαζόμασταν.
το αριστερό πόδι σε λίγο χειρότερη μορφή από το δεξί.
ο γιατρός μας πρότεινε διαφορες εναλλακτικές και πήρα την απόφαση να περιμένω...
κι εγώ δεν ξέρω αν έκανα καλά η όχι γιατί από την μια βλέπω βελτίωση (τα ποδαράκια μας έχουν δυναμώσει) και από την άλλη ακούω που και που αυτό το ανεπαίσθητο krak στα ισχία.
δεν το έκανα για οικονομικούς λόγους...
απλά πιστεύω ότι αν μπορούμε να αποφύγουμε ένα χειρουργείο...
δεν είναι δηλ. θέμα ζωής θανάτου το αποφεύγουμε...
έτσι πράττω και στην δικη μου ζωή και από την στιγμή που είμαι υπεύθυνη για το πλασματάκι μου έτσι έπραξα και για την δικη του.
οι λόγοι που με οδήγησαν προσωπικά να πάρω αυτή την απόφαση χωρίς να έχω αποκλείσει ένα πιθανό αναγκαίο μελλοντικό χειρουργείο
έχουν να κάνουν και με το γεγονός πως ήδη έχουμε στην οικογένεια ένα "δυσπλασικο" μέλος.
ο bobby είναι μποξεράκι byb έκλεισε τα 12 πριν 1 μηνα και καταλάβαμε ότι πάσχει από δυσπλασία όταν ήταν αν δεν κάνω λάθος 7 ετών...
και αρκετά μεγάλος για ένα τόσο βαρύ χειρουργείο.
ο γιατρός που είχαμε τότε ήταν και λίγο "βλαξ" (ο "χαρακτηρισμος είναι ήπιος) δεν ήταν και πολύ ενθαρρυντικός...
μας είχε πει όχι πολλές βόλτες..ktlp.
ο πατέρας μου δε συνέχισε την ρουτίνα του bobby ο οποιος έβγαινε από 2 - 5 βόλτες την ημερα.
νομίζω πως αυτό ήταν που τον βοηθησε να έχει την φυσική κατάσταση που έχει ακόμα και σήμερα και πολλά μποξεράκια ίσως και ζήλευαν.
φυσικά μπορείτε να μου πείτε πως είναι μια από τις περιπτώσεις που πήγε καλά και πως ένα άλλο σκυλί δεν tah τα είχε καταφέρει τόσο καλά.
δεν θα διαφωνήσω καθόλου...όλα είναι πιθανά και απίθανα.
εύχομαι να μην χρειαστούμε το τραπέζι του χειρουργείου.
παρόλα αυτά παρακολουθώ και διαβάζω κάθε μέρα τις ιστορίες όλων σας...
εύχομαι για το καλύτερο!!!
Το μόνο σίγουρο είναι οτι ο καθένας κάνει για το σκύλο του ό,τι θεωρεί καλύτερο.
Προσωπικά, όταν ενημερώθηκα για τη συγκεκριμένη μέθοδο, ένας από τους λόγους που αποφάσισα να το κάνω ήταν ο εξής: σκεφτόμουν οτι αν δεν κάναμε την επέμβαση και ο σκύλος χειροτέρευε μετά από μερικά χρόνια, πάντα θα είχα την αμφιβολία του πως θα ήταν ο σκύλος αν είχε κάνει την επέμβαση. Και αφού ήταν τόσο απλή και σχεδόν αναίμακτη διαδικασία και ο σκύλος υγιής κατα τ'άλλα, θεώρησα οτι κακό δεν του κάνω σίγουρα, αλλά πολύ πιθανον να του κάνω και καλό. Το μόνο ρίσκο ήταν η γενική αναισθησία, όχι οτι ήταν λίγο, αλλά θεώρησα οτι άξιζε (ο σκύλος είχε ανταποκριθεί καλά και όταν τον κοιμησαμε για τις ακτινογραφίες). Είτε στέκουν οι στατιστικές είτε όχι, έκανα αυτό που θεωρούσα σωστότερο.
