Έφυγε ή Λάρα...
- Thread starter vasgial
- Ημερομηνία δημιουργίας
Βασίλη μου, λίγο έτσι για ν'αλαφρύνουμε το κλίμα...να σου δώσω να καταλάβεις...
Στο δικό μου σπίτι, όποιος φύγει -πρώτος...δεύτερος κλπ- αυτοί που θα μείνουν πίσω, θα το γλεντάνε για μέρες. Ετσι δε, και κάνω κανά αστείο, και εγκαταλείψω εγώ πρώτη, παίζει να φέρουν και φίλους τους και να κάνουν το σπίτι καλοκαιρινό.
Στο λέω, μετά μεγάλης σιγουριάς
Δώστης χρόνο. Θα ισιώσει
Θεωρώ ότι είναι προφανές πως ή Μαρία αστειεύεται. Αν κάποιος θέλει να ρωτήσει κάτι κάποιον ή οτιδήποτε άλλο μπορεί κάλλιστα να το κάνει με ένα πμ.
Ευχαριστώ πολύ.
Ασφαλώς με δόση χιούμορ, αλλά...ξέρω πολύ καλά και τα σκυλιά μου.
Ξέρω πως είναι, όταν είναι μαζί, και πως είναι, όταν είναι χώρια, ακόμη και για μέρες.
Ξέρω πως είναι, όταν είναι μαζί, και πως είναι, όταν είναι χώρια, ακόμη και για μέρες.
Προχθές έκλεισε ένας μήνας χωρίς τι κοριτσάκι μου. Ο πόνος όλων μας είναι μεγάλος όπως και ήταν αναμενόμενο. Τα ανθρώπινα μέλη της οικογένειας το αντιμετωπίζουμε με τη λογική.
Ή Ίσις συνεχίζει να μην είναι καλά, για την ακριβεία είναι άλλο σκυλί. Όταν την πήραμε ήταν λίγων ημερών και ή Λάρα, που ήταν ήδη σχεδόν τεσσάρων ετών, λετούργησε σαν πρότυπο. Τα πάντα τα έμαθε από τη Λάρα και μέχρι πρότινος την ακολουθούσε στο κάθε τι.
Ξαφνικά έμεινε μόνη και μοιάζει αποπροσανατολισμένη, σα να έχει χάσει τον κόσμο της.
Και αυτό όμως ήταν αναμενόμενο. Αυτό που μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση είναι η στάση της Μάσκας.
Θλιμμένο βλέμμα, λείπει με τις ώρες από το σπίτι, διαφορετικές ώρες από παλιά, σαν να ψάχνει κάτι. Από την αρχή ήταν πιο κοντά στη Λάρα. Αγκαλιά κοιμούνταν.
Την πρώτη εβδομάδα μετά το θάνατο της Λάρας έλειψε τρείς μέρες. Μετά γύρισε.
Ή φωνή της έχει πάρει μια μελαγχολική χροιά. Κάθεται στο μπαλκόνι, πάντα σε κάποιο ψηλό σημείο και ατενίζει στο πουθενά με τις ώρες.
Δεν είμαι κανένας πειραγμένος, ούτε φαντάζομαι πράγματα. Πάντα εκτιμούσα τις γάτες αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν τόσο συναισθηματικά ζώα. Ίσως να είναι εξαίρεση, δεν ξέρω.
Καλό θα είναι πάντως όσοι θεωρούν τις γάτες αναίσθητες, να αναθεωρήσουν.
Μπαίνω και ρίχνω κάποια ματιά στο φόρουμ αλλά δεν έχω το κουράγιο να γράψω ρε παιδιά, δε μου βγαίνει γαμότο. Τέλος πάντων, ελπίζω να είστε καλά εσείς και τα σκυλιά σας.
Ή Ίσις συνεχίζει να μην είναι καλά, για την ακριβεία είναι άλλο σκυλί. Όταν την πήραμε ήταν λίγων ημερών και ή Λάρα, που ήταν ήδη σχεδόν τεσσάρων ετών, λετούργησε σαν πρότυπο. Τα πάντα τα έμαθε από τη Λάρα και μέχρι πρότινος την ακολουθούσε στο κάθε τι.
Ξαφνικά έμεινε μόνη και μοιάζει αποπροσανατολισμένη, σα να έχει χάσει τον κόσμο της.
