Προοίμιο: Θα ήθελα να τονίσω το γεγονός ότι τελούμε υπό καθεστώς μετοίκισης/μετακόμισης ακόμη και άρα η μόνη διαθέσιμη σύνδεσης είναι του επιπέδου PSTN και των 44kbps, με ότι αυτό επιφέρει, οπότε αναγκαστικά θα είμαι σύντομος:
Το θέμα είναι μεγάλο και
δε λύνεται «εδώ & τώρα» και μάλλον off topic αλλά αφού έγιναν αναφορές....
Για να προκύψει μία
καινούργια Φυλή σκύλων, θα πρέπει να δημιουργηθεί μία
αρχική δεξαμενή (200 κατά κάποιους) σκυλιών, τα οποία θα πρέπει σε σημαντικό βαθμό
να διαθέτουν τα επιθυμητά χαρακτηριστικά (μορφολογίας & ηθολογίας). Φυσικά, για να προκύψουν τόσα σκυλιά, πάρα πολλά άλλα που
δε θα πληρούν τα όρια αποδοχής θα πάνε στα
αζήτητα (είτε αυτού είτε του
άλλου κόσμου). Αυτό σημαίνει, ότι αυτή η εκτροφική τακτική (που έχει εφαρμοσθεί
πάρα πολλές φορές στο παρελθόν για τη δημιουργία των περισσοτέρων «σύγχρονων» φυλών) θα εμφανίσει ένα
πλεόνασμα κουταβιών ή εφήβων σκύλων τα οποία κανένας δε θα θέλει... ούτε ο εκτροφέας, αλλά ούτε και κάποιος ιδιώτης... οπότε, η
ευθανασία είναι η μόνη οδός (η γρηγορότερη και η λιγότερη ανώδυνη). Όποιος είναι
αρκετά ηθικός, μπορεί να ακολουθήσει αυτή την οδό... (αν μιλάμε ακόμα για το
τι είναι ηθικό και
τι όχι........ και για ποιους).... Το να ζευγαρώσεις τη σκύλα σου το θεωρώ
πταίσμα μπροστά σε αυτά που έγιναν (
και γίνονται) για να αποκτήσουμε τους
design σκύλους μας.
Σχετικά με την αναφορά στα
Chinοok, όντος είναι μία σύγχρονη φυλή (1917-1920,
Chinook Owners Association), η οποία προήλθε από
μίξη αρκιτκών φυλών και πέρασε και αυτή από «
χίλια κύμματα» μέχρι να σταθεροποιηθεί (να δίνει δηλαδή απογόνους ίδιου τύπου & χαρακτήρα με τους γονείς), αν και κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό δεν έχει ακόμα επιτευχθεί. Έτσι, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το Chinοok προήλθε από ένα
αρχικό στοκ «καθαρόαιμων» σκυλιών, τα οποία όμως πέρασαν μέσα από
το δάσος της «ημιαιμίας», μέχρι να βγουν ξανά στο
ξέφωτο και στο φως της «καθαροαιμίας» το
1991. Και μιλάω για ξέφωτο και όχι για πεδιάδα, γιατί
η αποδοχή της νέας αυτής φυλής
δεν έχει γίνει από τη κορυφαία οργάνωση των ΗΠΑ στο χώρο της κυνολογίας της
American Kennel Club Corp., αλλά από το «αντίπαλο δέος» την
United Kennel Club, Inc. (στις σελίδες της οποίας δε θα βρείτε αναφορά στην AKC... δεν υπάρχει για αυτήν). Για την AKC τα Chinook
δεν υπάρχουν.... δεν είναι
αποδεκτή φυλή... Άρα, δεν υπάρχουν και
για την FCI... ούτε και για όλους τους οργανισμούς/club τα οποία
διατηρούν σχέσεις μαζί της... (διακρίνετε κάποιο
πρόβλημα το οποίο δεν έχει να κάνει
ούτε με τα Chinnok,
ούτε με την γενετική τους καθαρότητα/ταυτότητα ή μη, αλλά με την
πάλη εξουσίας στο χώρο της κυνολογίας...
Και αυτό καταδεικνύει ένα πρόβλημα με την διεθνή κυνολογία. Όλοι οι οργανισμοί είναι
Club...