Μαρία, ολόψυχα εύχομαι να πάνε όλα καλά και με τον δικό σου και να έχεις πάρει τη σωστή απόφαση. Το ίδιο εύχομαι για όλους μας φυσικά
Y.Γ. Κι όπως προείπα, με την ευκαιρία βγάλαμε και το "μπαλάκι" του που είχε κολλήσει μέσα και δεν κατέβαινε για το οποίο θα έτρωγε μαχαίρι έτσι κι αλλιώς, μ'ενα σμπάρο δυο τρυγώνια ;-)
Προσωπικά, όταν ενημερώθηκα για τη συγκεκριμένη μέθοδο, ένας από τους λόγους που αποφάσισα να το κάνω ήταν ο εξής: σκεφτόμουν οτι αν δεν κάναμε την επέμβαση και ο σκύλος χειροτέρευε μετά από μερικά χρόνια, πάντα θα είχα την αμφιβολία του πως θα ήταν ο σκύλος αν είχε κάνει την επέμβαση. Και αφού ήταν τόσο απλή και σχεδόν αναίμακτη διαδικασία και ο σκύλος υγιής κατα τ'άλλα, θεώρησα οτι κακό δεν του κάνω σίγουρα, αλλά πολύ πιθανον να του κάνω και καλό. Το μόνο ρίσκο ήταν η γενική αναισθησία, όχι οτι ήταν λίγο, αλλά θεώρησα οτι άξιζε (ο σκύλος είχε ανταποκριθεί καλά και όταν τον κοιμησαμε για τις ακτινογραφίες). Είτε στέκουν οι στατιστικές είτε όχι, έκανα αυτό που θεωρούσα σωστότερο.
Μαρία, ολόψυχα εύχομαι να πάνε όλα καλά και με τον δικό σου και να έχεις πάρει τη σωστή απόφαση. Το ίδιο εύχομαι για όλους μας φυσικά
Y.Γ. Κι όπως προείπα, με την ευκαιρία βγάλαμε και το "μπαλάκι" του που είχε κολλήσει μέσα και δεν κατέβαινε για το οποίο θα έτρωγε μαχαίρι έτσι κι αλλιώς, μ'ενα σμπάρο δυο τρυγώνια ;-)
Last edited:
Ωραια ... οποτε με τα σημερινα ακτινογραφικα δεδομενα, εχει δυσπλασια ο σκυλος ? Και αν ναι, σε τι βαθμο (πλεον) ?
Με τα σημερινά ακτινογραφικά δεδομένα έχει χαλαρά ισχία, ΠΟΛΥ καλύτερα όμως από την τελευταία ακτινογραφία.
Δεν έχει γίνει ζημιά στα ισχία, ούτε εξάρθρημα, ούτε οστεόφυτα, ούτε αρθρίτιδα....(σημαντικό)....
Αλλά τον βαθμό μπορούμε να τον ξέρουμε μόνο κατά την ενηλικίωση....Τώρα είναι 7 μηνών...
Είναι πολύ μικρός ακόμα για να μπορεί να βαθμολογηθεί η κατάσταση του...
Οπότε αποτέλεσμα σε κανά χρόνο....
Δεν έχει γίνει ζημιά στα ισχία, ούτε εξάρθρημα, ούτε οστεόφυτα, ούτε αρθρίτιδα....(σημαντικό)....
Αλλά τον βαθμό μπορούμε να τον ξέρουμε μόνο κατά την ενηλικίωση....Τώρα είναι 7 μηνών...
Είναι πολύ μικρός ακόμα για να μπορεί να βαθμολογηθεί η κατάσταση του...
Οπότε αποτέλεσμα σε κανά χρόνο....
Όχι....
