Η Σοφία Τζονίκη είναι Γενική Γραμματέας της εταιρείας Zero Stray Pawject, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που αποστολή της έχει τη συστηματική εξάλειψη του προβλήματος των αδέσποτων σκύλων. Στη συνέντευξή της στο zoon.gr μιλά χωρίς περιστροφές για το μέγα πρόβλημα των αδέσποτων μέσα από μια διαφορετική θεώρηση και ένα διαφορετικό σχέδιο αντιμετώπισης. Αυτό της παρέμβασης στην “πηγή” του προβλήματος που δεν είναι άλλη από τους ασυνείδητους ιδιοκτήτες που διατηρούν την “ανωνυμία” των ζώων τους.
Η κ. Τζονίκη μας μιλά για το επιτυχημένο πρόγραμμα στην Αίγινα με τη σήμανση μέχρι στιγμής του 50% των δεσποζόμενων σκύλων αλλά και για τους αστικούς μύθους που συνδέονται με τις στειρώσεις και την τοποθέτηση μικροτσίπ.
Ακολουθεί η συνέντευξη με την Σοφία Τζονίκη
-Έχετε επιλέξει μια διαφορετική προσέγγιση στο μέγα πρόβλημα των αδέσποτων ζώων, αυτή της σήμανσης με μικροτσίπ και της στείρωσης των δεσποζόμενων σκύλων. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι για πολλά αδέσποτα η ενδιάμεση στάση πριν καταλήξουν στο δρόμο, είναι το σαλόνι ενός σπιτιού;
Ακριβώς! Το κάθε αδέσποτο στον δρόμο ήταν κάποτε δεσποζόμενο. Αν όχι το ίδιο, τότε τουλάχιστον κάποιος προγονός του. Τα αδέσποτα δεν εμφανίζονται δια μαγείας στο δρόμο. Η προσέγγιση μας είναι να παρέμβουμε ΠΡΙΝ ο σκύλος καταλήξει αδέσποτος ώστε να δράσουμε ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ.
-Το πρόβλημα, η “ασθένεια” βρίσκεται στους χωρίς αρχές και συνείδηση ιδιοκτήτες και το “σύμπτωμα” είναι ένα σκυλάκι που βλέπουμε παρατημένο στο δρόμο;
Συμφωνούμε με την παρομοίωση σας με μια «ασθένεια». Η γενεσιουργός αίτια της ασθένειας είναι ο συνδυασμός ασυνείδητων ιδιοκτητών και της ανωνυμίας των σκύλων. Η ανωνυμία προστατεύει τους ασυνείδητους ιδιοκτήτες από τις επιπτώσεις του νόμου. Η ανωνυμία είναι ουσιαστικά ο «ιός» που προκαλεί το «σύμπτωμα», δηλαδή το αδέσποτο. Ένας ασυνείδητος ιδιοκτήτης μπορεί, χάρη στην ανωνυμία, να εγκαταλείψει τον σκύλο του, ο οποίος από την στιγμή που είναι πια στο δρόμο (αν δεν έχει μικροτσίπ) είναι ανώνυμος (με την έννοια ότι είναι αδύνατον να εντοπιστεί και να τιμωρηθεί ο – ασυνείδητος – ιδιοκτήτης του). Η ατιμωρησία διαιωνίζει το πρόβλημα καθώς δεν δρα αποτρεπτικά για μελλοντικές εγκαταλείψεις από τον ίδιο ή άλλους.
Μάλιστα θεωρούμε την τοποθέτηση μικροτσίπ εφάμιλλη με τον εμβολιασμό για την πρόληψη μιας ασθένειας. Είναι κρίμα όταν έχουμε το «εμβόλιο» (το μικροτσίπ) να μην επιβάλουμε τον «εμβολιασμό» (το τσιπάρισμα) που θα αποτρέψει τον «ιό» (την ανωνυμία) και συνεπώς τα «συμπτώματα» της ασθένειας (τα αδέσποτα).
Συνεχίζεται...
Η κ. Τζονίκη μας μιλά για το επιτυχημένο πρόγραμμα στην Αίγινα με τη σήμανση μέχρι στιγμής του 50% των δεσποζόμενων σκύλων αλλά και για τους αστικούς μύθους που συνδέονται με τις στειρώσεις και την τοποθέτηση μικροτσίπ.
Ακολουθεί η συνέντευξη με την Σοφία Τζονίκη
-Έχετε επιλέξει μια διαφορετική προσέγγιση στο μέγα πρόβλημα των αδέσποτων ζώων, αυτή της σήμανσης με μικροτσίπ και της στείρωσης των δεσποζόμενων σκύλων. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι για πολλά αδέσποτα η ενδιάμεση στάση πριν καταλήξουν στο δρόμο, είναι το σαλόνι ενός σπιτιού;
Ακριβώς! Το κάθε αδέσποτο στον δρόμο ήταν κάποτε δεσποζόμενο. Αν όχι το ίδιο, τότε τουλάχιστον κάποιος προγονός του. Τα αδέσποτα δεν εμφανίζονται δια μαγείας στο δρόμο. Η προσέγγιση μας είναι να παρέμβουμε ΠΡΙΝ ο σκύλος καταλήξει αδέσποτος ώστε να δράσουμε ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ.
-Το πρόβλημα, η “ασθένεια” βρίσκεται στους χωρίς αρχές και συνείδηση ιδιοκτήτες και το “σύμπτωμα” είναι ένα σκυλάκι που βλέπουμε παρατημένο στο δρόμο;
Συμφωνούμε με την παρομοίωση σας με μια «ασθένεια». Η γενεσιουργός αίτια της ασθένειας είναι ο συνδυασμός ασυνείδητων ιδιοκτητών και της ανωνυμίας των σκύλων. Η ανωνυμία προστατεύει τους ασυνείδητους ιδιοκτήτες από τις επιπτώσεις του νόμου. Η ανωνυμία είναι ουσιαστικά ο «ιός» που προκαλεί το «σύμπτωμα», δηλαδή το αδέσποτο. Ένας ασυνείδητος ιδιοκτήτης μπορεί, χάρη στην ανωνυμία, να εγκαταλείψει τον σκύλο του, ο οποίος από την στιγμή που είναι πια στο δρόμο (αν δεν έχει μικροτσίπ) είναι ανώνυμος (με την έννοια ότι είναι αδύνατον να εντοπιστεί και να τιμωρηθεί ο – ασυνείδητος – ιδιοκτήτης του). Η ατιμωρησία διαιωνίζει το πρόβλημα καθώς δεν δρα αποτρεπτικά για μελλοντικές εγκαταλείψεις από τον ίδιο ή άλλους.
Μάλιστα θεωρούμε την τοποθέτηση μικροτσίπ εφάμιλλη με τον εμβολιασμό για την πρόληψη μιας ασθένειας. Είναι κρίμα όταν έχουμε το «εμβόλιο» (το μικροτσίπ) να μην επιβάλουμε τον «εμβολιασμό» (το τσιπάρισμα) που θα αποτρέψει τον «ιό» (την ανωνυμία) και συνεπώς τα «συμπτώματα» της ασθένειας (τα αδέσποτα).
Συνεχίζεται...