Και μία εμβληματική φωτο... για όσους εκπαιδεύουν, σε σχέση με την "χωροκτητικότητα"!
ΜΟΚΑ - Ο μικρός της "σύντροφος"...
- Thread starter johnk
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Ναι οι φώτο των "παιδιώνε" και το καλό ουίσκι....
Και εβλεπα πριν στην παραλία τον Ζινταν και τον χάζευα....
Και εβλεπα πριν στην παραλία τον Ζινταν και τον χάζευα....
Κοριτσάρα μου εσύ!!!! Mα τι στυλ έχει το κορίτσι αυτό το ζουμπουρλούδικο
Και, βέβαια, δεν θα μπορούσα να μην το ανεβάσω και εδώ, στη ζεστή γωνιά μας... που μου θύμισαν "κάπου αλλού":
Ώ, ναι...
Πριν από 4 (ολόκληρα!) χρόνια... τριών μηνών...
Μόλις είχε πάρει τη βίζα του (όπως κάθε - Αφρικανός - μετανάστης, που σέβεται τον εαυτό του) και είχε κάνει το μαγευτικό ταξίδι, για να ζήσει στην υπέροχη Ελλάδα, τη γή της ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ...
Πως περνούν τα χρόνια (αγοράκι μου!!!)... νάσαι πάντα καλά...
Υ.Γ. Δεν ξέρω, αγόρι μου, αν σε φέραμε σε ένα καλύτερο τόπο... το μόνο που με παρηγορεί, είναι ότι έφυγες από τη γη της ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ...
Υ.Γ.2. Ευθέως "related" στο θέμα που άνοιξε σήμερα ο αγαπημένος φίλος @sea-mol , για την (αναγκαστική) μετεξέλιξη των φυλών... και το "εκτροφικό μέλλον" τους...
Υ.Γ.3. Κώστα μου (και λοιποί φίλοι μου! )... ΑΥΤΟ που βλέπετε στη φωτογραφία είναι ένα κουτάβι 3 μηνών... BULLMASTIFF του 1950...
Υ.Γ.4. Ρε συ, Casper, ξέρεις τι "hard feeling" έχω, ρε γαμώτο? Κάποιο "λαμόγιο" (ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ από εμένα!), ανέλαβε και έδωσε στον πατέρα σου το τελικό του σπίτι και τον έσωσε και αυτόν από την ευθανασία (που ισχύει σπό το τέλος Ιουνίου 2015, φέτος)... και μου "τον πήρε από τα χέρια"!!! Αλλά, στην Ελλάδα μας (και σε εμένα, προσωπικά), ήταν δύσκολο, αγοράκι μου... έστω... τον ευχαριστούμε και τον άνθρωπο αυτόν!
Ώ, ναι...
Πριν από 4 (ολόκληρα!) χρόνια... τριών μηνών...
Μόλις είχε πάρει τη βίζα του (όπως κάθε - Αφρικανός - μετανάστης, που σέβεται τον εαυτό του) και είχε κάνει το μαγευτικό ταξίδι, για να ζήσει στην υπέροχη Ελλάδα, τη γή της ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ...
Πως περνούν τα χρόνια (αγοράκι μου!!!)... νάσαι πάντα καλά...
Υ.Γ. Δεν ξέρω, αγόρι μου, αν σε φέραμε σε ένα καλύτερο τόπο... το μόνο που με παρηγορεί, είναι ότι έφυγες από τη γη της ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ...
Υ.Γ.2. Ευθέως "related" στο θέμα που άνοιξε σήμερα ο αγαπημένος φίλος @sea-mol , για την (αναγκαστική) μετεξέλιξη των φυλών... και το "εκτροφικό μέλλον" τους...
Υ.Γ.3. Κώστα μου (και λοιποί φίλοι μου!
)... ΑΥΤΟ που βλέπετε στη φωτογραφία είναι ένα κουτάβι 3 μηνών... BULLMASTIFF του 1950...Υ.Γ.4. Ρε συ, Casper, ξέρεις τι "hard feeling" έχω, ρε γαμώτο? Κάποιο "λαμόγιο" (ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ από εμένα!), ανέλαβε και έδωσε στον πατέρα σου το τελικό του σπίτι και τον έσωσε και αυτόν από την ευθανασία (που ισχύει σπό το τέλος Ιουνίου 2015, φέτος)... και μου "τον πήρε από τα χέρια"!!! Αλλά, στην Ελλάδα μας (και σε εμένα, προσωπικά), ήταν δύσκολο, αγοράκι μου... έστω... τον ευχαριστούμε και τον άνθρωπο αυτόν!
