Και ΝΑΙ..... ήρθε η ώρα!!! :)

[ΤLilith]

Και ΝΑΙ........... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ξαναήρθε η ώρα!!!!!!

Τώρα θα γεννήσει, μετά θα γεννήσει.......... είναι στις μέρες της.... είναι στις ώρες της...... τελικά κατάφερε να μας κρατάει σε αγωνία και άυπνους τόσο καιρό (κοντά δυο εβδομάδες ήταν τελικά το "Είναι στις μέρες της" που μας έλεγαν .... ). Χαλάλι της όμως!!!!

Σήμερα τα ξημερώματα λοιπόν, σήμανε συναγερμός στο σπίτι. Η Λάι έγινε ανήσυχη..... άρχισε να σκάβει και να γυρίζει γύρω γύρω...... έσκισε τη μαξιλάρα που της είχαμε μέσα στο σπιτάκι της, κι αφού γέμισε όλο το σπιτάκι με τα σφουγγαράκια που είχε η μαξιλάρα, άρχισε να αναπνέει γρήγορα και να κάνει σπασμούς!!!!
Είπα "Οκ.... μην πανικοβάλεσε....... είσαι έτοιμη", κι εννοούσα εμένα φυσικά!!!

Η μικρούλα μου τα κατάφερε χωρίς να χρειαστεί η δική μου παρέμβαση κι έφερε το πρωί στις 9 το πρώτο της κουταβάκι στη ζωή. Ευτυχώς (όσον αφορά στους φόβους μου) ήταν μικρόσωμο και δεν ταλαιπωρήθηκε πολύ. Το αμέσως επόμενο βγήκε σχεδόν 40 λεπτά αργότερα κι εμένα με βρήκε να τριγυρνάω γύρω γύρω λές και περίμενα έξω απο κανένα μαιευτήριο!!! Μπήκα τόσο στο ρόλο του "περιμένω το μωρό να βγεί" που όταν τελικά γεννήθηκε και το δεύτερο κουταβάκι μας, κόντεψα μετά την αναγγελία να δώσω το κάτιτις στη μητέρα μου!!

Να μην τα πολυλογώ (ως συνήθως) λοιπόν, γύρω στις 12 το μεσημέρι τελειώσαμε με τα γεννητούρια κι αυτή τη στιγμή έχουμε πια 5 πανέμορφα κουταβάκια (3 μαύρα και 2 λευκά).
Όλα φαίνεται οτι πήγαν καλά, η μικρούλα μας βγήκε μετά τη γέννα κι έπεσε κυριολεκτικά στην αγκαλιά μου με χαρούλες και φιλάκια και τώρα την αφήσαμε στην ησυχιά της να φροντίσει και να ταϊσει τα μικρά της (αυτά βέβαια άλλη δουλειά δεν κάνουν απ' την ώρα που "βγήκαν", έχουν ενσωματωθεί με τα στηθάκια της μαμάς τους)!!!!

Αν και Μεγάλη Παρασκευή και μετά απο μια ΠΟΛΥ δύσκολη εβδομάδα που περάσαμε μ' έναν γατούλι που φροντίζω, έχω να δηλώσω ότι είμαι πολύ πολύ πολύυυυυυυυυυ χαρούμενη που τελικά όλα πήγα καλά και σώθηκε κι ο γατουλίνης μου επίσης!!!!

Καλό Πάσχα να έχουμε παιδιά!!!!

 

[Μαρια&Ηρα]

Να σας ζήσουν!
Μακροημέρευση κ ευημερία!

Με το καλο κ απο ενα καλο σπιτακι για ολα τους!

 

[noni_papa]

Να σας ζήσουν τα κουταβάκια
Για άλλη μια φορά χίλια μπράβο

Με το καλό, όταν έρθει η στιγμή, να βρουν όλα τους ένα στοργικό σπίτι

 

[myEnzo]

Γερά και τυχερά να είναι τα μωρά κι ένα καλό σπίτι για το καθένα τους εύχομαι!! Καλό Πάσχα!

 

[haviharakennel]

μπράβο στη μαμά!!! να σας ζήσουν και να βρουν όλα τα καλύτερα σπιτικά

 

[Tri]

Να σας ζήσουν και να είναι καλότυχα εύχομαι!
Καλό Πάσχα και σε σένα.

