Δεσποινίς ...Διευθυντής
- Thread starter p__nat
- Ημερομηνία δημιουργίας
Καλως την δεχτηκατε, να σου ζησει και να περασετε υπεροχα χρονια μαζι!!!Καταφτάσαμε κι εμείς!!
Ώρα να συστηθούμε και οικογενειακώς! Το επίσημο μας όνομα είναι Phoeliada Jessica Rabbit, αλλά στο εξής θα ακούμε στο “Ρίνα”.
Κάναμε το πρώτο ταξιδάκι απο τον Βόλο στην Αθήνα, στο αυτοκίνητο χαζεύαμε τα πάντα με μεγάλη προσοχή και μπαίνοντας στο σπίτι, μυρίσαμε όσα παιχνίδια υπήρχαν στο πάρκο, πήραμε αυτό που μας έκανε τη μεγαλύτερη αίσθηση και μπήκαμε στο crate να παίξουμε με την ησυχία μας, μέχρι να σερβιριστεί το φαγητό. Φάγαμε, ήπιαμε, κάναμε τσίσα στην πάνα (στα κακά είχαμε μια αστοχία), ξεσαλώσαμε κάνα 2ωρο και όταν κουραστήκαμε μπήκαμε στο crate να πάρουμε τον υπνάκο μας… Πλανήθηκα πλάνην οικτράν ασφαλώς, που πίστεψα οτι θα ξεμπέρδευα έτσι εύκολα με την πάνα, αλλά το οτι έχει τις βάσεις είναι σίγουρα ένα μεγάλο πλεονέκτημα.
Γενικότερα, οι πρώτες μέρες κυλούν με μεγάλο ενδιαφέρον, τόσο για εκείνην που εξερευνά τα πάντα, όσο και για εμένα που εντυπωσιάζομαι απο τα πράγματα που τραβούν την προσοχή της…
Υ.γ. Εκείνη η εκπαίδευση σχετικά με τα δαγκώματα, αργεί πολύ να αποδώσει, γιατί αυτά τα δοντοκαρφιτσάκια δεν παλεύονται??
ανεβασε μας και καμια φωτο να την δουμε!!!
Να σου ζήσει λοιπόν, μέχρι τα πολύ βαθιά της γεράματα
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!
Με την πρώτη ευκαιρία, που θα κάτσει στο ίδιο σημείο για πάνω απο 3"....
Τρεις εβδομάδες συμβίωσης, τρεις εβδομάδες εκπαίδευσης, τόσο για εκείνη, όσο και για μένα!
Δεν θέλω να το κάνω σαν την καρακάξα, που νομίζει οτι το δικό της το παιδί είναι το πιο όμορφο και το πιο έξυπνο, αλλά πραγματικά με έχει εντυπωσιάσει ο τρόπος που αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα, ο τρόπος που αντιδρά και το πώς αντιμετωπίζει νέες καταστάσεις. Ό,τι φαίνεται να την τρομάζει στην αρχή, γίνεται το καλύτερο παιχνίδι της στο επόμενο 5λεπτο. Το μόνο που δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει (και που αποφάσισα να χρησιμοποιήσω προς όφελος μου) είναι ένα μικρό μπουκάλι νερού που γέμισα με φακές, νομίζοντας οτι θα την ιντριγκάρει ο ήχος. Αφού το απεχθάνεται, έχω βάλει 2-3 τέτοια στα μέρη που δεν θέλω να πηγαίνει (στο καλώδιο του φωτιστικού, στο πολύπριζο της τηλεόρασης κ.λπ.) και έχω βρει την ησυχία μου!
Τις προάλλες δοκιμάστηκε και στον κτηνίατρο. Της πήρε 1-2 λεπτά να εξοικιωθεί με τον inox πάγκο και μετά άρχισε τις χαριτωμενιές. Ακόμη και τη στιγμή που της έκαναν το εμβόλιο, εκείνη κοιτούσε με τί θα παίξει και ποιανού τα χέρια θα προλάβει να τσιμπήσει…
Με τα τσίσα και τα κακά, συμβαίνει το εξής: ενώ σχεδόν πάντα ευστοχεί (έχω αφαιρέσει όλες τις έξτρα πάνες εκτός απο αυτήν του πάρκου της και άλλη μια στην άλλη άκρη του δωματίου), τις φορές που δεν θα τα κάνει επάνω στην πάνα, θα τα κάνει ακριβώς δίπλα. Ποτέ σε άλλο σημείο του σπιτιού. Βρίσκει δηλαδή την πάνα, στριφογυρίζει πάνω της και μια στο τόσο τα κάνει μόλις πατήσει στο πλακάκι. Κάποια ιδέα, γιατί?
