Μόνο «κάτι»? Αυτό είναι το μόνο σίγουρο (τόσο σίγουρο που πραγματικά απορώ γιατί βαφτίσατε «μποξερινα» τη σκύλα και όχι «πιτμπουλοειδες»).
Την σκυλίτσα δεν βαφτίσαμε εμείς μποξερίνα, ως τέτοια είχε περαστεί από πριν. Επειδή κι εμείς όταν την είδαμε από κοντά σχολιάσαμε ότι δεν μοιάζει με μπόξερ αλλά με πιτμπουλ, μας είπε η κοπέλα στο καταφύγιο ότι την είδαν δύο διαφορετικοί γιατροί που της είπαν ότι είναι μπόξερ :shock:
Παρούσα!

Ε, ναι λοιπόν... το παραδέχομαι! Έχω κι εγώ σκλυλομπουτοφετιχ

Η σκυλίτσα δεν ήταν πάντως απλά καλόβολη, ήταν η καλύτερή της να είναι με κόσμο. Μέσα στην τρελή χαρά!
Με δεδομένο ότι και τα παιδιά μένουν κάποιες ώρες μόνα τους μέχρι να γυρίσουμε, δεν θα ένοιωθα καθόλου ήσυχη με ένα πιτμπουλ στο σπίτι.
Ομολογώ ότι αυτό με μπερδεύει λίγο... Δηλαδή πώς έχεις σκεφτεί να το λύσεις ?
Οποιοδήποτε σκυλί μετά από μία (άγνωστη- καθένα χρειάζεται και διαφορετική) περίοδο προσαρμογής σε νέο περιβάλλον μπορεί να δείξει τελείως διαφορετικό χαρακτήρα από αυτόν που βλέπαμε πρίν.
Επίσης παίζει ρόλο και ο ιδιοκτήτης, μπορεί να βγάλει έναν άλλο σκύλο είτε συνηδειτά είτε ασυνείδητα.
Το μόνο σχετικό παράδειγμα που έχω, με σκύλο δηλαδή που τον έζησα και στο σπίτι μου αλλά και σε άλλο σπίτι ήταν με το επίσης "πιτμπουλοειδές" που είχα βρει στο δρόμο προ καιρού. Έμεινε 1+ μήνα σε μένα, 1+ μήνα σε σπίτι φίλου και μετά πήγε στο τωρινό μόνιμο σπίτι του. Αν και εγώ ήμουν αυτή που ασχολήθηκα εκ των πραγμάτων λιγότερο με την εκτόνωση του σκύλου (έχοντας ήδη άλλα δύο σκυλιά), στο δικό μου σπίτι δεν έκανε καμία ζημιά και σεβόταν απόλυτα τους κανόνες του τύπου δεν μασάμε διάφορα, δεν ανεβαίνουμε σε έπιπλα κλπ. Πράγματα που έκανε σε έναν βαθμό τον πρώτο καιρό και στα 2 άλλα σπίτια. Δεν το αναφέρω για να δείξω τι σωστή που είμαι (που δεν είμαι αλλιώς θα κατάφερνα και τη βόλτα του που ήταν για βδομάδες σαν... road-skiing

), αλλά για να επισημάνω στην Kat πού εντόπισα τη βασικότερη διαφορά... Ήμουν απλά πιο "αυστηρή". Όχι πιο σκληρή, απλά πιο σταθερή και "απαιτητική" αν θες. Κοινώς δεν τον άφησα να "με τουμπάρει", να του κάνω όλα τα χατίρια κλπ (δεν με έπαιρνε κιόλας με τρία σκυλιά στο σπίτι!

) και επέμεινα από την πρώτη μέρα στα απλά καθημερινά πραγματάκια που βοηθάνε (τύπου "μείνε" πριν φάει, "άστο" την ώρα του παιχνιδιού κλπ). Στο λέω απλά γιατί έχω την αίσθηση ότι έχεις μια τάση να καλομαθαίνεις τον Άρη (αν κάνω λάθος συγνώμη εκ των προτέρων), η οποία όμως δεν βοηθάει καθόλου στο να θέτεις τα όρια...
Τέλος παραθέτω ένα άρθρο του djdoctor, το οποίο συγκεντρώνει πολλά θέματα που ταιριάζουν κατά τη γνώμη μου και στην συγκεκριμένη περίπτωση. Εμένα πάντως με βοήθησε την εποχή που έπρεπε να αποφασίσω τι είναι καλύτερο για το μέλλον του σκυλάκου που βρήκα
Καλός ιδιοκτήτης "δυναμικού" σκύλου
Τέλος, έχω να σου προτείνω κάτι... Στο διάστημα που έχεις μπροστά σου μέχρι να αποφασίσεις, σκέψου την σκυλίτσα, δες την όσες περισσότερες φορές μπορείς κατά προτίμηση μαζί με τον Άρη, την οικογένειά σου και εκπαιδευτή. Αλλά κάνε και κάτι άλλο παράλληλα... Σκέψου τι ανάγκες πιστεύεις ότι θα σου καλύψει το συγκεκριμένο σκυλί και δεν μπορεί να το κάνει το σκυλάκι που ήδη έχεις, πέρα από το μέγεθος και την εμφάνιση. Και σιγουρέψου ότι όντως δεν μπορεί στις καλύψει και δεν τον έχεις "υποτιμήσει" λόγω μεγέθους. Δες το κάτι σαν συνέχεια του "ψυχογραφήματος" της Αναστασίας (Loukia), αλλά μην μείνεις στην σκέψη. Κάνε περισσότερα πράγματα μαζί του, εκπαίδευσέ τον, βρες τα σημεία που ίσως πάσχουν στη συμβίωσή σας και βελτίωσέ τα... Όπως και να'χει μόνο καλό θα σας κάνει. Είτε θα δεις πλευρές του που δεν ήξερες και θα καταλήξεις στο ότι σε καλύπτει γιατί τα περνάτε τέλεια, είτε θα έχεις προετοιμαστεί κατάλληλα έχοντας κάνει "εξάσκηση" στον ήδη υπάρχον σκύλο αλλά και έχοντας να λύσεις τα θέματα μόνο του νοεφερμένου και όχι και των δύο όταν θα προστεθεί και η μικρή στην εικόνα. Στο λέω ως παθούσα, δεν είναι ότι πιο εύκολο να συνειδητοποιείς τα θέματα του πρώτου σκύλου αφού παίρνεις τον δεύτερο και να προσπαθείς να τα λύσεις όλα μαζί

Επίσης αν προστεθεί και η πιτμπουλίτσα (ή όποιος άλλος σκύλος) στην οικογένειά σας, θα είναι πιο εύκολο να προσαρμοστεί αν βρει μια κατάσταση όπου εσύ έχεις τον έλεγχο και ο ήδη υπάρχον σκύλος (και είναι
σκύλος με τα όλα του, όσο και αν σε δυσκολεύει το μέγεθός του να τον δεις έτσι!) σέβεται και ακολουθεί τα όρια και τους κανόνες.