Ουρανίσκος (Υπερώα): Είναι το άνω τοίχωμα της κοιλότητας του στόματος το οποίο χωρίζει το στόμα από το χώρο του ρύγχους. Η επιφάνεια του περιβάλλεται μπροστά και πλάγια από τις οδοντοστοιχίες. Πάνω στον ουρανίσκο υπάρχουν 9-10 εγκάρσιες αυλακιές, διαχωρίζονται από προεξοχές οι οποίες είναι ελαφρώς καμπύλες και πιο κοντά μεταξύ τους στο μπροστινό μέρος του ουρανίσκου. Σε κάποιες περιπτώσεις παρατηρούνται και άλλες μικρές τέτοιες αυλακιές μεταξύ των μεγαλύτερων. Η μορφή και η διάταξη τους είναι λίγο πολύ ιδιαίτερες και διαφορετικές σε κάθε σκύλο ώστε θα μπορούσαν να αποτελέσουν στοιχείο ταυτότητας σε κάθε σκύλο.
Στους σκύλους με τετράγωνο ρύγχος, δηλαδή με παράλληλες τις πλάγιες επιφάνειες του, πρέπει και οι οδοντοστοιχίες να είναι όσο το δυνατό παράλληλες. Αν υπάρχει αμφιβολία ως προς την σύγκληση ή μη των πλάγιων επιφανειών του ρύγχους, εξαιτίας της ανάπτυξης των μυών και της συμπύκνωσης του δέρματος του, η εξέταση των οδοντοστοιχιών επιβάλλεται για τον ασφαλή καθορισμό του σχήματος του ρύγχους σε σχέση με τον προσανατολισμό των πλάγιων επιφανειών.
Ο ουρανίσκος μπορεί να έχει η όχι μελαγχρωστική. Αν έχει προεξοχές έχουν ενώ οι αυλακιές γενικά όχι. Η παρουσία μελαγχρωστικής είναι ως επί το πλείστον ένδειξη ισχύος και σφρίγους. Σε τρείς φυλές μόνο απαιτείται ο ουρανίσκος και η γλώσσα να έχουν μεγαγχρωστική (σαν χαρακτηριστικό της φυλής), στο Τσάου-τσάου (Μπλέ-ιώδες), στον Φούκουόκ (μαύρο) και στον Ανναμίτη (Μπλέ-ιώδες) Η απουσία χρώματος για οποιαδήποτε άλλη φυλή δεν αποτελεί ελάττωμα και ούτε είναι ένδειξη της μη καθαροαιμίας του σκύλου.
