Kαρκίνος και επιληπτικές κρίσεις
- Thread starter Viper
- Ημερομηνία δημιουργίας
Καλό ταξίδι Φρίντα...
Φίλε μου να ξέρεις ότι τώρα τρέχει ελεύθερη χωρίς πόνους, στο Σκυλοπαράδεισο μαζί με τους φίλους της...
Κουράγιο...
Φίλε μου να ξέρεις ότι τώρα τρέχει ελεύθερη χωρίς πόνους, στο Σκυλοπαράδεισο μαζί με τους φίλους της...
Κουράγιο...
"I stood by your bed last night, I came to have a peep.
I could see that you were crying. You found it hard to sleep.
I whined to you softly as you brushed away a tear,
"It's me, I haven't left you, I'm well, I'm fine, I'm here."
I was close to you at breakfast, I watched you pour the tea,
You were thinking of the many times your hands reached down to me.
I was with you at the shops today. Your arms were getting sore.
I longed to take your parcels, I wish I could do more.
I was with you at my grave today, You tend it with such care.
I want to re-assure you, that I'm not lying there.
I walked with you towards the house, as you fumbled for your key.
I gently put my paw on you, I smiled and said "It's me."
You looked so very tired, and sank into a chair.
I tried so hard to let you know, that I was standing there.
It's possible for me to be so near you everyday.
To say to you with certainty, "I never went away."
You sat there very quietly, then smiled, I think you knew...
in the stillness of that evening, I was very close to you.
The day is over... I smile and watch you yawning
and say "Good-night, God bless, I'll see you in the morning."
And when the time is right for you to cross the brief divide,
I'll rush across to greet you and we'll stand, side by side.
I have so many things to show you, there is so much for you to see.
Be patient, live your journey out... then come home to be with me"
I could see that you were crying. You found it hard to sleep.
I whined to you softly as you brushed away a tear,
"It's me, I haven't left you, I'm well, I'm fine, I'm here."
I was close to you at breakfast, I watched you pour the tea,
You were thinking of the many times your hands reached down to me.
I was with you at the shops today. Your arms were getting sore.
I longed to take your parcels, I wish I could do more.
I was with you at my grave today, You tend it with such care.
I want to re-assure you, that I'm not lying there.
I walked with you towards the house, as you fumbled for your key.
I gently put my paw on you, I smiled and said "It's me."
You looked so very tired, and sank into a chair.
I tried so hard to let you know, that I was standing there.
It's possible for me to be so near you everyday.
To say to you with certainty, "I never went away."
You sat there very quietly, then smiled, I think you knew...
in the stillness of that evening, I was very close to you.
The day is over... I smile and watch you yawning
and say "Good-night, God bless, I'll see you in the morning."
And when the time is right for you to cross the brief divide,
I'll rush across to greet you and we'll stand, side by side.
I have so many things to show you, there is so much for you to see.
Be patient, live your journey out... then come home to be with me"
Αυτό θα το έχεις για αρκετό καιρό εκτός αν πάρεις γρήγορα κουταβάκι που χρειάζεται όλη σου την προσοχή.
Όταν έχασα την προηγούμενη σκυλίτσα μου πήρα μέσα στους 2 μήνες κουτάβι και δεν μετάνοιωσα ούτε στιγμή
Αντιλαμβανομαι οτι μεθοδος της ψυχοσυνθεσης ειναι το αυτομαστιγωμα Γιαννη (μου επιτρεπεις να σε λεω Γιαννη ε
και δη σε τετοιες περιπτωσεις, ΟΜΩΣ:
για δες λιγο ποσο διαφορετικα μπορει να ειναι τα πραγματα απο οπως τα αντιλαμβανεσαι... πχ, εγω με το που διαβασα οτι εφυγε η φριντα σου, σκεφτηκα, κοιτα το δολιο , του εδωσε η Φριντα το χρονικο περιθωριο να ωριμασει μεσα του ο Γιαννης το γεγονος τηε επικειμενης απωλειας... Σκεφτηκα αμεσως δλδ οτι η φριντα σε αγαπουσε ΤΟΣΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΣΥ την αγαπουσες τοσο κι αλλο τοσο , που σου εδωσε λιγο χρονο να προετοιμαστεις εστω και ασυνειδητα...
Γιαννη, δεν υπηρχε περιπτωση να ησουν αναξιος αυτης της αγαπης. Το μεγαλειο αυτης φανηκε σε σενα γιατι παροτι υπηρχε η συγκρουση μεσα σου, τελικα την λυτρωσες... Ειναι ΠΟΛΥ δυσκολο να σκεφτεις ΜΟΝΟ το καλο του σκυλου που υποφερει και να βαλεις σε δευτερη μοιρα το πιο επωδυνο γεγονος της ζωης...την απωλεια...
