Κατοπιν επικοινωνιας και εγκρισης απο το συγγραφεα, κο Βασιλη Λεκκα, παραθετω την μελετη του στα ελληνικα:
Μερος 1.
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΚΡΙΦΟΝ, ΓΚΡΙΦΟΝ-ΚΑΝΙΣ KAI OI YΠΟΔΙΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ
Εισαγωγη
Οι πλεον διαδεδομενες ομαδες αυτοχθονων κατοικιδιων σκυλων στην Ελληνικη επικρατεια. Οι οροι Γκριφον και Γκριφον-Κανις ειναι αυτοσχεδιοι και περιγραφικοι της υφης του μανδυα τους. "Γκριφον" αναφερεται σε ενα σκυλο με σκληρο η συρματοειδες τριχωμα. "Γκριφον-Κανις" περιγραφει εναν τυπο με μαλακο, σγουρο, μανδυα. Οι δυο οροι χρησιμοποιουνται χαλαρα, ανακριβως και συχνά αντιστρόφως για ενα ευραιο φασμα σκυλων ποικιλης μορφολογιας. Εν τουτοις ένας αριθμός δειγματων και των δύο τύπων, παρουσιαζουν αξιοσημειωτη ομοιογενεια ως προς την μορφολογια, αντιστοιχουν πληρως στις αυτοσχεδιες ονομασιες τους και παρουσιαζουν χαρακτηριστικα καθαροαιμων φυλων στα πρωιμα σταδια επιλεκτικης εκτροφης. Οι περιγραφες που ακολουθουν ειναι μια πρωτη αποπειρα συστηματοποιησης της μορφολογιας και ταυτοτητας τους, τοποθετοντας τις στον ιστορικο και κυνολογικο χαρτη. Παρουσιαζουν την κατασταση της εκτροφης τους στην αρχη του 21ου αιωνα και ελπιζεται να χρησιμευσουν ως οδηγος στην μεταγενεστερη εξελιξη τους απο συνειδητοποιμενους εκτροφεις. Η παρουσιαση αυτη υποδεικνυει οτι τα Ελληνικα Γκριφον και Γκριφον-Κανις αποτελουν γηγενείς, ανθεκτικους, φαινοτυπους που διατηρηθηκαν ως τον 21ο αιωνα παρα την ελλειψη συστηματικης καλλιεργειας.
Γκριφον. Ενας μακρυτριχος, σκληροτριχος, τυπος με κρεμμαστα αυτια. Απανταται σε τρια μεγεθη και μια πυγμαια παραλαγη. Το μεσαιο μεγεθος ειναι το πλεον διαδεδομενο. Ο μανδυας ειναι ισιος η ελαφρα κυμματιστος, διπλος με σκληρο εξωτερικο μανδυα και μαλακο υπομανδυα. Τα Χρωματα παρουσιαζουν εξαιρετικη ποικιλία και οποιοσδηποτε συνδιασμος ειναι θεωρητικα δυνατος. Ειναι αντιπροσωπευτικος τυπος της Ευρω-Ασιατικης οικογενειας μακρυτριχων ποιμενικων σκυλων κυριως καθηκοντων συλλογης και οδηγησης κοπαδιων. Συγγενικοι τυποι ειναι το Πορτογαλικο Σιερρα ντε Αιρες, Μπαρμπαντο απο τις Αζορες, οι ποιμενικοι Καταλωνιας, Καστηλιας, της χωρας των Βασκων, οι μικροσωμοι ποιμενικοι των Γαλλικων Πυρηναιων, Ολλανδικο Σαπεντος, Πολωνικο Νιζινυ, Γερμανικο Σαφ-πουντελ, Σκωτικο Μπηρντεντ κολι, Θιβετιανο Τερριερ και Κηι Απσο, Κορεατικο Σαπσαρη, Αιγυπτιακο Ερμεντ, Φονι της Σαρδηνιας ακομμα ισως τα Ουγκρικο Πουλι, και Ιταλικα