Σας ευχαριστώ πάααααααρα πολύ..., όλους μαζί κι έναν έναν ξεχωριστά!!
(με συγκινείτε..., αλήθεια...)
Σταματία, σύντομα θα στείλω και φωτό του κοριτσιού...
Nizinny, δύο έχω. Τα δυο ασπρόσκυλα, τη Ρούνη και τον Άρη. Το έτερο τσοπανόσκυλο είναι η Άρτεμις, η φίλη και...."αρραβωνιαστικιά" μας...

(λέμε τώρα). Η συγκεκριμένη φωτό ήταν από το πάρτι που κάναμε για τα γενέθλια της Ρούνης και της Αρτεμις. (17/5 η πρώτη, 19/5 η δεύτερη). Δυστυχώς, για τον Άρη δεν έκανα αντίστοιχο, μιας και η Άρτεμις είναι σε οίστρο, και δεν θέλαμε να γίνει κανονικό πάρτι...

. Σε δυο-τρεις εβδομάδες, καλά να είμαστε...
sea-mol, δε δίνεις καμιά συμβουλή, μπας και τον καταφέρω να μπει ή πλέον το έχουμε χάσει το παιχνίδι???
----------
Κάποια στιγμή θα γράψω και για το πως εξελίχθηκε ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του, κυρίως απ'το 2ο χρόνο και μετά, που θεωρώ πως σε μεγάλο βαθμό πλέον έχουν σταθεροποιηθεί. Κι εννοώ πώς μπορώ πιο εύκολα πια να μαντέψω και να προβλέψω τις αντιδράσεις του, ανάλογα με τα ερεθίσματα.
(θα προσπαθήσω, αν και ομολογώ ακατόρθωτο, να πάρω παράδειγμα από τα ποστ του johnk...και τον αναλυτικό του τρόπο...

)
------
Και πάλι σας ευχαριστώ όλους.
Να είμαστε όλοι καλά και να χαιρόμαστε τα φιλαράκια μας...

-------
edit: κύριε Γιάννη, είδα την απάντηση σας αφού είχα γράψει το δικό μου ποστ. Εξήγησα γιατί έγραψα την συγκεκριμένη πρόταση. Αναρωτιέμαι πολλές φορές αν τέτοιου είδους σκυλιά περνάνε καλύτερα μαζί μας, που σίγουρα τα αγαπάμε, τα φροντίζουμε, προσπαθούμε να δώσουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, παρά να έκαναν αυτό για το οποίο είναι "φτιαγμένα". Με καταλαβαίνετε πώς το εννοώ.
Σίγουρα έχουμε ξανακάνει παρόμοιες συζητήσεις εδώ κι έχουμε καταλήξει σε διάφορα συμπεράσματα.
(από την άλλη θεωρείστε τη συγκεκριμένη φράση ως..., χμμ...., πως να το πω..., "κρίση ανασφάλειας" ίσως? Μπορεί..., δεν ξέρω...Το γεγονός παραμένει ότι τον αγαπάω πάρα πολύ, σε σημείο ίσως που δεν πρέπει, γιατί πολλές είναι οι φορές που βάζω και τα δυο μου σκυλιά πάνω από μένα και τις ανάγκες μου...)