 

[Giannis_Rottie]

Να σας ζησουν! καλοτυχα να ναι! Φωτο θελουμε απο τις κουταβομπαλιτσες! Καλη ανασταση και καλο πασχα να χετε

 

[ΤLilith]

Χρόνια πολλά παιδιά.
Σας ευχριστώ πολύ για τις ευχές. Φυσικά και θα ακολουθήσουν φωτογραφίες, αλλά σιγά σιγά.
Δυστυχώς είχαμε δύο απώλειες. Τη δεύτερη μέρα " έφυγε" το κουταβάκι που γεννήθηκε πρώτο. Ενώ έδειχνε υγιέστατο κι έτρωγε κανονικά με όλα τα υπόλοιπα αδελφάκια του, το βρήκαμε το πρωί νεκρό.
Το δεύτερο, το τελευταίο που γεννήθηκε, "έφυγε" σήμερα το απόγευμα μέσα στα χέρια μου.
Ήταν το πιο μικρόσωμο απ' ολα κι αυτό που έβαζα συνέχεια στο στήθος της μανούλας του για να προλάβει να φάει κι αυτό. Το μικρούλι γεννήθηκε με προβληματάκι στο στοματάκι του τύπου "λαγόχειλο" (είχε μια μικρούλα σχισμή που ένωνε τη μυτούλα με το στοματάκι του). Δεν φαινόταν αρχικά μιας και ήταν μια σταλίτσα. Την Κυριακή το απόγευμα το πρόσεξα για πρώτη φορά και πάλευα περισσότερο απο πριν να το βάλω για γαλατάκι. Το μικρούλι όμως δεν έτρωγε πολύ. Σήμερα το πρωί ήταν πιο κρύο απ ότι συνήθως. Το έτριψα μπας και καταφέρω κάτι, το έβαλα στο στήθος της μικρής για να φάει αλλά η ψυχούλα μου εγκατέλειπε πια......... δεν ήθελα να το αφήσω να φύγει αμαχητή, και θέλησα να ξεκινήσω να το ταίζω με σύριγγα. Η γιατρός μου είπε οτι δεν θα τα καταφέρει κι οτι ίσως είναι τυραννία για το μικρούλι. Το ψυχουλίνι μου αποφάσησε τελικά μόνο του. Έφυγε στα χέρια μου λίγες ώρες αργότερα....
Τα υπόλοιπα δείχνουν υγιή σύμφωνα με τη γιατρό. Ελπίζω να μην έχουμε άλλα απρόοπτα......... δεν αντέχεται αυτό το πράγμα...... Όσο κι αν μου λένε οτι κάποιες φορές στις γέννες χάνονται κάποια κουτάβια, αναρωτιέμαι μήπως έκανα εγώ κάτι λάθος. Μήπως κάτι μου διέφυγε. Μήπως κάτι θα μπορούσα να είχα προλάβει......Μήπως????

Ας μεγαλώσουν λοιπόν λίγο ακόμη και θα έχετε όσες φωτογραφίες θέλετε.

 

[Μαρια&Ηρα]

Το πρωτο υπαρχει ενδεχομενο να το "πλακωσε" η μανα?
Πως ειναι η φωλια τους?
Αν ναι,ξεκινα σκοπιες!
Μεστη ζωη ειναι κ αυτα,δυστυχώς!

 

[ΤLilith]

@Μαρια&Ηρα δεν θα μπορούσα να το αποκλείσω κι αυτό, αν και η μικρούλα τα προσέχει πολύ τα μικράκια της. Φαντάζομαι όμως οτι είναι η πρώτη της γέννα και όλα μπορούν να συμβούν.
Η φωλιά τους είναι ένα κλειστό σπιτάκι που η ίδια επέλεξε να πάει να γεννήσει.
Της είχα φτιάξει μια ωραιότατη ανοιχτή κούτα, με μαξιλάρα, κουβερτούλες, υποσέντονα κλπ για να χουχουλιάσει εκεί, αλλά όταν ήταν να γεννήσει επέλεξε το σπιτάκι (στο οποίο ευτυχώς για σιγουριά είχα βάλει επίσης μαξιλάρια, κουβέρτες κλπ). Το σπιτάκι δεν είναι βέβαια και καμία μεζονέτα όσον αφορά στον χώρο, αλλά τη χωράει μια χαρά με τα μικρούλια της. Δεν πρόσεξα να δυσκολεύεται καθόλου να κινηθεί εκεί ούτε όταν είχε όλα τα μωρά!

