Ελ. Ποιμενικός - Αστικό & Ημιαστικό Περιβάλλον

[ΟΡΘΟΣ]

Αγαπητοί φίλοι ετέθη ένα ζήτημα αναφορικά με τις συνθήκες διαβίωσης του Ελληνικού Ποιμενικού σε ημιαστικό ή ακόμη και αστικό περιβάλλον.
Υποστηρίζω λοιπόν, ότι είναι απαραίτητη η ύπαρξη ικανοποιητικού εξωτερικού χώρου, εντός του οποίου ο Ποιμενικός είναι σε θέση να κινηθεί και να εργαστεί. Αντίθετα, κάποιοι άλλοι φίλοι υποστηρίζουν ότι είναι σημαντικότερη η συχνή ενασχόληση με τον Ποιμενικό, η οποία και υποκαθιστά τις προαναφερθείσες ανάγκες του ζώου για μεγάλο χώρο.
Θα ήθελα να σημειώσω λοιπόν ότι κατά τη γνώμη μου το σκυλί αυτό έχει την ανάγκη πλήρους κινητικότητας πολλών ωρών ημερησίως, ίσως 3-4 ώρες κατ’ ελάχιστον. Πιθανότατα συστηματικές μεγάλες καθημερινές βόλτες χωρίς λουρί, εφόσον το βάδισμά του είναι ο τροχασμός, θα μπορούσαν να υποκαταστήσουν τον μεγάλο εξωτερικό χώρο. Η εργασιακή του ανάγκη για φύλαξη όμως πως θα μπορούσε να ικανοποιηθεί στην περίπτωση κατά την οποία μένει σε περιορισμένο χώρο, π.χ. διαμέρισμα;
Παρακαλώ για την ανταλλαγή απόψεων

 

[samsok]

Αν μιλαμε για τις ιδανικες συνθηκες διαβιωσης ,οχι μονο αυτης αλλα και πολλων (ισως και ολων) των φυλων ,ναι ο εξωτερικος χωρος θα ηταν ο ιδανικος , για τον σκυλο αλλα και για τον ιδιοκτητη.Στην συγκεκριμενη μαλιστα περιπτωση δεν μιλαμε για μερικα τετραγωνικα μετρα,αλλα για στρεμματα εξωτερικου χωρου.Ειμαστε ομως αναγκασμενοι να κανουμε επιλογες και υποχωρησεις,δεν μπορουμε να εχουμε ολοι εξωτερικους χωρους αρα προσπαθουμε να καλυψουμε αλλιως τις αναγκες του σκυλου και ιδιοκτητη,μεγαλες βολτες,εκδρομες οταν μπορουμε ,εκπαιδευση κλπ.
Προσωπικα την αποψη: ας μην επαιρνες τετοιον σκυλο την απορριπτω,αυτον ηθελα , αυτον πηρα (η βρηκα ή μαζεψα απο τον δρομο) και προσπαθω να του προσφερω οσα μπορω .Οποιος λοιπον εχει τετοιο σκυλο και τον προσεχει ,τον εκτονωνει , τον αγαπα και μου παρουσιασει εναν ισσοροπημενο σκυλο, για μενα ειναι μια χαρα,θα μπορουσε και καλυτερα αλλα και ετσι καλα ειναι...

 

[ΟΡΘΟΣ]

Πρόκειται για μία σωστή άποψη, η οποία όμως δεν ταιριάζει στην περίπτωση του Ελληνικού Ποιμενικού για έναν κυρίως λόγο. Γιατί πρόκειται για ένα ζώο του οποίου οι πρόσφατοι πρόγονοι εργάζονταν «ελεύθεροι» στη φύση, τη στιγμή που οι άλλες ράτσες έχουν απολέσει πολλά από τα εργασιακά τους χαρακτηριστικά, έχοντας απομακρυνθεί «αιώνες» από το φυσικό τους «αντικείμενο».

 

[johnk]

Αν μιλαμε για τις ιδανικες συνθηκες διαβιωσης , οχι μονο αυτης αλλα και πολλων (ισως και ολων) των φυλων, ναι ο εξωτερικος χωρος θα ηταν ο ιδανικος, για τον σκυλο αλλα και για τον ιδιοκτητη. Στην συγκεκριμενη μαλιστα περιπτωση δεν μιλαμε για μερικα τετραγωνικα μετρα, αλλα για στρεμματα εξωτερικου χωρου. Ειμαστε ομως αναγκασμενοι να κανουμε επιλογες και υποχωρησεις, δεν μπορουμε να εχουμε ολοι εξωτερικους χωρους, αρα προσπαθουμε να καλυψουμε αλλιως τις αναγκες του σκυλου και ιδιοκτητη, μεγαλες βολτες, εκδρομες οταν μπορουμε, εκπαιδευση κλπ.
Προσωπικα την αποψη: ας μην επαιρνες τετοιον σκυλο την απορριπτω, αυτον ηθελα, αυτον πηρα (η βρηκα ή μαζεψα απο τον δρομο) και προσπαθω να του προσφερω οσα μπορω. Οποιος λοιπον εχει τετοιο σκυλο και τον προσεχει, τον εκτονωνει, τον αγαπα και μου παρουσιασει εναν ισσοροπημενο σκυλο, για μενα ειναι μια χαρα, θα μπορουσε και καλυτερα αλλα και ετσι καλα ειναι...

