Μια ζεστή γωνιά στο σπίτι σου, με τις κουβερτούλες της, τα χάδια της και σούπερ φαγάκι, θα είναι ότι πολυτιμότερο γι'αυτήν. Δεν χρειάζεται περισσότερα.
Ο τελευταιος σκυλος που χασαμε (στα 15μιση του) οταν εφτασε στα 14 ειχε αρχισε να εχει σημαδια καταπτωσης. Η μανα μου πιστεψε ακριβως αυτο που γραφεις: οτι οι συνθηκες στις οποιες ζουσε του επεσαν "βαριες" (εξωτερικος χωρος κλπ) κ τον πηρε στο σπιτι της στην Αθηνα, για να του προσφαιρει αυτο που λες:μια ζεστη γωνια, σουπερ φαγακι και πολυ ανθρωπινη επαφη.
Ο σκυλος μεσα σε ενα μηνα, αλλαξε τελειως..... δεν ετρωγε πολυ, δεν κουνιοταν πολυ..... φαινοταν διαφορετικος.
Αφου τον πηγε στον κτηνιατρο αρκετες φορες, χωρις ομως ο σκυλος να παρουσιαζει κατι ιδιαιτερο ο ιδιος της ειπε οτι εχει μεγαλωσει κ ειναι επομενο να ειναι ετσι.....
Αργησε να το δεχτει, αλλα μετα, "αναγκαστηκε" να τον επιστρεψει εδω, που ειχε ζησει ολη του την ζωη, γιατι δεν αντεχε να τον βλεπει μονιμως "λυπημενο"......
Αν κ δεν ειχε ολα αυτα που αναφερεις, μολις ξαναγυρισε εγινε ο σκυλος που ηταν παντα.....οσο μπορουσε βεβαια σε τετοια ηλικια.
Επαψε αμεσως να εχει αυτο το υφος της ..... "παραιτησης"
Εζησε ακομα 1,5χρονο αν κ νομιζαμε οτι θα μας "αφηνε" απο τοτε.....
Δεν ξερω τελικα ποιο ειναι το καλυτερο. Δεν ξερω αν ενας σκυλος οση περιποιηση κι αν του προσφαιρεις αν ειναι ευτυχισμενος με το να αλλαξει τοσο δραστικα τον τροπο ζωης του.....
Σιγουρα αν ο Θοδωρας την παει για λιγο στα παλια της λιμερια, θα μπορεσει να καταλαβει καλυτερα απο μας......