Παρακολουθούσα πριν λίγο ένα ντοκυμαντέρ στην Ετ3 που είχε ως θέμα τον Κηφισσό και κάποιες προσπάθειες-σκέψεις, μακαρι να 'ξερα, ανάπλασης του...
Σοκαρίστηκα όταν είδα την ποσότητα του νερού που τρέχει...εγώ φανταζόμουν να είναι μονίμως ξερός και στις βροχές να κατεβάζει νερό....
Αντί να είναι ένα ποτάμι που να το χαιρόμαστε όλοι μας το έχουμε βάλει σε τσιμεντένια κονσέρβα...
Σε κάποια φάση ο Ρώμας, που ήταν ο αφηγητής, ανέφερε ποτάμια και ρέματα της Αθήνας που έχουν μπαζωθεί και ασφαλτοστρωθει...σχεδόν όλοι οι δρόμοι....
Είναι τραγικό πόσα μέρη της Αθήνας που έχει τόσο ανάγκη από πράσινο και φύση, αντί να αξιοποιούνται ως πνεύμονες ζωής, σημεία που θα μπορούσαμε να ξεφεύγουμε απο το τσιμέντο έχουν καταντήσει έτσι....
Κρίμα...Πολύ κρίμα...
Στο ντοκυμαντέρ μιλούσε κι ένας καθηγητής του ΕΜΠ, αν δεν κάνω λάθος, που κατέληξε ότι πιστεύει ότι οι επόμενες γενιές θα κινηθούν προς το να ξεθάψουν τα ποτάμια και την ανάδειξή τους κι όχι το αντίθετο....
Μακάρι να συμβεί αυτό...μακάρι να γίνουν οι ναπλάσεις και οι υπεργειοποιήσεις των ποταμών...μακάρι να ξεπεραστούν τα συμφέροντα....ίσως γίνει λίγο πιο ανθρώπινη η πόλη μας...
Τελειώνοντας την πολυλογία, μου έκανε τρομερή εντύπωση το κομμάτι του Κηφισσού ψηλά στην Κιφισιά!
Εκεί ο Κηφισσός δεν είναι μέσα σε τσιμέντο αλλά τρέχει ανάμεσα σε δέντρα και κάτω απο γεφυράκια!Στα νερά του κολυμπάνε ψάρια και γενικά το τοπίο είναι σαν να μην είσαι δίπλα στην Αθήνα αλλά μακρυά σε ένα ονειρεμένο μέρος!!!!
Για όσους μένουν στην ευρύτερη βοριοδυτική, αν δεν κάνω λάθος, περιοχή ίσως είναι ένα πολύ ωραίο μέρος για μια γρήγορη απόδραση μόνοι μας ή ακόμα καλύτερα με τα σκυλάκια μας, πάντα με πολύ σεβασμό και προσοχή για το περιβάλλον ώστε να διαφυλάξουμε τα τελευτάια κομμάτια ζωής που έχουν απομείνει δίπλα στα τσιμέντα που λέμε σπίτι μας....
Σοκαρίστηκα όταν είδα την ποσότητα του νερού που τρέχει...εγώ φανταζόμουν να είναι μονίμως ξερός και στις βροχές να κατεβάζει νερό....
Αντί να είναι ένα ποτάμι που να το χαιρόμαστε όλοι μας το έχουμε βάλει σε τσιμεντένια κονσέρβα...
Σε κάποια φάση ο Ρώμας, που ήταν ο αφηγητής, ανέφερε ποτάμια και ρέματα της Αθήνας που έχουν μπαζωθεί και ασφαλτοστρωθει...σχεδόν όλοι οι δρόμοι....
Είναι τραγικό πόσα μέρη της Αθήνας που έχει τόσο ανάγκη από πράσινο και φύση, αντί να αξιοποιούνται ως πνεύμονες ζωής, σημεία που θα μπορούσαμε να ξεφεύγουμε απο το τσιμέντο έχουν καταντήσει έτσι....
Κρίμα...Πολύ κρίμα...
Στο ντοκυμαντέρ μιλούσε κι ένας καθηγητής του ΕΜΠ, αν δεν κάνω λάθος, που κατέληξε ότι πιστεύει ότι οι επόμενες γενιές θα κινηθούν προς το να ξεθάψουν τα ποτάμια και την ανάδειξή τους κι όχι το αντίθετο....
Μακάρι να συμβεί αυτό...μακάρι να γίνουν οι ναπλάσεις και οι υπεργειοποιήσεις των ποταμών...μακάρι να ξεπεραστούν τα συμφέροντα....ίσως γίνει λίγο πιο ανθρώπινη η πόλη μας...
Τελειώνοντας την πολυλογία, μου έκανε τρομερή εντύπωση το κομμάτι του Κηφισσού ψηλά στην Κιφισιά!
Εκεί ο Κηφισσός δεν είναι μέσα σε τσιμέντο αλλά τρέχει ανάμεσα σε δέντρα και κάτω απο γεφυράκια!Στα νερά του κολυμπάνε ψάρια και γενικά το τοπίο είναι σαν να μην είσαι δίπλα στην Αθήνα αλλά μακρυά σε ένα ονειρεμένο μέρος!!!!
Για όσους μένουν στην ευρύτερη βοριοδυτική, αν δεν κάνω λάθος, περιοχή ίσως είναι ένα πολύ ωραίο μέρος για μια γρήγορη απόδραση μόνοι μας ή ακόμα καλύτερα με τα σκυλάκια μας, πάντα με πολύ σεβασμό και προσοχή για το περιβάλλον ώστε να διαφυλάξουμε τα τελευτάια κομμάτια ζωής που έχουν απομείνει δίπλα στα τσιμέντα που λέμε σπίτι μας....