στειρωση

[ROTTIE]

Κάτσε. Σωστά υπολόγισες οτι το 1% συνολικά πεθαίνει απο πυομήτρα, αλλα και τα υπόλοιπα 22% που δεν πεθαίνουν αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα. Επίσης, 23% πυομήτρα και 25% καρκίνος, σχεδόν τα μισά αστείρωτα σκυλιά θα εμφανίσουν πρόβλημα τέτοιου τύπου (εντάξει, ίσως λίγο λιγότερα αν υπόλογίσεις οτι ο σκύλος του Μητσοτάκη θα πάθει και καρκίνο ΚΑΙ πυομήτρα.....).

Μαλιστα.

Εάν λοιπόν μια σκύλα παρουσιάσει πυομητρα και σε περιπτωση που η κατασταση δεν βελτιωνεται με φαρμακευτικη αγωγη, θα αφαιρεθούν η μήτρα και οι ωοθήκες της για να σωθεί η σκύλα. Αντίστοιχα, θα αφαιρεθούν οι ορχεις σε κάποιο αρσενικό σκύλο που έχει αναπτύξει όγκους στους ορχεις.
Εν ολιγοις, εάν προκύψει πρόβλημα, στειρώνεις.

Τους λογους που πρεπει να γινει αυτο προκαταβολικά, εξακολουθω να μην τους καταλαβαινω (και ειμαι σιγουρη οτι δεν φταιει το χρωμοσαμπουάν). Μπορει καποιος να με πληροφορησει?

Ευχαριστω εκ των προτέρων.

 

[kopritis]

Denis, να σε ρωτήσω κι εγώ μερικά πράγματα γιατι πολλά ρωτάς εσύ σήμερα και θα ξεχάσεις γιατί σε φέραμε εδώ....

1. Εσύ ως εκτροφέας, δεν κάνεις καμία συμφωνία περι στείρωσης όταν δίνεις θυληκά κουτάβια? Εμπιστεύεσαι πάντα τον αγοραστή σε τέτοιο σημείο οτι δε θα του ξεφύγει η σκύλα σε κάποια φάση?

Παρεμπιπτόντως, το θέμα δεν είναι θέμα κτηνιάτρου.... δεν είναι ειδικός ο κτηνίατρος να πιθανολογήσει κατα πόσον ο άλλος μπορεί να ελέγξει το σκύλο ανα πάσα στιγμή να μη ζευγαρωσει κατά λάθος..... και τέλος πάντων όχι περισσότερο ειδικός απο σένα.

2. Ως εκτροφέας και πάλι, το λαμβάνεις υπόψη το θέμα οταν σχεδιάζεις μια γέννα? Συνήθως βέβαια σκύλες που γεννάνε, δεν εμφανίζουν πυομήτρα, αλλά καρκίνους πχ παρακολουθείτε στα πετιγκρι και μετά στα κουτάβια από τις γέννες σας? Γιατι το θέμα λέει εμφανίζεται αυξημένο σε κλειστότερες φυλές απ'οτι σε ανοιχτές και ημίαιμα....

 

[kopritis]

Μαλιστα.

Τους λογους που πρεπει να γινει αυτο προκαταβολικά, εξακολουθω να μην τους καταλαβαινω (και ειμαι σιγουρη οτι δεν φταιει το χρωμοσαμπουάν). Μπορει καποιος να με πληροφορησει?

Ευχαριστω εκ των προτέρων.

Γιατι η θεραπεία είναι συχνά πολύ δυσκολότερη και πιο επώδυνη από την προληψη, ακόμα κι αν ζήσει τελικά ο σκύλος. Φυσικά υπάρχουν και σοβαρές πιθανότητες να μη ζήσει. Για τους καρκίνους για τους οποίους μιλάμε εδώ (οι οποίοι είναι συχνά μεταστατικοί, οπότε δε διορθώνεται το θέμα με αφαίρεση της μήτρας κατόπιν εορτής) το ποσοστό που πεθαίνει είναι μεγαλύτερο από 25% (τουλάχιστον σε μια έρευνα που διάβαζα που έγινε σε λαμπραντοράκια)

 

[denis]

Denis, να σε ρωτήσω κι εγώ μερικά πράγματα γιατι πολλά ρωτάς εσύ σήμερα και θα ξεχάσεις γιατί σε φέραμε εδώ....