Last edited:
Να ρωτήσω λεπτομέρειες για το Υ.Γ.4.?
Κασπερ να είσαι πολύχρονος αγόρι μου, να αφήνεις ΠΑΝΤΟΥ το στίγμα σου!!!
Κασπερ να είσαι πολύχρονος αγόρι μου, να αφήνεις ΠΑΝΤΟΥ το στίγμα σου!!!
@johnk οταν διαλεγες κουταβι σου ειπαν ποσο θα γινοταν σε μεγεθος;
γιατι απο τις φωτο και απο πιο παλια ποστ εχω δει οτι ειναι λιγο μικροτερος απο το συνηθισμενο, σε αντιθεση με τον πατερα του π.χ
ξερω οτι ο χαρακτηρας του ηταν η προτεραιοτητα σου αλλα μπορουσε ο εκτροφεας να προβλεψει τη εξελιξη του;
γιατι απο τις φωτο και απο πιο παλια ποστ εχω δει οτι ειναι λιγο μικροτερος απο το συνηθισμενο, σε αντιθεση με τον πατερα του π.χ
ξερω οτι ο χαρακτηρας του ηταν η προτεραιοτητα σου αλλα μπορουσε ο εκτροφεας να προβλεψει τη εξελιξη του;
Ναι, αν μπορώ να σε καλύψω, @ghelly...
Ο πατέρας του, 7 χρονών σήμερα, είναι από τα πολυβραβευμένα σκυλιά της φυλής, στην Ευρώπη... και από τους αρκετά περιζήτητους "γαμπρούς"... όχι από τους ΠΙΟ περιζήτητους, αλλά μέσα στην πρώτη 10άδα... και, πάντα, αυτά εξαρτώνται από το τι θέλει να προχωρήσει στις γραμμές του ο εκάστοτε εκτροφέας... τι θα μπορούσε να προχωρήσει κάποιος που θα ήθελε το Robin για επιβήτορα?
Ένας πανέμορφος σκύλος, μέσα στο πρότυπο της φυλής (γι' αυτό και οι εξαιρετικές επιδόσεις στις σχετικές εκθέσεις)...
Μα, πάνω απ' όλα, ένας εκτροφέας θα τον ζητούσε για τον ΔΙΑΜΑΝΤΕΝΙΟ και πολύ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟ και "ψύχραιμο" χαρακτήρα του...
Σύμφωνα με τα λόγια του ζευγαριού των εκτροφέων, ήταν (όπως και να το έβλεπε κανείς) το "house dog" του εκτροφείου...
Για τον τελευταίο λόγο τον "κοίταζα" (και συζητήσαμε λιγάκι με τους εκτροφείς), από τη στιγμή που διαφάνηκε ότι, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να διαλυθεί η συγκεκριμένη εκτροφική προσπάθεια και όσα (λίγα, πλέον) intact σκυλιά απέμεναν θα έπρεπε να εξαχθούν τάχιστα από τη Δανία... άλλα σε πλήρη ιδιοκτησία και άλλα σε συνιδιοκτησία...
Εντάξει, ένας επιβαρυντικός λόγος ήταν πάντα ο Κάσπερ... μην το υποτιμάς ποτέ αυτό...
Ο βασικός, όμως, λόγος ήταν ότι είχαμε μπει πλέον στην οικονομική κρίση τόσο βαθιά, που είπαμε ότι οποιαδήποτε περαιτέρω κίνηση θα ήταν "ασχημη"...
Υιοθετήθηκε (σαν συνιδιοκτησία) από κάποιους φίλους (και πελάτες) του ζευγταριού, εκτός της χώρας...
1) Ναι... και ο εκτροφέας είχε προβλέψει και μου το είχε πει... στο περίπου, μιάς και κάθε εκτροφέας δείχνει λίγο πιο "αισιόδοξος" προς τον πελάτη του... παρόλα αυτά, έπεσε πολύ μέσα.
2) Είναι αρκετά μικρότερος από το πρότυπο... και "απλά" μικρότερος από το "συνηθισμένο" Ευρωπαϊκό "μοντέλο"...