Εχθές που η μέρα ήταν και πάλι ζεστή τα έβγαλα λίγο στον ήλιο για να κάνουμε το πρώτο μας μόντελινγκ. Δεν είναι και οι καλύτερες φωτογραφίες που θα μπορούσα να τους βγάλω, αλλά για πρώτη γεύση είναι αρκετά καλές νομίζω

Αγκαλίτσες!!





Ποδαράκια παντού!!



Παιδιά κοιμηθείτε! Η μανούλα μας προσέχει!!



Και μια ερώτηση για το φόρουμ!
Ρε παιδιά πείτε μου! Αυτή η λευκή τρελόφατσα ......... δεν μοιάζει με γουρουνάκι????
Πάντως σίγουρα είναι γνήσιο θυληκό! Απο τώρα έχει αρχίσει τη μουρμούρα!!

 

[l.Kyveli]

Καλότυχα να είναι τα μικρά να πάνε σε καλά σπίτια. Βρε είσαι σίγουρη ότι δεν ζευγάρωσες την σκύλα σου και μας δουλεύεις; Η μανούλα είναι μοντέλο δύσκολα να την φανταστώ αδέσποτο! Μπράβο σου για όλα !!!

 

[ΤLilith]

Καλότυχα να είναι τα μικρά να πάνε σε καλά σπίτια. Βρε είσαι σίγουρη ότι δεν ζευγάρωσες την σκύλα σου και μας δουλεύεις; Η μανούλα είναι μοντέλο δύσκολα να την φανταστώ αδέσποτο! Μπράβο σου για όλα !!!

Μέσα σε 20 μέρες που την έχω?? Χαχαχα .... τότε θα είχαμε μπεί στο βιβλίο Guinness!
Η μανούλα είναι σαν το παραμύθι με το ασχημόπαπο (αν και ατημέλητη πάλι κούκλα ήταν) Μετά το κούρεμα και την περιποίηση έγινε άλλο πλάσμα!

 

[l.Kyveli]

Μέσα σε 20 μέρες που την έχω?? Χαχαχα .... τότε θα είχαμε μπεί στο βιβλίο Guinness!
Η μανούλα είναι σαν το παραμύθι με το ασχημόπαπο (αν και ατημέλητη πάλι κούκλα ήταν) Μετά το κούρεμα και την περιποίηση έγινε άλλο πλάσμα!

Κι εμένα ατιμέλητη μου αρέσει πολύ, να την αφήσετε να γίνει μακρυμαλλούσα πάλι!

 

[si_melina]

@Μαρια&Ηρα

View attachment 62247


Ρε παιδιά πείτε μου! Αυτή η λευκή τρελόφατσα ......... δεν μοιάζει με γουρουνάκι????


View attachment 62249

Να σας ζήσουν και να είναι καλότυχα και τα κουταβάκια και τα γουρουνάκια.Αν δεν τα κρατήσει(όλα), εύχομαι με μια καλή μαμά σαν και της μαμάς τους

 

[ΤLilith]

Καλησπέρα στην παρέα!

Είχαμε καιρό να εμφανιστούμε κι είπαμε να κάνουμε come back με μερικές φωτογραφιούλες που αποδεικνύουν πόσο πολύ μοιάζουν τα κουταβοαδερφάκια μεταξύ τους!!!!

Κι αν έχετε όρεξη..... πάμε να συστηθούμε:

Χουντίνι!!! Ο μοναδικός ΑΝΤΡΑΣ της παρέας. Το όνομα του το πήρε απ το γεγονός οτι απο πολύ πολύ μωράκι έβρισκε ΠΑΝΤΑ τον τρόπο να το σκάει απ τη φωλιά του. Παιχνιδιάρης, ήρεμος κι αγαπησιάρης. Κανονική χνουδόμπαλα!!! Μόλις 1,5 κιλό





Blue!!!! Ένα απ τα τρελοκόριτσα της οικογένειας! Το όνομα της νομίζω ότι είναι προφανές απο που το πήρε! Επίσης παιχνιδιάρα, χνουδίτσα, ναζιάρα και..... το κατσικάκι της παρέας. Χοροπηδάει σαν τρελό. Είναι κι η στρουμπουλίτσα της οικογένειας μιας κι είναι στα 2 κιλά. Ούτε στο μπικίνι της δεν θα χωράει καλοκαιριάτικα