1. Εσύ ως εκτροφέας, δεν κάνεις καμία συμφωνία περι στείρωσης όταν δίνεις θυληκά κουτάβια? Εμπιστεύεσαι πάντα τον αγοραστή σε τέτοιο σημείο οτι δε θα του ξεφύγει η σκύλα σε κάποια φάση?

Παρεμπιπτόντως, το θέμα δεν είναι θέμα κτηνιάτρου.... δεν είναι ειδικός ο κτηνίατρος να πιθανολογήσει κατα πόσον ο άλλος μπορεί να ελέγξει το σκύλο ανα πάσα στιγμή να μη ζευγαρωσει κατά λάθος..... και τέλος πάντων όχι περισσότερο ειδικός απο σένα.

2. Ως εκτροφέας και πάλι, το λαμβάνεις υπόψη το θέμα οταν σχεδιάζεις μια γέννα? Συνήθως βέβαια σκύλες που γεννάνε, δεν εμφανίζουν πυομήτρα, αλλά καρκίνους πχ παρακολουθείτε στα πετιγκρι και μετά στα κουτάβια από τις γέννες σας? Γιατι το θέμα λέει εμφανίζεται αυξημένο σε κλειστότερες φυλές απ'οτι σε ανοιχτές και ημίαιμα....

1. Οχι. Φυσικά δεν εμπιστεύομαι κανέναν αλλά δεν μπορώ να κάνω συμφωνία περί στείρωσης, πρώτον γιατί είμαι κατά της στείρωσης χωρίς λόγο και δεύτερον γιατί έχω μεγαλύτερα "προβλήματα συννενόησης" με τους υποψήφιους ιδιοκτήτες όπως το τί είναι και τί κάνουμε με την δυσπλασία, πώς πρέπει να φερόμαστε σε έναν τέτοιο σκύλο, ζητήματα διατροφής, εκπαίδευσης και συμβίωσης κλπ κλπ κλπ ... χιλιάδες πράγματα που δεν είναι δυστυχώς στην χώρα μας ξεκάθαρα και κάνουν την στείρωση - δεσποζόμενου σκύλου με πιστοποιητικά καθαροαιμίας και προερχόμενο από γονείς με όσο το δυνατόν καλύτερα ελεγμένους για διάφορες ασθένειες (για μένα) - να φαντάζει πολύ μακρινός αστέρας

Παρεπιμπτόντως γνωρίζω πολλούς κτηνιάτρους που προτείνουν στείρωση για άλλους λόγους από αυτούς τους οποίους προφασίζονται, το ίδιο μπορεί να κάνει και ένας εκτροφέας. Και ο εκτροφέας και ο κτηνίατρος είναι ειδικοί σε αυτό, να αξιολογούν κι άλλα πράγματα εκτός του αντικειμένου τους, δυστυχώς ...

2) Δεν γνωρίζω τί είναι κλειστή και ανοιχτή φυλή Ας μην μπούμε στην λογική του "ποιό είναι πιο υγιές" γιατί το έχουμε ξανασυζητήσει και άκρη δεν βγάζουμε.
Γνωρίζω τις επιπτώσεις τις γέννας και το πώς επηρεάζει αυτή (αλλά και ο τρόπος που γίνεται) την πιθανότητα εμφάνισης πυομήτρας, και λαμβάνω υπόψιν (αν γνωρίζω) ακόμα και την προδιάθεση από την μητέρα για ορμονικές διαταραχές που μπορούν να προκαλέσουν τέτοια προβλήματα. Στοιχεία (πολλά) για το ποιά σκυλιά πέθαναν από καρκίνο στα pedigree μας δεν έχουμε, και να είχαμε, όχι, δεν θα απέκλεια από την αναπαραγωγή απογόνους σκύλου που πέθανε από καρκίνο. Προσωπικά δεν έχω κανέναν τέτοιον (ακόμα).

 

[denis]

Κάτσε. Σωστά υπολόγισες οτι το 1% συνολικά πεθαίνει απο πυομήτρα, αλλα και τα υπόλοιπα 22% που δεν πεθαίνουν αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα.