Κατά τ’ άλλα, είναι πραγματικά ένα καρτούν, χαίρομαι την κάθε στιγμή μαζί της και έχω ήδη αρχίσει να εύχομαι να αργήσει η ώρα που θα ωριμάσει και θα σοβαρέψει…
Δεν θέλω να το κάνω σαν την καρακάξα, που νομίζει οτι το δικό της το παιδί είναι το πιο όμορφο και το πιο έξυπνο, αλλά πραγματικά με έχει εντυπωσιάσει ο τρόπος που αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα, ο τρόπος που αντιδρά και το πώς αντιμετωπίζει νέες καταστάσεις. Ό,τι φαίνεται να την τρομάζει στην αρχή, γίνεται το καλύτερο παιχνίδι της στο επόμενο 5λεπτο. Το μόνο που δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει (και που αποφάσισα να χρησιμοποιήσω προς όφελος μου) είναι ένα μικρό μπουκάλι νερού που γέμισα με φακές, νομίζοντας οτι θα την ιντριγκάρει ο ήχος. Αφού το απεχθάνεται, έχω βάλει 2-3 τέτοια στα μέρη που δεν θέλω να πηγαίνει (στο καλώδιο του φωτιστικού, στο πολύπριζο της τηλεόρασης κ.λπ.) και έχω βρει την ησυχία μου!
Τις προάλλες δοκιμάστηκε και στον κτηνίατρο. Της πήρε 1-2 λεπτά να εξοικιωθεί με τον inox πάγκο και μετά άρχισε τις χαριτωμενιές. Ακόμη και τη στιγμή που της έκαναν το εμβόλιο, εκείνη κοιτούσε με τί θα παίξει και ποιανού τα χέρια θα προλάβει να τσιμπήσει…
Με τα τσίσα και τα κακά, συμβαίνει το εξής: ενώ σχεδόν πάντα ευστοχεί (έχω αφαιρέσει όλες τις έξτρα πάνες εκτός απο αυτήν του πάρκου της και άλλη μια στην άλλη άκρη του δωματίου), τις φορές που δεν θα τα κάνει επάνω στην πάνα, θα τα κάνει ακριβώς δίπλα. Ποτέ σε άλλο σημείο του σπιτιού. Βρίσκει δηλαδή την πάνα, στριφογυρίζει πάνω της και μια στο τόσο τα κάνει μόλις πατήσει στο πλακάκι. Κάποια ιδέα, γιατί?
Κατά τ’ άλλα, είναι πραγματικά ένα καρτούν, χαίρομαι την κάθε στιγμή μαζί της και έχω ήδη αρχίσει να εύχομαι να αργήσει η ώρα που θα ωριμάσει και θα σοβαρέψει…
Να σου ζήσει! Έτσι έκανε και το δικό μας κουτάβι και κάνει ακόμη το ίδιο στριφογύρισμα μόνο για τα κακά όμως. Είναι φυσιολογικό σε όλα τα σκυλιά ανεξαιρέτως.
Απο τη Δανάη? Την γνωρίζω πριν καν ξεκινήσει με τα μαλτεζάκια καθότι συμπατριώτισσα. Δεν θα μπορούσες να κάνεις καλύτερη επιλογή.
Έτσι έκανε και το δικό μας κουτάβι και κάνει ακόμη το ίδιο στριφογύρισμα μόνο για τα κακά όμως. Είναι φυσιολογικό σε όλα τα σκυλιά ανεξαιρέτως. Απο τη Δανάη?
Την γνωρίζω πριν καν ξεκινήσει με τα μαλτεζάκια καθότι συμπατριώτισσα. Δεν θα μπορούσες να κάνεις καλύτερη επιλογή.
Ναι!Να σου ζήσει!
Απο τη Δανάη?