Ζιζέλ!!!! Το μοντέλο της οικογένειας! Όλο νάζι και σκέρτσο. Απίστευτα παιχνιδίαρα (δεν μου αφήνει κορδόνι για κορδόνι και μπατζάκι για μπατζάκι), λιχούδα παρόλο που δεν της φαίνεται (Εξού και το Ζιζέλ) και γεμάτη ζωή!! Είναι η μανταμίτσα με το λιγότερο μαλλάκι απ τα 3 κι εκείνη που μας θυμίζει στα χρώματα τη μαμά της (στο περίπου τουλάχιστον). Τα άλλα δυο..... ένας Θεός ξέρει απο που πήραν......







Και μια με τη μανούλα που προσπαθεί να ξεκουραστεί απ' το χαμό, ακουμπώντας στο πιο μαλακό μαξιλαράκι ever!



Τα κουταβάκια μας αύριο κλείνουν αισίως την 7. εβδομάδα της ζωής τους και σιγά σιγά θα πρέπει να βρούν την αγκαλίτσα που θα κουρνιάξουν για την υπόλοιπη ζωή τους. Οπότε.... όσοι πιστοί.... προσέλθετε!!!!
(Μήπως να ανοίξω νέο θέμα "χαρίζονται" στο φόρουμ???? )

Θα εκτιμούσα βρε παιδιά κι οποιαδήποτε συμβουλή, όσον αφορά στις υιοθεσίες και στα συμβόλαια, μιας και δεν έχω κάνει ποτέ και είμαι παντελώς αρχάρια στο θέμα. Ευχαριστώ εκ των προταίρων για οποιαδήποτε πληροφορία σας.

 

[archodea]

Υπάρχει σύνδεσμος στο fb ν τ κοινοποιήσω;

 

[ΤLilith]

Υπάρχει σύνδεσμος στο fb ν τ κοινοποιήσω;

Αν δεν έχω κάνει κάτι λάθος αυτός είναι ο σύνδεσμος!

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=164852580719505&id=100015842914562&pnref=story

 

[archodea]

Αν δεν έχω κάνει κάτι λάθος αυτός είναι ο σύνδεσμος!

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=164852580719505&id=100015842914562&pnref=story

Τ έκανα κ τ ανεβάζω σ ομάδες που είμαι

 

[Maritia]

Η χαρά μου είναι απερίγραπτη για πολλούς και διάφορους λόγους..... αλλά πάνω απ' όλα γιατί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κατάφερα να απομακρυνθεί μια ψυχούλα απ' τις άθλιες συνθήκες που ζούσε.

Αλλά πάμε απ' την αρχή......

Πρίν περίπου ένα μήνα η ζωή είπε να μου δείξει για άλλη μιά φορά οτι ΟΛΑ γίνονται για κάποιο λόγο στη ζωή μας. Πηγαίνοντας λοιπόν για ψώνια με τη μητέρα μου, τελείως ξαφνικά αποφάσισα να "βγούμε" απ' την πορεία μας και να πάμε να δούμε αν κάποιο απ' τα καταστήματα της περιοχής μας τελικά έκλεισε όπως ακουγόταν ή όχι. Πλησιάζοντας λοιπόν στο πάρκινκ του καταστήματος, βλέπω απ' εξω στους κάδους σκουπιδιών μια μπάλα απο τρίχωμα που κάποτε θα πρέπει να ήταν λευκό. Μικρόσωμο σκυλάκι, ανάμεσα σε σκουπίδια πεταμένα κάτω, να ψάχνει να βρεί κάτι φαγώσιμο να φάει. Σταμάτησα σε κοντινή απόσταση και πήγα να του δώσω ξηρή τροφή που είχα στο αυτοκίνητο. Εκείνο με το που αντιλήφθηκε την παρουσία μας απομακρύνθηκε απ' το σημείο φοβισμένο. Του έβαλα τροφή κι έκανα στην άκρη για να πλησιάσει. Έκανε μερικά βηματάκια αλλά σταματούσε και με την παραμικρή μου κίνηση αυτό εξαφανιζόταν. Αποφάσισα να το αφήσω να φάει και να περάσω αργότερα απ' το σημείο να δω τι θα κάνω! Δυστυχώς όμως μετά απο καμία ώρα που γύρισα δεν το βρήκα εκεί. Έψαξα τριγύρω και το είδα μέσα σ' ενα στενό το οποίο θεωρείται οτι είναι τα όρια ενός καταυλισμού τσιγγάνων. Το παρατηρούσα για ώρα και αφού εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να κάνω κάτι αποφάσισα να επιστρέψω την επόμενη.