Γνωρίζεις για τί ακριβώς μιλάς ? Ποιό είναι μεγάλο πρόβλημα ? Αδιαθεσία που για να σκοτώσει το ζώο και να γίνει πρόβλημα πρέπει να το κατέχει τυφλός ή παντελώς αδιάφορος ή άσχετος με τα ζώα άνθρωπος. Και μία λύση που είναι ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ η στείρωση, η οποία όταν γίνει λύνει 100% το πρόβλημα, όπως και όταν γίνει προληπτικά.

Επίσης, 23% πυομήτρα και 25% καρκίνος, σχεδόν τα μισά αστείρωτα σκυλιά θα εμφανίσουν πρόβλημα τέτοιου τύπου

Η πρόσθεση είναι λάθος. Επίσης ένα 25% πεθαίνει από καρδιά, την οποία φυσικά δεν αφαιρούμε για να μην πάθει έμφραγμα. Ακραίο παράδειγμα ? ϊσως ... για να το αντικρούσεις όμως πρεπει να πείς ότι ένα σύστημα που αποτελεί ένα από τα κυριότερα μέρη ενός ζωντανού οργανισμού υπεύθυνο για πάρα πολλές μεταβολές σε αυτόν, είναι άχρηστο, απλά γιατί αν το αφαιρέσεις δεν πεθαίνει το ζώο.

Ελπίζω πάντως ότι τουλάχιστον δε θεωρείς κι εσύ παρανοϊκή την απόφαση για στείρωση με βάση την παραπάνω εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση που προσπαθώ να παραθέσω, ασχετα με το αν τελικά εσύ καταλήγεις σε διαφορετική απόφαση.

Τί σημασία έχει αν θεωρώ παρανοική την οπτική σου ? Παραθέτω απλά την άποψή μου

 

[denis]

Σειρά μου να ρωτήσω

Σε τί ποσοστό είναι ο καρκίνος της μήτρας μεταστατικός και πώς ξέρουμε ότι ένα ζώο που του έχει αφαιρεθεί η μήτρα δεν θα αναπτύξει καρκίνο σε πολύ χειρότερες μορφές και σε όργανα που δεν μπορούν να αφαιρεθούν ?

 

[ROTTIE]

Γιατι η θεραπεία είναι συχνά πολύ δυσκολότερη και πιο επώδυνη από την προληψη, ακόμα κι αν ζήσει τελικά ο σκύλος. Φυσικά υπάρχουν και σοβαρές πιθανότητες να μη ζήσει. Για τους καρκίνους για τους οποίους μιλάμε εδώ (οι οποίοι είναι συχνά μεταστατικοί, οπότε δε διορθώνεται το θέμα με αφαίρεση της μήτρας κατόπιν εορτής) το ποσοστό που πεθαίνει είναι μεγαλύτερο από 25% (τουλάχιστον σε μια έρευνα που διάβαζα που έγινε σε λαμπραντοράκια)

Μια και μιλάμε για καρκινο, ρίξε μια ματιά σε αυτή τη λίστα του KC (Αν θυμάμαι καλά, την είχε παραθέσει κάποια στιγμή παλιότερα ο φίλος Tricky): Summary results of the Purebred Dog Health Survey for all breeds

Βάση αυτής της λίστας λοιπόν, (την παραθέτω ενδεικτικά διότι έχει ενδιαφέρον), η κύρια αιτία θανάτου στους σκύλους και μάλιστα με διαφορά από την δεύτερη, είναι ο καρκίνος.

Ο καρκίνος, ως γνωστον, δεν έχει μια μορφή αλλά δεκάδες. Ένας σκύλος μπορεί να πεθάνει από καρκίνο στους ορχεις ή στους μαστούς αλλά και από καρκίνο των οστών, των λεμφαδένων, του εγκεφάλου κτλ.

Σε αυτές τις περιπτώσεις και δεδομένου ότι η στείρωση δεν είναι πανάκεια δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν (κάκωση, για να μην παρεξηγηθώ πάλι), τι κάνουμε ή μάλλον τι κόβουμε?

