Και μετά λένε εμένα υπερβολική με τη σκύλα μου!!!
Όχι μόνο δεν κοιμάται στο κρεβάτι μου, και όχι τώρα που είναι γομάρω, από κουτάβι μαθαίνονται αυτά, όχι μόνο το κρεβάτι της είναι στο σαλόνι, αλλά στις κρεβατοκάμαρες δεν μπαίνει καν. Ακόμα κι όταν με ακολουθεί γύρω γύρω στο σπίτι όταν μπαίνω στο υπνοδωμάτιο μένει στην πόρτα ή άμα βαριέται να περιμένει εκεί κάνει μεταβολή και φεύγει.
Κακά τα ψέματα, δεν είναι μόνο τα χημικά που καθόλου δεν τα θέλω ούτε στα μαξιλάρια, ούτε στα σεντόνια μου, είναι που κάθε μέρα τρέχει και κυλιέται στα γρασίδια και στα χώματα και στην αυλή και στα τουρκοβούνια.
Υστερική δεν είμαι, ούτε υποχόνδρια, ίσα ίσα καθόλου δεν έχω την απαίτηση ο σκύλος μου να μυρίζει λεβάντα και έχω συνηθίσει σε μεγάλο βαθμό τη σκυλομπίχλα και δε με νοιάζει και καθόλου, αλλά μπορώ να ζήσω και χωρίς να την έχω στο κρεβάτι μου!
Δέχομαι ότι με τα σκυλάκια αγκαλιάς μπορεί να 'ναι κάπως διαφορετικά τα πράγματα, αλλά από τη στιγμή που βγαίνει στο δρόμο μου κάνει κάπως σαν να πέφτεις με τα παπούτσια στο κρεβάτι ρε παιδί μου.....