Κοσμά, καλημέρα.

Ηδη, με τις υπογραμμίσεις μου, έχεις καταλάβει καλά που το πάω...
Ετσι μπράβο, ας γράφει και κανένας άλλος ένα (ωραίο) "σεντόνι", για να σχολιάζουμε κι εμείς που δεν γράφουμε πολλά...

Αλλά θα ήθελα, παρόλα αυτά, να σχολιάσω λιγάκι παραπάνω...

Σαφώς και οι ιδανικές συνθήκες διαβίωσης (έχει αποδειχτεί πέραν πάσης αμφιβολίας αυτό!) είναι να υπάρχει αραιή δόμηση - μονοκατοικίες με κήπους (ή στρέματα)... Τόσο για το σκύλο, όσο και για τον ίδιο τον άνθρωπο...
Για να ξεστρατίσω λίγο, η μεγάλη ατυχία της Αθήνας (και, κατ' επέκταση όλων των μεγάλων πόλεων) ήταν όταν ο Καραμανλής (ο κανονικός), τη δεκαετία του '60 αρνήθηκε να εφαρμόσει το πολεοδομικό σχέδιο του αείμνηστου Δοξιάδη, το οποίο προέβλεπε χαμηλή δόμηση (το πολύ 2 έως 3 ορόφους - στο κέντρο) και χαμηλή κάλυψη (μεγάλοι κήποι ανά τ.μ. επιφάνειας δόμησης)... Τα αναφέρω αυτά, ώστε να μη συζητάμε συνεχώς για το αυτονόητο!

Για να επανέλθω και πάλι, όλες οι φυλές θα είχαν ιδανικά ένα κήπο για εκτονωθούν και μόνα τους τα σκυλιά... Μη μου πεις ότι ακόμα και το bullmastiff δεν θα γουστάριζε τρομερά να κάνει τα "ξεπετάγματά" του στον κήπο...
Και αν μιλάμε για τα μεγαλύτερα και τα "εργασιακότερα" σκυλιά, όπως, για παράδειγμα, οι μεγάλες ορεινές ποιμενικές φυλές, θα χρειαζόντουσαν στρέματα, δεν το συζητάω κάν...
Οχι για να τροχάζουν επί 3-4 ώρες, θα πέθαιναν...
Αλλά για να τροχάζουν και να τρέχουν για λίγο και, κυρίως, για να περπατάνε με τον σχετικά γρήγορο, αλλά ράθυμο βηματισμό που βλέπουμε (με θαυμασμό) και στα βουνά και στις πεδιάδες, όπου υπάρχουν τσοπανόσκυλα...

Από εκεί και πέρα, Κοσμά, αν "μαζέψεις" ένα σκύλο, το κάνεις από ενδιαφέρον για να σωθεί, οπότε αν είναι ποιμενικός θα του πεις: "αυτά έχουμε αγόρι μου (ή κορίτσι μου), με αυτά θα περάσεις"... Και νάσαι σίγουρος ότι θα το καταλάβει πλήρως, θα ενσωματωθεί αρκετά και θα σου το ανταποδώσει χίλιες φορές...

Αν, όμως, αποκτήσεις με πλήρη επίγνωση ένα σκύλο συγκεκριμένης φυλής, θα πρέπει να λάβεις υπόψη σου ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά και ανάγκες του...
Αλλιώς, εγώ (όπως ξέρετε οι περισσότεροι) θα είχα ήδη ένα ζευγάρι από ορεινά ποιμενικά σκυλιά... Στο διαμέρισμα...
Προσωπικά, με απέτρεψαν (μέχρι τώρα), δύο βασικά χαρακτηριστικά τους: α) Η τεράστια ανάγκη τους για μεγάλο χώρο (για σωματική και ψυχική ευημερία) και β) είναι πολύ vocal ("γαυγιστερά") και, μάλιστα, τα θηλυκά είναι περισσότερο από τα αρσενικά...
Δεν μπορεί, τα παίρνεις υπόψη σου αυτά τα χαρακτηριστικά, κατά την ταπεινή μου γνώμη... Τουλάχιστον, έτσι "μέτρησα" τον εαυτό μου...