Βεργκαμασκο. Παραγωγα των Ευρωπαικων τυπων υπαρχουν στην Αυστραλια υπο την μορφη του ποιμενικου Σμιθφηλντ και Αργεντινη με το Μπαρμπουτσο. Παρεμφερεις φυλες ειχαν μεγαλυτερη κατανομη στην Ευρωπη οπως οι τωρα εξαφανισμενες Ουαλικο Γκρευ και διαφορες ποικιλιες Γερμανικων "γιγαντιαιων" Σαφπουντελ. Παρομοιοι αλλα οχι σταθεροποιημενοι τυποι αναφερονται και απο την Βαλκανικη χερσονησο- Βουλγαρια, πρων Γιουγκοσλαβια, Ρουμανια. Το Μιοριτικ και ο Ποιμενικος Νοτιου Ρωσιας ειναι ισως μακρυνοι συγγενεις με εξειδικευση σε καθηκοντα φυλαξης ποιμνιων. Δειγματα Ελληνικων Γκριφον εχουν καταγραφει στην Αττικη, Μακεδονια, Θεσσαλονικη, Κρητη, Πελοπονησο, Θρακη, νησια του Αιγαιου, Ηπειρο και γενικα στο συνολο της Ελληνικης επικρατειας συμπεριλαμβανομενων αστικων και αγροτικων περιοχων.
Γκριφον-Κανις. Επισης γνωστος ως Κανις Γκριφον αλλα σπανιοτερα.-αναλυση- Η αντιστροφη των ορων δεν αντανακλα διαφορα μορφολογιας και ειναι ουσιαστικα αυθαιρετη.(ανάλυση πιθανής σημασίας αντιστροφής των όρων)Μακρυτριχος τυπος με σγουρο η πολυ κυμματιστο μανδυα και κρεμμαστα αυτια. Ο μανδυας ειναι μαλακος, μαλιαρος και συνηθως διπλος. Σπανιοτερα υπαρχουν μονοι μανδυες αρκετα ομοιοι με του Θιβετιανου Τερριερ. Το Γκριφον Κανις εχει πιο ποικιλης υφης μανδυα απο το Γκριφον. Εμφανιζει μεγαλη ποικιλια χρωματων, μονοχρωμα η με λευκες κηλιδες. Απανταται σε τρια μεγεθη και μια πυγμαια παραλαγη. Το μεσαιο μεγεθος ειναι το πλεον διαδεδομενο. Ταξινομειται ως ενας "σκυλος του νερου" κυριως λογω της μορφολογιας και του τριχωματος του. Ειναι λιγο η πολυ συγγενης με αλλα Ευρωπαικα νεροσκυλα με Μεσογειακη κατανομη, οπως διαφορες (τουλάχιστον τρεις) τοπικες ποικιλιες Ισπανικου Σκυλου του Νερου, Πορτογαλικό Σκυλοι του Νερου, το Γαλλικο Μπαρμπετ, το Ιταλικο Λαγγοτο Ρομανιολο και τα Κυπριακα Κανις/Μπισον. Πρόσφατα στην οικογένεια προστέθηκαν το Μπερζερ ντε λα Κραού από την νότιο Γαλλία, και το Στρόμπελ από την Γερμανία. Το Ουγκρικό Πούλι λίγο πολύ ανοίκει στην ίδια κατηγορία. Ψηγματα διαφοροποιημενων νεροσκυλων υπαρχουν στο Μαυροβουνιο, την χερσονησο της Ιστριας (Κροατια) και το Μαροκο. Σκυλοι παρομοιας μορφολογιας αναφερθηκαν προσφατα απο παρακτιες ζωνες της Τουρκιας οπου χρησιμοποιουνται στην οδηγηση κοπαδιων απο το εσωτερικο σε λιμανια για την επιβιβαση τους σε πλοια. Εξαφανισμενες φυλες νεροσκυλων υπηρχαν στην (Βόρειο) Ιρλανδια, Βρετανια, Βελγιο και Πολωνια. Παραδοσιακά οι "Σκύλοι του Νερού" χρησιμοποιούνται