 

[kopritis]

κάνουν την στείρωση - δεσποζόμενου σκύλου με πιστοποιητικά καθαροαιμίας και προερχόμενο από γονείς με όσο το δυνατόν καλύτερα ελεγμένους για διάφορες ασθένειες (για μένα) - να φαντάζει πολύ μακρινός αστέρας

Δεκτόν. Αν και δεν έχει καμία σημασία αν είναι να ξεφύγει ο σκύλος και να ζευγαρώσει με τον ημίαιμο της γειτονιάς πόσα πιστοποιητικά έχει. Εκτός αν θεωρείς προτέρημα ότι θα μπορούμε μετά να λέμε "χαρίζεται ημίαιμο ροτβαιλερ".... (δεν αναφερόμουν στην περίπτωση να γίνει ο πελάτης ΒΥΒ)

2) Δεν γνωρίζω τί είναι κλειστή και ανοιχτή φυλή Ας μην μπούμε στην λογική του "ποιό είναι πιο υγιές" γιατί το έχουμε ξανασυζητήσει και άκρη δεν βγάζουμε.

Ξερεις καλά τι εννοώ. Και σε καμία περίπτωση δεν το ανέφερα για να μπούμε στη λογική που αναφέρεις. Το ανέφερα μόνο για να πω πως όπως και η δυσπλασία, είναι γεννετικά ελεγχόμενη ασθένεια και θα μπορούσε ίσως να συμπεριλιφθεί στους παράγοντες που εκτροφικα επιλέγετε, με δεδομένο ότι τα ποσοστά είναι εξίσου αυξημένα (ή ίσως και μεγαλύτερα).

 

[kopritis]

Γνωρίζεις για τί ακριβώς μιλάς ? Ποιό είναι μεγάλο πρόβλημα ? Αδιαθεσία που για να σκοτώσει το ζώο και να γίνει πρόβλημα πρέπει να το κατέχει τυφλός ή παντελώς αδιάφορος ή άσχετος με τα ζώα άνθρωπος. Και μία λύση που είναι ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ η στείρωση, η οποία όταν γίνει λύνει 100% το πρόβλημα, όπως και όταν γίνει προληπτικά.

Γνωρίζω απο αυτά που διαβάζω, καθώς δεν είχα ποτέ θυληκό σκύλο. Δεν είναι απλή αδιαθεσία η πυομήτρα και πολλές φορές ξεφευγει (δεν την αντιλαμβανόμαστε σε πολύ αρχικό στάδιο) οπότε δεν αντιμέτωπίζεται πλέον με αλλους τρόπους εκτός από χειρουργικά και η εγχείρηση σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι πλέον τόσο απλή όσο μια στείρωση υγιούς ζώου.

Η πρόσθεση είναι λάθος. Επίσης ένα 25% πεθαίνει από καρδιά, την οποία φυσικά δεν αφαιρούμε για να μην πάθει έμφραγμα. Ακραίο παράδειγμα ? ϊσως ... για να το αντικρούσεις όμως πρεπει να πείς ότι ένα σύστημα που αποτελεί ένα από τα κυριότερα μέρη ενός ζωντανού οργανισμού υπεύθυνο για πάρα πολλές μεταβολές σε αυτόν, είναι άχρηστο, απλά γιατί αν το αφαιρέσεις δεν πεθαίνει το ζώο.

Δε θα συνεχίσω για το επιχείρημα περι καρδιάς, αλλά με δεδομένο ότι έχουμε βγάλει την αναπαραγωγή έξω ως λειτουργία, γνώμη μου είναι οτι δεν κάνει μεγάλη διαφορά στο σκύλο το αν έχει ή όχι μήτρα/όρχεις (χωρίς να λέω οτι αυτό δεν είναι ένας παράγοντας που πρεπει να λάβει κανεις υπόψη του...... απλώς θεωρώ ότι αυτό το μειονέκτημα, αντισταθμίζεται απο τα οφέλη, υγείας και άλλα. Κατα την άποψή μου μόνο).

Τί σημασία έχει αν θεωρώ παρανοική την οπτική σου ? Παραθέτω απλά την άποψή μου

Εχει μια σημασία, δεδομένης της εμπειρίας σου. Σ'ακούει πολύς κόσμος, βρε παιδί μου, αυτό εννοώ.