Πάμε λίγο παρακάτω, όμως και μάλιστα με το παράδειγμα της σκύλας του ptf, που είμαι περήφανος να λέω ότι την "έχω παίξει στα γόνατά μου", την έχω ζήσει από κουτάβι:
Η Θέτις ανήκει σε μία πολυπληθή οικογένεια που την προσέχει, την αγαπάει, την εκτονώνει (οργανώνονται συνεχώς δραστηριότητες για τη Θέτιδα) και την έχει βοηθήσει να εξελίσσεται σε ένα πολύ ισορροπημένο ενήλικο Ελληνικό Ποιμενικό...
Στο διαμέρισμα, στο κέντρο της Αθήνας...

Κατά συνέπεια, όπως λες, όλα γίνονται...
Αρκεί ο ιδιοκτήτης να έχει τη γνώση του τι έχει να περιμένει, ποιά είναι τα βασικά χαρακτηριστικά και να διαθέτει τη δέσμευση (committment - σε άπταιστα Ελληνικά) για να αναπτυχθεί και να "ανθίσει" ένα τέτοιο σκυλί...

Τα γράφουμε, όμως, όλα αυτά για το λόγο ότι δεν θα βρεις πολλούς ιδιοκτήτες σαν τον φίλο ptf (και όλη την οικογένειά του), που να διαθέτουν τη γνώση και τη δέσμευση και αυτό είναι που με προβληματίζει, να μην πω ότι με φοβίζει, με την κατοχή αυτών των φυλών σε αστικά περιβάλλοντα...

Υ.Γ. Θυμήθηκα και κάτι ακόμα: Ας πούμε, πόσες φορές πρέπει να ειπωθεί, ώστε να γίνει κατανοητό το ότι οι ορεινές ποιμενικές φυλές δεν είναι σκυλιά για ...doggie parks και για να παίζουν ελεύθερα με άλλα σκυλάκια?

 

[samsok]

johnk
καταρχην καλημερα,σαφως και πρεπει να λαμβανουμε υποψιν τις ιδιαιτεροτητες καθε ρατσας ,πχ ενας απο τους (πολλους )λογους που διαλεξα μπουλμαστιφ ειναι οτι δεν ειναι...γαυγιστερα και αρα δεν θα εχω θεμα στο διαμερισμα, οταν βεβαια διαλεγουμε το ζωο και οχι οταν μας διαλεγει αυτο!
Το ρεζουμε στο...σεντονι που εγραψα, ειναι η τελευταια μου φραση αρα μαλλον συμφωνουμε οτι το αστικο περιβαλλον καθεαυτο,υπο προυποθεσεις ,δεν αποτελει απολυτη αντενδειξη για την κατοχη τετοιου ζωου.

Υ.Γ 1 αρχιζω και γραφω σεντονια...πρεπει να το κοιταξω αυτο το θεμα

Υ.Γ 2 Τα ξεπεταγματα του μπουλμαστιφ ειναι απολαυστικα,το βλεπω οποτε παμε στο χωριο (δηλ καθε εβδομαδα σχεδον) και τα γουσταρω τρελλα! βεβαια η μανα μου που μετα τρεχει να συμαζεψει γλαστρες ή οτι αλλο βρει ο Καισαρας στο διαβα του ,ψιλοδιαφωνει!

 

[johnk]

...αρχιζω και γραφω σεντονια...πρεπει να το κοιταξω αυτο το θεμα

off-topic:

Εχω παρατηρήσει ότι τόχετε εσείς οι "μπουλμαστιφάδες"...

 

[sea-mol]