Αλλά δεν ξέρω αν είχε κάποιος διαβάσει αυτό το θέμα:
http://www.dogforum.gr/v3/υγεία.ασθένειες-17/καμία.ιδέα.για.το.τι.είναι;-18628/
Που δεν ήξερα τι ήταν...
Αυτό το "κομμάτι" που φαίνεται να έχω βγάλει, το πήγα στο γιατρό και το έδειξα...
Τελικά από τον καυτηριασμό που γίνεται στο κόκκαλο, και εξαιτίας της πολύ μεγάλης θερμοκρασίας που αναπτύσσεται αυτό που φαίνεται στις φωτό, είναι "έγκαυμα" :-( Ο γιατρός μου είπε ότι βάζουν κάτι σαν σπάτουλα αλλά πολλές φορές δεν αρκεί, και γίνεται αυτή η "ζημιά"....Δεν χρειάζεται να ανυσηχώ.....
Πλέον δεν υπάρχει τίποτα σε εκείνο το σημείο...
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως έγινε η επέμβαση...Τώρα αν ήταν επιτυχημένη ή όχι δεν το ξέρω...
Σύμφωνα με το γιατρό ήταν επιτυχημένη....Οπότε απλά τον εμπιστεύομαι....
Θα ήθελα να επισημάνω ότι σε καμία περίπτωση δεν κατηγορώ και δεν κρίνω κανέναν.
Θα πρέπει ο ενδιαφερόμενος να λάβει σοβαρά υπόψη του την αντιπάθεια μου για τους
ιατρούς ώστε να μην παρασυρθεί τυφλά από τα γραφόμενα μου.
Παρακάτω ακολουθεί παράδειγμα.
Έχω ένα δείγμα από 100 σκύλους νήπια, μεσαίου μεγέθους σε πλήρη ανάπτυξη, με
αμφιλεγόμενη εξέλιξη πάνω στο θέμα μας σίγουρα όχι ακραίες καταστάσεις.
Μια ομάδα από έντιμους επιστήμονες (ναι από αυτούς που δώσανε πίστη στον όρκο
του Ιπποκράτη) ανέλαβε να προσεγγίσει το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό επιτυχίας έχοντας
υπόψη της να μην υποφέρουν τα ζωντανά. Πέρα από όλα σε κάθε περίπτωση το 10%
θα είναι απώλειες ενώ το 20% θα χρειαστεί ολική αρθροπλαστική ισχίου και κοτύλης τελικά.
Ομάδα 1
100 σκύλοι υποβάλλονται σε ηβική συμφυσιόδεση των κυναρίων, Juvenile Pubic
Symphysiodesis πρόληψη της εκδήλωσης δυσπλασίας του ισχίου(?)
Σε καμία περίπτωση τα ισχία στην πλήρη ανάπτυξη δεν θα θυμίζουν υγιείς, ένα ισχίο δηλαδή βαθμού Α.
Όπως αναφέραμε και παραπάνω 10% θα είναι απώλειες ενώ το 20% θα χρειαστεί
ολική αρθροπλαστική ισχίου και κοτύλης. Αποτελέσματα αναπάντεχα ικανοποιητικά
70% επιτυχία. Όλοι οι σκύλοι χειρουργήθηκαν.
Ομάδα 2
Τριπλή οστεοτομία της πυέλου (Triple Pelvic Osteotomy)
100 – 20 = 80 – 10 απώλειες = 70% Όλοι οι σκύλοι χειρουργήθηκαν.
Ομάδα 3
Εκτομή της κεφαλής του μηριαίου οστού, Femoral Head Ostectomy (FHO)
Αφήνουμε τα ζωντανά να μεγαλώσουν και να αναπτυχθούν κανονικά.
Προς μεγάλη μας έκπληξη οι πιθανότητες να χρειαστούν εγχείρηση είναι 50% - 50%
Οι μισοί σκύλοι έχουν βαθμούς δυσπλασίας Β, C, D ,ακόμα και βαθμό E με
ικανοποιητική κλινική εικόνα.