σε κυνηγετικά και ποιμενικά καθήκοντα. Οι Ισπανικοί Σκύλοι του Νερού ορεινού τύπου είναι αποκλειστικά ποιμενικοί ενώ αυτοί των παράκτιων περιοχών και των ελών/βάλτων ταυτίζονται με περι το υδάτινο στοιχείο δραστηριότητες. Δειγματα Ελληνικων Γκριφον-Κανις εντοπιζονται στην Αθηνα, Θεσσαλονικη, Κρητη, Κυκλαδες, Πελοπονησο, Ροδο, Λεσβο. Κυριως ειναι συνδεδεμενα με αστικες περιοχες αλλα και με αγροτικες.Ουσιαστικά τα Ελληνικά ΓΚ αποτελούν μεταβατικούς τύπους μεταξύ νερόσκυλων και σκληρότριχων ποιμενικών. Ενας πιο καταλληλος ορος ειναι ισως "Ελληνικος Σκυλος του Νερου" και οχι ο ξενικος Γριφον Κανις.
Ενδιάμεσοι τύποι. Οι φαινότυποι της ομάδας ποικίλουν από το το κλασσικό Γκριφόν με ίσιο, σκληρό, τρίχωμα μέχρι το σγουρότριχο, κλασσικό νερόσκυλο με όλες τις ενδιάμεσες διαβαθμήσεις του λίγο η πολύ κυμματιστού μανδύα. Απο άποψη μανδύα θα μπορούσαν να επιλεγούν τρείς πληθυσμοί, εάν υποτεθεί ότι υπάρχει επαρκές ενδιαφέρον και αριθμοί. Οι ενδείξεις υποδεικνύουν ότι υπάρχουν ικανοί αριθμοί και των τρειών υπο-ομάδων. Εάν χρησιμοποιηθεί η υφή του μανδύα ως κριτήριο τότε ο διαχωρισμός σε επί μέρους πληθυσμούς ίσως απλοποιηθεί και πιθανόν να υπάρξουν σκληρότριχοι διπλοι και μαλακοι διπλο/μονοί μανδύες. Στην ουσία παρά την τρέχουσα ορολογία υπάρχει ο τύπος του Γκριφόν, ένας ενδιάμεσος τύπος μεταξύ Γκριφόν και Γκριφόν-Κανίς και το καθεαυτό Γκριφόν-Κανίς που είναι λίγο πολύ ένα νερόσκυλο . Η κυρίως δυσκολία ευρίσκεται στην κατάταξη των ενδιάμεσων μανδυών και στο αν αυτοί αντιπροσωπεύουν ένα Γκριφόν με κυμματιστό τρίχωμα η ενα Γκριφόν-Κανίς με επίσης κυμματιστό μανδύα. Οι ποιμενικοί τύπου Catalan/PetitBergerdesPyreness/CaodaSerradesAiresκλπ παρουσιάζουν και κυμματιστούς μανδύες. Το μήκος των αυτιών και το κράτημα της ουράς παρουσιάζουν επίσης ποικιλότητα και δυσκολεύουν την συστηματοποίηση των τύπων. Το περίγραμα του κορμού είναι γενικά παραλληλόγραμο, αλλά υπάρχουν και οι σαφώς βραχυσκελείς μπασσετοειδείς τύποι. Πρέπει να σημειωθεί ότι το Γαλλικό Μπαρμπέτ, ο Πορτογαλικός Σκύλος του Νερού, ο Ισπανικός Σκύλος του Νερού εμφανίζονται σε δύο ποικιλίες τριχώματος, σγουρό και κυμματιστό. Στον Ισπανικό Σκύλο του Νερού οι κυμματιστοί μανδύες δεν έχουν συμπεριληφθεί στην επίσημη εκτροφή αλλά εμφανίζονται στον εργασιακό τύπο σε αγροτικές περιοχές. Επομένως οι εμφανιση ποικίλων μανδυών είναι συνιφασμένη με την ευρήτερη οικογένεια των "νερόσκυλων" στην οποία ανοίκουν τα Ελληνικά ΓΚ.