Ημέρα σεντονιού λοιπόν...
Η μικρή δική μου εμπειρία, με ανήλικο βέβαια σκύλο, σε ημιαστικό περιβάλλον και 5 στρέμματα ελεύθερα έχει ως εξής:
Ο σκύλος από μικρός έχει περάσει διάφορα: βασική υπακοή,βόλτες, μπάνια, παιχνίδι ελεύθερος με άλλα κουτάβια στο κτήμα του κτηνίατρου (που ξέρουμε τι ρόλο βαράνε τα σκυλιά) μόνος του την νύχτα στο κτήμα να φιλάει τις κότες....
Κλείνοντας και τα αυτιά σε επαρχιακές ντιρεκτίβες (να τον έχεις δεμένο, να μην τον χαιδεύει κόσμος...κλπ κλπ) και έχοντας προσπεράσει και καταστάσεις που κάποιοι θα θυμούνται (γρύλισμα σε γυναίκες με καροτσάκι, ντου από αδέσποτα) με όση γνώση έχω....
Μέχρι στιγμής:
Το πρόγραμμά μας πλέον, έχει ώς εξής:
Το βράδυ δεν κοιμάται ή λαγοκοιμάται και κάνει περιπολίες, και την μέρα λογω της ζέστης ξεραίνεται από το πρωί μέχρι το μεσημέρι που θα πάμε για μπάνιο....
Το απόγευμα προς βράδυ έχει ή καμια βόλτα στην πόλη, ή λίγο εκπαίδευση, ή παιχνίδι στο κτήμα με τις πετσέτες που ξεσκίζει...
Σαν συμπεριφορά, νομίζω ότι είναι και "διαχειρίσιμος" σαν pet από εμένα και την οικογένεια, αλλά και όσο φύλακας θέλουμε (γαυγίζει όταν πρέπει, και κυρίως "δείχνει" άγριος, πράγμα που είναι και πιο χρήσιμο)
Δεν είναι καθόλου Vocal....την ημέρα σπάνια ακούγεται, και την νύχτα μόνο όταν είναι κάποιος κοντά στον φράχτη κάνει ντου στα σίδερα...προφανώς το ότι έχει συνηθίσει όλους τους αστικούς θορύβους και μυρωδιές, έχει μάθει να φοβάται συγκεκριμένα πράγματα....
Η αλήθεια είναι ότι μεγαλώνοντας έχει γίνει συνολικά πιο ήρεμος και "διακριτικός". Ίσως αν αυτό που έβλεπα να έχει μικρός (παίζω,δαγκώνω και γαυγίζω σε ότι κινείται) εξελισσόταν μέσα στην ερημιά των βουνών, να μιλάγαμε για άλλο σκύλο...
Φυσικά ξαναλέω, είναι ακόμα κουτάβι...
Τέλος, δεν ξέρω τι θα γινόταν αν δεν είχα εκπαιδευτή και το Φ Ο Ρ Ο Υ Μ...
Πιθανότατα άλλο ένα μαντρόσκυλο...

 

[vasgial]

Το σκυλι οσο χωρο και να εχει αν δεν εχει ενα αντικειμονο εργασιας, δε πα να χει 20 στρεματα διαθεσιμα, θα ψαξει να βρει μια σκια να αραξει. Η εκτονωση δε συναυδει με τον μεγαλο κηπο, αυλη η ακομα και φυσικο περιβαλον. Ειναι στο χερι του ιδιοκτητη να κρατησει ο σκυλος τη σπιρταδα του.

 

[ΟΡΘΟΣ]

Κατά τη γνώμη μου, ο ελληνικός ποιμενικός έχει τόσο ισχυρό ένστικτο φύλαξης που αποκλείεται η περίπτωση του «αράγματος». Εδώ άλλωστε αναφερόμαστε σε τέτοια σκυλιά. Για παράδειγμα το σκυλί του sea-mol, βγάζει τα ένστικτα φύλαξης ήδη σε μικρή ηλικία, παρ’ όλο που θεωρητικά θα φυλάει ολοκληρωμένα μετά το χρόνο. Καλό βέβαια είναι τα σκυλιά να παίρνουν τα πατήματα ενός έμπειρου σε ηλικία καλού φύλακα, οπότε και αφομοιώνουν ευκολότερα συμπεριφορές τις οποίες θα πρέπει να αντλήσουν αλλιώς από το “DNA” τους. Η πεποίθησή μου είναι ότι πρόκειται για έναν φύλακα ό οποίος δεν χρειάζεται καμία εκπαίδευση, γιατί «το ‘χει». Και στην περίπτωση των σκύλων, πολύ φοβάμαι ότι ο φύλακας γεννιέται και δεν γίνεται.

 

[vasgial]

ΕΙναι σκυλοι που την εχουν τη φυλαξη, η φυλη παιζει και αυτη το ρολο της, αλλα αν δεν εκπαιδευτουν δεν κανουν σωστα τη δουλεια. Τι ειναι φυλαξη; Να γαυγισει για να ειδοποιησει; Να μπει μεσα καποιος και ο σκυλος να τον ακινητοποιησει η με το που θα μππει να τον κανει κομματια; Το οτι εχει τη γεννετικη προδιαθεση για φυλακας δεν σημαινει πως ειναι κιολας. Θα πρεπει να εκπαιδευτει στο πως θα ακινητοποιησει τη στο πως θα αποτρεψει ον κλεφτη χωρις να τον κομματισει και απο θυμα να βρεθεις θυτης. Αλλο παραδειγμα ειναι τα κυνηγοσκυλα. Μπορει να το εχουν αλλα αν το πουλοσκυλο δεν το εχεις εκπαιδευσει να φερει πισω το πουλι που θα πεσει πιο πιθανο ειναι η να αδιαφορησει η να το κανει μεζε.