Τραγική απόδοση της συγκεκριμένης εγχείρησης από τους 50 σκύλους οι 20 θα
χρειαζόντουσαν ούτως ή άλλως ολική αρθροπλαστική ισχίου και κοτύλης ενώ οι 10
είναι απώλειες. Στην ουσία 40% (!) Όμως μήπως ξεχνάμε κάτι ναι σίγουρα κάτι ξεχάσαμε! Για μισό λεπτό οι μισοί σκύλοι που δεν εγχειριστήκαν; Δεν είναι μέρος της
επιτυχίας; Αναθεωρούμε λοιπόν 50 + 20 = 70% με το μισό ‘δείγμα’ να έχει
υποβληθεί σε νυστέρι.
Ομάδα 4
Ολική αρθροπλαστική του ισχίου.
50% από το ‘δείγμα’ + 50% - 10 % = 90%
Ομάδα 5
Συνδυασμός της έντιμης κτηνιατρικής ομάδας που περιμαζέψαμε.
50% δεν εγχειρίστηκαν + 20 % Εκτομή της κεφαλής του μηριαίου οστού + 20%
Ολική αρθροπλαστική του ισχίου (-)+10% απώλειες = 90% επιτυχία!
Κόστος σε Ευρώ (ή Δραχμούλες).
Ομάδα 1
900 ευρώ Χ 100 = 90.000 όλα τα ζωντανά με νυστέρι ( αν η μέση τιμή είναι εσφαλμένη παρακαλώ διορθώστε με).
Ομάδα 2
1500 Χ 100 = 150.000!!!!! όλα τα ζωντανά με νυστέρι.
Ομάδα 3
50 Χ 1400 = 70.000 μισοί σκύλοι στο κρύο κρεβάτι του χειρουργείου.
Ομάδα 4
50 Χ 6000 = 300.000!!!! Λίγοι γιατροί στην Ελλάδα εξειδικευμένοι, περιορισμένη πίτα.
Ομάδα 5
25 Χ 1400 = 35.000
25 Χ 6000 = 150.000
Σύνολο 185.000!!!!!!
Άραγε σε ποια ομάδα αν χρειαζόταν φυσικά θα κατατάσσαμε τους εαυτούς μας, ποιο
ποσοστό αμφιβολίας θα μας εξυπηρετούσε;
Θα πρέπει ο ενδιαφερόμενος να λάβει σοβαρά υπόψη του την αντιπάθεια μου για τους
ιατρούς ώστε να μην παρασυρθεί τυφλά από τα γραφόμενα μου.
Παρακάτω ακολουθεί παράδειγμα.
Έχω ένα δείγμα από 100 σκύλους νήπια, μεσαίου μεγέθους σε πλήρη ανάπτυξη, με
αμφιλεγόμενη εξέλιξη πάνω στο θέμα μας σίγουρα όχι ακραίες καταστάσεις.
Μια ομάδα από έντιμους επιστήμονες (ναι από αυτούς που δώσανε πίστη στον όρκο
του Ιπποκράτη) ανέλαβε να προσεγγίσει το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό επιτυχίας έχοντας
υπόψη της να μην υποφέρουν τα ζωντανά. Πέρα από όλα σε κάθε περίπτωση το 10%
θα είναι απώλειες ενώ το 20% θα χρειαστεί ολική αρθροπλαστική ισχίου και κοτύλης τελικά.
Ομάδα 1
100 σκύλοι υποβάλλονται σε ηβική συμφυσιόδεση των κυναρίων, Juvenile Pubic
Symphysiodesis πρόληψη της εκδήλωσης δυσπλασίας του ισχίου(?)
Σε καμία περίπτωση τα ισχία στην πλήρη ανάπτυξη δεν θα θυμίζουν υγιείς, ένα ισχίο δηλαδή βαθμού Α.