Η επίδραση του Κανίς. Μη τυπικοι χρωματισμοί, χαλαρή εκτροφή, πιθανότητες επίδρασης. Αγνοια του προτύπου σε παλαιότερες δεκαετίες, έλλειψη των άτυπων χρωματισμών από τον πληθυσμό των καθαροαίμων petΚανίς. Μή τυπικό περίγραμμα, ύψος, υφή μανδύα κλπ.
Aιτιολόγηση : Συστηματική μελέτη και εκτροφή. Βουλγαρία, Τουρκία. Η ερρασιτεχνική εκτροφή. Συστηματική καλλιέργια διαχωρίζει αρχικά κοινό γενικό υλικό. Ημι-συστηματική εκτροφή σε απομόνωση από άλλες εκτροφές και γεωγραφικούς περιοχές. Αριθμοί. Επιχειρηματα κατά και υπέρ.
Βαρος. 4-17 κιλα.
Υψος. 35-60 εκατοστα. Πλειοψηφία ανοίκει στο μεσαίο μέγεθος. Το μικρό μέγεθος είναι το λιγότερο κοινό ενώ το μεγάλο σπανιότερο από τα τρία.
Το μικρό μέγεθος υποδιαιρείται σε δύο τύπους Α και Β.
Υπότυπος Α. Αντίστοιχος των δύο μεγαλυτέρων δηλαδή μία καθ'όλα μικρότερη έκδοση η κατ'αναλογίαν σμίκρηνση.
Υπότυπος Β. Εμφανώς βραχυσκελής, με ουσιαστικά σχεδόν "μπασσετοειδή" μορφολογία. Εχει όλα τα εχέγγυα μιάς αναξάρτητης ποικιλίας.
Μερος 1.
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΚΡΙΦΟΝ, ΓΚΡΙΦΟΝ-ΚΑΝΙΣ KAI OI YΠΟΔΙΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ
Εισαγωγη
Οι πλεον διαδεδομενες ομαδες αυτοχθονων κατοικιδιων σκυλων στην Ελληνικη επικρατεια. Οι οροι Γκριφον και Γκριφον-Κανις ειναι αυτοσχεδιοι και περιγραφικοι της υφης του μανδυα τους. "Γκριφον" αναφερεται σε ενα σκυλο με σκληρο η συρματοειδες τριχωμα. "Γκριφον-Κανις" περιγραφει εναν τυπο με μαλακο, σγουρο, μανδυα. Οι δυο οροι χρησιμοποιουνται χαλαρα, ανακριβως και συχνά αντιστρόφως για ενα ευραιο φασμα σκυλων ποικιλης μορφολογιας. Εν τουτοις ένας αριθμός δειγματων και των δύο τύπων, παρουσιαζουν αξιοσημειωτη ομοιογενεια ως προς την μορφολογια, αντιστοιχουν πληρως στις αυτοσχεδιες ονομασιες τους και παρουσιαζουν χαρακτηριστικα καθαροαιμων φυλων στα πρωιμα σταδια επιλεκτικης εκτροφης. Οι περιγραφες που ακολουθουν ειναι μια πρωτη αποπειρα συστηματοποιησης της μορφολογιας και ταυτοτητας τους, τοποθετοντας τις στον ιστορικο και κυνολογικο χαρτη. Παρουσιαζουν την κατασταση της εκτροφης τους στην αρχη του 21ου αιωνα και ελπιζεται να χρησιμευσουν ως οδηγος στην μεταγενεστερη εξελιξη τους απο συνειδητοποιμενους εκτροφεις. Η παρουσιαση αυτη υποδεικνυει οτι τα Ελληνικα Γκριφον και Γκριφον-Κανις αποτελουν γηγενείς, ανθεκτικους, φαινοτυπους που διατηρηθηκαν ως τον 21ο αιωνα παρα την ελλειψη συστηματικης καλλιεργειας.