 

[johnk]

...πολύ φοβάμαι ότι ο φύλακας γεννιέται και δεν γίνεται.[/FONT][/SIZE]

Πολύ φοβάμαι ότι θα συμφωνήσω...
Τουλάχιστον για την πλειονότητα της Ομάδας 2... το πρόβλημα είναι (σχεδόν) πάντα το "άστο"...

Υ.Γ. Βασίλη, αν εννοείς ότι πρέπει να δουλεύουμε (καθημερινά) στο "άστο", αυτό ναι, συμφωνώ...

 

[BiggBilly]

Την στιγμή που βλέπω παιδιά να έχουν σκυλιά εργασίας μέσα σε διαμερίσματα θεωρώ λίγο υπερβολικό το ότι ο Ελλ.ποιμενικός ΔΕΝ μπορεί να ζει σε διαμέρισμα. Δεν την γνωρίζω την φυλή αλλά δεν θεωρώ ότι διαφέρει ας πούμε με ένα Doberman, Setter, Malinois στο θέμα εκτόνωσεις. Αν το σκεπτικό μου είναι λάθος ας με διορθώσει κάποιος.

 

[Natassa]

Βασικά στο χωριό ο γείτονάς μας έχει πάρει έναν ελληνικό ποιμενικό από έναν βοσκό, έχει μεγάλο κήπο (αν κ πολλές ώρες ο σκύλος είναι δεμένος) κ τον πηγαίνει κ καμιά βόλτα (πάλι καλά).
Ο σκύλος το βράδυ είναι άγρυπνος φρουρός κ μαζί με τη λίλλυ (τη σκυλίτσα των γονιών μου) -της οποίας της ανεβάζει την αυτοπεποίθησή της, καθότι αγέρωχος ο κύριος- οργώνουν το χώρο τους όλο το βράδυ.
Το πρωί αραζουν μέχρι να φύγουν οι πολλές ζέστες. Τώρα ο Τόμυ είναι 1,5 ετών περίπου.
Είναι ένας αθλητικός -παρόλο που δε δέχεται την εκτόνωση κ τη σωστή διατροφή που θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου- αγέρωχος σκύλος, πολύ φιλικός με εμάς (μια κ μας έμαθε από κουτάβι) κ την οικογένεια του σπιτιού, αλλά άμεσα επιθετικός με οποιονδήποτε άλλο.

Αλλά τα μείον πολλά, όπως η έλλειψη κοινωνικοποίησης, αποπαρασίτωση κλπ κάθε φορα που κατεβαίνω Αγρίνιο τον πλακώνω εγώ σε χάπια κολλάρα κλπ κλπ
Τη λώρα αν κ την ξέρει κ αυτή από κουτάβι, δε τη δέχεται κ αν βρεθεί ευκαιρία θα την αρπάξει (μία φορά τα κατάφερε, μάλιστα, αλλά πάλι καλά δεν της έκανε ζημιά). Ως σκυλίσια αγέλη του έχει δεχτεί μόνο τη λίλλυ.

Είναι σοβαρός, σταμάτησε να είναι μπέμπης όπως ήταν κάποτε στη συμπεριφορά του, αλλά θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος σκύλος θα μπορούσε να δώσει πολλά περισσότερα από το χαρακτήρα κ τη νοημοσύνη που δεν είχε την ευκαιρία να ξεδιπλωθεί ως τώρα.

Φοβίες δε δείχνει να έχει, αλλά ώρες-ώρες είναι μη προβλέψιμος στη συμπεριφορά του. Μένει μόνιμα έξω.
Η οικογένεια, πχ, φοβάται να τον χτενίσει γιατί μερικές φορές θα γρυλίσει. Ξέρει ο σκύλος ότι δεν τον εμπιστεύονται.
Τον Τόμυ τον έχω χτενίσει 6,7 φορές, δε μου 'χει γρυλίσει ποτέ, αλλά γενικότερα δεν προειδοποιεί όταν θέλει να κάνει κίνηση. Μία φορά τον είχα χτενίσει κ είχα βάλει τις τούφες σε μία σακούλα κ έτσι όπως πήγα να την κλείσω, μου έπιασε το χέρι απότομα. Δεν πόνεσα, εξεπλάγην ομολογώ, αλλά δεν έδειξα κάτι τέτοιο στο σκύλο. Με άφησε αμέσως. Δεν με εκπλήσσει αυτό το γεγονός, αν σκεφτεί κάποιος τα παραπάνω.
Ο σκύλος δεν έχει ζήσει μέσα σε σπίτι, δεν ξέρει να φερθεί κ εγώ είμαι η παιδική του χαρά κάθε φορά που επισκέφτομαι τους γονείς μου. Λιχουδιές-εντολές (κάτσε, ξάπλα του'χα μάθει, ακόμη τα θυμάται ;-) ) κ καμιά βόλτα στο δάσος με τη λίλλυ.


