Χμμμ μαυροτσουκαλη, και τσαμπουκαλου? Χτυπησες νευρο. Να την χαιρεσαι την μικρη τσαπερδονα.
(κριμα για την κυρια που την ειχε, αυτη μαλλον δεν βρηκε καποιον να την υιοθετησει)...
Ευχαριστώ! Η χαρά πάει κι έρχεται γενικότερα..
Πολύ με συγκινείς που σκέφτηκες την κυρία.. Τη λυπήθηκε η ψυχή μου κι εμένα.. Δυστυχώς όμως αναγκάστηκα να κόψω την επικοινωνία μαζί της, γιατί είχε γίνει της προσκολλήσεως κι είχε παράλογες απαιτήσεις.. Πήρα το κουτάβι Σάββατο, μετά από τρελό καψονάρισμα που μου έκανε, και για μια εβδομάδα με τάραξε στα τηλέφωνα.
"Μπορεί να αλλάξω γνώμη, γιατί είναι δώρο του άντρα μου", έλεγε, "αλλά σου υπόσχομαι, ότι σε αυτό το ενδεχόμενο θα σου πάρω εγώ, το ίδιο ή ό, τι σκυλί θες! Ακόμα και το γίγαντα Σνάουτσερ! Πάντα από τον ίδιο κατάστημα, (DOG CENTER) γιατί μόνο αυτό έχει τα καλά κουτάβια. Ό,τι πήρα από αλλού, μου αρρώστησε από τύφο κλπ.."Τι να πεις.. από που να το πρωτοπιάσεις.. "Πως θα το πεις το κουτάβι;" ρωτούσε. Είπα εγώ εκεί τυχαία για να δώσω μια απάντηση, "Αύρα". Κι εκείνη: "Ααα μην το πεις Αύρα! Αύρα λέγαν τη θεία μου!!"
Πρέπει να έπαιρνε χοντρά φάρμακα, γιατί ήταν σε μια νιρβάνα κατάσταση.. Μιλούσε απίστευτα αργά, και είχε και μια ημιπάρηση στην κάτω γνάθο.. Τη λυπήθηκε η ψυχή μου, αλλά το να "υιοθετήσεις" έναν άνθρωπο, δυστυχώς είναι ένα απείρως μεγαλύτερο φορτίο από ό,τι ένα κουτάβι, και μόνο ως ειδικός και σε μια άκρως οριοθετημένη επαγγελματική σχέση δε θα σε πνίξει κι εσένα στην προσπάθεια να τον βγάλεις στην ακτή.
Εγώ όχι μόνο ειδικός δεν είμαι, αλλά έχω ένα σωρό δικά μου ζητήματα και θέματα προς επίλυση.. Οπότε, πήρα το κουτάβι, και την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια.. Εύχομαι πάντα να είναι μαζί μας σε αυτόν τον κόσμο (γιατί, δεν αποκλείω τίποτα μετά από αυτό που είδα) και να την προστατεύει ο Θεός.