Γκριφον. Ενας μακρυτριχος, σκληροτριχος, τυπος με κρεμμαστα αυτια. Απανταται σε τρια μεγεθη και μια πυγμαια παραλαγη. Το μεσαιο μεγεθος ειναι το πλεον διαδεδομενο. Ο μανδυας ειναι ισιος η ελαφρα κυμματιστος, διπλος με σκληρο εξωτερικο μανδυα και μαλακο υπομανδυα. Τα Χρωματα παρουσιαζουν εξαιρετικη ποικιλία και οποιοσδηποτε συνδιασμος ειναι θεωρητικα δυνατος. Ειναι αντιπροσωπευτικος τυπος της Ευρω-Ασιατικης οικογενειας μακρυτριχων ποιμενικων σκυλων κυριως καθηκοντων συλλογης και οδηγησης κοπαδιων. Συγγενικοι τυποι ειναι το Πορτογαλικο Σιερρα ντε Αιρες, Μπαρμπαντο απο τις Αζορες, οι ποιμενικοι Καταλωνιας, Καστηλιας, της χωρας των Βασκων, οι μικροσωμοι ποιμενικοι των Γαλλικων Πυρηναιων, Ολλανδικο Σαπεντος, Πολωνικο Νιζινυ, Γερμανικο Σαφ-πουντελ, Σκωτικο Μπηρντεντ κολι, Θιβετιανο Τερριερ και Κηι Απσο, Κορεατικο Σαπσαρη, Αιγυπτιακο Ερμεντ, Φονι της Σαρδηνιας ακομμα ισως τα Ουγκρικο Πουλι, και Ιταλικα Βεργκαμασκο. Παραγωγα των Ευρωπαικων τυπων υπαρχουν στην Αυστραλια υπο την μορφη του ποιμενικου Σμιθφηλντ και Αργεντινη με το Μπαρμπουτσο. Παρεμφερεις φυλες ειχαν μεγαλυτερη κατανομη στην Ευρωπη οπως οι τωρα εξαφανισμενες Ουαλικο Γκρευ και διαφορες ποικιλιες Γερμανικων "γιγαντιαιων" Σαφπουντελ. Παρομοιοι αλλα οχι σταθεροποιημενοι τυποι αναφερονται και απο την Βαλκανικη χερσονησο- Βουλγαρια, πρων Γιουγκοσλαβια, Ρουμανια. Το Μιοριτικ και ο Ποιμενικος Νοτιου Ρωσιας ειναι ισως μακρυνοι συγγενεις με εξειδικευση σε καθηκοντα φυλαξης ποιμνιων. Δειγματα Ελληνικων Γκριφον εχουν καταγραφει στην Αττικη, Μακεδονια, Θεσσαλονικη, Κρητη, Πελοπονησο, Θρακη, νησια του Αιγαιου, Ηπειρο και γενικα στο συνολο της Ελληνικης επικρατειας συμπεριλαμβανομενων αστικων και αγροτικων περιοχων.