Η εμπειρία που'χω με ένα άλλον ελληνικό ποιμενικό, αυτόν της φίλης Noela, βέβαια, όλα αυτά τα χρόνια είναι ακριβώς αντίθετη με όλα τα παραπάνω. Αλλά εκείνη μπορεί να περιγράψει το σκύλο της καλύτερα...



Βγήκα λίγο εκτός θέματος, καθως δεν πρόκειται για αστικό περιβάλλον ό,τι έγραψα παραπάνω, οπότε με συγχωρείτε.

Κλείνω με κάποιες φωτό του ''μικρού'' Τόμυ (όταν ήταν 2 παρά κάτι μηνών), θα βγάλω νεότερες όταν πάω χωριό.

 

[ΟΡΘΟΣ]

σκυλοι που την εχουν τη φυλαξη, η φυλη παιζει και αυτη το ρολο της, αλλα αν δεν εκπαιδευτουν δεν κανουν σωστα τη δουλεια. Τι ειναι φυλαξη; Να γαυγισει για να ειδοποιησει; Να μπει μεσα καποιος και ο σκυλος να τον ακινητοποιησει η με το που θα μππει να τον κανει κομματια; Το οτι εχει τη γεννετικη προδιαθεση για φυλακας δεν σημαινει πως ειναι κιολας. Θα πρεπει να εκπαιδευτει στο πως θα ακινητοποιησει τη στο πως θα αποτρεψει ον κλεφτη χωρις να τον κομματισει και απο θυμα να βρεθεις θυτης. Αλλο παραδειγμα ειναι τα κυνηγοσκυλα. Μπορει να το εχουν αλλα αν το πουλοσκυλο δεν το εχεις εκπαιδευσει να φερει πισω το πουλι που θα πεσει πιο πιθανο ειναι η να αδιαφορησει η να το κανει μεζε.

Αν και διαφορετική από τη συζήτηση που έχουμε ανοίξει, έχει ενδιαφέρον και προτείνω να την πιάσουμε σύντομα. Όμως περιληπτικά θα ήθελα να απαντήσω ότι μιλάμε για ορεσίβια σκυλιά, με ανεπτυγμένα ένστικτα φύλαξης του «μαντριού» και απώθησης του εξωτερικού εισβολέα. Δεν γνωρίζω κατά πόσο επιδέχονται εκπαίδευση του τύπου να ακινητοποιούν τον εισβολέα μέχρι να έρθεις να τον μαζέψεις, φαντάζομαι όμως ότι δεν θα είναι εύκολο να τα εκπαιδεύσεις όπως τα γερμανικά ποιμενικά, γιατί έχουν την τάση να λειτουργούν αυτόνομα. Επίσης, ο παραλληλισμός τους με τα συμπαθέστατα κυνηγετικά, δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστός την στιγμή που έχουν τεράστιες διαφορές. Νομίζω όμως ότι έχεις μία άποψη "κλισέ" για έναν σκύλο που κάνει ότι του λέει το αφεντικό, που περιμένει δηλαδή τις εντολές του αφέντη για να ενεργήσει, ενώ όλοι ξέρουν ότι η ειδοποιός διαφορά του Ελληνικού Ποιμενικού είναι ότι έχει αυξημένη κρίση η οποία τον ωθεί να λειτουργήσει μόνος του. Εάν βέβαια κάποιος δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει τέτοια σχέση με τον σκύλο του ή έχει στο μυαλό του την τυποποιημένη εκπαίδευση μίας άλλης ράτσας όπως είναι για παράδειγμα ο υπέροχος γερμανικός ποιμενικός, καλύτερα να στραφεί σε έναν τέτοιο και να αποφύγει τα τσοπανόσκυλα.

 

[johnk]

...Δεν την γνωρίζω την φυλή αλλά δεν θεωρώ ότι διαφέρει ας πούμε με ένα Doberman, Setter, Malinois στο θέμα εκτόνωσεις. Αν το σκεπτικό μου είναι λάθος ας με διορθώσει κάποιος.

Τείνω να συμφωνήσω και με αυτό, σε σχέση με την εκτόνωση. Και, μάλιστα, τα σκυλιά που αναφέρεις είναι αισθητά πιο "ενεργητικά"...

1. ...Ο σκύλος το βράδυ είναι άγρυπνος φρουρός κ μαζί με τη λίλλυ (τη σκυλίτσα των γονιών μου) -της οποίας της ανεβάζει την αυτοπεποίθησή της, καθότι αγέρωχος ο κύριος- οργώνουν το χώρο τους όλο το βράδυ.

