΄Οπου χθες, Κυριακή, ξαναπήγαμε στο καταφύγιο, με τα αγόρια. Ο γιος μου ξετρελλάθηκε με όλα...το χώρο, τα σκυλια και την "δικιά μας"! Και ένα ακόμα λυκόσκυλο, για το οποίο εκδήλωσε την επιθυμια να το "υιοθετήσει" με το χαρτζηλίκι του...αφού θα πηγαίνουμε που θα πηγαίνουμε, να βγάζουμε και τον Ρεξ βόλτα αντί για μόνο την Ιρίνα!
Η οποία μου έκανε φοβερή εντύπωση... δεύτερη φορά την είδαμε, μπήκαν στο χώρο η Μαριάνθη με τα παιδιά, εγώ ήμουν απέξω με τον ΄Αρη (το τσιουάουα)
Στην Μαριάνθη, να κάνει κάτι σάλτους απίστευτους.
Στην κόρη μου, να πηδάει πάνω της μεν , αλλά πολύ πιο προσεκτικά, λες και καταλάβαινε ότι το παιδί δεν είναι ακόμα εξοικειωμένο.Το ίδιο και στον γιο μου!
Με το τσιουάουα είχαμε μεγάλη πλάκα. Τον μύρισε με μεγάλη περιέργεια (το συγκεκριμένο σκυλί δεν χωνεύει καθόλου τις γάτες και τις κυνηγάει)...φαίνεται της έφερνε σε γάτα το μικρό.Ο οποίος αρχικά πανικοβλήθηκε και κρυβόταν στα πόδια μας (kopritis και xotikouli χάσατε φάση, ακόμα θα γελάγατε!)...μετά τον αγνόησε. Φαντάζομαι με τον καιρό θα γνωριστούν καλύτερα.
Πάντως στην Μαριάνθη έκανε εντύπωση ο μικρός-όχι μόνο λόγω μεγέθους, είναι πολύ μικρόσωμος-αλλά λόγω χαρακτήρα. Με την έννοια ότι είναι περίεργος μεν αλλά πολύ φιλικός, δεν γαυγίζει, δεν αντιδρά "υστερικά"...αν εξαιρέσει κανείς το μικρό του μέγεθος, μια χαρά σκυλάκι είναι

Μετά βέβαια από τόσα σκυλιά , ο δικός μας μας φαινόταν... μια σταλίτσα βρε παιδιά, τον κρατούσα αγκαλιά στο αυτοκίνητο στηνεπιστροφή, όπου αυτός αποκαμωμένος από τη ζέστη, τις καινούργιες εμπειρίες, το τρέξιμο...είχε πέσει ξερός και κοιμόταν και σκεπτόμουν...
σαν μπιμπελό είναι, τόσο μικρούλης και "εύθραυστος" πως να το πω αλλιώς...
όσο και να θέλεις να τον δεις σαν "σκύλο" , είναι αφάνταστα δύσκολο, ένα μωρό το βλέπεις, ένα ζωντανό παιχνίδι-με όλη τη τρυφερότητα και την αγάπη του κόσμου φυσικά.
Ενώ η μποξερίνα μου, είναι θεά! Να την πιάσεις, να τη ζουπήξεις, να την κρατήσεις και να την "μάθεις" πράγματα. Την κοιτάς στα μάτια και
βλέπεις πως προσπαθεί να επικοινωνήσει!
Είναι ιδέα μου? Το ίδιο κανει και το μικρό...Λουκία, χρήζω επειγόντως ψυχανάλυσης μου φαίνεται!