Γι' αυτό, πολλές φορές, έχω γράψει ότι είναι ένας "γίγαντας, περιορισμένος σε μικρό κορμί"... αυτό που διάφοροι άσπονδοι φίλοι αποκαλούν "αλεπουδάκι"...
Ο πατέρας του είναι στον μέσο όρο του προτύπου... και προς το άνω άκρο του Ευρωπαϊκού "μοντέλου"... πολύ εντυπωσιακός σκύλος.
3) ΠΡΩΤΑ ήταν η υγεία που με ενδιέφερε και μετά ο χαρακτήρας... ο χαρακτήρας ΠΑΝΤΑ σε ενδιαφέρει στην επιλογή τέτοιας φυλής.
Και ήταν η υγεία που με καθοδήγησε, όσο μπορούσα εκείνη την ώρα να επιλέξω: Τα ισχύα του Κάσπερ ήταν (και είναι!) τέλεια... του αδελφού του (που είχα την εναλλακτική επιλογή) ήταν πιο "χαλαρά"... όχι ότι παίζει οπωσδήποτε ρόλο αυτό, αλλά μέτρησε αυτό και η γενικότερη κίνησή του... μιάς και έβλεπα δύο κουτάβια με παρόμοιο χαρακτήρα...
Οπότε, ας μείνουμε στο ότι, ναι, ήξερα το αναμενόμενο μέγεθος του κουταβιού.
Υ.Γ. Τώρα, για τα ενδεχόμενα λάθη επιλογής που έγιναν (σε σχέση με τον χαρακτήρα και τα "χόμπυ" του)... έχω γράψει κατά καιρούς και "κάνε με Προφήτη, να σε κάνω πλούσιο"... ναι και αυτά θα μπορούσα να τα έχω προβλέψει από τότε... όλα (σχεδόν) είναι προβλέψιμα, αν έχεις μεγάλη εμπειρία...
Last edited:
Που να το γράψω, αλήθεια? Το σκέφτηκα αρκετά... δεν ταιριάζει εδώ, όπως δεν ταιριάζει και στο θέμα οποιουδήποτε φιλόξενου φίλου... αλλά, από την άλλη, δεν "άξιζε τον κόπο" να ανοίξω ΟΛΟΚΛΗΡΟ θέμα, για κάτι τόσο μικρό, τόσο επουσιώδες, μέσα στην εξέλιξη της καθημερινότητάς μου... για ένα ΤΟΣΟ μικρό φόρο τιμής...
Γιατί ήταν, ΑΠΛΑ, μιά κουκίδα στη μεγάλη εικόνα της καθημερινότητάς μου...
Τους τελευταίους μήνες, που έχουμε μετακομίσει πιο εξοχικά, βλέπω πολλά στους απόμερους δρόμους, χωράφια, δασάκια, εργοστάσια... καθημερινά... Καμία σχέση με το προηγούμενο περιβάλλον...
Βλέπω (έβλεπα) τον δυστυχισμένο - υποσιτισμένο ραβδωτό σκυλάκο να ζει δίπλα σε ένα αυτοσχέδιο σκουπιδότοπο (μήπως μπορέσει και φάει κάτι) στις παρυφές ενός μικρού δάσους... τον έβλεπα μέχρι πρόσφατα, που έριξε τις καταιγίδες στην Αττική... να περιμένει, κάθε απόγευμα "κάποιον"... στην αρχή, φανταζόμουν ότι περιμένει κάποιον συγκεκριμένα και μπορεί να ήταν έτσι... στο τέλος, όμως, βεβαιώθηκα ότι περίμενε οποιονδήποτε... και ήταν έτοιμος να πλησιάσει και να πηδήξει μέσα σε όποιο αυτοκίνητο μείωνε ταχύτητα... και, εκεί που το διαπίστωσα αυτό, εξαφανίστηκε...
Βλέπω... βλέπω διάφορα... ίσως είναι και το πιο φυσικό περιβάλλον που με προτρέπει να προσέξω γύρω μου...
Έτσι, το είδα κι αυτό... δυσανάλογα μικρό, μέσα στη μέση της τεράστιας Εθνικής Οδού... το μικρό, γκρι γατάκι, που κόντευε να πετύχει το μεγαλύτερο κατόρθωμα της σύντομης ζωής του... μιάς και (με δυσκολία μπορεσα και) το είδα, σχεδόν δίπλα στο διάζωμα...