δεν ξερω καν αν διαβαζεις αυτα που σου γραφω, αν οχι ,το κατανοω λογω της καταστασης. Μα καποια στιγμη που θα εχεις την αναγκη να ανατρεξεις στο θεμα αυτο, θα διαβασεις με προσοχη αυτα τα λογια...
βιωσε τον θρηνο, το κενο, τον πονο, Ειναι Ανθρωπινο και ξερεις κατι; τα ηξερε αυτα η φριντα σου, οτι θα τα περασεις...Σε δοκιμασε και περασες. Αρα ΟΤΙ και να ειπες να ενιωσε ςκαποιες στιγμες, ειναι ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ...
Εμενα η μανα μου με εχει διαολοστειλει...Τι θα πει αυτο βρε Γιαννη μου; οτι ειναι αναξια να ειναι μανα η οτι δεν με αγαπαει;
Παρε τον χρονο σου γιατι αυτος ειναι πανδαματωρ. Η φριντα σε εκανε μονο καλυτερο ανθρωπο και καλυτερο φιλο για το σκυλι. Μην το αφησεις αυτο ετσι...ΣΙΓΟΥΡΑ υπαρχει καπου εκει ενα μικρο, που περιμενει ΕΣΕΝΑ και ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ, να συνεχισεις σε αυτο, την αγαπη σου για τη Φριντα...
και δη σε τετοιες περιπτωσεις, ΟΜΩΣ:για δες λιγο ποσο διαφορετικα μπορει να ειναι τα πραγματα απο οπως τα αντιλαμβανεσαι... πχ, εγω με το που διαβασα οτι εφυγε η φριντα σου, σκεφτηκα, κοιτα το δολιο , του εδωσε η Φριντα το χρονικο περιθωριο να ωριμασει μεσα του ο Γιαννης το γεγονος τηε επικειμενης απωλειας... Σκεφτηκα αμεσως δλδ οτι η φριντα σε αγαπουσε ΤΟΣΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΣΥ την αγαπουσες τοσο κι αλλο τοσο , που σου εδωσε λιγο χρονο να προετοιμαστεις εστω και ασυνειδητα...
Γιαννη, δεν υπηρχε περιπτωση να ησουν αναξιος αυτης της αγαπης. Το μεγαλειο αυτης φανηκε σε σενα γιατι παροτι υπηρχε η συγκρουση μεσα σου, τελικα την λυτρωσες... Ειναι ΠΟΛΥ δυσκολο να σκεφτεις ΜΟΝΟ το καλο του σκυλου που υποφερει και να βαλεις σε δευτερη μοιρα το πιο επωδυνο γεγονος της ζωης...την απωλεια...
δεν ξερω καν αν διαβαζεις αυτα που σου γραφω, αν οχι ,το κατανοω λογω της καταστασης. Μα καποια στιγμη που θα εχεις την αναγκη να ανατρεξεις στο θεμα αυτο, θα διαβασεις με προσοχη αυτα τα λογια...
βιωσε τον θρηνο, το κενο, τον πονο, Ειναι Ανθρωπινο και ξερεις κατι; τα ηξερε αυτα η φριντα σου, οτι θα τα περασεις...Σε δοκιμασε και περασες. Αρα ΟΤΙ και να ειπες να ενιωσε ςκαποιες στιγμες, ειναι ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ...
Εμενα η μανα μου με εχει διαολοστειλει...Τι θα πει αυτο βρε Γιαννη μου; οτι ειναι αναξια να ειναι μανα η οτι δεν με αγαπαει;
Παρε τον χρονο σου γιατι αυτος ειναι πανδαματωρ. Η φριντα σε εκανε μονο καλυτερο ανθρωπο και καλυτερο φιλο για το σκυλι. Μην το αφησεις αυτο ετσι...ΣΙΓΟΥΡΑ υπαρχει καπου εκει ενα μικρο, που περιμενει ΕΣΕΝΑ και ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ, να συνεχισεις σε αυτο, την αγαπη σου για τη Φριντα...
Γιαννη,
Τα σκυλια δεν κρατανε κακια Ειμαι σιγουρη πως καταλαβαινε ποσο την αγαπουσες και πως σου το συγχωρεσε
Τα σκυλια δεν κρατανε κακια
Ειμαι σιγουρη πως καταλαβαινε ποσο την αγαπουσες και πως σου το συγχωρεσε 
τι να πω? οτι τησ ευχθηκα να πεθανει ? οριστε το πα. και το νιωσε κ την ξετιναξε ο καρκινος. οχι οτι δν ειχε ιστορικο οχι οτι δν επρεπε να το παθει. αλλα εβαλα κ εγω το μαχαιρι στην πληγη πολυ βαθια. φταιω ειλικρινα. ημουν ολος της ο κοσμος κ την προδωσα. κ δν μπορω να συγχωρεσω εμενα με τπτ. αυτη ξερω πωσ αμεσωσ το εκανε.