Όπως αναφέραμε και παραπάνω 10% θα είναι απώλειες ενώ το 20% θα χρειαστεί
ολική αρθροπλαστική ισχίου και κοτύλης. Αποτελέσματα αναπάντεχα ικανοποιητικά
70% επιτυχία. Όλοι οι σκύλοι χειρουργήθηκαν.
Ομάδα 2
Τριπλή οστεοτομία της πυέλου (Triple Pelvic Osteotomy)
100 – 20 = 80 – 10 απώλειες = 70% Όλοι οι σκύλοι χειρουργήθηκαν.
Ομάδα 3
Εκτομή της κεφαλής του μηριαίου οστού, Femoral Head Ostectomy (FHO)
Αφήνουμε τα ζωντανά να μεγαλώσουν και να αναπτυχθούν κανονικά.
Προς μεγάλη μας έκπληξη οι πιθανότητες να χρειαστούν εγχείρηση είναι 50% - 50%
Οι μισοί σκύλοι έχουν βαθμούς δυσπλασίας Β, C, D ,ακόμα και βαθμό E με
ικανοποιητική κλινική εικόνα.
Τραγική απόδοση της συγκεκριμένης εγχείρησης από τους 50 σκύλους οι 20 θα
χρειαζόντουσαν ούτως ή άλλως ολική αρθροπλαστική ισχίου και κοτύλης ενώ οι 10
είναι απώλειες. Στην ουσία 40% (!) Όμως μήπως ξεχνάμε κάτι ναι σίγουρα κάτι ξεχάσαμε! Για μισό λεπτό οι μισοί σκύλοι που δεν εγχειριστήκαν; Δεν είναι μέρος της
επιτυχίας; Αναθεωρούμε λοιπόν 50 + 20 = 70% με το μισό ‘δείγμα’ να έχει
υποβληθεί σε νυστέρι.
Ομάδα 4
Ολική αρθροπλαστική του ισχίου.
50% από το ‘δείγμα’ + 50% - 10 % = 90%
Ομάδα 5
Συνδυασμός της έντιμης κτηνιατρικής ομάδας που περιμαζέψαμε.
50% δεν εγχειρίστηκαν + 20 % Εκτομή της κεφαλής του μηριαίου οστού + 20%
Ολική αρθροπλαστική του ισχίου (-)+10% απώλειες = 90% επιτυχία!
Κόστος σε Ευρώ (ή Δραχμούλες).
Ομάδα 1
900 ευρώ Χ 100 = 90.000 όλα τα ζωντανά με νυστέρι ( αν η μέση τιμή είναι εσφαλμένη παρακαλώ διορθώστε με).
Ομάδα 2
1500 Χ 100 = 150.000!!!!! όλα τα ζωντανά με νυστέρι.
Ομάδα 3
50 Χ 1400 = 70.000 μισοί σκύλοι στο κρύο κρεβάτι του χειρουργείου.
Ομάδα 4
50 Χ 6000 = 300.000!!!! Λίγοι γιατροί στην Ελλάδα εξειδικευμένοι, περιορισμένη πίτα.
Ομάδα 5
25 Χ 1400 = 35.000
25 Χ 6000 = 150.000
Σύνολο 185.000!!!!!!
Άραγε σε ποια ομάδα αν χρειαζόταν φυσικά θα κατατάσσαμε τους εαυτούς μας, ποιο
ποσοστό αμφιβολίας θα μας εξυπηρετούσε;
Και εγώ έτσι είμαι....Καμία εμπιστοσύνη στους γιατρούς και μικρή συμπάθεια.......
Αλλά για τον εαυτό μου.... :-(
Για ένα πλάσμα που είμαι εγώ υπεύθυνος, θα κάνω ότι μπορώ.....
Δεν έχω και τη δύναμη να αρνηθώ όσα μου λένε οι γιατροί και να το πάρω "πάνω" μου....