2. Το πρωί αραζουν μέχρι να φύγουν οι πολλές ζέστες. Τώρα ο Τόμυ είναι 1,5 ετών περίπου.

3. ...φιλικός με εμάς (μια κ μας έμαθε από κουτάβι) κ την οικογένεια του σπιτιού, αλλά άμεσα επιθετικός με οποιονδήποτε άλλο.

4. ...Είναι σοβαρός, σταμάτησε να είναι μπέμπης όπως ήταν κάποτε στη συμπεριφορά του, αλλά θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος σκύλος θα μπορούσε να δώσει πολλά περισσότερα από το χαρακτήρα κ τη νοημοσύνη που δεν είχε την ευκαιρία να ξεδιπλωθεί ως τώρα.

5. ...Μία φορά τον είχα χτενίσει κ είχα βάλει τις τούφες σε μία σακούλα κ έτσι όπως πήγα να την κλείσω, μου έπιασε το χέρι απότομα. Δεν πόνεσα, εξεπλάγην ομολογώ, αλλά δεν έδειξα κάτι τέτοιο στο σκύλο. Με άφησε αμέσως. Δεν με εκπλήσσει αυτό το γεγονός, αν σκεφτεί κάποιος τα παραπάνω.

Νατάσσα, νομίζω ότι μας ταξίδεψες... Στο τέλος της αφήγησης, έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάει...

1. Είναι αυτό που λέγαμε πιο πριν: "Τόχει"...

2. Ποιμενικός... αραχτός... γονίδιο...

3. Κλασικός ποιμενικός... οι "δικοί μας" και οι "ξένοι"...

4. Αυτό το λέμε στα μισά θέματα του φόρουμ... Η επαφή με την οικογένεια (πάσης φύσεως, από αθλήματα μέχρι "κουβεντούλα" και κάποιες ασκήσεις) είναι αναντικατάστατη...

5. Κάποια "ψιλοδιόρθωση" σε κάτι που τον ενόχλησε ελαφρά? Δεν θα σε πονούσε, σε οποιαδήποτε περίπτωση...

Υ.Γ. "αραχτός... γονίδιο...": Τα ποιμενικά (είτε σε κρύο, είτε σε ζέστη) δεν "κοιμούνται"... Απλά, "δεν κινούνται"... Για να μην τρομάζουν το κοπάδι με απότομες κινήσεις...

 

[BiggBilly]

Νομίζω όμως ότι έχεις μία άποψη "κλισέ" για έναν σκύλο που κάνει ότι του λέει το αφεντικό, που περιμένει δηλαδή τις εντολές του αφέντη για να ενεργήσει, ενώ όλοι ξέρουν ότι η ειδοποιός διαφορά του Ελληνικού Ποιμενικού είναι ότι έχει αυξημένη κρίση η οποία τον ωθεί να λειτουργήσει μόνος του.

Η λέξη κρίση είναι αρκετά πολύπλοκη για να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουμε την συμπεριφορά ενός σκύλου.
Αν μπει παιδί στον χώρο του Ελληνικού ποιμενικού τι κρίση θα έχει?
Στον ανθρώπινο κόσμο αυτός που θα κάνει κακές κρίσεις οδηγόντας τον συνέχεια σε λάθη πως τον χαρακτηρίζουμε?

για παράδειγμα ο υπέροχος γερμανικός ποιμενικός, καλύτερα να στραφεί σε έναν τέτοιο και να αποφύγει τα τσοπανόσκυλα.

Πάντα είχα αυτή την απορία απο τότε που ήρθα στην Ελλάδα. Τσοπανόσκυλα δεν είναι τα ποιμενικά? Το τσοπανόσκυλο σαν έννοια είναι το shepherd ή το cattle dog?

 

[johnk]

...Πάντα είχα αυτή την απορία απο τότε που ήρθα στην Ελλάδα. Τσοπανόσκυλα δεν είναι τα ποιμενικά? Το τσοπανόσκυλο σαν έννοια είναι το shepherd ή το cattle dog?

- Τσοπανόσκυλα ή Oρεινά Ποιμενικά: Sheepdog, ή (καλύτερα - ορισμός) Livestock Guarding Dog (LGD)
- Ποιμένες (βοσκοί - καθοδηγητές του κοπαδιού): Shepherd, cattle dog (αλλά, καμιά φορά και sheepdogs)

Υ.Γ. Μία από τις εξαιρέσεις είναι το German Shepherd, που έχει κάνει και χρέη φύλακα κοπαδιού...
Υ.Γ.2. Μια ακόμα από τις εξαιρέσεις είναι το Rottweiler (cattle dog) που έχει κάνει, επίσης και τις δύο δουλειές...

