φιλε μου εχω περασει μια φρικιαστικη νυχτα και το οτι μπηκα τωρα και ειχα μηνυμα σου κι ας μην εχεις το κινητο του γιατρου, μου εδωσε τοσο κουραγιο οσο δε φανταζεσαι.. και μονο που ξερω οτι καποιος ειναι εκει, με ακουσε, ξερει πως ειναι αυτη η κατασταση και πανω απ ολα με καταλαβε, ειναι μια τεραστια ανακουφιση..
με το δικο μου γιατρο ειχα μιλησει το απογευμα, η κριση της Λαικας ειχε διαρκεσει εως εκεινη την ωρα 2 ωρες, με καθησυχασε μου ειπε να της δωσω ολοκληρη δοση gardinal to βραδυ (ηταν να τη μειωσω σημερα) και αυτα..δεν τον πηρα καν το βραδυ ειμαι σιγουρη οτι θα το εχει κλειστο (απο αλλες φορες που ειχα προσπαθησει βραδυ).. οκ δεν περιμενω να ειναι κερι αναμενο μεσα στη μαυρη νυχτα, ελεος.. πηρα ομως στο αττικο νοσοκομειο ζωων που εχουν 24επικοινωνια βοηθειας και πετυχα εναν κτηνιατρο που με το που αρχισα να του λεω την ιστορια της λαικασ και εφτασα εκει που εχουν πρηστει οι λεμφαδενες και ξεκινησαμε κορτιζονη, με διακοπτει και μου λεει οτι αυτος θα μου προτεινε ευθανασια.. η υπολοιπη συζητηση μας δεν ειχε κανενα απολυτως νοημα, ολο για ευθανασια ελεγε και ανεπτυσε το σκεπτικο και τη φιλοσοφια του, ενω εγω προσπαθουσα απλα να του εξηγησω οτι δεν ειμαι "βασανιστης" του ζωου μου, (οπως εμμεσως πλην σαφως με σκιαγραφουσε), απλα θελω κατι να την ανακουφισω.. ειναι σε κριση 12 ωρες (ουτε και ξερω ποσες) και να ηθελα να τη φερω για ευθανασια δε μπορω να τη μετακινησω στην κατασταση που βρισκεται, δως μου κατι να την ανακουφισω, κατι να μην καταλαβαινει, ενα ηρεμιστικο, ενα στεντον, ουτε και ξερω, αυτος ειναι ο γιατρος κι αυριο οταν ξημερωσει θα δω τι θα κανω.. το ξερω οτι δε θα γιατρευτει, αλλα δε θελω να τη βλεπω να υποφερει τοσες ατελειωτες ωρες..
τελικα τι εκανα? α καταρχην να πω οτι κορτιζονη η λαικα ΔΕΝ παιρνει πια, ειχε παρει πριν λιγες βδομαδες, πριν τις επιληπτικες κρισεις, οταν πρηστηκαν οι λεμφαδενες... τωρα μονο το gardinal.. τελικα λοιπον, καθισα διπλα της, κι εγω που δε θα λεγα οτι πιστευω σε κανενα θεο, παρακαλουσα το θεο, οποιος κι αν ειναι να την παρει μαζι του και να δωσει τελος στον πονο της.. μετα σηκωθηκα, μαζεψα τα κομματια μου, της εδωσα πρωτα ενα zantac για το στομαχι, περιμενα υπομονετικα 1 ωρα και υστερα της εδωσα μισο χαπι κορτιζονης, τρεμοντας στην κυριολεξια μη μου παθει τιποτα και αρχισει να ποναει.. αποτελεσμα το σκυλι ηρεμησε μεσα σε πεντε λεπτα απο την κριση, δε σηκωθηκε ομως καθολου, αλλα ζητησε επιτελους νερο, της εδινα μια ολοκληρη ωρα λιγο λιγο μεχρι που ηπιε παρα παρα πολυ, εγλυψε και λιγο φαγητο απο τον πουρε κοτοπουλο που της ειχα ετοιμο και τωρα κοιμηθηκε.. νομιζω οτι εχει τυφλωθει, αλλα θα το τσεκαρω αυριο, τωρα επιτελους κοιμηθηκε..
δηλαδη βρε παιδια ηταν τοσο δυσκολο να μου πουν να της κανω μια κορτιζονη εφοσον εφτασε σε τετοιο σημειο (με δικη μου ευθυνη παντα)? ποιος ειναι τελικα ο βασανιστης αναρωτιεμαι....
σας καληνυχτω ολους, φιλε μου με τη φριντα σε ευχαριστω και παλι, να σαι καλα παντα κι εσυ και το παρεουλινι σου, ελπιζω να βρεις το κινητο του γιατρου, στειλτο μου και σε μηνυμα αν υπαρχει προβλημα να το δημοσιευσεις εδω