Την Δανάη, εκτός απο εκτροφέα, την εκτίμησα κυρίως ως άνθρωπο και πιστεύω οτι πραγματικά θα είναι δίπλα μου σε ό,τι χρειαστεί!
Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!
Είχαμε την χαρά να περάσουμε 4 ημέρες με τον αδελφό της!
Ως νέα και άμαθη, νόμιζα πως αν κάποιο θα χρειαζόταν "προστασία", θα ήταν μάλλον η δική μου, καθώς είναι αισθητά πιο μικροκαμωμένη... Αμ, τον κοσκίνισε τον δύσμοιρο!! Τώρα κατάλαβα αυτό που εννοούσε η κτηνίατρος, όταν μου είπε οτι "...τράβηξα λαχείο"! Ήρθε "κύριος" και με τρόπους, ούτε δάγκωνε, ούτε λέρωνε εκτός της πάνας και τον έκανε αυτή σαν τα μούτρα της! Και εκείνος, τόσο καλός, που όταν μπήκε αυτή στο κλουβί της να φύγουμε...:
Πέρα απο την πλάκα, η συμπεριφορά της εδώ, είναι μέσα στο φυσιολογικό πλαίσιο?
Υ.γ. Δεν ξέρω τί έγινε με τον ήχο, να διευκρινήσω οτι, ενώ αυτή είναι απο πάνω, του γρυλίζει αρκετά κάποια στιγμή και είναι αυτή που κάνει και τον ...εκφοβισμό, στο τέλος.
Ως νέα και άμαθη, νόμιζα πως αν κάποιο θα χρειαζόταν "προστασία", θα ήταν μάλλον η δική μου, καθώς είναι αισθητά πιο μικροκαμωμένη... Αμ, τον κοσκίνισε τον δύσμοιρο!!
Τώρα κατάλαβα αυτό που εννοούσε η κτηνίατρος, όταν μου είπε οτι "...τράβηξα λαχείο"! Ήρθε "κύριος" και με τρόπους, ούτε δάγκωνε, ούτε λέρωνε εκτός της πάνας και τον έκανε αυτή σαν τα μούτρα της! Και εκείνος, τόσο καλός, που όταν μπήκε αυτή στο κλουβί της να φύγουμε...:Πέρα απο την πλάκα, η συμπεριφορά της εδώ, είναι μέσα στο φυσιολογικό πλαίσιο?
Υ.γ. Δεν ξέρω τί έγινε με τον ήχο, να διευκρινήσω οτι, ενώ αυτή είναι απο πάνω, του γρυλίζει αρκετά κάποια στιγμή και είναι αυτή που κάνει και τον ...εκφοβισμό, στο τέλος.
Last edited:
Είναι φυσιολογικό να παίζουν και άγραμπα αν και στο τέλος φαίνεται καθαρά ότι το τραβάει λίγο παραπάνω απο απλό παιχνίδι. Για εμένα δείχνει πιο δυναμικό κουτάβι απο τον αδερφό της και θα κοίταζα να την κοινωνικοποιήσω και με μεγαλύτερα σκυλιά για να μην έχει την ιδέα ότι είναι όλοι έτσι και νομίζει ότι είναι και κάποια φοβερή και τρομερή.
Τα πλακάκια δεν είναι καλό πάτωμα για "τσουλήματα" ποδιών και πάλη. Καλύτερα να "φαγωθούν" πάνω σε χαλί την επόμενη φορά.
Τα πλακάκια δεν είναι καλό πάτωμα για "τσουλήματα" ποδιών και πάλη. Καλύτερα να "φαγωθούν" πάνω σε χαλί την επόμενη φορά.
Έχω την εντύπωση πως το μεγαλόσωμο απλά θα την αφήσει να συνεχίσει ανενόχλητη.θα κοίταζα να την κοινωνικοποιήσω και με μεγαλύτερα σκυλιά για να μην έχει την ιδέα ότι είναι όλοι έτσι και νομίζει ότι είναι και κάποια φοβερή και τρομερή.
@p_nat Μου αρέσει που ψυχανεμίστηκες ακριβώς τον χαρακτήρα της πριν την γνωρίσεις πάντως.