Γκριφον-Κανις. Επισης γνωστος ως Κανις Γκριφον αλλα σπανιοτερα.-αναλυση- Η αντιστροφη των ορων δεν αντανακλα διαφορα μορφολογιας και ειναι ουσιαστικα αυθαιρετη.(ανάλυση πιθανής σημασίας αντιστροφής των όρων)Μακρυτριχος τυπος με σγουρο η πολυ κυμματιστο μανδυα και κρεμμαστα αυτια. Ο μανδυας ειναι μαλακος, μαλιαρος και συνηθως διπλος. Σπανιοτερα υπαρχουν μονοι μανδυες αρκετα ομοιοι με του Θιβετιανου Τερριερ. Το Γκριφον Κανις εχει πιο ποικιλης υφης μανδυα απο το Γκριφον. Εμφανιζει μεγαλη ποικιλια χρωματων, μονοχρωμα η με λευκες κηλιδες. Απανταται σε τρια μεγεθη και μια πυγμαια παραλαγη. Το μεσαιο μεγεθος ειναι το πλεον διαδεδομενο. Ταξινομειται ως ενας "σκυλος του νερου" κυριως λογω της μορφολογιας και του τριχωματος του. Ειναι λιγο η πολυ συγγενης με αλλα Ευρωπαικα νεροσκυλα με Μεσογειακη κατανομη, οπως διαφορες (τουλάχιστον τρεις) τοπικες ποικιλιες Ισπανικου Σκυλου του Νερου, Πορτογαλικό Σκυλοι του Νερου, το Γαλλικο Μπαρμπετ, το Ιταλικο Λαγγοτο Ρομανιολο και τα Κυπριακα Κανις/Μπισον. Πρόσφατα στην οικογένεια προστέθηκαν το Μπερζερ ντε λα Κραού από την νότιο Γαλλία, και το Στρόμπελ από την Γερμανία. Το Ουγκρικό Πούλι λίγο πολύ ανοίκει στην ίδια κατηγορία. Ψηγματα διαφοροποιημενων νεροσκυλων υπαρχουν στο Μαυροβουνιο, την χερσονησο της Ιστριας (Κροατια) και το Μαροκο. Σκυλοι παρομοιας μορφολογιας αναφερθηκαν προσφατα απο παρακτιες ζωνες της Τουρκιας οπου χρησιμοποιουνται στην οδηγηση κοπαδιων απο το εσωτερικο σε λιμανια για την επιβιβαση τους σε πλοια. Εξαφανισμενες φυλες νεροσκυλων υπηρχαν στην (Βόρειο) Ιρλανδια, Βρετανια, Βελγιο και Πολωνια. Παραδοσιακά οι "Σκύλοι του Νερού" χρησιμοποιούνται σε κυνηγετικά και ποιμενικά καθήκοντα. Οι Ισπανικοί Σκύλοι του Νερού ορεινού τύπου είναι αποκλειστικά ποιμενικοί ενώ αυτοί των παράκτιων περιοχών και των ελών/βάλτων ταυτίζονται με περι το υδάτινο στοιχείο δραστηριότητες. Δειγματα Ελληνικων Γκριφον-Κανις εντοπιζονται στην Αθηνα, Θεσσαλονικη, Κρητη, Κυκλαδες, Πελοπονησο, Ροδο, Λεσβο. Κυριως ειναι συνδεδεμενα με αστικες περιοχες αλλα και με αγροτικες.Ουσιαστικά τα Ελληνικά ΓΚ αποτελούν μεταβατικούς τύπους μεταξύ νερόσκυλων και σκληρότριχων ποιμενικών. Ενας πιο καταλληλος ορος ειναι ισως "Ελληνικος Σκυλος του Νερου" και οχι ο ξενικος Γριφον Κανις.
