Έχω ένα θεματάκι με την μικρή.
Σήμερα έγινε 11 μηνών και μου έκανε και ένα περίεργο μόλις γυρίσαμε από την πρωινή βόλτα. Έκανε σαν τρελή ν' ανέβει στην αγκαλιά μας βαριανάσαινε και έτρεμε ολόκληρη. Κανένας θόρυβος και τίποτε το ασυνήθιστο στο περιβάλλον (ο Ιβάν απόλυτα ήρεμος). Της περασε ύστερα από κανένα 20λεπτο. Το πρωί δεν είχε φάει το φαγητό της, τσίσα-κακά ok.
Μεσημέρι-βράδυ φαγητό κανονικά. Παιχνίδι-βόλτες επίσης κανονικά. Υπέθεσα ότι κάτι μύρισε στην βόλτα ή έφαγε στην βεράντα που την πείραξε/αναστάτωσε. Ακόμη και τώρα πάντως που δρόσισε ψιλολαχανιάζει ώρες-ώρες.
Επίσης εδώ και λίγο καιρό κάνει κάτι παράξενο. Κολλάει στην πολυθρόνα, τινάζει το πίσω μέρος του σώματος της 2-3 φορές σαν να έχει λόξυγγα και "χτυπάει" επάνω της. Δεν είναι ακούσιο, το κάνει σκόπιμα.
Επίσης χάνει φοβερά πολλή τρίχα. Βέβαια "αφήνει" κουταβίσια και υπόστρωμα συγχρόνως, αλλά η ταχύτητα της απώλειας μου φαίνεται μεγάλη.
Ο γιατρός που την εξέτασε την περασμένη Δευτέρα την βρήκε μια χαρά και απέκλεισε κάθε περίπτωση ψευδοκύησης.
Μετά το τέλος του οίστρου όμως, έχει γίνει παράξενη στο φαγητό.
Πριν έτρωγε τα πάντα. Το μαγειρευτό της, τα γαλακτοκομικά και όταν ξέμενα την ξηρά.
Πρώτα άρχισε να ξεχωρίζει το ρύζι, μετά τα λαχανικά, τέλος σταμάτησε να τρώει τυρί, γιαούρτι και το ασπράδι του αυγού.
Τώρα τρώει μόνο σκέτο κρέας. Με ιδιαίτερη προτίμηση στο ωμό (κιμά ή και κομμάτια μοσχάρι).
Να την βάλω στην εκπαιδευτική πείνα ή να το εκμεταλλευτώ και της αρχίσω Barf;