Και αυτό όμως ήταν αναμενόμενο. Αυτό που μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση είναι η στάση της Μάσκας.
Θλιμμένο βλέμμα, λείπει με τις ώρες από το σπίτι, διαφορετικές ώρες από παλιά, σαν να ψάχνει κάτι. Από την αρχή ήταν πιο κοντά στη Λάρα. Αγκαλιά κοιμούνταν.
Την πρώτη εβδομάδα μετά το θάνατο της Λάρας έλειψε τρείς μέρες. Μετά γύρισε.
Ή φωνή της έχει πάρει μια μελαγχολική χροιά. Κάθεται στο μπαλκόνι, πάντα σε κάποιο ψηλό σημείο και ατενίζει στο πουθενά με τις ώρες.
Δεν είμαι κανένας πειραγμένος, ούτε φαντάζομαι πράγματα. Πάντα εκτιμούσα τις γάτες αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν τόσο συναισθηματικά ζώα. Ίσως να είναι εξαίρεση, δεν ξέρω.
Καλό θα είναι πάντως όσοι θεωρούν τις γάτες αναίσθητες, να αναθεωρήσουν.
Μπαίνω και ρίχνω κάποια ματιά στο φόρουμ αλλά δεν έχω το κουράγιο να γράψω ρε παιδιά, δε μου βγαίνει γαμότο. Τέλος πάντων, ελπίζω να είστε καλά εσείς και τα σκυλιά σας.
Καλησπέρα Βασίλη,
Επαναλαμβάνω εδώ, κάτι που είχε πει ο γνωστός Αλέν Ντελόν: "Η ζωή μου όλη βρίσκεται μέσα στους τάφους των σκύλων μου"...
Εγώ, εδώ και 6,5 χρόνια που έχασα τη Νίνα μου, την σκέφτομαι σαν να τη βλέπω μπροστά μου... πότε με χαρά και πότε με άπειρη μελαγχολία...
Εσάς δε σας φοβάμαι, θα το διαχειριστείτε... και θα την έχετε πάντα μέσα στην καρδιά σας!
2) Εχεις δίκιο, Βασίλη! Οι γάτες είναι ιδιαίτερα συναισθηματικές... απλά, επειδή δεν έχουν την ιδιότητα του σκύλου (να είναι πάντα "επάνω σου"), αρκετοί άνθρωποι (που δεν τις έχουν μελετήσει) νομίζουν ότι είναι "ψυχρές"...
Τόσο στη στάση, όσο και στη φωνή, οι γάτες θρηνούν... και θυμούνται! Θυμούνται "φρικτά" πολύ!
Και αυτό τις επηρεάζει... εντάξει, έχει και εσάς κοντά της, οπότε και η Μάσκα (σε λίγο περισσότερο χρόνο) θα το ξεπεράσει... φροντίδα χρειάζεται... και αρκετές αγκαλίτσες (αν σας κάθεται)...
Μία ερώτηση: Πλένεται και καθαρίζεται? Αν ναι, να είσαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα συνέλθει...
1) Πέρα από το (πέρα για πέρα, αληθινό), ότι ο χρόνος τα γιατρεύει όλα...
Επαναλαμβάνω εδώ, κάτι που είχε πει ο γνωστός Αλέν Ντελόν: "Η ζωή μου όλη βρίσκεται μέσα στους τάφους των σκύλων μου"...
Εγώ, εδώ και 6,5 χρόνια που έχασα τη Νίνα μου, την σκέφτομαι σαν να τη βλέπω μπροστά μου... πότε με χαρά και πότε με άπειρη μελαγχολία...
Εσάς δε σας φοβάμαι, θα το διαχειριστείτε... και θα την έχετε πάντα μέσα στην καρδιά σας!
2) Εχεις δίκιο, Βασίλη! Οι γάτες είναι ιδιαίτερα συναισθηματικές... απλά, επειδή δεν έχουν την ιδιότητα του σκύλου (να είναι πάντα "επάνω σου"), αρκετοί άνθρωποι (που δεν τις έχουν μελετήσει) νομίζουν ότι είναι "ψυχρές"...
Τόσο στη στάση, όσο και στη φωνή, οι γάτες θρηνούν... και θυμούνται! Θυμούνται "φρικτά" πολύ!