Ναι, το τράβηξε όντως παραπάνω και το επιβεβαίωσε και η κτηνίατρος, η οποία την είδε σήμερα για το τελευταίο εμβόλιο...Είναι φυσιολογικό να παίζουν και άγραμπα αν και στο τέλος φαίνεται καθαρά ότι το τραβάει λίγο παραπάνω απο απλό παιχνίδι. Για εμένα δείχνει πιο δυναμικό κουτάβι απο τον αδερφό της και θα κοίταζα να την κοινωνικοποιήσω και με μεγαλύτερα σκυλιά για να μην έχει την ιδέα ότι είναι όλοι έτσι και νομίζει ότι είναι και κάποια φοβερή και τρομερή.
Τα πλακάκια δεν είναι καλό πάτωμα για "τσουλήματα" ποδιών και πάλη. Καλύτερα να "φαγωθούν" πάνω σε χαλί την επόμενη φορά.
Νωρίτερα είχε δει τον μικρό και μου είπε οτι τον είχε "νοικοκυρέψει" λίγο...
Δεν είναι άσχημη η ιδέα με τους μεγαλύτερους σκύλους, αλλά αυτοί που υπάρχουν στον κύκλο μου, είναι της τάξης των 30+ κιλών και φοβάμαι να βάλω το "1,650" δίπλα. Θα το ψάξω λίγο!
Πάντως, απο την συνάντησή τους κι έπειτα, η συμπεριφορά της έχει γίνει αρκετά ηπιότερη και έχει σταματήσει πλήρως τα δαγκώματα στα χέρια...
Θα το φροντίσω αυτό με τα πλακάκια, ευχαριστώ!
Προσπαθώ πολύ να την κατανοήσω, γιατί θέλω να καταφέρω να την χειριστώ μέσω των στοιχείων του χαρακτήρα της και όχι να της επιβληθώ, απλά επειδή ...μπορώ.
Βρες εκπαιδευτικά κέντρα, που να έχουν puppy classes ή ιδιωτικά σκυλοπάρκα που τσεκάρουν συμπεριφορικά τα μέλη τους.
Πρόσφατα λοιπόν και μετά κάποιων κόπων και βασάνων, κλείσαμε 3 μήνες συμβίωσης, με το “κορμάκι” να πλησιάζει τους 5 ½ μήνες ζωής!
Το τι μαθαίνει ένα κουτάβι σε αυτούς τους μήνες, σε γενικές γραμμές είναι γνωστό. Ας πω λοιπόν, λίγα απο αυτά που έμαθα εγώ…
Οτι καμία εβδομάδα, δεν είναι ίδια με την προηγούμενη ή την επόμενη.
Οτι το οτιδήποτε χρειάστηκε να ακυρώσω/αναβάλλω, για να είμαι συνεπής στο πρόγραμμά της, ωχριούσε μπροστά στο “ξεβίδωμα” της ουράς της, όταν με έβλεπε.
Οτι προτιμώ να κρεμαστώ ανάποδα, απο το να την ταΐσω κάτι που θα της ξαναπροκαλέσει διάρροια.
Οτι οι κλινικές είναι πονεμένη ιστορία.
Οτι τόσο εγώ, όσο κι εκείνη αντιπαθούμε τα φιογκάκια!!!
Το τι μαθαίνει ένα κουτάβι σε αυτούς τους μήνες, σε γενικές γραμμές είναι γνωστό. Ας πω λοιπόν, λίγα απο αυτά που έμαθα εγώ…
Οτι καμία εβδομάδα, δεν είναι ίδια με την προηγούμενη ή την επόμενη.
Οτι το οτιδήποτε χρειάστηκε να ακυρώσω/αναβάλλω, για να είμαι συνεπής στο πρόγραμμά της, ωχριούσε μπροστά στο “ξεβίδωμα” της ουράς της, όταν με έβλεπε.
Οτι προτιμώ να κρεμαστώ ανάποδα, απο το να την ταΐσω κάτι που θα της ξαναπροκαλέσει διάρροια.
Οτι οι κλινικές είναι πονεμένη ιστορία.
Οτι τόσο εγώ, όσο κι εκείνη αντιπαθούμε τα φιογκάκια!!!
Σε 3 μέρες... 10 μηνών! Το πλασματάκι έγινε κορίτσι και περιμένουμε από μέρα σε μέρα να γίνει και γυναίκα!