Ιδιωτικά..... Όλοι ανεξαρτήτως (FCI περιλαμβανομένης)- όχι ότι αν ήταν
Κρατικά Club θα ξέφευγαν από τις καταστάσεις που μαστίζουν (διαφθορά, συμφέροντα, «εξυπηρετήσεις», κλπ) -κάτι σαν τη PADI στο χώρο της αυτοκατάδυσης.. Ιδιωτικός Οργανισμός, Club, αλλά με status Παγκόσμιου Οργανισμού. …μάλλον έχω φύγει εκτός θέματος.
Πίσω στην αναφορά των Chinook και των
νέων μορφών ημίαιμων σκυλιών αγώνων έλξης που εμφανίζονται. Προσωπικά για εμένα το
απόλυτο σκυλί έλξης σε συνδυασμό με
ταχύτητα και
αντοχή παραμένει το
Σιβηρικό Χάσκυ.
Για
βαρύτερα φορτία και
μικρότερες αποστάσεις το
Samoyed.
Για
βαριά φορτία και
μικρές αποστάσεις το
Alaskan Malamute.
Δεν θεωρώ τις νέες αυτές «τάσεις» στο χώρο των αγώνων έλξης
άξιες αναφοράς, ακόμα και αν πετυχαίνουν καλύτερες επιδόσεις (υπό συνθήκες) εκεί που τα Σιβηρικά Χάσκυ βασιλεύουν... στην ταχύτητα. Και αυτό γιατί, αν τους βγάλεις
τα παπουτσάκια τους, αν τους στερήσεις τα
ζεστά υψηλοθερμιδικά (ναι, είναι καινούργια λέξη, μόλις τώρα την έφτιαξα – Δόξα την Ελληνική!)
συμπληρώματα κάθε 2 με 3 ώρες, τους πάρεις τις
ισοθερμικές τους κουβερτούλες και τα βάλεις στην γραμμή εκκίνησης του
Iditarod, την
τρίτη μέρα του αγώνα, μέσα από το σκοτάδι της νύχτας,
μόνο Σιβηρικά θα προβάλουν....
Και με συγχωρείτε, αλλά αυτό που για κάποιον είναι
σημαντικό, για μένα είναι
ανούσιο (και το αντίστροφο). Εκτρέφουμε
διαφορετικές φυλές, με
διαφορετικές καταβολές. Τα rottie, όπως ακόμα πιό πολύ τα bull terrier, χαρακτηρίζονται από όλο και
πιο ανδροπρεπείς (ας μου επιτραπεί η έκφραση) θηλυκές, οι οποίες αρχίζουν και
πλέουν σε τεστοστερόνη, αναιρώντας τη θηλυκότητά τους
σε πολλά επίπεδα... είναι αναμενόμενο στο τέλος
να υποφέρει ακόμα και η ίδια αυτή η «σεξουαλικότητά» τους (ο όρος δεν ευσταθεί καθώς τα σκυλιά δεν έχουν sex, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ –
ελπίζω).
Αν μία θηλυκιά μου έχει πρόβλημα στο να ζευγαρώσει και έχω απορρίψω τα
παθολογικά αίτια, έχω
ξεκαθαρίσει τα ηθολογικά, και δω ότι τελικά κατά
πάσα πιθανότητα τα αίτια είναι «
χρονικά» (είναι πολύ νωρίς κατ’αυτήν, ή έχει μεγαλώσει πολύ και δεν έχει ζευγαρώσει), τότε «
ναι» θα τη γονιμοποιήσω τεχνητά. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση (εκτός αναστρέψιμων και μη γενετικά πηγαζόντων παθολογικών αιτίων),
αποδέχομαι το δεδομένο της Φύσης και θα ακολουθήσω
άλλη οδό προσέγγισης σε αυτό που θέλω (άλλη θηλυκιά συγγενής, άλλη «συγγενής» γραμμή και να περιμένω στην F2 για κάτι καλό, κοκ)
Αυτά από εμένα, μπορείτε να συνεχίσετε το φάγωμα.
Μόλις μπορέσω θα επανέλθω.
ΥΓ. Σήμερα το μενού έχει
μοσχάρι κοκκινιστό με μπαχάρι και πέννες,
κόκκινο κρασί και
Γαλλικό μαρούλι με dressing (κατά το ελληνιστί)
ροκφόρ/γιαουρτιού/ρίγανης. Για γλυκό θα έχουμε
καταϊφι με παγωτό αναγκαστικά... δεν υπάρχει χρόνος! (Αφιερωμένο στον kotsida γιατί ξέρω ότι υποφέρει..... & στον sir-elric - αυτός δε πιστεύω να υποφέρει)