 

[kopritis]

Μια και μιλάμε για καρκινο, ρίξε μια ματιά σε αυτή τη λίστα του KC (Αν θυμάμαι καλά, την είχε παραθέσει κάποια στιγμή παλιότερα ο φίλος Tricky): Summary results of the Purebred Dog Health Survey for all breeds

Βάση αυτής της λίστας λοιπόν, (την παραθέτω ενδεικτικά διότι έχει ενδιαφέρον), η κύρια αιτία θανάτου στους σκύλους και μάλιστα με διαφορά από την δεύτερη, είναι ο καρκίνος.

Ο καρκίνος, ως γνωστον, δεν έχει μια μορφή αλλά δεκάδες. Ένας σκύλος μπορεί να πεθάνει από καρκίνο στους ορχεις ή στους μαστούς αλλά και από καρκίνο των οστών, των λεμφαδένων, του εγκεφάλου κτλ.

Σε αυτές τις περιπτώσεις και δεδομένου ότι η στείρωση δεν είναι πανάκεια δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν (κάκωση, για να μην παρεξηγηθώ πάλι), τι κάνουμε ή μάλλον τι κόβουμε?

Ενδιαφέρον. Να πω μονο ότι στα θυληκά σκυλιά, η μεγάλη πλειοψηφία των όγκων, είναι σχετική με το αναπαραγωγικό σύστημα. Στην έρευνα με τα λαμπραντοράκια που διάβαζα, θεωρούσαν αυτον τον παράγοντα (που παρεμπιπτοντως δεν εξαλείφεται τελειως με τη στείρωση) την κύρια αιτία που ο μέσος όρος ζωής αυξανόταν κατα δυο χρόνια σε στειρωμένες σκύλες (στα αρσενικα σκυλιά, δεν υπήρχε διαφορά ανάμεσα σε στειρωμένα και αστείρωτα).

Τοσο κερδίζει μια σκύλα με τη στείρωση. Πολύ? Λίγο? Ο καθένας θα κρίνει.

 

[kopritis]

Σειρά μου να ρωτήσω

Σε τί ποσοστό είναι ο καρκίνος της μήτρας μεταστατικός και πώς ξέρουμε ότι ένα ζώο που του έχει αφαιρεθεί η μήτρα δεν θα αναπτύξει καρκίνο σε πολύ χειρότερες μορφές και σε όργανα που δεν μπορούν να αφαιρεθούν ?

ΤΟ ακριβές ποσοστό δεν είναι ευκολο να υπολογιστεί, και εξαρτάται άμεσα απο το πόσο γρηγορα γίνεται η διάγνωση (πόσο προχωρημένο είναι το στάδιο). Η εντύπωση μου πάντως είναι οτι μιλάμε για παραπάνω από 50% στις συνήθεις διαγνώσεις..... θα δω αν μπορώ να σας βρω πιο συγκεκριμένα στοιχεία.

Επίσης, να διορθώσω κάτι. O νουμερο ένα καρκίνος σε θυληκά (αστείρωτα) σκυλιά είναι αυτός του μαστού, όχι της μήτρας. Ο οποίος εμφανίζεται ακόμα και σε στειρωμένα σκυλιά (σε ποσοστό πολύ μικρότερο). Ο λόγος που μειωνεται ο καρκίνος του μαστού σε στειρωμένα σκυλιά είναι γιατι οι όγκοι αυτοί "τρεφονται" απο οιστρογόνα. Οχι γιατι αφαιρείται το σχετικό όργανο.

Οσο για τη δεύτερη ερώτησή σου, δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη (ούτε σε ανθρώπους ούτε σε ζώα) ότι οτι αν δεν πάθεις καρκίνο σ'ενα όργανο θα πάθεις αντ'αυτού σε άλλο (δε λειτουργούν έτσι οι μηχανισμοί της καρκινογεννεσης)..... απλως αν τη γλυτώσεις απο τον καρκίνο του μαστού στα 6 σου χρόνια, μπορει στα 12 να πάθεις καρκίνο στον εγκέφαλο (τον οποίο δε θα τον έβλεπες αν είχες πεθάνει στα 6)! Θα το πάθαινες έτσι κι αλλιώς αν είχες καταφέρει να επιβιώσεις μέχρι τότε και με τον καρκίνο του μαστού.