Για να μην κουράσω πολύ (γιατί θα κουράσω σίγουρα με το σεντονάκι μου :Ρ) επι 3 περίπου εβδομάδες πήγαινα κάθε μέρα τουλάχιστον δυο φορές στο σημείο για να το ταϊσω. Σχεδόν κάθε μέρα ήταν εκεί και πλησιάζε όλο και περισσότερο, ποτέ όμως αρκετά κοντά ώστε να το ακουμπίσω. Μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα, κάποιοι τσιγγάνοι είδαν οτι προσπαθώ να πλησιάσω το σκυλί και το σκυλάκι ξαφνικά σταμάτησε να εμφανίζεται στο σημείο που το έβρισκα συνήθως για να το ταϊσω (δεν ξέρω πως ακριβώς, αλλά το είχαν κρύψει). Ρώτησα στη γειτονιά και μου είπαν οτι το σκυλάκι το είχαν κάποιοι τσιγγάνοι, οι οποίοι δεν το φρόντιζαν (λες και δεν το είχα καταλάβει) και μερικές φορές το χτυπούσαν. Ενημέρωσα λοιπόν οτι σκοπεύω να το απομακρύνω απο εκείνο το χώρο και με τη βοήθεια μερικών γειτόνων μάθαινα πότε εμφανιζόταν στο δρόμο το μικρούλι, οπότε και πήγαινα κατευθειαν για τάισμα και προσπάθεια προσέγγισης. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα καμία τόσο άμεση επαφή με φοβικά σκυλάκια και δεν ήξερα τι να κάνω ακριβώς, ουτώς ώστε να νιώσει άνετα και να με εμπιστευτεί. Έκανα βήματα καθαρά απο ένστικτο και τίποτα άλλο. Ζήτησα βοήθεια απο ανθρώπους που ασχολούνται με τα αδέσποτα......... αλλά τελικά ήμουν μόνη μου (χωρίς να θέλω αυτή τη στιγμή να "αγγίξω" αυτό το θέμα). Ένιωσα οτι κάτι κάνω σωστά όταν μετά απο μέρες που πήγαινα, το σκυλάκι με είδε απο μακρία κι άρχισε να τρέχει προς το μέρος μου πλησιάζοντας ακόμη πιο πολύ. Χάρηκα και πείσμωσα περισσότερο!

Την περασμένη Πέμπτη το πρωί λοιπόν κατάφερα να το χαϊδέψω για λίγο στο κεφαλάκι του πριν αυτό τραβηχτεί προς τα πίσω, χωρίς όμως να απομακρυνθεί. Και μετά πάλι άφαντο το σκυλάκι!

