Βρε δεν ένιωσα άσχημα και δεν με ενοχλούν οι λέξεις. Δυστυχώς όμως, η ιστορία μου έχει δείξει πως οι λέξεις δεν έχουν για όλους την ίδια σημασία και έννοια και συνήθως παρεξηγούνται και παρερμηνεύονται.
Το σεβασμό κανενός (σκυλιού, παιδιού, φίλου, γείτονα, κλπ) δεν τον κερδίζεις με την επιβολή και την τιμωρία (δεν χρησιμοποιώ την λέξη βία συνειδητά).
Δεν μου αρέσει να παραλληλίζω σκυλιά με παιδιά και δεν το συνηθίζω. Υπάρχουν πολλές διαφορές και έτσι πρέπει, μα υπάρχουν και σημεία που είναι "universal", κοινά με οποιονδήποτε οργανισμό και αν προσπαθείς να επικοινωνήσεις και να "διαπαιδαγωγήσεις" ή "διαπραγματευτείς".
Δεν "σπας τον τσαμπουκά", λοιπόν, στο παιδί σου... ούτε προσπαθείς να του δείξεις "ποιος κάνει κουμάντο εδώ"... Προσπαθείς να δημιουργήσεις διαύλους επικοινωνίας και να εδραιώσεις μια σχέση, οπού εκεί πάνω θα "χτίσεις" ότι μπορεί να είναι αυτό που επιθυμείς (και που δεν είναι πάντα και αυτό που θα πάρεις ως τελικό αποτέλεσμα, αν αυτό που επιθυμείς είναι "παράλογο" ή "μακρυά από αυτό που μπορεί να σου δοθεί"... άλλη κουβέντα αυτή).
Για εμένα βασικά συστατικά είναι η δική σου αφοσίωση, ο σεβασμός, η γνώση, η δικαιοσύνη, η κοινή λογική, το μέτρο... και άλλα πολλά.
Τη "μάχη" την δέχομαι σαν την καθημερινή μάχη που δίνουμε για να επιβιώσουμε και για να μείνουμε υγιείς, λογικοί και ευτυχισμένοι...