 

[denis]

Δεκτόν. Αν και δεν έχει καμία σημασία αν είναι να ξεφύγει ο σκύλος και να ζευγαρώσει με τον ημίαιμο της γειτονιάς πόσα πιστοποιητικά έχει. Εκτός αν θεωρείς προτέρημα ότι θα μπορούμε μετά να λέμε "χαρίζεται ημίαιμο ροτβαιλερ".... (δεν αναφερόμουν στην περίπτωση να γίνει ο πελάτης ΒΥΒ)

Ναι αλλά δεν μπορείς να προτείνεις ή να επιβάλλεις στείρωση για την περίπτωση που ξεφύγει ο σκύλος. Αν στην πορεία δείς ότι ξεφεύγει (μεδιάφορους τρόπους) προτείνεις πολλά. Συνήθως (ίσως και λόγω φυλής) δεν έχουμε τέτοια προβλήματα.

Το ανέφερα μόνο για να πω πως όπως και η δυσπλασία, είναι γεννετικά ελεγχόμενη ασθένεια

Η δυσπλασία δεν είναι ελεγχόμενη δυστυχώς. Προσπάθειες με στατιστική επιτυχία γίνονται, σε καμία περίπτωση δεν ελέγχεται και δεν μπορεί να ελεγχθεί.
Επίσης δεν είναι ασθένεια. Ακόμα μικρότερη επιτυχία θα έχει η προσπάθεια ελέγχου του καρκίνου, όπως αντιλαμβάνεσαι ...

απλώς θεωρώ ότι αυτό το μειονέκτημα, αντισταθμίζεται απο τα οφέλη, υγείας και άλλα. Κατα την άποψή μου μόνο).

Εδώ διαφωνούμε.

 

[Sara]

Η κτηνίατρος μου είπε πριν δυο βδομάδες ότι αν βρουν εγκαίρως τη δυσπλασία δίνουνε μεγάλες δόσεις γλυκοσαμίνης και χονδροϊτίνης στα σκυλιά ώστε να περιοριστεί η ανεπιθύμητη κίνηση του μηριαίου (τα λέω καλά?). Είναι αυτό όντως βιώσιμη επιλογή ή απλώς βελτιώνει ελαφρώς την κατάσταση? Κοινώς την αρθρίτιδα τη γλυτώνει ο σκύλος ή όχι?

 

[Alexia]

Γνωρίζεις για τί ακριβώς μιλάς ? Ποιό είναι μεγάλο πρόβλημα ? Αδιαθεσία που για να σκοτώσει το ζώο και να γίνει πρόβλημα πρέπει να το κατέχει τυφλός ή παντελώς αδιάφορος ή άσχετος με τα ζώα άνθρωπος. Και μία λύση που είναι ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ η στείρωση, η οποία όταν γίνει λύνει 100% το πρόβλημα, όπως και όταν γίνει προληπτικά.

Δεν χρειάζεται οπωσδήποτε να είσαι τυφλός η αδιάφορος. Έχω χάσει σκύλο από κλειστή πυομήτρα, της κάναμε εγχείρηση αλλά ήταν ήδη αργά. Η εκτροφεας της Sue έχει χάσει από την ίδια αιτία κουτάβι 10 μηνών, μετά τον πρώτο οίστρο.

 

[Alexia]

Η κτηνίατρος μου είπε πριν δυο βδομάδες ότι αν βρουν εγκαίρως τη δυσπλασία δίνουνε μεγάλες δόσεις γλυκοσαμίνης και χονδροϊτίνης στα σκυλιά ώστε να περιοριστεί η ανεπιθύμητη κίνηση του μηριαίου (τα λέω καλά?). Είναι αυτό όντως βιώσιμη επιλογή ή απλώς βελτιώνει ελαφρώς την κατάσταση? Κοινώς την αρθρίτιδα τη γλυτώνει ο σκύλος ή όχι?

Η δυσπλασία είναι μια πολύπλοκη πολυγονιδιακη και πολυπαραγοντική ασθένεια. Προκαλείται από έναν συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών (60%) παραγόντων. Μη γενετικοί παράγοντες είναι lifestyle (διατροφή, ω3, παχυσαρκία, κατοικία, στρες, ...), περιβάλλον και ασθένειες η τραύματα.

 

[ROTTIE]

Τοσο κερδίζει μια σκύλα με τη στείρωση. Πολύ? Λίγο? Ο καθένας θα κρίνει.