Και το βάζω εδώ, στο θέμα του κούταβού μου... μιάς και είναι τα μόνα πλασματάκια που λατρεύει...
Φόρος Τιμής... για, ΑΠΛΑ, ένα λεκέ πάνω στην άσφαλτο...
Γιατί ήταν, ΑΠΛΑ, μιά κουκίδα στη μεγάλη εικόνα της καθημερινότητάς μου...
Τους τελευταίους μήνες, που έχουμε μετακομίσει πιο εξοχικά, βλέπω πολλά στους απόμερους δρόμους, χωράφια, δασάκια, εργοστάσια... καθημερινά... Καμία σχέση με το προηγούμενο περιβάλλον...
Βλέπω (έβλεπα) τον δυστυχισμένο - υποσιτισμένο ραβδωτό σκυλάκο να ζει δίπλα σε ένα αυτοσχέδιο σκουπιδότοπο (μήπως μπορέσει και φάει κάτι) στις παρυφές ενός μικρού δάσους... τον έβλεπα μέχρι πρόσφατα, που έριξε τις καταιγίδες στην Αττική... να περιμένει, κάθε απόγευμα "κάποιον"... στην αρχή, φανταζόμουν ότι περιμένει κάποιον συγκεκριμένα και μπορεί να ήταν έτσι... στο τέλος, όμως, βεβαιώθηκα ότι περίμενε οποιονδήποτε... και ήταν έτοιμος να πλησιάσει και να πηδήξει μέσα σε όποιο αυτοκίνητο μείωνε ταχύτητα... και, εκεί που το διαπίστωσα αυτό, εξαφανίστηκε...
Βλέπω... βλέπω διάφορα... ίσως είναι και το πιο φυσικό περιβάλλον που με προτρέπει να προσέξω γύρω μου...
Έτσι, το είδα κι αυτό... δυσανάλογα μικρό, μέσα στη μέση της τεράστιας Εθνικής Οδού... το μικρό, γκρι γατάκι, που κόντευε να πετύχει το μεγαλύτερο κατόρθωμα της σύντομης ζωής του... μιάς και (με δυσκολία μπορεσα και) το είδα, σχεδόν δίπλα στο διάζωμα...
Και το βάζω εδώ, στο θέμα του κούταβού μου... μιάς και είναι τα μόνα πλασματάκια που λατρεύει...
Φόρος Τιμής... για, ΑΠΛΑ, ένα λεκέ πάνω στην άσφαλτο...
Last edited:
Δεν θέλω να χαλάσω το θέμα αυτό σε καμία περίπτωση. Το σκ όμως που μας πέρασε ένοιωσα πολύ λίγη όταν είδα οχι κουκίδες αλλά ολόκληρα ζώα στο μέγεθος του Κάσπερ σκοτωμένα στην εθνική. Και άλλα πολλά που έφευγαν από γειτονικά μαντριά και έπαιζαν τη ζωή τους κορώνα γράμματα.
Εκεί έξω υπάρχει ένας πόλεμος εναντίον των αδέσποτων με αμέτρητα θύματα. Όποιος μένει στα στενά όρια της πόλης το βλέπει σε μικρότερο βαθμό. Λίγο να βγεις παραέξω το βλέπεις σε όλο του το μεγαλείο..
Εκεί έξω υπάρχει ένας πόλεμος εναντίον των αδέσποτων με αμέτρητα θύματα. Όποιος μένει στα στενά όρια της πόλης το βλέπει σε μικρότερο βαθμό. Λίγο να βγεις παραέξω το βλέπεις σε όλο του το μεγαλείο..
Και από τη Μόκα, τον μικρό σύντροφο και το γάτο μας...
Και από εμένα,
Χρόνια Πολλά σε όλου, φίλες και φίλοι μου!
Να είμαστε γεροί και αισιόδοξοι!
Και από εμένα,
Χρόνια Πολλά σε όλου, φίλες και φίλοι μου!
Να είμαστε γεροί και αισιόδοξοι!
Καμία φώτο με τον μικρό σύντροφο, τη Μόκα και τον Ζιντάν με σκουφί αη βασιλη???
Χρόνια πολλά, καλά και με πολλή τύχη!!!
Χρόνια πολλά, καλά και με πολλή τύχη!!!
- Status