Ενδιάμεσοι τύποι. Οι φαινότυποι της ομάδας ποικίλουν από το το κλασσικό Γκριφόν με ίσιο, σκληρό, τρίχωμα μέχρι το σγουρότριχο, κλασσικό νερόσκυλο με όλες τις ενδιάμεσες διαβαθμήσεις του λίγο η πολύ κυμματιστού μανδύα. Απο άποψη μανδύα θα μπορούσαν να επιλεγούν τρείς πληθυσμοί, εάν υποτεθεί ότι υπάρχει επαρκές ενδιαφέρον και αριθμοί. Οι ενδείξεις υποδεικνύουν ότι υπάρχουν ικανοί αριθμοί και των τρειών υπο-ομάδων. Εάν χρησιμοποιηθεί η υφή του μανδύα ως κριτήριο τότε ο διαχωρισμός σε επί μέρους πληθυσμούς ίσως απλοποιηθεί και πιθανόν να υπάρξουν σκληρότριχοι διπλοι και μαλακοι διπλο/μονοί μανδύες. Στην ουσία παρά την τρέχουσα ορολογία υπάρχει ο τύπος του Γκριφόν, ένας ενδιάμεσος τύπος μεταξύ Γκριφόν και Γκριφόν-Κανίς και το καθεαυτό Γκριφόν-Κανίς που είναι λίγο πολύ ένα νερόσκυλο . Η κυρίως δυσκολία ευρίσκεται στην κατάταξη των ενδιάμεσων μανδυών και στο αν αυτοί αντιπροσωπεύουν ένα Γκριφόν με κυμματιστό τρίχωμα η ενα Γκριφόν-Κανίς με επίσης κυμματιστό μανδύα. Οι ποιμενικοί τύπου Catalan/PetitBergerdesPyreness/CaodaSerradesAiresκλπ παρουσιάζουν και κυμματιστούς μανδύες. Το μήκος των αυτιών και το κράτημα της ουράς παρουσιάζουν επίσης ποικιλότητα και δυσκολεύουν την συστηματοποίηση των τύπων. Το περίγραμα του κορμού είναι γενικά παραλληλόγραμο, αλλά υπάρχουν και οι σαφώς βραχυσκελείς μπασσετοειδείς τύποι. Πρέπει να σημειωθεί ότι το Γαλλικό Μπαρμπέτ, ο Πορτογαλικός Σκύλος του Νερού, ο Ισπανικός Σκύλος του Νερού εμφανίζονται σε δύο ποικιλίες τριχώματος, σγουρό και κυμματιστό. Στον Ισπανικό Σκύλο του Νερού οι κυμματιστοί μανδύες δεν έχουν συμπεριληφθεί στην επίσημη εκτροφή αλλά εμφανίζονται στον εργασιακό τύπο σε αγροτικές περιοχές. Επομένως οι εμφανιση ποικίλων μανδυών είναι συνιφασμένη με την ευρήτερη οικογένεια των "νερόσκυλων" στην οποία ανοίκουν τα Ελληνικά ΓΚ.
Η επίδραση του Κανίς. Μη τυπικοι χρωματισμοί, χαλαρή εκτροφή, πιθανότητες επίδρασης. Αγνοια του προτύπου σε παλαιότερες δεκαετίες, έλλειψη των άτυπων χρωματισμών από τον πληθυσμό των καθαροαίμων petΚανίς. Μή τυπικό περίγραμμα, ύψος, υφή μανδύα κλπ.
Aιτιολόγηση : Συστηματική μελέτη και εκτροφή. Βουλγαρία, Τουρκία. Η ερρασιτεχνική εκτροφή. Συστηματική καλλιέργια διαχωρίζει αρχικά κοινό γενικό υλικό. Ημι-συστηματική εκτροφή σε απομόνωση από άλλες εκτροφές και γεωγραφικούς περιοχές. Αριθμοί. Επιχειρηματα κατά και υπέρ.
Βαρος. 4-17 κιλα.
Υψος. 35-60 εκατοστα. Πλειοψηφία ανοίκει στο μεσαίο μέγεθος. Το μικρό μέγεθος είναι το λιγότερο κοινό ενώ το μεγάλο σπανιότερο από τα τρία.
Το μικρό μέγεθος υποδιαιρείται σε δύο τύπους Α και Β.
Υπότυπος Α. Αντίστοιχος των δύο μεγαλυτέρων δηλαδή μία καθ'όλα μικρότερη έκδοση η κατ'αναλογίαν σμίκρηνση.
Υπότυπος Β. Εμφανώς βραχυσκελής, με ουσιαστικά σχεδόν "μπασσετοειδή" μορφολογία. Εχει όλα τα εχέγγυα μιάς αναξάρτητης ποικιλίας.