Τόσο ΙΣΩΣ κερδίσει μια σκύλα με τη στείρωση. Μπορεί και όχι. Αλήθεια? Ψέμα?
Ας κρίνει ο κάθε ιδιοκτήτης.
Θα μου πεις, εδώ πετσοκόβουμε τα αφτιά και τις ουρές των ζώων για να μην προσβάλλεται η αισθητική μας, αφαιρουμε τις φωνητικές τους χορδές για να μην μας ενοχλούν με τα γαβγίσματα τους και τα νύχια τους για να μην μας γρατσουνανε τα επιπλα, στη στείρωση θα κωλώσουμε (που έτσι κι αλλιώς μας απαλλάσσει από τον μπελά των οίστρων)?

Ο σκύλος έχει την τύχη (διότι εξασφάλισε την επιβίωση του σε σχέση με τον αδελφό του λύκο που οδεύει στον αφανισμό) και συνάμα την ατυχία (διότι καλυτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή….) να είναι ο παλιάτσος του ανθρώπου, το συναισθηματικό του δεκανίκι, η προέκταση του εαυτού του και συνεπώς να κόβεται και να ράβεται κατά το δοκουν και συμφωνα με τις επιταγές της μόδας έτσι ώστε να προσαρμόζεται σε κάθε γούστο και απαίτηση.

Πετσοκοφτε λοιπόν, ότι νομίζετε ότι περισσεύει, ότι δεν σας αρέσει, ότι θεωρείτε άχρηστο (τι κι αν οι ορχεις παράγουν την τεστοστερόνη, και οι ωοθήκες την προγεστερόνη και τα οιστρογόνα?).
Παιξτε το μικροί θεοί, αφού μπορείτε. Κανείς δεν πρόκειται να σας κατηγορήσει. Εξάλλου όλα γίνονται για το «καλό» του σκύλου σας….

 

[Miss]

Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω...

Προέκταση του ανθρώπου και συναισθηματικό δεκανίκι είναι και τα παιδιά του, και για αυτά ο νοήμον άνθρωπος κάνει ότι μπορεί και ότι θεωρεί καλύτερο... κάποιες φορές το καταφέρνει και κάποιες όχι... κάνει σφάλματα όχι ηθελημένα.

Έτσι είναι ο άνθρωπος... τι να κάνουμε?

 

[Sara]

Μου φαίνεται ότι θα πρέπει να κάνω παρουσίαση του βιβίλου που διαβάζω τελευταία περί σκύλων και που είναι σοβαρή ανθρωπολογική ανάλυση από επιστήμονα. Μου φαίνεται ότι έτσι και το κάνω μερικοί δε μου το γλυτώνετε το εγκεφαλικό!

 

[kopritis]

Τόσο ΙΣΩΣ κερδίσει μια σκύλα με τη στείρωση. Μπορεί και όχι. Αλήθεια? Ψέμα?
Ας κρίνει ο κάθε ιδιοκτήτης.
.

Τοσο κερδίζει μια σκύλα κατα τη μελέτη που ανέφερα και παραπάνω (σε λαμπραντοράκια). Δεν ξέρω τι στοιχεία θέλεις εσύ για να αποφασίσεις αν πρόκειται για αλήθεια ή ψέμα, αλλά εγώ καλύφθηκα.

 

[kopritis]

Και κάτι τελευταίο, υπάρχουν τρόποι να στειρώσεις χωρίς να προκαλέσεις πρόβλημα με τις ορμόνες του σκύλου (πχ απολίνωση των σαλπίγγων). Δεν συνηθίζεται (δεν ξέρω για ποιο λόγο) αλλά αν κάποιος θέλει να αποφύγει τις ορμονικές αλλαγές που προκαλούνται από την συνήθη στείρωση (οπου αφαιρούνται οι ωοθήκες και η μήτρα), υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο. Στις περιπτώσεις αυτές δεν ισχύει τίποτα απο τα θετικά ή αρνητικά που αναφέρουμε παραπάνω, σχετικά με τις αλλαγές στην υγεία και παραμένει μόνο το ρίσκο της εγχειρησης και το γεγονός οτι ο σκύλος δε μπορεί πλέον να αναπαραχθεί.