Τα ποσοστά δεν προέρχονται από το ποσα σκυλιά νοσησαν και ποσα όχι, αλλά από το ποσοστό των σκυλιών που βρέθηκε ερευνητικά ότι δημιουργήθηκαν σε αυτά αντισωματα της νόσου.
Η απάντησή μου αφορούσε το
Κατά τους κτηνίατρους το ποσοστό επιτυχίας είναι περίπου 70%
Πάνω σε αυτό διατύπωσα την απορία μου.
Ερευνητικά, ναι, μπορείς να βγάλεις ένα ποσοστό με βάση τους σκύλους που μετείχαν στην έρευνα - πείραμα. Εκεί όμως μιλάμε για πλήρως ελεγχόμενες συνθήκες.
Οι κτηνίατροι όμως (αυτοί που πάμε τα σκυλιά μας) δεν μπορούν να βγάλουν ασφαλή συμπεράσματα.
Το μόνο που μπορούν να δουν είναι αν ένας σκύλος που εμβολιάστηκε, νόσησε.
Αν από τους 10 που εμβολίασαν, οι 3 νόσησαν, δεν σημαίνει πως τους άλλους 7 τους "προστάτεψε" το εμβόλιο, γιατί πολύ απλά δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν αν τους τσίμπησε σκνίπα μολυσμένη ή αν απλά στάθηκαν τυχεροί και δεν ήρθαν καν σε επαφή με σκνίπα.
Άρα Μιχάλη τι προτείνεις; γιατί το μηδενική έκθεση είναι αδύνατο όπως και μικρή έκθεση πολύ δύσκολο.
Εγω θα ρωτήσω το ανάποδο. Σε σκυλιά που έχουν κάνει το εμβόλιο ξέρουμε περιπτώσεις που προβλήθηκαν;
Το μόνο που προτείνω είναι να μην επαναπαυόμαστε στις αμπούλες, τα κολάρα και το εμβόλιο.
Είναι
απαραίτητο να προφυλάσσουμε τον σκύλο μας ώστε να μην εκτίθεται σε συνθήκες που ευνοούν να τον τσιμπήσει σκνίπα. Αυτό για μένα είναι το Α και το Ω.
Συν βέβαια τις εξετάσεις.
Όλα τα άλλα έπονται και κατά την ταπεινή μου γνώμη τα χημικά προϊόντα που υποτίθεται δρουν προστατευτικά ενάντια στην σκνίπα είναι υπερεκτιμημένα. Πολλοί δυστυχώς επαναπαύονται στο οτι ο σκύλος τους είναι "προστατευμένος", αλλά δεν προσέχουν καθόλου ώστε οι συνθήκες στις οποίες ζει ο σκύλος να μην ευνοούν τον "εχθρό", την σκνίπα.
Είχα ξαναγράψει, πως για να μπορέσουμε να προφυλαχθούμε είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τις συνήθειες της σκνίπας.
Περισσότερες πληροφορίες
εδώ και
εδώ