Νομίζω, πως η καλύτερη στιγμή μου μαζί της, ήταν η μέρα που ένιωσα οτι θα την αναγνώριζα ακόμη κι αν βρισκόταν ανάμεσα σε 10δες του είδους της!
Αυτό βέβαια, που όταν πάω κάπου που την ξέρουν και δεν την έχω μαζί μου, τους απογοητεύει, έχει αρχίσει να πλήττει την αυτοπεποίθησή μου, αλλά το παλεύω!!
Και ασφαλώς, εξακολουθούμε να μισούμε τα φιογκάκια, αλλά τουλάχιστον συμβιβαζόμαστε με τα κοτσιδάκια, γιατί κάπως πρέπει να βλέπουμε!
Νομίζω, πως η καλύτερη στιγμή μου μαζί της, ήταν η μέρα που ένιωσα οτι θα την αναγνώριζα ακόμη κι αν βρισκόταν ανάμεσα σε 10δες του είδους της!
Αυτό βέβαια, που όταν πάω κάπου που την ξέρουν και δεν την έχω μαζί μου, τους απογοητεύει, έχει αρχίσει να πλήττει την αυτοπεποίθησή μου, αλλά το παλεύω!!
Και ασφαλώς, εξακολουθούμε να μισούμε τα φιογκάκια, αλλά τουλάχιστον συμβιβαζόμαστε με τα κοτσιδάκια, γιατί κάπως πρέπει να βλέπουμε!
"Κοίτα να με βάλεις σε ένα απ' αυτά το καλοκαίρι, αλλιώς βλέπω να έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα..."
Αυτό το γλυκό μουτράκι, διαμορφώνει έναν εκπληκτικό χαρακτήρα, που δεν θα μπορούσα με τίποτα να φανταστώ, όταν αγανακτούσα με τα δαγκώματα της ως κουτάβι, με τις αγριάδες της όταν έβλεπε άλλον σκύλο, με την αναστάτωση που έφερνε όταν έφευγα απο το σπίτι το πρωί.
Με εντυπωσιάζει ο τρόπος που αποτυπώνει μοτίβα κινήσεων και με προλαβαίνει πάντα ...στην στροφή! Το χρησιμοποιεί και αντίστροφα βέβαια αυτό, όταν ξέρει πως αυτό που κάνω διαρκεί x χρόνο και δράτττεται της ευκαιρίας να κάνει την έρευνα της ανενόχλητη...
Τελευταία, διαπιστώνω οτι η ενεργητικότητα της δεν εκτονώνεται με απλές βόλτες στην περιοχή και καθώς το παιχνίδι στα πάρκα, λόγω μεγέθους, μπορεί να αποβεί μοιραίο, σκέφτομαι να ψαχτούμε σε κάτι τύπου tricks, dog dancing, agility (του μεγέθους και της αντοχής μας...), ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε κάποιος να μας προτείνει.
Ο χρόνος είναι πολύτιμος και οι καναπέδες (όπως και οι φιόγκοι, μην ξεχνιόμαστε) δεν μας πολυ-αρέσουν!
Με εντυπωσιάζει ο τρόπος που αποτυπώνει μοτίβα κινήσεων και με προλαβαίνει πάντα ...στην στροφή! Το χρησιμοποιεί και αντίστροφα βέβαια αυτό, όταν ξέρει πως αυτό που κάνω διαρκεί x χρόνο και δράτττεται της ευκαιρίας να κάνει την έρευνα της ανενόχλητη...
Τελευταία, διαπιστώνω οτι η ενεργητικότητα της δεν εκτονώνεται με απλές βόλτες στην περιοχή και καθώς το παιχνίδι στα πάρκα, λόγω μεγέθους, μπορεί να αποβεί μοιραίο, σκέφτομαι να ψαχτούμε σε κάτι τύπου tricks, dog dancing, agility (του μεγέθους και της αντοχής μας...), ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε κάποιος να μας προτείνει.
Ο χρόνος είναι πολύτιμος και οι καναπέδες (όπως και οι φιόγκοι, μην ξεχνιόμαστε) δεν μας πολυ-αρέσουν!
Agility τί θα πρότεινες, μιας και ενδιαφέρομαι και εγώ.Dog dancing δεν υπάρχει κανείς να σας δείξει. Εκτός, αν το παλέψετε μόνοι σας, με εκπαιδευτή το youtube