 

[ΟΡΘΟΣ]

Άλλο τσοπανόσκυλο από γεννεά που μέχρι πρόσφατα ήταν στα βουνά, άλλο τσοπανόσκυλο του οποίου οι πρόγονοι αποσύρθηκαν από τη φύλαξη κοπαδιών το 1800. Εκτός εάν έχει κανένας γερμανικό ποιμενικό που τον πήρε από μαντρί στην Γερμανία. Άλλο άνθρωπος από την φυλή των Μασάι http://en.wikipedia.org/wiki/Maasai_people, άλλο Λονδρέζος. (Τυχαία τα παραδείγματα και αποσκοπούν να καταδείξουν την διαφορά ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς εκπροσώπους του ιδίου είδους).
Επίσης, ο Ελληνικός Ποιμενικός δεν είναι σκύλος καθοδηγητής όπως π.χ. το κόλευ, αλλά η δουλειά του είναι να προστατεύει το κοπάδια από εξωτερικούς εισβολείς και συγκεκριμένα την αρκούδα και τον λύκο.

 

[kokoni]

και τι μας σταματάει απο το να πούμε ότι στις ιδανικές συνθήκες περιλαμβάνεται και η απόκτηση κοπαδιού?



ας μην πέσουμε στην παγίδα του υλισμού....
όπως πολύ σωστά λέει και ο φίλος μου ο JohnK και για εμάς τους ίδιος καλά είναι να έχουμε σπίτι στην εξοχή και τεράστιο κήπο

κι ανάποδα
έχουμε έναν Ελληνικό Ποιμενικό
τεράστια αυλή
και τον έχουμε όλοι μέρα μόνο του να φυλάει
δεν ασχολούμαστε πέρα απο τροφή νερό και εμβόλια
τον έχουμε σε ιδανικές συνθήκες????????????????????

εν κατακλείδι
βάζουμε κάτω και ιεραρχούμε τις ανάγκες του σκύλου
ξεκινάμε λοιπόν με την κοινωνικότητα
προχωράμε στο νερό και την τροφή και την στέγη
την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
και συνεχίζουμε με τις ανάγκες για σωματική εκτόνωση
εδώ διαφοροποιούνται οι φυλές
και μπορούμε να αναφερθούμε ειδικά στις ανάγκες για σωματική εκτόνωση του Ελληνικού Ποιμενικού
και να δούμε πως θα καλυφθούν
σίγουρα σε σπίτι με μεγάλη αυλή θα καλυφθούν ευκολότερα για εμάς
αλλά δεν θα πεί ότι δεν θα καλυφθούν αν μένουμε σε διαμέρισμα


εδώ να κάνω ένα παράπονο
τι να φυλάξει ακριβώς ένας μεγάλος σκύλος σε μιά μεγάλη αυλή?
μην του φάνε άλλοι σκύλοι της φόλες που θα πετάξουν οι επίδοξοι νυχτερινοί εισβολείς?
όταν ακού πολύ τονισμός στο "φυσικός φύλακας" κλπ
το πρώτο που σκέφτομαι είναι φόλα με σφεντόνα το σούρουπο
εισβολή τα μεσάνυχτα

για μένα σκύλος ελεύθερος σε μεγάλη έκταση δεν φυλάει τίποτα
ενώ στο διαμέρισμα κάτι φυλάει ας πούμε.........

έτσι που λέτε
η κατοχή ποιμνίου μηρυκαστικών δεν είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη απόκτησης Ελληνικού Ποιμενικού..........ή μήπως είναι-ιδού η απορία

 

[ΟΡΘΟΣ]

Δεν σημαίνει ότι κάποιος ο οποίος έχει μεγάλο χώρο δεν ασχολείται με το σκυλί του. Μην ξεχνάμε επίσης ότι οι συνθήκες θέρμανσης, υγρασίας κλπ του διαμερίσματος δεν είναι οι ενδεδειγμένες για το σκυλί, ενώ είναι γνωστές και οι ασθένειες (αλλεργίες, ωτίτιδες κλπ) από τις οποίες υποφέρει ο Ελληνικός Ποιμενικός του άστεως . Μου κάνει δε εντύπωση που υποβιβάζεται η ανάγκη του κατάλληλου φυσικού περιβάλλοντος για το ζώο και αναδεικνύεται σε καλύτερο το «προστατευτικό» περιβάλλον του διαμερίσματος. Το ζήτημα είναι να διατηρηθεί κατά το δυνατόν η «αρχέγονη δύναμη» της ράτσας και όχι να εξελιχθεί σε ράτσα σκυλιών με ρωμαλέο φαινότυπο και ταπεραμέντο σκύλου συντροφιάς, όπως έχει γίνει με άλλες...