Παντως τα πιο πολλα αδεσποτα σκυλια εδω στην περιοχη μου(εχει εκατονταδες) δεν προερχονται απο γεννες ιδιωτων, αλλα απο γεννες αδεσποτων. Βασικα τα περισσοτερα ειναι αδεσποτα αρκετες γενιες πισω, απο παππουδες και προπαππουδες που ηταν αδεσποτοι.
Μεσα στην δεξαμενη βεβαια μπαινουν τακτικα γονιδια απο τσοπανοσκυλα, κυνηγοσκυλα που παρατουν οι κυνηγοι στα βουνα, και γενικως σκυλια που ξεφορτωνονται οι καφροι, αλλα το ποσοστο ειναι μικρο. Η πλειοψηφια τους ειναι καθαροαιμα "village dogs".
Ο μεγαλυτερος αριθμος δεν βρισκονται εντος πολης αλλα στα χωραφια, στις γεωτρησεις και στα εργοστασια που βρισκονται αρκετα χιλιομετρα εξω απο την πολη.
Καποιος που μενει μεσα σε πολη ή ακομα και χωριο και δεν βγαινει στην υπαιθρο, να γυρισει την περιοχη με τα ποδια, ειναι πολυ δυσκολο να εκτιμησει τον αριθμο τους.
Τους τελευταιους μηνες συναντω συχνα οταν κανω τις βολτες μου στο "βουνο" μια αγελη(πραγματικη αγελη ομως, ουτε εξαναγκασμενη, ουτε οπως της πλατειας που απλα συμβιωνουν) απο 10 σκυλους, 8 ενηλικα και 2 κουταβια(πεντε μηνων τωρα).
Η περιοχη ειναι τουλαχιστον 6χλμ, απο κατοικημενη περιοχη(πολη ή χωριο), δεν εχει κοντα καποιο μαντρι ή εργοστασιο, ειναι μια τεραστια εκταση σχεδον μονο ελαιωνες. Εχει πολλα αγριογουρουνα, λαγους και υπαρχουν και λυκοι.
Οι σκυλοι ειναι σε αριστη κατασταση σωματικα, ειναι πολυ καλα στα κιλα τους, και εντελως απλησιαστοι. Ουτε θα σε γαυγισουν αν σε συνατησουν, ουτε θα πλησιασουν σε καμια περιπτωση. Βασικα συμπεριφερονται σαν αγρια ζωα, οσες φορες με εχουν αντιληφθει εξαφανιζονται μεσα σε δευτερολεπτα...Οταν γινεται αυτο, ο "μεγαλος", ενας γκρι σκυλαρος ποιμενικου τυπου, μενει παντα τελευταιος και με παρακολουθει μεχρι να φυγουν ολοι οι υπολοιποι, μετα ακολουθει κι αυτος.
Πραγματικα δεν μπορω να καταλαβω πως εξασφαλιζουν την τροφη τους συστηματικα σε αυτο το μερος. Κυνηγι; Απο τα αποφαγια λυκων;
Τα κουταβια τα φροντιζει ολη η αγελη και οχι μονο η μαμα τους. Αρκετες φορες οταν ηταν πιο μικρα και εμεναν σταθερα στην φωλια τους εμενε αλλος σκυλος για να τα προσεχει, οταν εφευγε η μαμα με την ομαδα.
Η μοναδικη φορα που τα ειδα μονα τους ειναι οταν καποιοι κυνηγουσαν στην περιοχη, και τα ενηλικα ειχαν τρομαξει και φυγει απο τις ντουφεκιες. Εχαν μεινει τα κουταβια μονα τους να γρυλιζουν και να τρεμουν...
Οτι και να κανουμε, οσα μετρα και αν δοκιμασουμε για να τα περιορισουμε, ειναι αδυνατον.
Αντε, απο τις πλατειες των βορειων προαστειων ισως κατι μπορει να γινει. Αλλα απο την επαρχια δεν υπαρχει περιπτωση.
Εκτος αν το προβλημα "αδεσποτα" εχει να κανει μονο με την Αθηνα.....
Οσο υπαρχουν ανθρωποι θα υπαρχουν και αδεσποτοι σκυλοι, γεγονος. Βεβαια μετα απο τις παρατηρησεις μου με την αγελη που αναφερω παραπανω, εχω αρχισει να αμφισβητω οτι τους ειμαστε απολυτα απαραιτητοι(οι ανθρωποι) για να επιβιωνουν.
Τελικα μηπως το θυμα ειναι ο γενετικα(και κυριολεκτικα πολυ συχνα) "ευνουχισμενος" εκτροφικος σκυλος, με τις κληρονομικες παθησεις, τον δυσλειτουργικο σωματοτυπο και σχημα κρανιου, το αδυνατο ανοσοποιητικο, τον καταπιεσμενο χαρακτηρα/ενστικτα, μονιμως δεμενος κτλ......;
Μηπως ο "αδεσποτος"(συμφωνα με εμας) σκυλος, και ειδικα της επαρχιας ζει την ζωη(παρολες τις δυσκολιες και τις κακοτοπιες...) που ορισε η φυση για τον σκυλο;