Και αυτό τις επηρεάζει... εντάξει, έχει και εσάς κοντά της, οπότε και η Μάσκα (σε λίγο περισσότερο χρόνο) θα το ξεπεράσει... φροντίδα χρειάζεται... και αρκετές αγκαλίτσες (αν σας κάθεται)...
Μία ερώτηση: Πλένεται και καθαρίζεται? Αν ναι, να είσαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα συνέλθει...
Οι γάτες είναι μεγάλο κεφάλαιο στο είδος οικιακά ζώα θεωρώ.
Τους έχω μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό. Εϊναι ιδιαίτερα ζώα, έχουν μία αύρα μαγική.
Κουράγιο Βασίλη είναι δύσκολες εποχές αυτές για εσάς
Τους έχω μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό. Εϊναι ιδιαίτερα ζώα, έχουν μία αύρα μαγική.
Κουράγιο Βασίλη είναι δύσκολες εποχές αυτές για εσάς
Ναι, ναι πλένεται όλη την ώρα δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο πιντέ
.Αυτό είναι ΠΑΡΑ πολύ θετικό, Βασίλη!Ναι, ναι πλένεται όλη την ώρα δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο πιντέ
Εάν πλένεται όλη την ώρα, "το έχει"... ενδιαφέρεται για τη ζωή της... μην ανησυχείς, θέλει λίγο χρόνο!
Υ.Γ. Για να σε κάνω να γελάσεις λιγάκι: Ιδιαίτερη έμφαση στον μπιντέ, δίνει και η Μόκα... συχνά... και μόνο αργά το βράδυ... πολύ αργά... γύρω στις 5 το πρωί (!)... όπου πετάγεσαι, γιατί νομίζεις ότι έχουν σπάσει τα υδραυλικά του σπιτιού!!!
Το πέρασα και το περνάω. Λίγων ημερών κ εμενα όταν τη φέραμε σπιτι την Audrey και ολα τα έμαθε απο τη Μιλβα. Απο τ αυτιά της κρεμόταν όλη μερα. Και εκανε υπομονή η Μιλβα..Δε δέθηκαν. Η μικρη δέθηκε με τη μεγάλη αλλα δε φάνηκε να ειναι αμφίδρομο κ ας είχαν μονο 2 χρόνια διαφορα.
Και ναι ειναι αλλος σκυλος τωρα η μικρη. Αλλα δε θα λεγα οτι πένθησε. Θεωρώ οτι δεν ξερει που ειναι η Μιλβα. Την πηραμε απ το σπιτι ενα πρωι και δεν την ξαναφέραμε ποτε. Μήπως αυτο τα κανει ν απελπίζονται περισσότερο; Η αναζήτηση; Γιατι αν πενθούσε δε θα την έψαχνε σε ολο το σπιτι. Ποιος ξερει..Κουράγιο. Ο χρόνος μονο βοηθά ολους. Δεν υπάρχει κατι αλλο. Εγω μετράω κοντα 4 μήνες και δεν περνάει μερα που να μην την σκεφτώ αλλα..ξεχνάς σιγά σιγά. Και πονάει καπως λιγότερο. Θα περασει.
Και ναι ειναι αλλος σκυλος τωρα η μικρη. Αλλα δε θα λεγα οτι πένθησε. Θεωρώ οτι δεν ξερει που ειναι η Μιλβα. Την πηραμε απ το σπιτι ενα πρωι και δεν την ξαναφέραμε ποτε. Μήπως αυτο τα κανει ν απελπίζονται περισσότερο; Η αναζήτηση; Γιατι αν πενθούσε δε θα την έψαχνε σε ολο το σπιτι. Ποιος ξερει..Κουράγιο. Ο χρόνος μονο βοηθά ολους. Δεν υπάρχει κατι αλλο. Εγω μετράω κοντα 4 μήνες και δεν περνάει μερα που να μην την σκεφτώ αλλα..ξεχνάς σιγά σιγά. Και πονάει καπως λιγότερο. Θα περασει.
Καλό ταξίδι γιαγιούλα...είσαι τυχερή γιατί έζησες τόσα χρόνια και έφυγες δίπλα σε άτομα που σε αγαπούσαν....
Δυο χρόνια παρα μια μέρα. Τελικά αυτός ο χρόνος παπάρια γιατρός είναι..... Να 'μαστε καλά......
2 χρονια ακριβως... ανιατο ειναι αυτο.. δεν υπαρχει γιατρος. Να μαστε καλα ναι.