Κι έφτασε το Σάββατο που η τύχη???...... το πεπρωμένο????..... το σύμπαν???..... ο Θεούλης????...... δεν ξέρω τι ακριβώς, μου έβαλε τη βούλα σ' αυτό με το οποίο ξεκήνησα την αφήγηση μου. Οτι δηλαδή όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Ξεκίνησα να πάω για δουλειά, αλλά πρώτα έπρεπε να κάνω κάποιες δουλίτσες. Αυτές οι... δουλίτσες μου έφαγαν τόσο πολύ χρόνο και νεύρα που τελικά συνειδητοποίησα οτι δεν υπήρχε κανένας λόγος να κάνω μια διαδρομή 10 και βάλε χιλιομέτρων για να πάω στη δουλειά μου κι αποφάσισα να γυρίσω σπίτι με τα νεύρα στην τσίτα. Μια απ' τις καλές κυριές που με ενημέρωνε για το σκυλάκι με πήρε τηλέφωνο οτι το σκυλάκι ήταν και πάλι έξω........ Έφυγα τρέχοντας για το σημείο και βρήκα μια ψυχούλα στην χειρότερη κατάσταση που την είχα δεί ως τότε. Βρώμικη..... μαζεμένη....... χτυπημένη στο πόδι...... και ακόμη πιο...χμμμμ.... τετράγωνη απο ποτέ!!!! Την πλησιάσα για να την ταίσω και εκείνη περίμενε (ναι ναι, για κοριτσάκι πρόκειται)!!!!!!! Της έδωσα τροφή κι εκείνη στην αρχή απλά με κοιτούσε στα μάτια!!!! Άπλωσα χέρια να της χαϊδέψω το κεφάλι κι εκείνη περίμενε!!!!! Τη χάϊδεψα στο σωματάκι της κι εκείνη έσκυψε το κεφαλάκι!!!!! Δεν περίμενα περισσότερο... πήγα στο αμάξι, έβγαλα λουράκι, της το πέρασα στο κολάρο το οποίο περιέργως φορούσε και περίμενα αντίσταση. Η μικρούλα τράβηξε το κεφαλάκι μια μοναδική φορά προς τα πίσω κι όταν της είπα "Έλα, πάμε, θα φύγουμε" εκείνη αμέσως ακολούθησε. Τη βοήθησα να μπει στο αυτοκίνητο και φύγαμε κατευθείαν για γιατρό. Η κατάσταση της μικρής εξωτερικά ήταν τέτοια που η έρμη η γιατρός το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να βγάλει τα πανάκια που της είχαν βάλει κάποιοι στο ποδαράκι που κούτσαινε για να δει αν ειναι πληγωμένο και να μας παραπέμψει να πάμε τη Δευτέρα στην κλινική στο Κορωπί για να κάνουμε ακτινογραφία αν και δεν πίστευε οτι έχει σπασμένο ποδαράκι, απ' τις κινήσεις που είχε κάνει ελέγχοντας την.

Πήραμε τη μικρή, την πήγαμε για μπάνιο και κούρεμα και τσούπ........... δεν παίρναμε μόνο μια μικρή απ τον καταυλισμό, αλλά και ποιος ξέρεις πόσες ψυχούλες ακόμη!!!!! Η μικρούλα μας είναι περίπου 1 - 1,5 χρόνων και πολύ........ μα πολύ έγγυος!!!! :S
Είναι ήδη στις μέρες της, της έχουμε ετοιμάσει το χώρο της, έχει εγκλιματιστεί άψογα και στο σπίτι αλλά και με όλη την οικογένεια μας, έχει ακόμη μερικές φοβίες αλλά ΚΑΜΙΑ σχέση με αυτό που γνώρισα στην αρχή (και εξωτερικά μα και εσωτερικά σαν σκύλος), έχει κλέψει την καρδιά όχι μόνο τη δική μας αλλά και όποιου έχει "μπει" στο δρόμο της και πλέον περιμένουμε τη γέννα με άγχος αρκετό μπορώ να πω (δεν ξέρουμε και με τι σκύλο έχει ζευγαρώσει) αλλά και με αγωνία και προσμονή.

Ελπίζω (αν και είμαι σίγουρη οτι εδώ τουλάχιστον θα την έχω) στη βοήθεια σας παιδιά, γιατί μπορεί να είχα στη ζωή μου αρκετά ζώα και σκυλιά, αλλά πραγματικά νιώθω πρωτάρα μπροστά σε όλο αυτό!

Και θα ζητήσω συγνώμη για το πολύυυυυυυ μεγάλο...χμ... κουβερλί που έγραψα αλλά μιας και σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων νομίζω οτι αξίζει να αφιερώσω στη μικρούλα μου λίγες (?!?!?!?) γραμμές παραπάνω!

Α...... και για να γίνει η παρουσίαση πιο ολοκληρωμένη.... το όνομα αυτής Lie (Ψέμα στα Αγγλικά) μιας και απ' τη μια κατάφερα να την πάρω Πρωταπριλιά, κι απ' την άλλη μου φαίνεται σαν ψέμα που τελικά κατάφερα να την πάρω απο εκεί!

Φωτογραφίες ακολουθούν λίαν συντόμως......

Εχμ.... ξυπνήστε παιδιά.... τελείωσα την αφήγηση!

υπεροχο !!!! μπραβο σου!!!!!!!!!!

 

[ΤLilith]

Τ έκανα κ τ ανεβάζω σ ομάδες που είμαι

Ευχαριστώ πολύ πολύ