Δεν θα αντέξω να αποδειχθεί ότι είχανε δίκιο αυτοί, και εγώ δεν έκανα ότι μου λέγανε...
Δεν θα τα έχω καλά με τον εαυτό μου μετά...Ίσως είναι και λίγο εγωιστικό....
Τουλάχιστον, ο καθένας να βρει κάποιον που να του εμπνέει εμπιστοσύνη, και ας ακολουθήσει όποιον "δρόμο" θέλει....
Grekos το Post σου με τα στατιστικά με βρίσκει σύμφωνο σε γενικές γραμμές....
Θα συμφωνήσω απόλυτα με tsimakgr.
Είναι αυτό που είπα και πριν, οτι αν δεν κάναμε την επέμβαση και δεν πήγαινε καλά ο σκύλος, μια ζωή θα αναρωτιόμουν πως θα ήταν αν είχε κάνει την επέμβαση, και προσωπικά δεν μπορώ να ζήσω μ'αυτό στο κεφάλι μου. Αυτό μπορεί να σημαίνει οτι είμαι επιρρεπής σε ό,τι κι αν μου πει ένας κτηνίατρος που εμπιστεύομαι, είτε είναι σωστό είτε λάθος. Πάντα έχω όμως στο μυαλό μου, πως ό,τι περνάει απ'το δικο μου χέρι θα το κάνω.
grekos αυτά που γράφεις βρίσκουν κι εμένα σύμφωνο, απλά κάπου μπαίνει και το "συναισθηματικό" κομμάτι στη μέση πέρα από τα μαθηματικά
Είναι αυτό που είπα και πριν, οτι αν δεν κάναμε την επέμβαση και δεν πήγαινε καλά ο σκύλος, μια ζωή θα αναρωτιόμουν πως θα ήταν αν είχε κάνει την επέμβαση, και προσωπικά δεν μπορώ να ζήσω μ'αυτό στο κεφάλι μου. Αυτό μπορεί να σημαίνει οτι είμαι επιρρεπής σε ό,τι κι αν μου πει ένας κτηνίατρος που εμπιστεύομαι, είτε είναι σωστό είτε λάθος. Πάντα έχω όμως στο μυαλό μου, πως ό,τι περνάει απ'το δικο μου χέρι θα το κάνω.
grekos αυτά που γράφεις βρίσκουν κι εμένα σύμφωνο, απλά κάπου μπαίνει και το "συναισθηματικό" κομμάτι στη μέση πέρα από τα μαθηματικά
Καταλαβαίνω απόλυτα και το σέβομαι πραγματικά.Θα συμφωνήσω απόλυτα με tsimakgr.
Είναι αυτό που είπα και πριν, οτι αν δεν κάναμε την επέμβαση και δεν πήγαινε καλά ο σκύλος, μια ζωή θα αναρωτιόμουν πως θα ήταν αν είχε κάνει την επέμβαση, και προσωπικά δεν μπορώ να ζήσω μ'αυτό στο κεφάλι μου. Αυτό μπορεί να σημαίνει οτι είμαι επιρρεπής σε ό,τι κι αν μου πει ένας κτηνίατρος που εμπιστεύομαι, είτε είναι σωστό είτε λάθος. Πάντα έχω όμως στο μυαλό μου, πως ό,τι περνάει απ'το δικο μου χέρι θα το κάνω.
grekos αυτά που γράφεις βρίσκουν κι εμένα σύμφωνο, απλά κάπου μπαίνει και το "συναισθηματικό" κομμάτι στη μέση πέρα από τα μαθηματικά
Όταν καλούμαστε να αποφασίσουμε αν θα πράξουμε με τη λογική ή το συναίσθημα δεν κρύβω ότι χαίρομαι να
υπερτερεί το συναίσθημα,
μα δεν μπορούμε να δείχνουμε επιείκεια σε εκείνους που το εκμεταλλεύονται ασχέτως με το παρόν θέμα.
Ευχαριστώ καλημέρα.
